واقعا جای دعای کمیل تو انجمنمون خالی بود....اما خدا کنه دلامون هیچ وقت خالی از این دعاها نشه...حالا من تو این مرحله فقط خود دعای کمیل رو با ترجمه همراه با صوت دلنشین یکی از مداحان اهل بیت قرار میدم اما دوست دارم یه شب جمعه با گذاشتن یه برنامه معنوی ، همه با هم از این دعا فیض ببریم.
پس فعلن التماس دعا
این دعا از جمله عاشقانه ترین ادعیه است. این دعا در شبهای نیمهٔ شعبان و در هر شب جمعه خوانده می‌شود. و به اعتقاد شیعیان برای راحت بودن از شرّ دشمنان و گشایش روزی و آمرزش گناهان سودمند است.
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِرَحْمَتِكَ الَّتِی وَسِعَتْ كُلَّ شَیْءٍ
وَ بِقُوَّتِكَ الَّتِی قَهَرْتَ بِهَا كُلَّ شَیْءٍ وَ خَضَعَ لَهَا كُلُّ شَیْءٍ وَ ذَلَّ لَهَا كُلُّ شَیْءٍ
وَ بِجَبَرُوتِكَ الَّتِی غَلَبْتَ بِهَا كُلَّ شَیْءٍ
خدایا از تو درخواست میكنم بآن رحمتو بنالم به آستانت مانند عزیز گم كردگان و به صداى بلند تو را مىخوانم كه اى یاور اهل ایمان
و اى منتهاى آرزوى عارفان و اى فریادرسفریاد خواهان
و اى دوست دلهاى راستگویان و اى یكتا خداى عالمیان بىانتهایت كه همه موجودات را فراگرفته است
و بتوانایى بىحدت كه بر هر چیز مسلط و قاهر است و همه اشیاء خاضع و مطیع اوست و تمام عزتها در مقابلش ذلیل و زبون است
و به مقام جبروت و بزرگیت كه همه قدرتها برابر او مغلوب است
وَ بِعِزَّتِكَ الَّتِی لاَ یَقُومُ لَهَا شَیْءٌ
وَ بِعَظَمَتِكَ الَّتِی مَلَأَتْ كُلَّ شَیْءٍ
وَ بِسُلْطَانِكَ الَّذِی عَلاَ كُلَّ شَیْءٍ
و به عزت و اقتدارت كه هر مقتدرى از مقاومتش عاجز است
و به عظمت و بزرگیت كه سراسر عالم را مشحون كرده است
و به سلطنت و پادشاهیت كه بر تمام قواى عالم برترى دارد
وَ بِوَجْهِكَ الْبَاقِی بَعْدَ فَنَاءِ كُلِّ شَیْءٍ
وَ بِأَسْمَائِكَ الَّتِی مَلَأَتْ (غَلَبَتْ) أَرْكَانَ كُلِّ شَیْءٍ
وَ بِعِلْمِكَ الَّذِی أَحَاطَ بِكُلِّ شَیْءٍ
و بذات پاكت كه پس از فناى همه موجودات باقى ابدى است
و بنامهاى مباركت كه در همه اركان عالم هستى تجلى كرده است
و به علم ازلیت كه بر تمام موجودات محیط است
وَ بِنُورِ وَجْهِكَ الَّذِی أَضَاءَ لَهُ كُلُّ شَیْءٍ
یَا نُورُ یَا قُدُّوسُ یَا أَوَّلَ الْأَوَّلِینَ وَ یَا آخِرَ الْآخِرِینَ
و به نور تجلى ذاتت كه همه عالم را روشن ساخته است
اى نور حقیقى و اى منزه از توصیف اى پیش از همه سلسله و بعد از همه موجودات پسین
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تَهْتِكُ الْعِصَمَ
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُنْزِلُ النِّقَمَ
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُغَیِّرُ النِّعَمَ
خدایا ببخش آن گناهانى را كه پرده عصمتم را مىدرد
خدایا ببخش آن گناهانى را كه بر من كیفر عذاب نازل مىكند
خدایا ببخش آن گناهانى را كه در نعمتت را به روى من مىبندد
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تَحْبِسُ الدُّعَاءَ
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُنْزِلُ الْبَلاَءَ
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی كُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتُهُ وَ كُلَّ خَطِیئَةٍ أَخْطَأْتُهَا
خدایا ببخش آن گناهانى را كه مانع قبول دعاهایم مىشود
خدایا ببخش آن گناهانى را كه بر من بلا مىفرستد
خدایا هر گناهى كه مرتكب شدهام و هر خطایى از من سر زده همه را ببخش
اللَّهُمَّ إِنِّی أَتَقَرَّبُ إِلَیْكَ بِذِكْرِكَ وَ أَسْتَشْفِعُ بِكَ إِلَى نَفْسِكَ
