با سلام
برنامه های میر حسین عزیز یكی یكی داره اعلام میشه
قابل توجه كسانی كه میگم اعلام برنامه نمیكنه
برنامه كامل اقتصادی میر حسین رو اینجا بخونید
و
متن کامل برنامه میرحسین موسوی برای بهبود محیط کسب و کار و ارتقای جایگاه بخش خصوصی رو اینجا..
ایلنا: برنامه‌های میرحسین موسوی برای برای اصلاح الگوی مصرف انرژی، افزایش توان صادرات انرژی و ایجاد اشتغال منتشر شد.
به گزارش ایلنا، متن این برنامه بدین شرح است:
1- همة كارشناسان
بخش انرژی اتفاق نظر دارند كه وضعیت فعلی مصرف انرژی در ایران بسیار
نامطلوب است. مقایسة میزان مصرف انرژی ( حدود 4.2 میلیون بشكه معادل
نفت‌خام در روز) با سایر شاخص‌های اقتصادی كشور این مسأله را بخوبی نشان
میدهد. مهمترین شاخص برای مقایسه وضعیت مصرف انرژی در كشورهای مختلف،
شاخص شدّت انرژی است كه بیانگرمیزان كل انرژی مصرفی به ازای هر هزاردلار
تولید ناخالص داخلی است.
جدول زیر این شاخص را در ایران و چند كشور
در حال توسعه مورد مقایسه قرارداده است. همانگونه كه ملاحظه میشود شاخص
شدت انرژی ایران حدود سه برابر متوسط جهان بوده و حتی از اقتصادهای مشابه
نیز بسیار بدتر است. این مسأله اهمیت و ضرورت سیاست‌های كنترل مصرف را
بخوبی آشكار می‌نماید و یکی از معضلات جدی کشور محسوب می شود که رهبری هم
در پیام سال نو ، قویا بر اصلاح آن تاکید کرده‌اند.
2- ارزش انرژی مصرفی كشور كه در فوق به آن اشاره شد در قیمت‌های
فعلی نفت (حدود 50 دلار در بشكه) بیش از 77 میلیارد دلار در سال است. ارزش
مستقیم یك صرفه‌جوئی 20 درصدی كه در یك برنامه 2 تا سه ساله، قابل تحقق
است، بیش از 15 میلیارد دلار در سال خواهد بود و البته ظرفیت صرفه‌جویی
بسیار بیشتر از اینها است.
كشورهای صنعتی غرب پس وقوع بحران‌ها یا
شوك‌های اول و دوم نفتی در سال‌های 1973 و 1978 ، با تاسیس آژانس
بین‌المللی انرژی، سیاست‌های گسترده‌ای را برای جلوگیری از بحران‌های آتی
بكار گرفتند كه كنترل مصرف و مدیریت تقاضا در همه بخش‌های مصرف كننده
انرژی، همواره در سرلوحه این سیاست ها قرارداشته و طی سی و چند سال گذشته
نیز بدون وقفه ادامه یافته است. نتیجه این سیاست‌ها كنترل مصرف انرژی و
تغییر مسیر شاخص شّدت انرژی بوده بطوری كه حتی در بعضی از سال‌های دهه
1980 رشد اقتصادی این كشورها با كاهش میزان مصرف انرژی همراه بوده است و
اینك دستاوردها و تجربیات این كشورها در اختیار است.
