چرایى گریه و سوگوارى

گریستن بر مرده و همچنین سوگوارى و عزادارى بر او امرى برخاسته از احساس پاك و روح لطیف آدمى است.

‏ اسلام ضمن تایید گریه، بر آن تاكید نموده است، سیره رسول گرامى صلی الله علیه و آله و سلم و همچنین سیره و منش اصحاب بزرگ ایشان تاییدى براین مدعاست.

‏ این دفتر، باختصار درپى تبیین روایى گریستن و عزادارى است و در این راستا، ضمن ارائه سیره پیامبر و اصحاب، نمونه‏هایى از گونه‏هاى ماتم سرایى در تاریخ اسلام را تقدیم داشته، به نقد و بررسى روایات تحریم گریه مى‏پردازد.

(منبع:سایت موسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصرعجل الله)

به نام خدا
سلام
دشمنان (و بعضی دوستان جاهل‌) مطرح می‌کنند که اگر شهادت بابی است که خدا فقط برای خاصّان از اولیا خود گشوده است و بالاترین خیری است که بالاتر از آن خیری نیست و شهید متنعم به ارزشمندترین نعم الهی است‌، پس چرا این همه در شهادت امام حسین (ع) و یاران و اهل بیتش گریه و عزاداری می‌کنید؟!
افرادی نیز نظیر «محمد مسعود» مدعی هستند که روش مسیحیان بر روش ما ترجیح دارد که شهادت و فداکاری مسیح (ع) را جشن می‌گیرند. ولی ما شهادت امام‌حسین (ع) را عزادرای می‌کنیم‌. و بعد نتیجه می‌گیرد که آنها شهادت را موفقیت و ما شکست می‌دانیم‌.
اینها اشتباه می‌کنند، چون نمی‌دانند: اوّلاً، مسیحیت که جشن می‌گیرد، چون‌مسئله را از نظر شخصی مطالعه می‌کند، ولی اسلام از نظر اجتماع‌.
بله‌، از نظر شخصی ما هم شهادت را برای شهید، فوز و موفقیت می‌دانیم : (ولاتحسبّن الذین قتلوا فی سبیل الله أمواتاً بل اَحیاءٌ عند ربّهم یُرزقون‌) امّا اجتماع با از دست دادن امام حسین (ع) و نخبگان اطراف و یارانش‌، دچار چه فاجعه‌ای شد؟!
امام صادق (ع) می‌فرمایند:
«چون مؤمن عالمی بمیرد، رخنه‌ای در اسلام می‌افتد که چیزی آن را جبران نمی‌کند.» حال اگر این مؤمن عالم‌، امام معصوم باشد، جامعه از فقدان او دچار چه ضرر و خسرانی می‌شود؟!
ثانیاً، نصاری جشن می‌گیرند، چون فکر می‌کنند عیسی (ع) به دار زده شد و کشته شد و در همان وقت ـنعوذ باللهـ به جهنم رفت و سه شبانه روز در آتش ماند تا پیروانش به دوزخ نروند.
و لذا هیچ مسیحی به دوزخ نمی‌رود، چون یک نوع اتحادی با مسیح پیدا نموده‌اند.
لذا «ابناء الله» یعنی پسران خدا و «احباء الله»، یعنی دوستان خدا هستند.
پس آنها شهادت مسیح (ع) را فدای گناهان می‌دانند و جشن می‌گیرند که عیسی (ع) کشته شد و با کشته شدن او از زیر بار سنگین گناه در آمدیم‌.
اما مسلمان واقعی نمی‌تواند چنین فکری داشته باشد. چون قرآن و بزرگان دین به ما آموخته‌اند که هر فردی در گرو عمل خود می‌باشد؛ برای نمونه‌، ابن شهر آشوب به اسناد خود از طاوس فقیه می‌گوید که به امام سجاد (ع) به هنگام مناجاتش با خدا گفتم‌:«ای فرزند رسول خدا(ص) این جزع و فزع چیست‌؟!....
پدرت حسین بن علی (ع) است‌. مادرت فاطمه زهرا (س) است‌. جدّت رسول‌خدا (ص) است‌. حضرت به من نگریست و گفت‌: طاوس‌! هیهات‌، هیهات از پدر و مادرم مگو! خدا بهشت را برای فرمانبرداران و نیکوکاران آفریده‌، اگر چه بنده حبشی باشد. و آتش را برای کسی که او را نافرمانی کند، آفریده هر چند سید قریش باشد. مگر کلام خدا را نشنیده‌ای که فرمود: (فإذا نفخ فی الصّور فلا أنساب‌َ بینهم یومئذٍ و لایَتَسائلون‌َ.) و به خدا فردا جز عمل صالح چیزی تو را سود ندارد.»
هم چنین قرآن و سنت و عقل نیز دلالت بر درستی عمل ما (عزاداری و گریه‌) دارند.

