تبیان، دستیار زندگی

با یاد دوست

در میان غوغاسالاری ها و امواج تخریب ها و توهین ها، که این روزها از آن با نام "شورانتخاباتی"! یاد می شود

به توصیه ی استاد بزرگوار و مرد انقلابی عظیم الشان اصفهان

استاد علی اکبر پرورش

معیار انتخاب اصلح برای من مناظره های کاندیداها بود و من

"محسن رضائی" را برنده ی بلامنازع مناظره ها می دانم.

فی الواقع بنده هم از چند نفر از علمای بزرگ شنیدم که آقای رضایی را تایید کردند. اما چون علمای بزرگی هم سید اولاد پیغمبر را تایید کردند و می دانم که احتمال شکست امپراطور دروغ با رای دادن به سید بیشتر ار سردار بزرگ جنگ است، به ایشان رای می دهم.

خداوند محسن رضایی را برای انقلاب حفظ کند و تلاش های خالصانه اش در دفاع از نسل و ناموس این سرزمین علوی به احسن وجه ماجور گردد.

من با این نظر موافق نیستم که چون رضایی رای نمی اورد نباید به او رای بدهیم.

بحث بر سر اصلح است و هر کسی مسوولیت رای خودش داره!

محسن رضایی در شهریور 1333 و در هنگامۀ کوچ پائیزۀ عشایر بختیاری در خانواده ای مذهبی و دوستدار اهل بیت (علیهم السلام) به دنیا آمد. دوران کودکی و نوجوانی را در شهر نفتخیز مسجدسلیمان گذراند. به کمک چند تن از همسالانش، انجمن مذهبی «دین و دانش» را در مسجد جامع چشمه علی بنیان نهاد. پس از به پایان رساندن تحصیلات ابتدایی و بخشی از تحصیلات متوسطه در دبیرستان سینای مسجدسلیمان، با رتبه نهم در آزمون ورودی هنرستان صنعتی شرکت ملی نفت ایران در اهواز پذیرفته شد و در سال 1348 به این شهر هجرت نمود و در محله خزعیله یا سچّه ساکن شد.

مبارزه سیاسی فرهنگی با رژیم شاه را از ترم دوم هنرستان صنعتی آغاز نمود و به زودی در حالی که خود را برای شرکت در کنکور دانشگاه ها آماده می کرد، در رابطه با این فعالیت های سیاسی توسط ساواک اهواز بازداشت شد و مورد شکنجه و بازجویی قرار گرفت. در سال 1352 و در 17 سالگی، پس از تحمل پنج ماه زندان انفرادی و یک ماه حبس در بند عمومی زندان آخراسفالت اهواز، دور جدیدی از فعالیت های سیاسی خود را آغاز نمود؛ و توانست همزمان با تکمیل تحصیلات خود در هنرستان صنعتی شرکت ملی نفت ایران، اقدام به گسترش تشکیلات اولیه نماید. این حرکت روبه رشد پس از برقراری ارتباط با مبارزان شهرهای خرمشهر، دزفول و تهران، منجر به تشکیل یک گروه منسجم با مشی پارتیزانی و چریکی گردید که به زودی و با الهام از آیات 172 و 173 سوره مبارکۀ صافّات (انّهم هم المنصورون و انّ جندنا لهم الغالبون)، جمعیت منصورون نامیده شد.

درسال 1353 پس از قبولی در رشته مهندسی مکانیک دانشگاه علم و صنعت به تهران آمد و در محلۀ نارمک ساکن شد. در همین سال ازدواج نمود و در کنار مبارزه و تحصیل دانش، در بخش مهندسی «طراحی پایه» کارخانجات ارج و ایران تایر، مشغول به کار شد.

با شدت گرفتن فشار پلیس سیاسی شاه (ساواک) بر گروه های چریکی، ناچار شد دانشگاه و کار صنعتی را رها کند. زندگی مخفی را در پیش گرفت و در فاصله سال های 1353 تا 1357 به کادرسازی و گسترش تشکیلات جمعیت منصورون همت گمارد تا شاخه های تشکیلات در 7 استان و 17 شهرستان مهم کشور راه اندازی گردد.

در آستانه پیروزی انقلاب و ورود امام خمینی (ره) به میهن، جمعیت منصورون به عنوان بزرگترین گروه چریگی طرفدار حضرت امام (ره) و روحانیت (به همراه گروه توحیدی صف و گروه موحدین) وظیفۀ حفاظت از جان حضرت امام (ره) را برعهده گرفت.

در سال 1358 که به پیشنهاد استاد شهید مرتضی مطهری، 7 گروه مسلح مسلمان با یکدیگر ادغام شدند تا بازوی مسلحی برای حفاظت از انقلاب نوپای اسلامی باشند، او از سوی گروه منصورون به عضویت شورای مرکزی «سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی» در آمد. عضویت او در این سازمان بیش از 3 ماه به طول نیانجامید و در خرداد 1358 با حمایت حضرت امام(ره) واحد اطلاعات و بررسی های سیاسی را در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بنیان نهاد و به عضویت شورای فرماندهی سپاه درآمد.

