تبیان، دستیار زندگی

پادماده ویروس HIV کشف شد

به تازگی شیر مادر را به عنوان مبارزی برای اچ.آی.وی شناخته‌اند. اچ.آی.وی ویروسی است که از طریق خون و فرآورده‌های آن منتقل می‌شود و از طریق تضعیف سیستم ایمنی بدن که سدی قوی مقابل عوامل بیرونی است، باعث مرگ انسان حتی بر اثر عفونت‌های جزئی مثل سرماخوردگی می‌شود. راه‌های درمان مناسبی هنوز برای این بیماری مهلک شناخته نشده و دانشمندان تنها به پیشگیری از انتقال این بیماری توصیه می‌کنند.

بتازگی محققان به وجود یک ترکیب ناشناخته در شیر مادر پی برده‌اند که قادر است به تنهایی عوامل اچ.آی.وی و سلول‌های آلوده به این ویروس را از بین ببرد. شواهد این ادعا در موش‌هایی که سیستم ایمنی مشابه انسان‌ها دارند مشاهده شده و هم‌اکنون دانشمندان امیدوارند بتوانند تاثیرات انسانی آن را نیز با اطمینان ثابت کنند.

حدود ۱۵ درصد از کودکانی که از مادرانی حامل ویروس اچ.آی.وی زاده می‌شوند، بلافاصله پس از تولد به این ویروس مرگبار مبتلا هستند. در این میان برخی کودکانی که این مرحله را به سلامت گذرانده‌اند، طی ماه‌های بعد و به دلیل نوشیدن شیر مادرشان به این ویروس مبتلا می‌شوند. در حالی که تحقیقات جدید نشان از آن دارد که خود شیر مادر می‌تواند به عنوان عامل مخرب ویروس اچ.آی.وی عمل کند.

آنجلا وال و همکارانش برای بررسی بیشتر موشی را که مغز استخوان، کبد و بافت تیموس مشابه انسان داشت برای تحقیق انتخاب کردند. این موش‌ها در صورت دریافت یک دوز از این ویروس به صورت خوراکی به این ویروس مبتلا می‌شوند، ولی چنانچه این موش‌ها ازشیر مادرشان که مبتلا به این ویروس بودند تغذیه شوند علائم بیماری را نشان نمی‌دهند. این مطالعات به طور واضح نشان داد شیر مادر حاوی مواد ضدویروسی است، ولی در این که شیر مادر و عامل ضدویروس آن قادر است به طور کامل از انتقال عامل بیماری ایدز به بدن نوزاد جلوگیری کند، هنوز شک وجود دارد.

این مواد نابودگر اچ.آی.وی هنوز ناشناخته‌اند و در صورت شناسایی می‌توانند کمک زیادی به پزشکان کنند، چرا که حتی می‌توان از آن ماده در پیشگیری از انتقال این بیماری از سایر طرق نیز استفاده کرد.

این سوال هنوز هم وجود دارد که چرا باز هم مواردی از ابتلای کودکانی که از مادران مبتلا به اچ.آی.وی زاده می‌شوند و از شیر مادر خود تغذیه می‌کنند، وجود دارد. دانشمندان معتقدند نباید احتمال تماس نوزاد با خون مادر را در حین تولد و پس از آن نادیده گرفت. به نظر می‌رسد برای بررسی دقیق‌تر این موضوع به محیط‌های ایزوله‌تری احتیاج داریم و تحقیقات باید همچنان ادامه پیدا کند.