وَ أَسْأَلُكَ بِجُودِكَ أَنْ تُدْنِیَنِی مِنْ قُرْبِكَ وَ أَنْ تُوزِعَنِی شُكْرَكَ وَ أَنْ تُلْهِمَنِی ذِكْرَكَ
اى خدا من به یاد تو بسوى تو تقرب مىجویم و تو را سوى تو شفیع مىآورم
و از درگاه جود و كرمت مسئلت مىكنم كه مرا به مقام قرب خود نزدیك سازى و شكر و سپاست را به من بیاموزى و ذكر و توجه حضرتت را بر من الهام كنى
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ سُؤَالَ خَاضِعٍ مُتَذَلِّلٍ خَاشِعٍ
أَنْ تُسَامِحَنِی وَ تَرْحَمَنِی وَ تَجْعَلَنِی بِقِسْمِكَ رَاضِیاً قَانِعاً وَ فِی جَمِیعِ الْأَحْوَالِ مُتَوَاضِعاً
خدایا از تو مسئلت مىكنم با سؤالى از روى خضوع و ذلت و خشوع و مسكنت
كه كار بر من آسان گیرى و به حالم ترحم كنى و مرا به قسمت مقدر خود خوشنودو قانع سازى و در هر حال مرا متواضع گردانى
اللَّهُمَّ وَ أَسْأَلُكَ سُؤَالَ مَنِ اشْتَدَّتْ فَاقَتُهُ وَ أَنْزَلَ بِكَ عِنْدَ الشَّدَائِدِ حَاجَتَهُ وَ عَظُمَ فِیمَا عِنْدَكَ رَغْبَتُهُ
خدایا من از تو مانند سائلى در خواست مىكنم كه در شدت فقر و بیچارگى باشد و تنها به درگاه تو در سختیهاى عالم عرض حاجت كند و شوق و رغبتش به نعم ابدى كه حضور توست باشد
اللَّهُمَّ عَظُمَ سُلْطَانُكَ وَ عَلاَ مَكَانُكَ وَ خَفِیَ مَكْرُكَ
وَ ظَهَرَ أَمْرُكَ وَ غَلَبَ قَهْرُكَ وَ جَرَتْ قُدْرَتُكَ وَ لاَ یُمْكِنُ الْفِرَارُ مِنْ حُكُومَتِكَ
اى خدا پادشاهى تو بسیار با عظمت است و مقامت بسى بلند است و مكر و تدبیرت در امور پنهان است
و فرمانت در جهان هویداست و قهرت بر همه غالب است و قدرتت در همه عالم نافذ است و كسى از قلمرو حكمت فرار نتواند كرد
اللَّهُمَّ لاَ أَجِدُ لِذُنُوبِی غَافِراً وَ لاَ لِقَبَائِحِی سَاتِراً وَ لاَ لِشَیْءٍ مِنْ عَمَلِیَ الْقَبِیحِ بِالْحَسَنِ مُبَدِّلاً
خدایا من كسى كه گناهانم ببخشد و بر اعمال زشتم پرده پوشد و كارهاى بدم (از لطف و كرم) به كار نیك بدل كند جز تو كسى نمىیابم (كه خدا این تواند)
غَیْرَكَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحَانَكَ وَ بِحَمْدِكَ ظَلَمْتُ نَفْسِی وَ تَجَرَّأْتُ بِجَهْلِی
وَ سَكَنْتُ إِلَى قَدِیمِ ذِكْرِكَ لِی وَ مَنِّكَ عَلَیَ
خدایى جز تو نیست اى ذات پاك و منزه و به حمد تو مشغولم ستم نمودم به خودم و دلیرى كردم به نادانى خود
و خاطرم آسوده به این بود كه همیشه مرا یاد كردى و بر من لطف و احسان فرمودى
اللَّهُمَّ مَوْلاَیَ كَمْ مِنْ قَبِیحٍ سَتَرْتَهُ
وَ كَمْ مِنْ فَادِحٍ مِنَ الْبَلاَءِ أَقَلْتَهُ (أَمَلْتَهُ) وَ كَمْ مِنْ عِثَارٍ وَقَیْتَهُ
وَ كَمْ مِنْ مَكْرُوهٍ دَفَعْتَهُ وَ كَمْ مِنْ ثَنَاءٍ جَمِیلٍ لَسْتُ أَهْلاً لَهُ نَشَرْتَهُ
اى خدا اى مولاى من چه بسیار كارهاى زشتم مستور كردى
و چه بسیار بلاهاى سخت از من بگردانیدى و چه بسیار از لغزشها كه مرا نگاه داشتى
و چه بسیار ناپسندها كه از من دور كردى و چه بسیار ثناى نیكو كه من لایق آن نبودم و تو از من بر زبانها منتشر ساختى
اللَّهُمَّ عَظُمَ بَلاَئِی وَ أَفْرَطَ بِی سُوءُ حَالِی وَ قَصُرَتْ (قَصَّرَتْ) بِی أَعْمَالِی
وَ قَعَدَتْ بِی أَغْلاَلِی وَ حَبَسَنِی عَنْ نَفْعِی بُعْدُ أَمَلِی (آمَالِی)
وَ خَدَعَتْنِی الدُّنْیَا بِغُرُورِهَا وَ نَفْسِی بِجِنَایَتِهَا (بِخِیَانَتِهَا) وَ مِطَالِی
اى خدا غمى بزرگ در دل دارم و حالى بسیار ناخوش و اعمالى نارسا
و زنجیرهاى علایق مرا در بند كشیده و آرزوهاى دور و دراز دنیوى از هر سودى مرا باز داشته
و دنیا به خدعه و غرور و نفس به جنایت مرا فریب داده است
