تبیان، دستیار زندگی

امشب در سر شوری دارم
امشب در دل نــوری دارم

باز امشب در اوج آسـمانم
رازی بـاشـــد بـا ستارگانم

امشب یک سر شوق وشورم
از ایـن عــالــم گــویــی دورم

از شـادی پـر گـیرم کـه رسـم بـه فلک
سرود هستی خوانم در بر حور و ملک

در آسمان ها غوغا فکنم
سبو بریزم ساغر شکنم

امشب یک سر شوق وشورم
از ایـن عــالــم گــویــی دورم

با ماه و پـرویـن سخنی گویم
وز روی مه خـود اثـری جویـم
جان یابم زین شبها
جان یابم زین شبها

مـاه و زهـره را بــه طـرب آرم
از خود بی خبرم ز شعف دارم
نغمه ای بر لب ها
نغمه ای بر لب ها

امشب یک سر شوق وشورم
از ایـن عــالــم گــویــی دورم

امشب در سر شوری دارم
امشب در دل نــوری دارم

باز امشب در اوج آسـمانم
رازی بـاشـــد بـا ستارگانم

امشب یک سر شوق وشورم
از ایـن عــالــم گــویــی دورم

امشب یک سر شوق وشورم
از ایـن عــالــم گــویــی دورم

به شهر و دیاری ببر تو مرا
که نور خدا باشه و منو تو
نباشه به دلها نشونه غم
امید و صفا باشه و من و تو

بریم اونجا که عشق و مستی خطا نباشه
تو سینه ها جای محبت ریا نباشه
به غیر خدا که مهربونه
نمیخوام دله دیگه بدونه
تو باوفایی تو باصفایی

از این خسته دل پروا مکن
مرا بیش از این رسوا مکن
الهی بمونی با مهربونی
جدایی نگیری قدرم بدونی
که دنیا نداره وفائی

بمون بر سر پیمون من
تو بازی نکن با جون من
که دنیا سرابه نقش بر آبه
دو روزه جوونی مثل حبابه
نیرزه به یکدم جدایی

به شهر و دیاری ببر تو مرا که نور خدا باشه و منو تو
نباشه به دلها نشونه غم امید و صفا باشه و من و تو
بریم اونجا که عشق و مستی خطا نباشه
تو سینه ها جای محبت ریا نباشه
به غیر خدا که مهربونه
نمیخوام دله دیگه بدونه
تو باوفایی تو باصفایی

روزی که از تو جداشم
روز مرگ خنده هامه
روز تنهایی دستام
فصل سرد گریه هامه
توی اون کوچه غمگین
جای پاهای تو مونده
هنوزم اون بید مجنون
عکس قلبت رو پوشونده
بعد تو گریه رفیقم
غم تو داده فریبم
حالا من تنها و خسته
توی این شهر غریبم
توی این شهر غریبم
توی این شهر غریبم
تو با خوشحالی و امید
منو تنهایی و حسرت
تو تو باغ پر از گل
من یکی ای تو شهر غربت
روح من همسفر غم
توی شهر غصه پوسید
قلب من همراه قلبت
پاکو غمگنانه کوچید
بعد تو گریه رفیقم
غم تو داده فریبم
حالا من تنها و خسته
توی این شهر غریبم
توی این شهر غریبم
توی این شهر غریبم
روزی که از تو جداشم
روز مرگ خنده هامه
روز تنهایی دستام
فصل سرد گریه هامه
توی اون کوچه غمگین
جای پاهای تو مونده
هنوزم اون بید مجنون
عکس قلبت رو پوشونده
بعد تو گریه رفیقم
غم تو داده فریبم
حالا من تنها و خسته
توی این شهر غریبم
توی این شهر غریبم
توی این شهر غریبم
روزی که از تو جداشم
روز مرگ خنده هامه
روز تنهایی دستام
فصل سرد گریه هامه
توی اون کوچه غمگین
جای پاهای تو مونده
هنوزم اون بید مجنون
عکس قلبت رو پوشونده
بعد تو گریه رفیقم
غم تو داده فریبم
حالا من تنها و خسته
توی این شهر غریبم
توی این شهر غریبم
توی این شهر غریبم
تو با خوشحالی و امید
منو تنهایی و حسرت
تو تو باغ پر از گل
من یکی ای تو شهر غربت
روح من همسفر غم
توی شهر غصه پوسید
قلب من همراه قلبت
پاکو غمگنانه کوچید
بعد تو گریه رفیقم
غم تو داده فریبم
حالا من تنها و خسته
توی این شهر غریبم
توی این شهر غریبم
توی این شهر غریبم
توی این شهر غریبم
توی این شهر غریب

خب،حالا به نظرتون میشه آگاهی هایی که ازاین برنامه به دست میاریم رو اینجا ثبت کنیم؟؟؟

من اگه بتونم،میخوام وقتی برنامه رو گوش دادم،چیزایی که یاد میگیرم،مخصوصاً درباره ی ادبیات وشعر،اینجا ثبتش کنم...

شمایی هم که تازه میخوای بشی شنونده ی این برنامه،این کارو میکنی تا منم چیزایی که یاد گرفتی رو یاد بگیرم؟؟؟

حتی شده چیزی که یاد گرفتیم درحد چندتا کلمه باشه،مثلاً اسم یه شخص...

