تبیان، دستیار زندگی

این موتور طی حرکت بالغ بر 10 سانتی‌متر (4 اینچ) را اندازه می‌گیرد و نور آبی رنگ ضعیفی از خود ساطع می کند. موتور "پیش‌رانش الکتریکی تابش میدان"FEEP))، نیروی رانشی معادل نیروی یک تار موی افتان را تولید می‌کند. برد رانش و کنترل‌پذیری آن از عوامل برتری آن نسبت به پیش‌ران‌های نیرومند‌تر است و در مأموریت‌های فضایی آینده‌ برای آزمودن نظریه‌ی نسبیت عام اینشتین از اهمیت زیادی برخوردار است.

«دیوید نیکولینی»(Davide Nicolini)، از دپارتمان پروژه‌های علمی آژانس، توضیح داد: "اغلب موتورهای پیش‌رانش در جابجایی وسیله‌ی نقلیه‌ای از A تا B به کار گرفته می‌شوند اما در FEEP با موازنه کردن کوچک‌ترین نیروهای اخلالگر، هدف ثابت نگه داشتن سفینه‌ی فضایی در موقعیتی ثابت است".

مشاهده‌ی چگونگی رفتار اجسام به هنگام حذف تمامی عوامل بیرونی، آرزوی دیرینه‌ی فیزیکدان‌هاست که با وجود میدان گرانشی زمین امری تحقق‌ناپذیر است. بنابراین مأموریتی در دهه‌ی آینده به نام "مسیریابLISA  "(آنتن فضایی تداخل‌سنج- لیزر) 1.5 میلیون کیلومتر را در فضا به مقصد یکی از نقاط لاگرانژی، 1–L، خواهد پیمود. در این نقطه‌ گرانش خورشید و زمین اثر یکدیگر را خنثی می‌کنند و بنابراین رفتار اشیای آزمایشی شناور را می‌توان به دقت بررسی کرد.

اما در جداساختن کامل آزمایش از باقی جهان هنوز مشکلاتی برای فائق آمدن وجود دارد. فشار نور خورشید یکی از این مشکلات است که با وجود کم اهمیت بودن آن اختلالی پیوسته ایجاد می‌کند و این مرحله‌ای است که FEEP به کار گرفته می‌شود. این موتور طبق اصول پایه‌ای مشابه با دیگر موتورهای یونی که پیش از این از سوی  ESA فرستاده شده‌اند (مأموریت ماه SMART-1  و دیگر فضاپیماها) عمل می کند: میدان الکتریکی در شتاب دادن به اتم‌های باردار الکتریکی (یون‌ها) و در نتیجه تولید رانش به کار گرفته می‌شود.

در مسیریاب LISA، 12 پیش‌ران استفاده خواهد شد. این پیش‌ران‌ها در همکاری با سیستم‌های پیش‌ران دیگری که از سوی ناسا طراحی شده‌اند، کنترل جهتی دست کم 100 بار دقیق‌تر از فضاپیماهای پیشین را موجب می‌شوند.

LISA از سه ماهواره - با فواصل حداکثر 5 کیلومتر از هم- تشکیل شده است که به دور خورشید می‌چرخند. هدف آن آشکار ساختن ریزموج‌ها در فضا و زمان یا همان امواج گرانشی است که این ریزموج‌ها در نظریه‌ی نسبیت عام اینشتین پیش‌بینی شده‌ ولی تاکنون آشکار نشده است. این ریزموج‌ها اختلافات اندکی را در مسافت اندازه‌گیری شده‌ی بین ماهواره‌ها موجب می‌شوند.