وقتی شهدا رو فراموش می کنیم ، وقتی امام رو فراموش می کنیم ،هنگامی که ایثار واز خودگذشتگی وهمدلی وبرادری از بین ما رخت بر میبندد وبجای آن منیت وخودخواهی ومنفعت طلبی وقدرت وثروت را جایگزین می کنیم ، وقتی در طول سال حتی برای یک بار هم از خودمان نمی پرسیم که شهدا چه کردند وبرای چه جان عزیز خود را فدا کردندواز خود نمی پرسیم که بعد از شهدا چه کردیم ؟
ووقتی که خود را محق می دانیم اما برای خود تکلیفی قائل نیستیم .
وقتی عافیت طلبی را بجای تلاش وایثار مینشانیم وبه هیچ چیزی جز به من ومن بودن فکر نمی کنیم .
زمانیکه یادمان رفته که شعار شهدا فقط اطاعت محض از ولایت فقیه بود وبا یک اشاره ولی امر ،خود را روی مینها وجلوی تانکها می انداختند به امید آنکه اسلام تشیع زیر چکمه های استکبار له نشود والان فقط به فکر حفظ منافع خودمان هستیم تا قدرت وثروت خود را افزایش بدهیم و خودمان گرفتار استکبار نفس شدیم وزیر آن له شدیم.
وقتی توصیه ها ی ولی فقیه را به باد ... میگیریم وبرای آن پشیزی اهمیت قائل نیستیم
وقتی که خدا رو فراموش می کنیم وضع مملکت وزندگی ما بهتر از این نخواهد شد .
اگر توانستیم مانند شهدا ایثار واز خودگذشتگی وخدامداری را بجای منیتها وخودخواهی ها ومنفعت طلبی جایگزین کنیم وراه آنها را در عمل ونه در شعار وحرف عینیت ببخشیم امید هست که خدا باز نظر لطف خودش را نصیب ما کند .