چاقی پنجمین عامل مرگ ومیر درجهان

شاید پرداختن به موضوع چاقی و اضافه وزن تکراری به نظر برسد؛ موضوعی که همه علت و درمان آن را می دانند و بسیاری با آن دست به گریبان هستند. اما نکته این جاست که برای پیشگیری از چاقی در نسل های آینده و بهبود وضعیت جسمانی نسل فعلی چاره ای نداریم جز این که به اطلاع رسانی و آگاه سازی افکار عمومی درباره پیامدهای شیوع چاقی، عوارض مرتبط با آن و افزایش روزافزون چاقی در کودکان ادامه دهیم تا رسالت خود را ایفا کنیم.در این مطلب به چند موضوع کمتر پرداخته شده مانند نقش نبود امنیت غذایی در افزایش چاقی و اضافه وزن در کشور، رژیم های غذایی نادرست افراد دارای اضافه وزن و نگرش نادرست مردم نسبت به رژیم غذایی سالم، در گفت وگو با ۲ کارشناس پرداخته ایم.در ابتدای مطلب جدیدترین آمار را درباره وضعیت چاقی در جهان مرور می کنیم.
چاقی، پنجمین عامل مرگ و میر

سازمان جهانی بهداشت در تازه ترین گزارش آماری خود اعلام کرد، اضافه وزن و چاقی پنجمین عامل مرگ و میر در جهان محسوب می شود. طبق آمار این سازمان، هر سال حداقل ۲٫۸ میلیون فرد بزرگسال در اثر چاقی یا اضافه وزن در جهان می میرند. به علاوه ۴۴ درصد از بار دیابت، ۲۳ درصد از بار بیماری های قلبی و عروقی و ۷ تا ۴۱ درصد از بار سرطان های خاص در جهان با چاقی و اضافه وزن مرتبط است.همچنین در سال ۲۰۰۸، یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون فرد بالغ در جهان اضافه وزن داشتند. در سال ۲۰۱۰ نیز حدود ۴۳ میلیون کودک زیر ۵ سال از اضافه وزن رنج می بردند. کارشناسان این سازمان هشدار می دهند که در گذشته چاقی و اضافه وزن مشکل اصلی کشورهای ثروتمند بود، در حالی که هم اکنون چاقی در کودکان بیشتر در کشورهای در حال توسعه دیده می شود. هم اکنون حدود ۳۵ میلیون کودک دارای اضافه وزن در کشورهای در حال توسعه و ۷ میلیون نفر در کشورهای توسعه یافته زندگی می کنند. این ارزیابی ها نشان می دهد که امروزه چاقی و اضافه وزن بیش از لاغری و کم وزنی قربانی می گیرد.همچنان که می دانید علت اصلی چاقی و اضافه وزن نبود تعادل انرژی بین کالری دریافتی و مصرفی است و می توان با آن در ۲ سطح فردی و اجتماعی مقابله کرد. در سطح فردی محدود کردن مصرف چربی ها و کاهش کالری دریافتی، در پیش گرفتن رژیم غذایی سالم و افزایش فعالیت بدنی به عنوان راهکار شناخته می شود و در سطح اجتماعی اتخاذ سیاست های کلان برای رواج رژیم غذایی سالم، همکاری صنایع غذایی با نهادهای درگیر سلامت مردم و ترویج الگوهای غذایی سالم نقش اساسی ایفا می کند.


