سلام به همه ی شاعرای عزیز تبیانی
راستش یه شعر ناتمام دارم که دوست دارم شما برام نقدش کنید و اگه از بیت خاصی خوشتون اومد برام بنویسید_البته اگه اصلا شاه بیت داشته باشه!!_
این اولین تجربه ی چارپاره ی منه. امیدوارم قابل نقد باشه.
آخر خودم را دست دریا می سپارم تا
در موج هایش حل شود شب گریه های من
شاید که چون ساحل شنیده شعرهایم را
دیگر نمی ریزد شنی اینجا به پای من
پاهای من سنگین تر از شب نیست باور کن!
پروانه دست آموز پرواز من و رویاست
تا بشکند مهتاب, رنگ شیشه ی شب را
این عاقل دیوانه در بیراهه ها پیداست
حالا کنار دفترم یک مرده می بینم
با قطره قطره اشک , دفتر چهره تر کرده
احساس کرده شعر های ناتمام من
پرواز کردن را برایم سخت تر کرده
ممنون از لطف همتون
