به نام خدا

مطلب زیر مطلب بسیار خوبی بود از مدیر انجمن دانش آموزی آقای moffline

*ساده زیستی رهبر كبیر انقلاب اسلامی و واكنش ایشان در برابر اسراف*

گفتم خوبه که در مورد ساده زیستی ولایت مطلقه فقیه بر حقمون و نائب حضرت بقیه الله حضرت آیت الله العظمی خامنه ای حفظهم الله هم مطالبی بنوسیم و به کمک شما دوستان کاملش کنیم.

آیا مجموعه‌ آنچه كه در دوران رهبری حضرت آقا گذشته، به عنوان خاطرات و تاریخ و فعالیتهای ایشان، الان دارد جمع‌آوری و مستندسازی می‌شود؟

دفتر نشر آثار، مشغول هستند. بله، ان‌شاءالله امیدواریم زودتر به یك نتیجه‌ای برسند و بخشهایی‌ را چاپ كنند و در اختیار مردم قرار بدهند. چون مردم حقیقتاً از وضعیت آقا، زندگی و شرایط درونی حضرت آقا، خیلی مطلع نیستند و این خلا هست و مردم هم ‌طالبند و تشنه‌اند كه این مطالب را بدانند. ان‌شاءالله دفتر نشر این كار را خواهد كرد.

گفتگو طولانی شد ولی باز هم دوست داریم اگر نكته‌ای حضرت‌عالی صلاح می‌دانید، بفرمایید.

برای آن كه در حق حضرت آقا كوتاهی نشده باشد، خاطرات دیگری را هم نقل می‌كنم.

یك وقتی برخی از ائمه‌ جمعه و بعضی روحانیون اصرار می‌كردند كه چون درسهای بعضی از مراجع بزرگوار تقلید، از رادیو معارف پخش می‌شود، درسهای آقا را هم پخش كنید. خیلی‌ها اصرار داشتند كه چرا درس آقا پخش نمی‌شود. عرض كردیم این از آن مسائلی است كه باید خود آقا نظر بدهند. ما نمی‌توانیم. من رفتم خدمتشان و مطلب را عرض كردم. حضرت آقا فرمودند درس همه پخش می‌شود؟ عرض كردم نه، درس فلان آقا و فلان آقا و فلان آقا، درسهای فقه‌شان پخش می‌شود. این سه نفر درسشان پخش می‌شود. ایشان فرمودند اگر رادیو، آن امكان را داشت كه درس همه‌ آقایان را پخش كند، درس ما را هم آخرش پخش كنند. اگر نه، این هنر نیست كه چون رادیو و تلویزیون در اختیار ما هست، ما درس و برنامه‌های خودمان را مرتب پخش كنیم. نه، درس ما ضرورتی ندارد پخش بشود و این را آقا نپذیرفتند.

باز در همین قضیه من خاطره‌ای دارم. مشهد خدمتشان بودیم. سر ناهار بود. موقع اخبار تلویزیون بود. اخبار ساعت 2‌ بعد از ظهر، این مراسم غبارروبی ضریح مطهر حضرت رضا (علیه‌السّلام) را نشان می‌داد. ظاهرا‌ً شب قبلش هم نشان داده بود. باز فردا ظهر هم نشان داد. من آنجا خدمتشان نشسته بودم. ایشان فرمودند چند بار یك برنامه را نشان می‌دهند؟! چقدر افراط می‌كنند در نشان دادن برنامه‌های ما! من دیدم خود ایشان هیچ اقبالی به این چیزها اصلاً ندارند.