یَا سَیِّدِی فَأَسْأَلُكَ بِعِزَّتِكَ أَنْ لاَ یَحْجُبَ عَنْكَ دُعَائِی سُوءُ عَمَلِی وَ فِعَالِی
وَ لاَ تَفْضَحْنِی بِخَفِیِّ مَا اطَّلَعْتَ عَلَیْهِ مِنْ سِرِّی وَ لاَ تُعَاجِلْنِی بِالْعُقُوبَةِ عَلَى مَا عَمِلْتُهُ فِی خَلَوَاتِی
اى خداى بزرگ و سید من به عزت و جلالت قسم كه عمل بد و افعال زشت من دعاى مرا از اجابتت منع نكند
و به قبایح پنهانم كه تنها تو بر آن آگاهى مرا مفتضح و رسوا نگردانى و بر آنچه از اعمال بد و ناشایستهدر خلوت بجا آوردهام
مِنْ سُوءِ فِعْلِی وَ إِسَاءَتِی وَ دَوَامِ تَفْرِیطِی وَ جَهَالَتِی وَ كَثْرَةِ شَهَوَاتِی وَ غَفْلَتِی وَ كُنِ
و تقصیر و نادانى و كثرت اعمال غفلت و شهوت كه كردهام (كرم كن و) زودم به عقوبت مگیر
اللَّهُمَّ بِعِزَّتِكَ لِی فِی كُلِّ الْأَحْوَالِ (فِی الْأَحْوَالِ كُلِّهَا) رَءُوفاً وَ عَلَیَّ فِی جَمِیعِ الْأُمُورِ عَطُوفاً
إِلَهِی وَ رَبِّی مَنْ لِی غَیْرُكَ أَسْأَلُهُ كَشْفَ ضُرِّی وَ النَّظَرَ فِی أَمْرِی
اى خدا به عزت و جلالت سوگند كه با من در همه حال رأفت و رحمت فرما و در جمیع امور مهربانى كن
اى خدا اى پروردگار جز تو من كه را دارم تا از او درخواست كنم كه غم و رنجم را برطرف سازد و به مآلم از لطف توجه كند
إِلَهِی وَ مَوْلاَیَ أَجْرَیْتَ عَلَیَّ حُكْماً اتَّبَعْتُ فِیهِ هَوَى نَفْسِی
اى خدا اى مولاى من تو بر من حكم و دستورى مقرر فرمودى و من در آن به نافرمانى پیرو هواى نفس گردیدم
وَ لَمْ أَحْتَرِسْ فِیهِ مِنْ تَزْیِینِ عَدُوِّی فَغَرَّنِی بِمَا أَهْوَى وَ أَسْعَدَهُ عَلَى ذَلِكَ الْقَضَاءُ
فَتَجَاوَزْتُ بِمَا جَرَى عَلَیَّ مِنْ ذَلِكَ بَعْضَ (مِنْ نَقْضِ) حُدُودِكَ وَ خَالَفْتُ بَعْضَ أَوَامِرِكَ
و خود را از وسوسه دشمن (نفس و شیطان) كه معصیتها را در نظرم جلوهگر ساخته و فریبم داد خود را حفظ نكردم و قضاى آسمانى نیز مساعدت كرد
تا آنكه من در این رفتار از بعض حدود و احكامت قدم بیرون نهادم و در بعضى اوامرت راه مخالفت پیمودم
فَلَكَ الْحَمْدُ (الْحُجَّةُ) عَلَیَّ فِی جَمِیعِ ذَلِكَ وَ لاَ حُجَّةَ لِی فِیمَا جَرَى عَلَیَّ فِیهِ قَضَاؤُكَ وَ أَلْزَمَنِی حُكْمُكَ
وَ بَلاَؤُكَ وَ قَدْ أَتَیْتُكَ
حال در تمام این امور تو را ستایش مىكنم و مرا در آنچه رفته است بر تو هیچ حجتى نخواهد بود با آنكه در او قضاى تو بوده و حكم (تكوینى) و امتحان و آزمایش تو مرا بر آن ملزم ساخته
و با این حال
یَا إِلَهِی بَعْدَ تَقْصِیرِی وَ إِسْرَافِی عَلَى نَفْسِی مُعْتَذِراً نَادِماً
مُنْكَسِراً مُسْتَقِیلاً مُسْتَغْفِراً مُنِیباً مُقِرّاً مُذْعِناً مُعْتَرِفاً لاَ أَجِدُ مَفَرّاً مِمَّا كَانَ مِنِّی وَ لاَ مَفْزَعاً أَتَوَجَّهُ إِلَیْهِ
فِی أَمْرِی
بار خدایا به درگاهت پس از تقصیر و ستم بر نفس خود باز آمدهام با عذر خواهى و پشیمانى
و شكسته دلى و تقاضاى عفو و آمرزش و توبه و زارى و تصدیق و اعتراف بر گناه خود نه از آنچه كردم مفرى دارم و نه جایى كه براى اصلاح كارم بدانجا روى كنم و پناه برم
غَیْرَ قَبُولِكَ عُذْرِی وَ إِدْخَالِكَ إِیَّایَ فِی سَعَةِ (سَعَةٍ مِنْ) رَحْمَتِكَ
مگر آنكه تو باز عذرم بپذیرى و مرا در پناه رحمت بىمنتهایت داخل كنى
اللَّهُمَّ (إِلَهِی) فَاقْبَلْ عُذْرِی وَ ارْحَمْ شِدَّةَ ضُرِّی وَ فُكَّنِی مِنْ شَدِّ وَثَاقِی
یَا رَبِّ ارْحَمْ ضَعْفَ بَدَنِی وَ رِقَّةَ جِلْدِی وَ دِقَّةَ عَظْمِی
یَا مَنْ بَدَأَ خَلْقِی وَ ذِكْرِی وَ تَرْبِیَتِی وَ بِرِّی وَ تَغْذِیَتِی هَبْنِی لاِبْتِدَاءِ كَرَمِكَ وَ سَالِفِ بِرِّكَ بِی