در شهریور 1360 از سوی حضرت امام خمینی(ره) به فرماندهی کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی (به عنوان پنجمین فرمانده کل سپاه) منصوب شد و در دوران پرافتخار هشت سال دفاع مقدس، فرماندهی سپاه اسلام را برعهده داشت.

در دوره تصدی فرماندهی کل سپاه پاسداران، سازمان رزم سپاه را طرح ریزی کرد و به فرمان حضرت امام(ره)، سپاه را به 3 نیروی زمینی، دریایی و هوایی مجهز نمود و توانست سپاه را در قالب 5 نیرو سازماندهی کند. در این دوره همچنین اقدام به تأسیس 2 دانشگاه امام حسین (علیه السلام) و بقیه الله (عجل الله فرجه) نمود و به منظور بهره گیری از ظرفیت یگان های مهندسی سپاه برای کمک به دولت در اجرای طرح های عظیم سازندگی کشور، خود شخصاً فرماندهی قرارگاه سازندگی خاتم الانبیاء را برعهده گرفت.

وی که تحصیلات دانشگاهی خود را در سال 1353 رها کرده بود، پس از برقراری صلح، ضمن تغییر رشته از مهندسی مکانیک به اقتصاد، مقطع کارشناسی را در دانشگاه تهران گذراند. تحقیق جامع او در مقطع کارشناسی در سال 1371 و در قالب یک کتاب به چاپ رسیده است. در مقطع کارشناسی ارشد اقتصاد، مطالعات خود را بر روی سیاست های پولی و بانکی متمرکز کرد و موضوع رسالۀ علمی خود را در این باره برگزید.

در شهریور 1376 پس از قبول استعفای وی توسط رهبر انقلاب، از سوی ایشان به عنوان «دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام» منصوب گردید. و مطالعات اولیه برای تنظیم سند چشم انداز 20 سالۀ ایران را آغاز نمود.

وی با تکمیل تحصیلات خود در مقطع دکتری اقتصاد دانشگاه تهران، عهده دار مسئولیت ادارۀ کمیسیون اقتصاد کلان مجمع تشخیص مصلحت نظام شد. رسالۀ دکتری وی که در سال 1379 نگاشته شده، در قالب یک کتاب منتشر شده است.

وی همچنین با پذیرفتن مسئولیت کمیسیون های تخصصی سند چشم انداز 20 ساله، سیاست های کلی نظام در جذب سرمایه گذاری خارجی و سیاست های کلی اصل 44 قانون اساسی، کوشیده است تا از تجارب و دیدگاه های مدیریتی و اقتصادی خود برای سیاست گذاری بلندمدت کشور در حوزه های مختلف استفاده نماید تا ایران اسلامی به جایگاهی مناسب برای زندگی شایستۀ ایرانیان برسد.

درست می فرمایید.

برای من احراز نشده که ایشان اصلح هستند. اگر چه مسلما صالح هستند. اگر شده بود درنگ جایز نیست همانطور که شما فرمودید. چون اگر هر کس این حرف را بزند هیچ کاندیدایی رای نمی آورد! و همه باید به دیگری که وجود خارجی ندارد رای بدهند. حرف شما را قبول دارم. اما برایم یقین نشده و فعلا از طرفدارن سید هستم. تنها چیزی که برایم یقین است رای ندادن به آقای احمدی نژاد است.

در این مناظره نظرم عوض شد. آقای رضایی خیلی بسیار خوب و با شخصیت ظاهر شد.

سلام

من هم به آقای رضایی رای می دهم البته بعد از آقای احمدی نژاد چون برنامه های ایشان كامل وناقص هستند 

حتما کار درستی میکنید حداقل فایده‌ای که کاندیداتوری ایشون داره اینه که به تعداد رای‌هایی که ایشون میاره میشه تعداد افراد آگاه و بدون تعصب کشور رو حدث زد

من از اولین روزی که میرحسین آمد گفتم میرحسین

برنامه های مناظره که گذاشته شد یه مقدار نظرم برگشت  به دلایلی 

میرحسین تقریبا نتوانست پاسخ درستی بدهد

کروبی هم که مثل همیشه است !!!

و احمدی نژاد هم بی ادب است ...

به محسن رضایی رسیدم که واقعا هم برنامه هایش عالیست هم خیلی متشخص هستند 

اما من مشکل بزرگی دارم !!! 

آیا اگر به رضایی رای بدهم امیدی هست به موفقیت ایشان ؟؟؟؟ من از این می ترسم که احمدی نژاد انتخاب شود و همین وضعیت الان بدتر شود کاش طرفدارهای میرحسین به طرف رضایی کشیده میشدند چون می دونم طرفدارای زیادی از احمدی نژاد دقیقا همین ترس برعکس منو دارند که میگن اگر به رضایی رای بدیم ممکنه میرحسین انتخاب شود !!! با این وضعیت واقعا میشه رو رضایی و انتخاب شدنشون ایمان داشت ؟؟؟

از خدامه ایشون انتخاب شوند 

چون واقعا نظراتشون هوشمندانست و اقتصاد رو میشناسند 

به امید پیروزی حق