.

.

اگه شنونده ی این برنامه بودی ومن خبرنداشتم،اینجا بیا وبگو وآگاهمون کن

اگه تازه میخوای شنونده ی این برنامه بشی،بازم بیا وبگو و خوشحالمون کن...

.

.

رادیو،این رسانه ی شنیداری،گاهی به وسعت هزارتا  رسانه ی دیداری،آگاهی میده...شادی میده واین یعنی اوج سرزندگی یه رسانه...

.

.

منتظرحضورت،حرفت،نقدت ونظرت هستیم

ماناباشیدوشادوسربلند

یاحق 

سلام.
این اسم منو یاد یکی از خانومای وبلاگ نویس تبیان میندازه که نام کاربریش چکاوک بود البته یه عدد هم پشتش داشت که یادم نیست.
یه خانوم عاشق رادیو بود و همیشه گوش کرد.الانم توی بلاگفا یه وبلاگ داره به نام یه سبد ترانه و مطالب رادیو رو می نویسه

به حریم خلوت خود >>> پریسا



به حریم خلوت خود شبی
چه شود نهفته بخوانیم
به كنار من بنشینی و
به كنار خود بنشانیم

من اگر چه پیرم و ناتوان
تو مرا ز درگه خود مران
كه گذشته در غمت ای جوان
همه روزگار جوانیم

به هزار خنجرم ار عیان
زند از دلم رود آن زمان
كه نوازد آن مه مهربان
به یكی نگاه نهانیم
كه نوازد آن مه مهربان به یكی نگاه نهانیم

شده ام چو عاطفه بینوا
به بلای هجر تو مبتلا
نرسد بلا به تو دلربا
گر ازاین بلا برهانیم
نرسد بلا به تو دلربا گر ازاین بلا برهانیم

تا به بنفشه میدهد تا به بنفشه میدهد
طره مشکان سای تو آه طره مژگان سای تو
پرده غنچه میدرد پرده غنچه میدرد
خنده دل گشای تو خنده دل گشای تو
ای گل خوش نسیم من
بلبل خویش را مسوز
کز سر صدق میکند
شب همه شب دعای تو
شب همه شب دعای تو شب همه شب دعای تو
خوش چمنیست عارضت
خاصه که در بهار حسن
حافــــــظ خوش کلام شد
مرغ سخن سرای تو
حافــــــظ خوش کلام شد مرغ سخن سرای تو

کمی با من مدارا کن کمی با من مدارا کن
که خود را با تو بشناسم من گم را تو پیدا کن
تو را از شب جدا کردم تو را از قصه آوردم
نمی شد با تو بد باشم نمی شد از تو برگردم
نه از برگم نه از جنگل نه از باران نه از شبنم
نه آن تعمیدی رودم نه آن مریم ترین مریم
منم همسقف دیروزی که عطر خانگی دارد
که دستان تو را باید به شام سفره بسپارد
کمی به من مدارا کن کمی با من مدارا کن
صبوری کن تحمل کن من گم را تو پیدا کن
اگر سختم اگر دشوار اگر سیل مصیبت وار
اگر تلخم اگر بیمار منم از عشق تو بسیار
منم هم خون و هم گریه که بغضش را به دریا داد
که از اوج پریدن ها بر این ویرانه ها افتاد
کمی به من مدارا کن کمی با من مدارا کن
صبوری کن تحمل کن من گم را تو پیدا کن

مستان سلامت می‌کنند
جان را غلامت می‌کنند
مستی ز جامت می‌کنند
مستان سلامت می‌کنند
غوغای روحانی نگر
سیلاب طوفانی نگر
خورشید ربانی نگر
مستان سلامت می‌کنند
آن میر غوغا را بگو
وان شور و سودا را بگو
وان سرو خضرا را بگو
مستان سلامت می‌کنند
ای آرزوی آرزو
این پرده را بردار ازو
من کس نمی‌دانم جز او
مستان سلامت می‌کنند
ای ابر خوش باران بیا
ای مستی یاران بیا
ای شاه طراران بیا
مستان سلامت می‌کنند
مستان سلامت می‌کنند
جان را غلامت می‌کنند
مستی ز جامت می‌کنند
مستان سلامت می‌کنند

من از دست تو در عالم نهم روی
ولیکن چون تو در عالم نباشد
ولیکن چون تو در عالم نباشد
من اول روز دانستم که این عهد
که با من میکنی محکم نباشد
که دانستم که هرگز سازگاری
پری را با بنی آدم نباشد

تو را نادیدن ما غم نباشد
که در خیلت به از ما کم نباشد

من از دست تو در عالم نهم روی
ولیکن چون تو در عالم نباشد
ولیکن چون تو در عالم نباشد
من از دست کمانداران ابرو ی
نمیآرم گذر کردن به هر سوی
بهشت است آنکه من دیدم نه رخسار
کمند است آنکه وی دارد نه گیسوی
بیا تا جان شیرین در تو ریزم

که بخل و دوستی با هم نباشد
نخواهم بی تو یکدم زندگانی
که طیر عشق بی همدم نباشد