3- در ایران
پروژه‌های فراوانی را در بخش‌های مختلف اقتصادی برای بهینه‌سازی مصرف
انرژی می توان تعریف نمود كه اغلب هزینه آنها از محل صرفه‌جویی حاصله به
سرعت بازگشت سرمایه می شوند. این پروژه‌ها می تواند از اقدامات ساده ای
همچون دوجداره كردن پنجره‌ها تا موارد پیچیده در صنایع و كارخانه ها را
در برگیرد . برای این منظور ابتدا باید مصرف مورد نظر برای خانوار یا
بنگاه مورد ممیزی انرژی قرار گیرد. ازطریق ممیزی انرژی، وضعیت مصرف انرژی
واحد برای سرد یا گرم كردن میزان مشخصی از فضا یا فراهم كردن امكان مقدار
مشخصی از تولید یك كالا یا یك خدمت مشخص می‌گردد و این مقدار با متوسط
جهانی و بهترین نمونه‌ها یا نمونه های امكان‌پذیر (در شرایط ایران)
مقایسه میشود (Bench Marking) و تفاوت‌ها استخراج و تجزیه و تحلیل
می‌گردند(Gap Analysis) ، بدنبال مشخص شدن این تفاوت‌ها یك پروژه تعریف می
شود كه بر مبنای آن باید سرمایه‌گذاری و هزینه برای رسیدن از وضعیت موجود
به وضعیت مطلوب انجام شود. بدیهی است كه اجرای پروژه منوط به انجام
مطالعات امكان سنجی اقتصادی است كه بازگشت سرمایه حاصل از انرژی صرفه جویی
شده را تضمین نماید.
در ایران پروژه های فراوانی از این طریق قابل
تعریف كردن است كه اغلب با وجود قیمت‌های پایین انرژی داخلی، اقتصادی
نیستند اما با قیمت های منطقه ای كاملا اقتصادی اند. چراكه دولت در حال
حاضر برخی حامل‌های انرژی را وارد می‌كند و می تواند برخی دیگر را به هر
میزان كه صرفه جویی شود به قیمت‌های منطقه‌ای به راحتی صادر نماید.
بنابراین كافی است كه دولت بپذیرد و تضمین كند كه انرژی آزاد شده حاصل از
پروژه‌ها و سرمایه گذاری‌های بهینه سازی انرژی را حداقل تا زمان بازگشت
سرمایه و سود مناسب به قیمت‌های منطقه‌ای و یا حتی مقداری كمتر از آن
خریداری خواهد نمود.
چندین مورد از این پروژه‌ها تاكنون در قالب طرح
های تحقیقاتی مورد مطالعه قرار گرفته اند. بعنوان نمونه در خود صنعت نفت
بسیاری از ایستگاه‌های تقویت فشار که در مسیر خطوط لوله گاز قراردارند و
خودشان از گازی که عبور میدهند مصرف می کنند، از نظر مصرف سوخت مطابق
استانداردهای جهانی نیستند. بررسی مقدماتی نشان میدهد که سرمایه‌گذاری در
جهت تعویض توربین‌های این ایستگاه‌ها و استفاده از توربین‌های کارآتر از
نظر مصرف انرژی، تنها از محل مقدار گاز قابل صرفه‌جویی و صادرات این گاز،
در مدت قابل قبول و با نرخ بازگشت مطلوبی بازگشت سرمایه میشود. نمونه
دیگر مطالعه‌ای است که در مورد صنعت آجر انجام شده است. این مطالعه نشان
میدهد که در بخش سنتی و قدیمی تولید آجر کشور اگر سرمایه‌گذاری شود و
کارخانجات و سیستم‌های جدید تولید آجر جایگزین روش قدیمی شوند، کل این
سرمایه‌گذاری تنها از محل صرفه‌جویی در میزان سوخت مصرفی به ازای تولید هر
واحد آجر، در مدت مناسب و با نرخ بازگشت مطلوبی بازگشت سرمایه میشود و به
عبارتی سرمایه‌گذاری اقتصادی و خوبی است. ضمن اینکه کاهش مصرف سوخت به
نوبه خود میزان انتشار آلاینده‌های محیط زیست را کاهش میدهد و آجری که در
فرآیند جدید تولید میشود، هنگامی‌که در ساختمان استفاده میشود وضعیت
بهتری را از نظر عایق بودن و جلوگیری از انتقال حرارات و برودت داخلی
ساختمان به بیرون، نسبت به آجرهای قدیمی دارد.