نبود امنیت غذایی و افزایش چاقی

نتایج مطالعات نشان می دهد که گاهی نگرانی و ترس از نخوردن غذای کافی موجب چاقی یا اضافه وزن می شود. به گزارش ایسنا کارشناسان می گویند نگرانی از نداشتن غذای کافی برای تامین نیاز غذایی خانواده وضعیتی موسوم به «نبود امنیت غذایی» است که معمولا در خانواده های کم درآمد شایع است. محققان انگلیسی می گویند اعضای خانواده های کم درآمد اغلب با مشکل اضافه وزن روبه رو هستند و باید پرداختن به این موضوع در مقابله با اپیدمی چاقی مدنظر قرار گیرد.دکتر کورش جعفریان متخصص تغذیه و عضو هیئت علمی دانشگاه تهران با تایید ارتباط بین درآمد خانواده و ابتلا به اضافه وزن به خراسان می گوید: زمانی که از «امنیت غذایی» صحبت می کنیم، در واقع به دسترسی افراد به مواد غذایی کافی برای تامین نیازهای جسمی بدن اشاره می کنیم، گاهی موقعیت جغرافیایی باعث می شود دسته ای از افراد به مواد غذایی مورد نیاز دسترسی نداشته باشند، گاهی مسائل روحی و روانی و دیدگاه نادرست درباره برخی از مواد غذایی باعث می شود فرد از مصرف آن ها محروم شود و گاهی به دلیل مشکلات مالی فرد نمی تواند انتخاب خوبی برای رژیم غذایی اش داشته باشد از این رو رژیم غذایی صحیحی ندارد.واقعیت این است که بسیاری از افراد در خانواده های کم درآمد به سراغ مواد غذایی با قیمت های مناسب می روند تا بتوانند خود را سیر کنند. ارزان ترین مواد غذایی هم چاق کننده ترین مواد است. نشاسته، چربی ها و شکر جزو مواد غذایی سیرکننده است که در سبد غذایی بسیاری از خانواده ها به وفور دیده می شود. اگر این مواد غذایی در طول زمان به صورت ثابت در یک رژیم غذایی وجود داشته باشد و بیش از اندازه مصرف شود، باعث چاقی می شود.در چنین شرایطی می گوییم که نبود امنیت غذایی باعث چاقی در افراد می شود، در واقع افراد به دلیل در دسترس نبودن میوه، سبزی، غلات سبوس دار و دیگر مواد مغذی مورد نیاز خود، فقط به رفع گرسنگی فکر می کنند. رفع گرسنگی با مواد نشاسته ای، چربی ها و شیرینی جات بدون داشتن فعالیت ورزشی و تحرک بدنی کافی، نتیجه ای جز افزایش وزن دربر نخواهد داشت.دکتر جعفریان با اشاره به این که دسته ای از افراد به علت بدغذایی، ترس از نخوردن غذای کافی، حذف صبحانه و در پیش گرفتن رژیم غذایی نادرست دچار اضافه وزن و چاقی می شوند، تصریح می کند: گاهی رژیم غذایی نادرست کاهش وزن باعث می شود سوخت و ساز بدن مختل شود و فرد با رژیم غذایی عادی چاق شود. گاهی کاهش متابولیسم بدن حتی در یک فرد با وزن معمولی ممکن است به اضافه وزن منجر شود.وی با بیان این که در مورد کودکان چاق وضعیت متفاوت است، می گوید: در بسیاری از موارد والدین به اشتباه تصور می کنند کودک وزن کافی ندارد و خودسرانه رژیم غذایی چاق کننده برای او در نظر می گیرند. در صورتی که در مراجعه به متخصص می توان دریافت که کودک اضافه وزن ندارد و تصور والدین از سلامت کودک، چاقی است. به طور کلی باید اذعان کرد که رژیم غذایی صحیح در کشور ما فراموش شده است و بیش از ۵۰ درصد جامعه ما الگوی صحیح غذایی را رعایت نمی کنند و مواد غذایی به اندازه کافی در رژیم غذایی مردم وجود ندارد، به همین دلیل است که انواع عوارض حاصل از رژیم غذایی نادرست شامل سوءتغذیه و کمبود وزن از یک سو و چاقی و اضافه وزن از سوی دیگر سلامت مردم را به مخاطره انداخته است.
سبد غذایی پرکالری

همچنین فاطمه صادقی کارشناس دفتر بهبود تغذیه وزارت بهداشت با بیان این که بیشتر مواد موجود در سبد غذایی خانوار ایرانی کالری زیادی دارد، به خراسان می گوید: قند و شکر و مواد نشاسته ای در حالی در سبد غذایی بسیاری از خانواده ها فراوان است که مواد مغذی مورد نیاز بدن از این سبد حذف شده است. افراد همچنین انگیزه ای برای تحرک، ندارند و این رژیم غذایی ناسالم در طول زمان باعث افزایش وزن و چاقی می شود. وی با بیان این که در این باره مطالعه ای در کشور نشده است، تاکید می کند: به نظر می رسد چاقی و اضافه وزن در خانواده های مرفه ایرانی بیشتر به دلیل رفاه و مصرف غذاهای آماده بروز پیدا می کند و اضافه وزن در خانواده های کم درآمد هم به دلیل نبود مواد غذایی سالم و مفید در برنامه غذایی و افزایش مواد غذایی پرکالری مشاهده می شود. به عبارتی مردم براساس میزان درآمد خود غذا می خورند نه به اندازه نیازشان.
سخن آخر