اى خدا عذرم بپذیر و بر این حال پریشانم ترحم فرما و از بند سخت گناهانم رهایى بخش
اى پروردگار من بر تن ضعیف و پوست رقیق و استخوان بىطاقتم ترحم كن
اى خدایى كه در اول به خلعت وجودم سرافراز كردى و به لطف یاد فرمودى و به تربیتو نیكى پرورش دادى و بغذا عنایت داشتى اینك بهمان سابقه كرم و احسانى كه از این پیش با من بودت بر من ببخش
یَا إِلَهِی وَ سَیِّدِی وَ رَبِّی أَ تُرَاكَ مُعَذِّبِی بِنَارِكَ بَعْدَ تَوْحِیدِكَ
وَ بَعْدَ مَا انْطَوَى عَلَیْهِ قَلْبِی مِنْ مَعْرِفَتِكَ
وَ لَهِجَ بِهِ لِسَانِی مِنْ ذِكْرِكَ وَ اعْتَقَدَهُ ضَمِیرِی مِنْ حُبِّكَ
ى خداى من اى سید و مولاى من آیا باور كنم كه مرا در آتش مىسوزانى با وجود آنكه به توحید و یكتائیت گرویدم
و با آنكه دلم به نور معرفتت روشن گردید
و زبانم به ذكرت گویا شد و در باطنم عقد محبت استوار گردید
وَ بَعْدَ صِدْقِ اعْتِرَافِی وَ دُعَائِی خَاضِعاً لِرُبُوبِیَّتِكَ
هَیْهَاتَ أَنْتَ أَكْرَمُ مِنْ أَنْ تُضَیِّعَ مَنْ رَبَّیْتَهُ أَوْ تُبْعِدَ (تُبَعِّدَ) مَنْ أَدْنَیْتَهُ
أَوْ تُشَرِّدَ مَنْ آوَیْتَهُ أَوْ تُسَلِّمَ إِلَى الْبَلاَءِ مَنْ كَفَیْتَهُ وَ رَحِمْتَهُ
و بعد از آنكه از روى صدق و خضوع و مسكنت به مقام ربوبیتت اعتراف كردم
بسیار دور است كه تو كریمترى از اینكه از نظر بیاندازى كسى را كه پرورش دادهاى آن را یا آنكه دور كنى كسى را كه نزد خود كشیده
یا برانى آنكه را كه به او جا دادهاى یا بسپارى بسوى بلاء آنكه را كه به او كفایت كردهاى و رحم نمودهاى
وَ لَیْتَ شِعْرِی یَا سَیِّدِی وَ إِلَهِی وَ مَوْلاَیَ أَ تُسَلِّطُ النَّارَ عَلَى وُجُوهٍ خَرَّتْ لِعَظَمَتِكَ سَاجِدَةً
وَ عَلَى أَلْسُنٍ نَطَقَتْ بِتَوْحِیدِكَ صَادِقَةً وَ بِشُكْرِكَ مَادِحَةً
و اى كاش اى خداى من و سید و مولاى من بدانستمى كه تو آتش قهرت را مسلط مىكنى بر آن رخسارها كه در پیشگاه عظمتت سر به سجده عبودیت نهادهاند
یا بر آن زبانها كه از روى حقیقت و راستى ناطق به توحید تو و گویا به حمد و سپاس تواند
وَ عَلَى قُلُوبٍ اعْتَرَفَتْ بِإِلَهِیَّتِكَ مُحَقِّقَةً وَ عَلَى ضَمَائِرَ حَوَتْ مِنَ الْعِلْمِ بِكَ حَتَّى صَارَتْ خَاشِعَةً
وَ عَلَى جَوَارِحَ سَعَتْ إِلَى أَوْطَانِ تَعَبُّدِكَ طَائِعَةً وَ أَشَارَتْ بِاسْتِغْفَارِكَ مُذْعِنَةً
یا بر آن دلها كه از روى صدق و یقین به خدایى تو معترفند یا بر آن جانها كه از علم و معرفت در پیشگاه جلالت خاضع و خاشعند
یا بر آن اعضایى كه مشتاقانه به مكانهاى عبادت و جایگاه طاعتت مىشتابند و به اعتقاد كامل از درگاه كرمت آمرزش مىطلبند
مَا هَكَذَا الظَّنُّ بِكَ وَ لاَ أُخْبِرْنَا بِفَضْلِكَ عَنْكَ یَا كَرِیمُ یَا رَبِ
وَ أَنْتَ تَعْلَمُ ضَعْفِی عَنْ قَلِیلٍ مِنْ بَلاَءِ الدُّنْیَا وَ عُقُوبَاتِهَا
و هیچكس به تو این گمان نمىبرد و چنین خبرى از تو اى خداى با فضل و كرم به ما بندگان نرسیده
در صورتى كه تو خود بىطاقتیم را بر اندك رنج و عذاب دنیا و آلامش مىدانى
وَ مَا یَجْرِی فِیهَا مِنَ الْمَكَارِهِ عَلَى أَهْلِهَا عَلَى أَنَّ ذَلِكَ بَلاَءٌ وَ مَكْرُوهٌ قَلِیلٌ مَكْثُهُ یَسِیرٌ بَقَاؤُهُ قَصِیرٌ مُدَّتُهُ
فَكَیْفَ احْتِمَالِی لِبَلاَءِ الْآخِرَةِ وَ جَلِیلِ (حُلُولِ) وُقُوعِ الْمَكَارِهِ فِیهَا
وَ هُوَ بَلاَءٌ تَطُولُ مُدَّتُهُ وَ یَدُومُ مَقَامُهُ وَ لاَ یُخَفَّفُ عَنْ أَهْلِهِ
و آنچه جارى شود در آن از بد آمدنىهاى آن بر اهل آن با آنكه رنج و الم دنیا اندك است و زمانش كم است و دوامش ناچیز است و مدتش كوتاه است