در مورد ساده‌زیستی ایشان، این را بگویم كه یك وقت، كسی ندارد و ساده زیست است، آن خیلی كمال نیست. انسان داشته باشد و ساده زیست باشد، كمال است. حضرت امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) داشتند و استفاده نمی‌كردند و كمال حضرت در این بود. حضرت آقا هم نمی‌خواهند استفاده كنند. به دیگران مخصوصاً به روحانیون خیلی تأكید و اصرار دارند و دغدغه‌ این معنا را دارند، خصوصاً مسئولین، كه مبادا زندگی اشرافی و تجملاتی داشته باشند و دنبال این زرق و برقهای دنیا باشند كه برای حكومت دینی، اینها آفت است. دیگران را هم حضرت آقا نمی‌پسندند؛ نه خودشان تجملاتی هستند، نه ترویج تجملات می‌كنند. یك وقت یك عبای خوب برای ایشان هدیه آورده بودند، حضرت آقا عبا را به ما دادند و فرمودند این عبا را برای من آورده‌اند.‌ عبای گران قیمتی بود من كه عبای چند ده هزار تومانی روی دوشم نمی‌اندازم ولی اگر بدهم به یك نفر، خود او عادت می‌كند كه لباسهای آن چنانی بپوشد. این هم درست نیست. من نباید این كار را بكنم. به من فرمودند پس شما این عبا را بفروشید و تبدیل به سه، چهار عبا كنید‌ و بدهید به چهار نفر. به یك نفر ندهید كه این را ما ترویج نكرده باشیم. ما عبا را به قم بردیم، فروختیم و دادیم به سه‌‌ چهار نفر.

غلام علی تاپیک خوبی گذاشتی پیداست که طرفدار سفت و سخت ولایت فقیه هستی .

اینو از تاپیکت و از اسمت می شه حدث زد.

اما یه سوال برام هست ؟!!!

حالا واقعا تو زندگی شخصی ات و در عمل هم همه این ها رو سرمشق قرار میدی یا فقط حرفه

واقعا علی وار زندگی می کنی؟

خداییش ما هم مثل داشت راسشو بگو؟؟

اگه واقعا اینطوری باشه که خیلی خوبه اما امان از وقتی که حرف و عمل ادم متفاوت باشه.

!!!!!!!!!!!

داداش بازم ممنون از تاپیکت انشالله که سعی کنند همه علی وار زندگی کنند .

برخورد های آقا با مخالفینشان***

خاطره ای دیگر...

یك خاطره دیگر دارم. یك وقت شهید سید محمد باقر حكیم خدمت حضرت آقا بود. می‌خواست برود نجف‌ بعد از سقوط صدام و این قضایا‌ حضرت آقا در آن جلسه، به آقای حكیم تذكراتی را فرمودند، از جمله راجع به قضیه‌ آمریكا، ایشان خیلی قشنگ صحبت كردند. فرمودند شما الان به كشوری وارد می‌شوید ‌ من نقل به مضمون می‌كنم، عین آن مطالب را یادم نیست‌ كه تحت اشغال آمریكا است و آمریكا آنجا را اشغال كرده و با همه‌ زور و بازو و قدرت در آنجا مسلط است. مبادا از آمریكا بترسید. مبادا این نظام استكباری و این زور و آن اسلحه و مهمات و آن برج و بارو كه آمریكایی‌ها در آنجا درست كرده‌اند، شما را مرعوب خودشان بكند. آمریكایی‌ها حقیرند و باید هم از اینجا بیرون بروند. شما با این روحیه در آنجا بروید. مبادا مرعوب قدرت آمریكا قرار بگیرد.

آقای حكیم ‌ خدا رحمتش كند، ایشان هم مسلمان شجاعی بود ‌ گفت: من از این اطمینان خاطر، از این اعتماد به نفس، از این نفس آرام شما تعجب می‌كنم. آمریكا الان در همسایگی شما است و مرتب شاخ و شانه می‌كشد، مرتب چنگ و دندان نشان می‌دهد و شما این جور آرام هستید و به ما هم توصیه می‌كنید كه مرعوب آمریكا نباشید. این برای من خیلی جالب است.

حضرت آقا فرمودند می‌دانی این حالت برای چیست؟ ما روی خدا حساب باز كرده‌ایم. ما به خدا اطمینان و اعتماد داریم. این جور نیست كه ما ندانیم آمریكا كیست و چیست. چنگ و دندان آمریكا را هم هر روز داریم می‌بینیم. وحشی بودن اینها را می‌فهمیم؛ امّا ما به خدا اعتماد كردیم، روی خدا حساب كردیم و دل در گرو خدا قرار داده‌ایم.

جناب آقای مروی! به عنوان جمع‌بندی اگر ذكر نكاتی را ضروری می‌دانید، بفرمایید.

