تبیان، دستیار زندگی

وقتی  مشکل  داریم  هیچی   یه کاری  می  کنیم  خودمون  رو  بی  تقصیر  بدونیم    و  دیگران  رو  دخیلی   بدونیم   یا   وقتی   نه  ولش  کن  من  5  تا کلید   خوشبختی  و  ثروتمند  شدن  رو به شما  می دهم ولی در  عوض  اگر  می  خواهید  من  راضی  باشم پاسختون  بگید.

بچه  ها  هیچ  وقت  از  کلمه  ی  نه  نترسید  به نظر   من  تکرار  این  کلمه  از  سوی  افراد  دیگر   به  شما   اگه  به خدتون  بیاین  خیلی  خوبه

همیشه  به  هرچه  قدر که  ارامش  به دست  اوردید  قانع نباشید

همیشه  مثبت  فکر کنید  می دونید اگر  منفی  فکر کردید  مغز  شما این  پیامها  را  رد و بدل می کنه  اصلا  خودتون  رو  به  سوی  ناکامی  پیش می بره  اما  اگر مثبت اندیش  باشید یک  نیروی  قوی در خود  احساس خواهید کرد.

خودتون دست کم  نگیرید  این بدونید که همه ی  ما  قادر

به انجام کارها ی  بزرگ   که  افراد  بزرگ  انجام  می دادند  هستیم

از  شکست  پلی  برای  موفقیت  بسازید  و از  ان عبور  کنید

همیسشه  امید  به  زندگی  داشته  باشید  و  موفقیت  ای  قبلی  خود را  در  ذهن  خود  مرور کنید   تا اعتماد  به نفس  شما  بالا  رود هنوز هست  مطلب های این چنینی  اما   باید  شما درخواستید  بدید  تا بنده  حقیر  بنویسم

!

این هم بهدر خواست دوست گلم

فاجعه آمیزترین حادثه در دنیا این است که فرد نابغه ای بی مرام باشد

به گذشته ی خود هرگز نمی اندیشم مگر آنکه بخواهم از آن نتیجه ای بگیرم

نبوغ آرامش جاودانی است.

بیان متملق عسلی است آلوده به زهر.

اعتماد به نفس اولین راز کامیابی است.

یک سنگ کافیست برای شکستن یک شیشه، یک جمله کافیست برای شکستن یک قلب، یک ثانیه کافیست برای عاشق شدن، یک دوست مثل تو کافیست برای تمام زندگی

گر بدین سان زیست باید پست من چه بی شرمم اگر فانوس عمرم را به رسوایی نیاویزم بر بلند کاج خشک کوچه بن بست گر بدین سان زیست باید پاک من چه ناپاکم اگر ننشانم از ایمان خودچون کوه یادگاری جاودانه بر تراز بی بقای خاک

بوسه بر عکست زنم ترسم که قابش بشکند . قاب عکس توست اما شیشه ی عمرمن است بوسه بر مویت زنم ترسم که تارش بشکند . تار موی توست اما ریشه ی عمر من است

عاشقت خواهم ماند بی آنکه بدانی دوستت خواهم داشت بی آنکه بگویم درد دل خواهم گفت بی هیچ گمانی گوش خواهم داد بی هیچ سخنی در آغوشت خواهم گریست بی آنکه حس کنی در تو ذوب خواهم شد بی هیچ حراراتی اینگونه شاید احساسم نمیرد

نرسیدیم به هم بازی یک تقدیریم عاقبت در هوس دیدن هم میمیریم عشقمان مخرج صفریست که تعریف نشد آه و افسوس که یک واژه بی تدبیریم بعد از آن حادثه هایی که جدامان کردند آنچنان شد که دگر از همه عالم سیریم اشک میریختیم و دل که نمیکندیم آه چه کنیم هر دو از این واقعه دلگیریم وقتی از فاصله ها گفت دلم خندیدیم

نگاه کن پنجره ها به لبخند من و تو چشم دارند و باران در اندیشه ی فاصله ی من و تو می بارد