پس من چگونه طاقت آرم و عذابعالم آخرت و آلام سخت آن عالم را تحمل كنم
و حال آنكه مدت آن عذاب طولانى است و زیست در آن همیشگى است و هیچ بر اهل عذاب در آنجا تخفیفى نیست
لِأَنَّهُ لاَ یَكُونُ إِلاَّ عَنْ غَضَبِكَ وَ انْتِقَامِكَ وَ سَخَطِكَ
وَ هَذَا مَا لاَ تَقُومُ لَهُ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْضُ
یَا سَیِّدِی فَكَیْفَ لِی (بِی) وَ أَنَا عَبْدُكَ الضَّعِیفُ الذَّلِیلُ الْحَقِیرُ الْمِسْكِینُ الْمُسْتَكِینُ
چندان كه آن عذاب تنها از قهر و غضب و انتقام توست
كه هیچكس از اهل آسمان و زمین تاب و طاقت آن ندارد
اى سید من پس من بنده ناتوان ذلیل و حقیر و فقیر و دور مانده تو چگونه تاب آن عذاب دارم
یَا إِلَهِی وَ رَبِّی وَ سَیِّدِی وَ مَوْلاَیَ لِأَیِّ الْأُمُورِ إِلَیْكَ أَشْكُو وَ لِمَا مِنْهَا أَضِجُّ وَ أَبْكِی
لِأَلِیمِ الْعَذَابِ وَ شِدَّتِهِ أَمْ لِطُولِ الْبَلاَءِ وَ مُدَّتِهِ
اى خداى من اى پروردگار من و سید و مولاى من از كدامین سختیهاى امورم بسویت شكایت كنم و از كدام یك به درگاهت بنالم و گریه كنم
از دردناكى عذاب آخرت بنالم یا از طول مدت آن بلاى سخت زارى كنم
فَلَئِنْ صَیَّرْتَنِی لِلْعُقُوبَاتِ مَعَ أَعْدَائِكَ وَ جَمَعْتَ بَیْنِی وَ بَیْنَ أَهْلِ بَلاَئِكَ وَ فَرَّقْتَ بَیْنِی وَ بَیْنَ أَحِبَّائِكَ وَ
أَوْلِیَائِكَ
فَهَبْنِی یَا إِلَهِی وَ سَیِّدِی وَ مَوْلاَیَ وَ رَبِّی صَبَرْتُ عَلَى عَذَابِكَ فَكَیْفَ أَصْبِرُ عَلَى فِرَاقِكَ
پس تو مرا با دشمنانت اگر به انواع عقوبت معذب گردانى و با اهل عذابت همراه كنى و از جمع دوستان و خاصانت جدا سازى
در آن حال گیرم كه بر آتش عذاب تو اى خداى من و سید و مولاى من و پروردگار من صبورى كنم چگونه بر فراق تو صبر توانم كرد
وَ هَبْنِی (یَا إِلَهِی) صَبَرْتُ عَلَى حَرِّ نَارِكَ فَكَیْفَ أَصْبِرُ عَنِ النَّظَرِ إِلَى كَرَامَتِكَ
أَمْ كَیْفَ أَسْكُنُ فِی النَّارِ وَ رَجَائِی عَفْوُكَ
و گیرم آنكه بر حرارت آتشت شكیبا باشم چگونه چشم از لطف و كرمت توانم پوشید
یا چگونه در آتش دوزخ آرام گیرم با این امیدوارى كه به عفو و رحمت بىمنتهایت دارم
فَبِعِزَّتِكَ یَا سَیِّدِی وَ مَوْلاَیَ أُقْسِمُ صَادِقاً لَئِنْ تَرَكْتَنِی نَاطِقاً لَأَضِجَّنَّ إِلَیْكَ بَیْنَ أَهْلِهَا ضَجِیجَ الْآمِلِینَ
(الْآلِمِینَ)
وَ لَأَصْرُخَنَّ إِلَیْكَ صُرَاخَ الْمُسْتَصْرِخِینَ
بارى به عزتت اى سید و مولاى من به راستى سوگند مىخورم كه اگر مرا با زبان گویا (به دوزخ) گذارى من در میان اهل آتش مانند دادخواهان ناله همى كنم
و بسى فریاد مىزنم بسویت مانند شیون گریه كنندگان
وَ لَأَبْكِیَنَّ عَلَیْكَ بُكَاءَ الْفَاقِدِینَ وَ لَأُنَادِیَنَّكَ أَیْنَ كُنْتَ یَا وَلِیَّ الْمُؤْمِنِینَ
یَا غَایَةَ آمَالِ الْعَارِفِینَ یَا غِیَاثَ الْمُسْتَغِیثِینَ
یَا حَبِیبَ قُلُوبِ الصَّادِقِینَ وَ یَا إِلَهَ الْعَالَمِینَ
و بنالم به آستانت مانند عزیز گم كردگان و به صداى بلند تو را مىخوانم كه اى یاور اهل ایمان
و اى منتهاى آرزوى عارفان و اى فریادرسفریاد خواهان
و اى دوست دلهاى راستگویان و اى یكتا خداى عالمیان
أَ فَتُرَاكَ سُبْحَانَكَ یَا إِلَهِی وَ بِحَمْدِكَ تَسْمَعُ فِیهَا صَوْتَ عَبْدٍ مُسْلِمٍ سُجِنَ (یُسْجَنُ) فِیهَا بِمُخَالَفَتِهِ
وَ ذَاقَ طَعْمَ عَذَابِهَا بِمَعْصِیَتِهِ وَ حُبِسَ بَیْنَ أَطْبَاقِهَا بِجُرْمِهِ وَ جَرِیرَتِهِ
آیا درباره تو اى خداى پاك و منزه و ستوده صفات گمان مىتوان كرد كه بشنوى در آتش فریاد بنده مسلمى را كه به نافرمانى در دوزخ زندانى شده