به عنوان سخن پایانی، یكی از چیزهایی كه لازم است عرض بكنم، روحیات حضرت آقا است. ببینید، ما یك دسته رهبران سیاسی داریم و یك دسته رهبران معنوی و الهی. رهبران سیاسی، معمولاً وقتی به قدرت و به مال و منال و عنوان و امكاناتی می‌رسند،‌ دیگر آن اهداف اولیه را فراموش می‌كنند. غالباً این جوری‌اند. می‌گویند تلاشی كردیم، زحمتی كشیدیم، رنجی بردیم، حالا به یك مال و مقام و منالی رسیده‌ایم، حالا وقت بهره برداشتن از این كارهایی است كه كردیم.

رهبران الهی این جوری نیستند. آنها تا روز آخری كه زنده هستند، چیدن را برای قیامت گذاشته‌اند. كار و تلاش می‌كنند و آن اهداف را هم فراموش نمی‌كنند. پیغمبران همین طور بودند. شما زندگی پیغمبران را كه نگاه می‌كنید، تا لحظه‌ آخر كار می‌كردند. هیچ وقت بازنشسته و خسته نمی‌شدند. چیدن و نفع مادی برای خودشان هیچ وقت نبود. آنها چیدنشان را برای ملاقات با خدا گذاشته‌اند. ائمه‌ ما، انبیاء ما، همه این جوری بودند. امام (رضوان‌الله تعالی علیه) همین جور بود. امام تا روز آخر كار می‌كرد، هیچ وقت استراحت نكرد و خسته نشد. امام هیچ وقت احساس بازنشستگی نكرد. تا روز آخر با همان روحیه، با همان نشاط، با همان قاطعیت و روحیه‌ انقلابی كار می‌كرد.

ما در حضرت آقا حقیقتاً همین را می‌بینیم. یعنی هیچ وقت از مشی و زندگی آقا، تعامل و صحبتها و عمل ایشان، این را احساس نكرده‌ایم كه دیگر مقداری می‌خواهند استراحت كنند و از این سفره‌ چیده شده، بهره‌ای ببرند. ما حقیقتاً این را احساس نكرده‌ایم. حضرت آقا همان آقای سال 40 و 42 و ‌45 و 57  مشهد هستند. فقط حوزه‌ كاری عوض شده است. همان روحیه‌ انقلابی، همان نشاط كاری، همان احساس مسئولیت و همان بی‌رغبتی به دنیا و كار و تكلیف و وظیفه‌ شرعی. حوزه‌ كار آن موقع ایشان، محدود بود به یك مسجد، به چهار تا سخنرانی و منبر و كتاب و هزینه‌هایش را هم می‌پرداختند. الان در یك حد وسیع‌تر و گسترده‌تر، در حد یك كشور، تقابلشان با رژیم آمریكا و كشورهای استكباری.

یك وقت یادم هست، یكی از همین روحانیون سرشناس كشور آمدند خدمت حضرت آقا‌  آقای كروبی بودند ‌ و آقا به ایشان فرمودند آقای كروبی! آن دور‌ه‌ جوانی كه همه دنبال خوش‌گذرانی، رفاه و بهره‌برداری از نعمات هستند، ما و شما دنبال مبارزه بودیم. زندان و شكنجه و تبعید و...، حالا كه دیگر آخر عمر ما شده است؛ حالا باید بیشتر به فكر دنیای بعد باشیم.

همه‌ كسانی كه با حضرت آقا كمترین ارتباط و انسی داشته باشند، همین روحیه‌ انقلابی، همین روحیه‌ ضداستكباری، این روحیه‌ای كه جز عزت و سربلندی و افتخار برای این نظام و كشور نیاورده است را می‌بینند. بعد از امام، این روحیه در زندگی آقا هم هست، در زندگی شخصی ایشان هم همین جور است. این جور نیست كه در بیرون حضرت آقا مبارزه و فریاد و شعار انقلابی باشد، امّا در درون، رفاه و نعمت و بهره‌برداری. نه، زندگی داخلی آقا هم همین جور است.