«دلالت عقل و قرآن و سنت‌»
بر حسب فطرت‌، هر بشر عاقلی‌، منعم دوست است‌؛ یعنی اگر کسی به او انعامی کرد، به او علاقه‌مند می‌گردد و اگر انسان رشد عقلی یافت‌، می‌فهمد که همه چیزش ازخداست‌. (و ما بکم من نعمة فمن الله.) لذا خدا محبوبش می‌گردد: (والذین آمنوا اَشدّ حُبّاً لله) و محب‌ّ اگر محبتش صادقانه باشد و بخواهد محبوب هم او را دوست داشته باشد و از او راضی باشد، از محبوب اطاعت می‌کند و مطیعش می‌گردد. پس اگر محبوب بفرماید: (اگر مرا دوست دارید از رسولم پیروی کنید و او را اسوه خود قراردهید،) اطاعت می‌کند.
لذا بدین دلیل رویه رسول خدا(ص) سنت است و همه مسلمانان باید او را اسوه خود قرار دهند و به ایشان اقتدا کنند.
و ایشان در چندین مورد عزای امام حسین (ع) را بر پا نمود و حتی مواردی که حضرتش در خانه عائشه و فاطمه‌، ام سلمه و در مسجد و مجمع اصحاب عزاداری کرده است‌، از طریق اهل تسنن به‌طور متعدد روایت شده است‌.
در کتاب «سیرتنا و سنتنا» مرحوم امینی‌، حدیثی را نقل کرده است که مضمون آن چنین است‌: رسول خدا(ص) در خانه ام سلمه استراحت فرموده بود. حسین (ع) آمد. ام‌سلمه جلوی آقازاده را گرفت و گفت‌:«جدّت خوابیده است‌» حسین (ع) اعتنا نکرد، به سمت رسول خدا (ص) رفت و روی سینه پیغمبر نشست‌. ام سلمه منتظر است چه زمانی پیغمبر بر می‌خیزد. ناگهان صدای گریه رسول خدا(ص) را شنید. پیش خود گمان کرد که رسول خدا(ص) چون حسین (ع) بی موقع آمده‌، ناراحت شده است‌. عذر خواست که یا رسول الله من جلوی او را گرفتم اما نتوانستم او را باز دارم‌. رسول خدا(ص) فرمود: ام سلمه من گریه نمی‌کنم که چرا حسین آمده‌، گریه‌ام برای این است که جبرئیل گزارش‌های او را برایم نقل کرد. کربلای حسینم را نشانم داد و از خاک قبرش برای من هدیه آورد. اینک در دست من است‌. آن را نگهدار هر وقت دیدی خون شده‌، بدان حسین کشته شده است‌.
لذا به حکم قِرآن مجید مسلمانان باید به رسول خدا اقتدا نمایند و عزای امام‌حسین (ع) را برپا کنند.
برگرفته از کتاب معنویت وعرفان امام حسین ع از فاطمه رامین

به نام خدا
سلام
مطالب این لینک رو حتما بخونید پاسخ تمامی صحبتهای شماست

http://www.tebyan.net/index.aspx?pid=17257&threadID=416669&forumID=451

به نام خدا

عرض سلام ودرود

متشکرم از مباحث همه دوستان

وناراحت از اینکه این تاپیک در عرض یکی دو روزی که نبودم چندصفحه ورق خورده

بزرگواران اینکه خواسته باشیم آرا وعقاید همدیگه رو نقد کنیم خیلی خوب است

ولی خدای نکرده متهم کردن و سیبل قرار دادن همدیگه اصلا و ابدا

در مورد مطلبی که عرض کردم 

خدای ناکرده در اذهان حمل بر مرده پرستی و... نشه

در مورد گریه کردن بر میت همان جمله پیامبر مکرم اسلام در مرگ فرزندشان ابراهیم

ویا موضع گیری حضرت رسول الله صلی الله علیه واله وسلم در مقابل عمر

ارجاع به تاپیک

"حکم کلی گریه وعزاداری"