و سختى عذابت را به كیفر گناه مىچشد و میان طبقات جهنم به جرم و عصیان محبوس گردیده
وَ هُوَ یَضِجُّ إِلَیْكَ ضَجِیجَ مُؤَمِّلٍ لِرَحْمَتِكَ وَ یُنَادِیكَ بِلِسَانِ أَهْلِ تَوْحِیدِكَ وَ یَتَوَسَّلُ إِلَیْكَ بِرُبُوبِیَّتِكَ
و ضجه و نالهاش با چشم انتظار و امیدوارى به رحمت بىمنتهایت بسوى تو بلند است و به زبان اهل توحید تو را مىخواند و به ربوبیتت متوسل مىشود
یَا مَوْلاَیَ فَكَیْفَ یَبْقَى فِی الْعَذَابِ وَ هُوَ یَرْجُو مَا سَلَفَ مِنْ حِلْمِكَ
باز چگونه در آتش عذاب خواهد ماند در صورتى كه به سابقه حلم نامنتهایت چشم دارد
أَمْ كَیْفَ تُؤْلِمُهُ النَّارُ وَ هُوَ یَأْمُلُ فَضْلَكَ وَ رَحْمَتَكَ
أَمْ كَیْفَ یُحْرِقُهُ لَهِیبُهَا وَ أَنْتَ تَسْمَعُ صَوْتَهُ وَ تَرَى مَكَانَهُ
أَمْ كَیْفَ یَشْتَمِلُ عَلَیْهِ زَفِیرُهَا وَ أَنْتَ تَعْلَمُ ضَعْفَهُ
یا چگونه آتش به او الم رساند و حال آنكه به فضل و كرمت امیدوار است
یا چگونه شرارههاى آتش او را بسوزاند با آنكه تو خداى كریم نالهاش را مىشنوى و مىبینى مكانش را
یا چگونه شعلههاى دوزخ بر او احاطه كند با آنكه ضعف و بىطاقتیش را مىدانى
أَمْ كَیْفَ یَتَقَلْقَلُ بَیْنَ أَطْبَاقِهَا وَ أَنْتَ تَعْلَمُ صِدْقَهُ
أَمْ كَیْفَ تَزْجُرُهُ زَبَانِیَتُهَا وَ هُوَ یُنَادِیكَ یَا رَبَّهْ
أَمْ كَیْفَ یَرْجُو فَضْلَكَ فِی عِتْقِهِ مِنْهَا فَتَتْرُكُهُ (فَتَتْرُكَهُ) فِیهَا
یا چگونه به خود بپیچد و مضطرب بماند در طبقات آتش با آنكه تو به صدق (دعاى) او آگاهى
یا چگونه مأموران دوزخ او را زجر كنند با آنكه به صداى یا رب یا رب تو را مىخواند
یا چگونه به فضل تو امید آزادى از آتش دوزخ داشته باشد و تو او را به دوزخ واگذارى
هَیْهَاتَ مَا ذَلِكَ الظَّنُّ بِكَ وَ لاَ الْمَعْرُوفُ مِنْ فَضْلِكَ
وَ لاَ مُشْبِهٌ لِمَا عَامَلْتَ بِهِ الْمُوَحِّدِینَ مِنْ بِرِّكَ وَ إِحْسَانِكَ
هیهات كه هرگز چنین معروف نباشد و این گمان نرود
و به رفتار با بندگان موحدت كه همه احسان و عطا بوده این معامله شباهت ندارد
فَبِالْیَقِینِ أَقْطَعُ لَوْ لاَ مَا حَكَمْتَ بِهِ مِنْ تَعْذِیبِ جَاحِدِیكَ وَ قَضَیْتَ بِهِ مِنْ إِخْلاَدِ مُعَانِدِیكَ
لَجَعَلْتَ النَّارَ كُلَّهَا بَرْداً وَ سَلاَماً
پس من به یقین قاطع مىدانم كه اگر تو بر منكران خداییت حكم به آتش قهر خود نكرده و فرمان همیشگى عذاب دوزخ را به معاندان نداده بودى
محققا تمام آتش دوزخ را سرد و سالم مىكردى
وَ مَا كَانَ (كَانَتْ) لِأَحَدٍ فِیهَا مَقَرّاً وَ لاَ مُقَاماً (مَقَاماً)
لَكِنَّكَ تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُكَ أَقْسَمْتَ أَنْ تَمْلَأَهَا مِنَ الْكَافِرِینَ
و هیچكس را در آتش جاى و منزل نمىدادى
و لیكن تو اى خدانامهاى مباركت مقدس است و قسم یاد كردهاى كه دوزخ را از جمیع كافران
مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِینَ وَ أَنْ تُخَلِّدَ فِیهَا الْمُعَانِدِینَ
وَ أَنْتَ جَلَّ ثَنَاؤُكَ قُلْتَ مُبْتَدِئاً وَ تَطَوَّلْتَ بِالْإِنْعَامِ مُتَكَرِّماً أَ فَمَنْ كَانَ مُؤْمِناً كَمَنْ كَانَ فَاسِقاً لاَ یَسْتَوُونَ
جن و انس پر گردانى و مخلد سازى معاندان را در آن عذاب
و تو را ستایش بىحد سزاست كه با وجود آنكه خویش را ثنا گفتى و بهمه انعام نمودى در كتاب خود فرمودى آیا (در آخرت) اهل ایمان با فاسقان یكسانند هرگز یكسان نیستند
إِلَهِی وَ سَیِّدِی فَأَسْأَلُكَ بِالْقُدْرَةِ الَّتِی قَدَّرْتَهَا