رهبران سیاسی وقتی مبارزه می‌كنند و انقلاب به نتیجه می‌رسد، دیگر سر سفره‌ تقسیم غنائم می‌نشینند؛ امّا در انقلاب اسلامی به رهبری حضرت امام (رضوان‌الله تعالی علیه) و حضرت آقا، اصلاً این بحثها نیست. چیدن بهره و تقسیم غنائم نیست. تا روز آخر همان مبارزه، عزت، افتخار، سربلندی و عدم تمكین در برابر قدرتهای استكباری است.

خاک و خاطره(5)

آقا هم گریه كرد !

در بیمارستان شهید مصطفی خمینی تهران بستری بودم. مجروحین زیادی روی تخت‌های بیمارستان دراز كشیده بودند. به ما اطلاع دادند كه بعد از ظهر مردم برای عیادت می‌آیند. با شنیدن این حرف خوشحال شدیم و خودمان را جمع و جور كردیم و منتظر ماندیم. عید سعید غدیرخم بود. ساعت 3:30 بعد از ظهر متوجه شدیم كه آقای خامنه‌ای (ریاست جمهوری)، آقای رفسنجانی (رییس مجلس شورای اسلامی) و آقای كروبی (رییس بنیاد شهید انقلاب اسلامی) به همراه تعدادی از مسؤولین وارد بیمارستان شدند. آن‌ها به اتاق مجروحین می‌رفتند و بعد از سلام و احوالپرسی ، از زحماتشان تقدیر و تشكر می‌كردند، تا این‌كه نوبت به اتاق ما شد. آن‌ها پس از احوالپرسی از تك تك مجروحان اتاق، كنار تخت برادر مجروحی كه هر دو دست و پایش را از دست داده بود، ایستادند. با او احوالپرسی كردند و علت مجروحیتش را جویا شدند. ایشان بیان كرد كه دانش آموز كلاس پنجم ابتدایی هستم كه برای دادن امتحان به مدرسه رفته بودم. بعد از امتحان داشتم بر می‌گشتم كه مورد اصابت تركش موشك عراقی قرار گرفتم و دست و پایم را از دست دادم. همین طور كه صحبت می‌كرد اشك از چشمان آقای خامنه‌ای جاری ‌شد. دانش آموز با دیدن گریه ایشان ناراحت شد و گفت: آقای خامنه‌ای من كه از شما خواسته‌ای‌ نداشتم كه شما دارید گریه می‌كنید. تازه من كه برای اسلام هیچ كاری انجام نداده‌ام، مگر شهید بهشتی نگفته است كه بهشت را به بها دهند نه به بهانه. برای همین من هم امروز به بهانه این كه دست و پایم را از دست داده‌ام اجری ندارم بلكه باید كار و تلاش كنم و از طریق خدمت به خلق خدا ثوابی كسب كنم تا بهشتی شوم. بعد برگشت و به او گفت: آقای خامنه‌ای از شما می‌خواهم كه به پزشكان بگویید مرا زودتر درمان كنند تا بتوانم درسم را بخوانم و از این طریق به كشورم خدمت كنم. همه‌ی حاضرین در اتاق ، از صحبت این نوجوان ، متعجب شدند.

محمد حاجیلری

حداد عادل رییس کمیسیون فرهنگی مجلس در یکی از گفتارهایی که در مورد منش های اخلاقی و رفتاری رهبر معظم انقلاب داشته اند واقعیت های زیبایی از زندگی رهبر عزیز انقلاب منتشر کرده اند  که می تواند برای همه ما الگو باشد:

ایشان دارای شخصیتی بسیار معنوی، مومن، اخلاقی، زاهد و بی اعتنا به زخارف دنیوی است و آنچه‌را كه به دیگران توصیه می‌كنند خودشان قبلا  به آن عمل می‌كنند و زندگی خانوادگی و داخلی ایشان، پاك و پاكیزه است. فرزندانی كه تربیت كردند انسان‌هایی مومن و باتقوا هستند كه هم افتخار ایشان هستند و هم افتخار كشورند كه هیچ كجا از ایشان نام و نشانی نیست و خودشان به مسوولیت خطیری كه به عنوان فرزندان رهبر دارند، واقفند. من ساده‌زیستی را در زندگی فرزندان ایشان دیده‌ام. ایشان بسیار خوش خلق، مهربان، بسیار خوش محضر، ظریف اندیش و خوش سخن هستند و انسان از مصاحبت ایشان لذت می‌برد. فردی بسیار منظم هستند. بسیار اتفاق افتاده كه ما شب خدمت ایشان بودیم و همین‌كه ساعت 22 فرا می‌رسید، ایشان با كمال ادب از جا بر می‌خاستند و ضمن عذرخواهی عنوان می‌كردند كه كاری دارند یا باید كتابی را مطالعه كنند و... بنابراین كارها وامور روزمره زندگی ایشان بر نظم و ترتیبی استوار است. یكی از مهمترین خصوصیات اخلاقی ایشان این است كه توجه به كلیات و مسائل جهانی و اداره كشور، مقام معظم رهبری را از توجه به جزییات غافل نمی‌كند و پرسیدن احوال بستگان و آشنایان دور و قدیمی را فراموش نمی‌كنند. یك جوانمردی در وجود ایشان است كه خیلی دلپذیر و شیرین است. از همان زمانی كه من افتخار آشنایی ایشان را پیدا كردم بعضی از مواقع  از من سراغ برخی از چهره‌های دانشگاهی و مسن را كه در حال حاضر منزوی هستند و حتی ممكن است میانه‌ای هم با انقلاب نداشته باشند،  می‌گیرند و حتی به من می‌فرمودند كه به نمایندگی از طرف ایشان به ملاقات این افراد بروم و مشكلاتشان را حل كنم. این خصلتی است كه ناشی از یك طبع الهی است. یعنی همان محبتی كه خدا به بندگانش دارد. نكته جالب اینكه موردی را كه نقل كردم مربوط به آدمهایی است كه جزو آشنایان دور مقام معظم رهبری محسوب می‌شوند و حتی خود آن فرد هم ممكن است نداند اسم و خاطره او در ذهن آقای خامنه‌ای مانده باشد، حال شما تصور كنید كه رفتار ایشان با بستگان و آشنایان نزدیك به چه شكل و صورتی باید باشد. در واقع باید گفت ایشان به یك معنا جوهر و كانون محبت و سرچشمه زلال دائمی محبت هستند.
طی سالهایی كه نسبت خانوادگی با مقام معظم رهبری پیدا كرده ام در این شیوه و منش تغییری ندیدم و در واقع  ایشان با این شیوه زندگی حجت را بر همه ما تمام كرده است كه می‌شود كسی امكان بهره مندی از همه مواهب ظاهری دنیا را داشته باشد ولی همان زندگی ساده و طبیعی خود را حفظ كند. هر چهار پسر ایشان روحانی هستند و تا آنجا كه من می‌دانم هیچ ممر درآمدی غیر از شهریه طلبگی كه نظایر آنها در حوزه می‌گیرند، ندارند و هیچ ریخت و پاشی در زندگی آنها دیده نمی‌شود. در هیچ بانكی هم حساب ندارند و در هیچ كار اقتصادی وارد نشدند و واقعا  پول و ثروت گویی مثل آتشی است كه به آن دست نمی‌زنند و این خیلی ارزشمند است برای كشوری كه شاه آن ناصرالدین شاه بود و ولیعهدش ظل السطان بوده و همچنین باید مقایسه كرد با كشورهای حاشیه‌ای كه چه شیوخ و سلاطینی در آن حكومت دارند و چه زندگی مجللی را برای خود مهیا كرده‌اند. اینها نعمت‌هایی است كه ما باید قدر آن را بدانیم و گزارش ما از این واقعیت‌ها باید از مرحله لفاظی فراتر رود و خودمان هم فكر كنیم كه حالا كه خداوند عنایت كرده واین انقلاب به پیروزی رسیده و چنین الگوهایی مثل امام ورهبری نصیب ما شده، ما هم وجود خود را وقف كشور كنیم و در هر جایگاهی كه هستیم این فرصت را غنیمت بشماریم و همه وجودمان را در خدمت این كشور قرار دهیم نه اینكه اگر موقعیت نصیبمان شد، نفع خود را تامین كنیم. كشور ما به این افراد و مدیران زیاد احتیاج دارد و پیام شهدا نیز چیزی غیر از این نیست. آنها كه رفتند پیام دادند و ما كه  ماندیم باید پیام فهم باشیم و كشور باید با این الگوها اداره شود.