بیشتر در این مورد:

در این خصوص آداب اسلامی هم هست که متاسفانه خیلی کم توجه می گردد

غذا فرستادن برای خانواده صاحب عزا 

منبع 1

منبع 2

با سلام و احترام
دوستان گرامی من پاسخی نگذاشتم تا ببینم هر یک از شرکت کنندگان در مبحث چه استدلالهایی می آورد و بحث به کجا می رسد.
سعی کردم مطالبی که قرار میدهم جامع و کامل باشد تا دوستان دچار سردرگمی نشوند و خدای نکرده شبهه ای به وجود نیاید. فقط در این گونه مباحث باید تمامی نکات به دقت خوانده شود.
تعدادی از پاسخهایی که قرار دادم از استاد بزرگوار حسینی قزوینی بودند که شخصیت شناخته شده ای در پاسخ به شبهات و به خصوص پاسخ به شبهه های وهابی ها هستند و تعدادی از وهابیون با پاسخها و دلایل منطقی ایشون شیعه شدند.
فکر نکنم نیازی باشد برای بحث منطقی، از همدیگر اسکن کتب حدیث و ... بخواهیم. این حرف رو میزنم و تذکر به خودم هم هست: به جای پرداختن به حواشی باید به اصل موضوع توجه کرده و به انصاف قضاوت کنیم و همدیگر رو به احترام خطاب کنیم.



متاسفانه خیلی از ما فقط می خواهیم بگیم من دارم درست میگم لذا اصلا پاسخهای یکدیگر رو نمی خونیم تا اصل حرف دیگری رو بفهمیم . امیدوارم یکبار دیگه بتونیم به درستی با همدیگه گفتگو کنیم.


با تشکر

به عرایض من دقت نکردین...من هیچوقت نگفتم با گریه طبیعی و اشک ریختن مخالفم بلکه عرضم این بود که با شیون و فریاد و به سرو صورت زدن عزادار مخالفم چون از اعمال جاهلیته ...همونطور که رسول خدا ص و مولا علی (ع) تو احادیثی که خودتون آورده بودین مارو از این کار نهی کردن

موفق باشین

سلام بر اقای ولایت گرامی...خوب هستین؟......سوء تفاهم نشه....عرض بنده این نبود که شما دارین مرده پرستی رو ترویج میکنین و ابدا همچین تهمتی نزدم.....فقط چون شما فرمودین اهل سنت خیلی آروم و ساکت و به دور از چشم صاحبان عزا میت رو دفن میکنن منم عرض کردم اتفاقا کار خوبی میکنن....چون حضور زنان و کسانی که استقامت روحی برای دیدن همچین صحنه هایی رو ندارن باعث شیون وفریاد و به سر و صورت زدن و همون اعمال جاهلانه ای میشه که رسول خدا ص و ائمه ع ما رو از اونها شدیدا نهی کردن (به احادیث خانم گلهای گرامی در این تاپیک رجوع بفرمایین)

ممنون و موفق باشین

به نام خدا

سلام

من این مطلب رو قرار دادم وبرگرفته از کتاب شریف نهج البلاغه بود حالا امکان داره تو چندین سایت از حکمتهای مولا صحبت شده باشه

من نمیدونم این حاشیه ها چیه ؟؟؟!!!

من انچه میدونستم ولازم دیدم درمورد این موضوع بیان کردم دیگه هم لازم نمیدونم سر این مسایل بحث کنم

خدا مارو به راه راست هدایت کنه

التماس دعا از همگی شما در این شبها

دعا کنید عاقبت بخیر از این دنیا بریم

یکی از دلایلی هم که بنده صحبت خاصی برای این تاپیک نکردم جوابهای کاملا روشن شما از سایتهای فقهی شیعی بود که متاسفانه جهت مخالف بحث ما کمترین انگیزه ای برای درک این مطالب نداشت .

در نهایت جا داره از شما دوست عزیز تشکر کنم .

یا ع ل ی مدد