وَ بِالْقَضِیَّةِ الَّتِی حَتَمْتَهَا وَ حَكَمْتَهَا وَ غَلَبْتَ مَنْ عَلَیْهِ أَجْرَیْتَهَا
اى خداى من و سید من از تو درخواست مىكنم به مقام قدر (و آن قدرت ازلى) كه مقدرات عالم بدان كردى
و به مقام قضاى مبرم كه بر هر كه فرستادى غالب و قاهر شدى
أَنْ تَهَبَ لِی فِی هَذِهِ اللَّیْلَةِ وَ فِی هَذِهِ السَّاعَةِ كُلَّ جُرْمٍ أَجْرَمْتُهُ وَ كُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتُهُ
وَ كُلَّ قَبِیحٍ أَسْرَرْتُهُ وَ كُلَّ جَهْلٍ عَمِلْتُهُ كَتَمْتُهُ أَوْ أَعْلَنْتُهُ أَخْفَیْتُهُ أَوْ أَظْهَرْتُهُ
كه مرا ببخشى و در گذرى در همین شب و همین ساعت هر جرمى و هر گناهى كه كردهام
و هر كار زشتى پنهان داشتهام و هر عملى (مستور و عیان) آشكار یا پنهان به جهالت مرتكب شدهام
وَ كُلَّ سَیِّئَةٍ أَمَرْتَ بِإِثْبَاتِهَا الْكِرَامَ الْكَاتِبِینَ الَّذِینَ وَكَّلْتَهُمْ بِحِفْظِ مَا یَكُونُ مِنِّی
وَ جَعَلْتَهُمْ شُهُوداً عَلَیَّ مَعَ جَوَارِحِی وَ كُنْتَ أَنْتَ الرَّقِیبَ عَلَیَّ مِنْ وَرَائِهِمْ
و هر بد كارى كه فرشتگان عالم پاك را مأمور نگارش آن نمودهاى كه آن فرشتگان را به حفظ هر چه كردهام موكل ساختى
و شاهد اعمالم با جوارح و اعضاى من گردانیدى و فوق آن فرشتگان تو خود مراقب من
وَ الشَّاهِدَ لِمَا خَفِیَ عَنْهُمْ وَ بِرَحْمَتِكَ أَخْفَیْتَهُ وَ بِفَضْلِكَ سَتَرْتَهُ
وَ أَنْ تُوَفِّرَ حَظِّی مِنْ كُلِّ خَیْرٍ أَنْزَلْتَهُ (تُنْزِلُهُ) أَوْ إِحْسَانٍ فَضَّلْتَهُ (تُفَضِّلُهُ)
و شاهد و ناظر بر آن اعمال من كه از فرشتگان هم به فضل و رحمتت پنهان داشتهاى همه را ببخشى
و نیز درخواست مىكنم كه مرا حظ وافر بخشى از هر خیرى كه مىفرستى و هر احسانى كه مىافزایى
أَوْ بِرٍّ نَشَرْتَهُ (تَنْشُرُهُ) أَوْ رِزْقٍ بَسَطْتَهُ (تَبْسُطُهُ) أَوْ ذَنْبٍ تَغْفِرُهُ أَوْ خَطَإٍ تَسْتُرُهُ یَا رَبِّ یَا رَبِّ یَا رَبِ
یَا إِلَهِی وَ سَیِّدِی وَ مَوْلاَیَ وَ مَالِكَ رِقِّی یَا مَنْ بِیَدِهِ نَاصِیَتِی
و هر نیكویى كه منتشر مىسازى و هر رزق و روزى كه وسیع مىگردانى و هر گنه كه مىبخشى و هر خطا كه بر آن پرده مىكشى اى رب من اى رب من اى رب من
اى خداى من اى سید و مولاى من اى كسى كه زمام اختیارم به دست اوست
یَا عَلِیماً بِضُرِّی (بِفَقْرِی) وَ مَسْكَنَتِی یَا خَبِیراً بِفَقْرِی وَ فَاقَتِی یَا رَبِّ یَا رَبِّ یَا رَبِ
أَسْأَلُكَ بِحَقِّكَ وَ قُدْسِكَ وَ أَعْظَمِ صِفَاتِكَ وَ أَسْمَائِكَ
اى واقف از حال زار و ناتوانم اى آگه از بینوایى و وضع پریشانم اى آگاه به احتیاجم و بىچیزیم اى رب من اى رب من اى رب من
از تو درخواست مىكنم به حق حقیقتت و به ذات مقدست و بزرگترین صفات و اسماء مباركت
أَنْ تَجْعَلَ أَوْقَاتِی مِنَ (فِی) اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ بِذِكْرِكَ مَعْمُورَةً وَ بِخِدْمَتِكَ مَوْصُولَةً وَ أَعْمَالِی عِنْدَكَ
مَقْبُولَةً
كه اوقات مرا در شب و روز به یاد خود معمور گردانى و پیوسته به خدمت بندگیت بگذرانى و اعمالم را مقبول حضرتت فرمایى
حَتَّى تَكُونَ أَعْمَالِی وَ أَوْرَادِی (إِرَادَتِی) كُلُّهَا وِرْداً وَاحِداً وَ حَالِی فِی خِدْمَتِكَ سَرْمَداً
یَا سَیِّدِی یَا مَنْ عَلَیْهِ مُعَوَّلِی یَا مَنْ إِلَیْهِ شَكَوْتُ أَحْوَالِی یَا رَبِّ یَا رَبِّ یَا رَبِ
تا كردار و گفتارم همه یك جهت و خالص براى تو باشد و احوالم تا ابد به خدمت و طاعتت مصروف گردد
اى سید من اى كسى كه تمام اعتماد و توكلم بر اوست و شكایت از احوال پریشانم به حضرت اوست اى رب من. . .
