به نام خدا
سلام
گل های عزیز، خیلی بحث خوب و جالبیه، و البته خییییلی مفید. واقعاً نصف مشکلات آدما حل می شه اگر با هم درست رفتار کنن و عکس العمل های مناسب نسبت به رفتار هم داشته باشن.
من به شخصه اصلاً نمی توووووونم زیر بار حرف زور برم! اصلاً تو ذاتم نیست! یعنی بد بهم بر می خوره کسی بهم زور بگه!
اصلاً ادعا نمی کنم همیشه برخورد مناسبی با این افراد دارم، چون می دونم گاهی شاید رفتارم کاملاً صحیح نبوده باشه. اما در کل تا جایی که بتونم به زورگویی شون بها نمی دم. جنگ هم نمی کنما (لا اقل در بیشتر موارد!)، اما تسلیم هم نمی شم.
حالا اما یه مواردی هم وجود داره که بیشتر آدما توش کم می یارن. البته همه شعار می دنا، خوبم شعار می دن، اما در عمل... خوب خیلی روحیه ی قوی ای می خواد که آدم در مقابل این تیپ افرادی که می خوام بگم بتونه مقاومت بکنه. افرادی رو می گم که از موقعیت های خودشون سوء استفاده می کنن: مثلاً در رأس جایی یا گروهی هستن و یه عده هم زیر دستشون هستن. گاهی زیردستان این افراد واقعاً نمی تونن کاری کنن، چون خیلی به ضررشون می شه اگر بخوان توی روی اون آدم بایستن.
مثلاً کارمند ساده ای رو در نظر بگیرید که حقوق معمولی ای می گیره و زندگیش به همون حقوق بنده. حالا اگر رئیسش بهش زور بگه (حالا به هر دلیل)، ممکنه اون فرد مجبور شه به خاطر این که زندگیش نره رو هوا، به حر ف رئیسه گوش بده دیگه. یه جورایی مجبوره زیر بار زور بره.
این هم که بگیم خیلی چیزای مهم تر هستن و اون نباید زیر بار بره و اینا، خوب با عرض معذرت باید بگم بیشترش شعاره. البته هستند کسانی که در عمل هم واقعاً آزاده هستنا، اما بدونید وااااااقعاً سخته.
همیشه شاکرش باشیم...