قَوِّ عَلَى خِدْمَتِكَ جَوَارِحِی وَ اشْدُدْ عَلَى الْعَزِیمَةِ جَوَانِحِی
وَ هَبْ لِیَ الْجِدَّ فِی خَشْیَتِكَ وَ الدَّوَامَ فِی الاِتِّصَالِ بِخِدْمَتِكَ
(لطفى كن) و به اعضا و جوارحم در مقام بندگیت قوت بخش و دلم را عزم ثابت ده
و اركان وجودم را به خوف و خشیت سخت بنیان ساز و پیوسته به خدمت در حضرتت بدار
حَتَّى أَسْرَحَ إِلَیْكَ فِی مَیَادِینِ السَّابِقِینَ وَ أُسْرِعَ إِلَیْكَ فِی الْبَارِزِینَ (الْمُبَادِرِینَ)
وَ أَشْتَاقَ إِلَى قُرْبِكَ فِی الْمُشْتَاقِینَ وَ أَدْنُوَ مِنْكَ دُنُوَّ الْمُخْلِصِینَ
تا آنكه من در میدان طاعتت بر همه پیشینیان سبقت گیرم و از همه شتابندگان به درگاهت زودتر آیم
و عاشقانه با مشتاقانت به مقام قرب حضرتت بشتابم و مانند اهل خلوص به تو نزدیك گردم
وَ أَخَافَكَ مَخَافَةَ الْمُوقِنِینَ وَ أَجْتَمِعَ فِی جِوَارِكَ مَعَ الْمُؤْمِنِینَ
اللَّهُمَّ وَ مَنْ أَرَادَنِی بِسُوءٍ فَأَرِدْهُ وَ مَنْ كَادَنِی فَكِدْهُ
و بترسم از تو مانند ترسیدن یقین كنندگان و با اهل ایمان در جوار رحمتت همنشین باشم
خدایا و هر كه با من بد اندیشد تو مجازاتش كن و هر كه مكر ورزد به كیفرش برسان
وَ اجْعَلْنِی مِنْ أَحْسَنِ عَبِیدِكَ نَصِیباً عِنْدَكَ وَ أَقْرَبِهِمْ مَنْزِلَةً مِنْكَ
وَ أَخَصِّهِمْ زُلْفَةً لَدَیْكَ فَإِنَّهُ لاَ یُنَالُ ذَلِكَ إِلاَّ بِفَضْلِكَ وَ جُدْ لِی بِجُودِكَ
و مرا بلطف و رحمتت نصیب بهترین بندگانت عطا كن و مقام مقربترین
و مخصوصترین خاصان حضرتت كرامت فرما كه هیچكس جز به فضل و رحمتت این مقام نخواهد یافت و باز جود و بخشش بىعوضت از من دریغ مدار
وَ اعْطِفْ عَلَیَّ بِمَجْدِكَ وَ احْفَظْنِی بِرَحْمَتِكَ
وَ اجْعَلْ لِسَانِی بِذِكْرِكَ لَهِجاً وَ قَلْبِی بِحُبِّكَ مُتَیَّماً
بزرگى و مهربانى كن و مرا به رحمت واسعهات از شر دو عالم محفوظ بدار
و زبانم را به ذكر خود گویا ساز و دلم را از عشق و محبت بىتاب گردان
وَ مُنَّ عَلَیَّ بِحُسْنِ إِجَابَتِكَ وَ أَقِلْنِی عَثْرَتِی وَ اغْفِرْ زَلَّتِی
فَإِنَّكَ قَضَیْتَ عَلَى عِبَادِكَ بِعِبَادَتِكَ وَ أَمَرْتَهُمْ بِدُعَائِكَ وَ ضَمِنْتَ لَهُمُ الْإِجَابَةَ
و بر من منت گذار و دعایم مستجاب فرما و از لغزشم بگذر و خطایم ببخش
كه تو خود به بندگاناز لطف دستور عبادت دادى و امر به دعا فرمودى و اجابت را ضمانت كردى
فَإِلَیْكَ یَا رَبِّ نَصَبْتُ وَجْهِی وَ إِلَیْكَ یَا رَبِّ مَدَدْتُ یَدِی
فَبِعِزَّتِكَ اسْتَجِبْ لِی دُعَائِی وَ بَلِّغْنِی مُنَایَ وَ لاَ تَقْطَعْ مِنْ فَضْلِكَ رَجَائِی
اینك من به دعا رو بسوى تو آوردم و دست حاجت به درگاه تو دراز كردم
پس به عزت و جلالت قسم كه دعایم مستجاب گردان و مرا به آرزویم (كه وصال توست) برسان و امیدم را به فضل و كرمت ناامید مگردان
وَ اكْفِنِی شَرَّ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ مِنْ أَعْدَائِی
یَا سَرِیعَ الرِّضَا اغْفِرْ لِمَنْ لاَ یَمْلِكُ إِلاَّ الدُّعَاءَ
و از شر دشمنانم از جن و انس كفایت فرما
اى كه از بندگانت بسیار زود راضى میشوى ببخش بر بندهاى كه بجز دعا و تضرع بدرگاهت مالك چیزى نیست
فَإِنَّكَ فَعَّالٌ لِمَا تَشَاءُ یَا مَنِ اسْمُهُ دَوَاءٌ وَ ذِكْرُهُ شِفَاءٌ وَ طَاعَتُهُ غِنًى
ارْحَمْ مَنْ رَأْسُ مَالِهِ الرَّجَاءُ وَ سِلاَحُهُ الْبُكَاءُ
كه تو هر چه بخواهى میكنى اى كه نامت دواى دردمندان و یادت شفاى بیماران است و طاعتت بىنیازى از هر چه در جهان
ترحم كن به كسى كه سرمایهاش امید به توست و اسلحهاش گریه است
یَا سَابِغَ النِّعَمِ یَا دَافِعَ النِّقَمِ یَا نُورَ الْمُسْتَوْحِشِینَ فِی الظُّلَمِ یَا عَالِماً لاَ یُعَلَّمُ
صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ
اى بخشنده كاملترین نعمت اى دفع كننده هر بلاء و مصیبت اى نور دلهاى وحشت زده در ظلمات (فراق) اى داناى علم ازل تا ابد بىآموختن
درود فرست بر محمد (صل الله علیه و آله و سلم ) و آل محمد (علیهم السلام ) و با من آن كن كه لایق حضرت توست
وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى رَسُولِهِ وَ الْأَئِمَّةِ الْمَیَامِینِ مِنْ آلِهِ (أَهْلِهِ) وَ سَلَّمَ تَسْلِیماً (كَثِیراً)
و درود و رحمت خدا بر رسول گرامیش و امامان با بركات از اهل بیتش و سلام و تحیت بسیار بر آن بزرگواران باد.
یا علی