دکتر جعفریان افزود: اضافه وزن و چاقی نتیجه نبود تعادل در رژیم غذایی است و این تعادل را با هر نوع درآمد می توان کنترل کرد. اگر مردم را تشویق کنیم که غذاهای فرآوری شده را حذف کنند حجم زیادی از عوامل چاقی و اضافه وزن ناشی از رواج این دسته از غذاها را کم کرده ایم. بنابراین باید نگرش و دید مردم را نسبت به آن چه می خورند و آن چه به آن نیاز دارند، تغییر دهیم و سپس آن ها را تشویق کنیم که با هر میزان درآمد مواد غذایی سالم و متنوعی را خریداری کنند.

نکاتی برای سفر در دوران بارداری

مسافرت با کودک، کار سخت و پر دردسری است، تصور بیماری های کودک و این که مدام مادر باید حواسش به کودک باشد و ممکن است نتواند از مسافرت لذت ببرد، باعث می شود بسیاری از مادران در چند سال اول زندگی کودک شان چندان به سفر فکر نکنند. اما خیلی از مادر ها، بیشتر از آن که نگران کودکی که به دنیا آمده است باشند، نگران جنینی هستند که در شکم دارند. سفر کردن برای مادر باردار کار پراسترسی است؛ آنقدر که خیلی از این مادران تصمیم می گیرند سفر کردن را تا چند سال به تاخیر بیندازند. اما می توان با رعایت بعضی نکات زیر در هنگام سفر از سلامت مادر و جنین مراقبت کرد.




به طور کلی می توان گفت مطمئن ترین زمان سفر برای یک خانم باردار در صورت نداشتن مشکل زمینه ای، سه ماهه دوم بارداری اش است. زمانی که جنین تقریبا شکل گرفته اما هنوز اندازه اش کوچک است و مشکلات سقط زودهنگام سه ماهه اول یا افزایش وزن و مشکلات دیگر سه ماهه آخر هم وجود ندارد. برای مسافرت بهتر است حتما با پزشک متخصص زنان مشورت کنید. اگر حاملگی پرخطر از جمله سابقه ناباروری، سقط های مکرر و مشکلاتی از این قبیل داشته اید، حتما مراقبت های پزشکی لازم را در نظر بگیرید و برای اقدامات احتمالی خود و اطرافیان تان را آماده کنید و اطلاعات لازم را از پزشک و همچنین مقصد سفرتان تهیه کنید.

● حاملگی های پرخطر

به خانم های دارای حاملگی پرخطر توصیه می شود از مسافرت اجتناب کنند. حاملگی پرخطر معمولا به دلیل مشکلات گردن رحم، خونریزی از واژن، حاملگی چندقلویی، دیابت حاملگی، فشار خون حاملگی، سابقه مشکلات جفت در بارداری فعلی یا بارداری های قبلی، سابقه سقط، سابقه حاملگی خارج رحمی و سابقه زایمان پیش از موعد به وجود می آید. اگر سن مادر بالای ۳۵ سال است یا این اولین بارداری اش است بهتر است در مدت بارداری از رفتن به سفر خودداری کند. هرکدام از مشکلات فوق ممکن است نیاز به مراجعه فوری به اورژانس و پزشک متخصص زنان مخصوص خود مادر را دارد. در صورتی که این اتفاقات در زمان سفر رخ بدهند ممکن است حتی جان مادر و جنین به خطر بیفتد.

● سفر به مناطق پرخطر

پیشگیری از بیماری های اپیدمیک یا اندمیک مناطق خاص، طبق دستورالعمل های سازمان جهانی بهداشت به همه افرادی که قصد مسافرت به آن مناطق را دارند، توصیه می شود؛ پیشگیری ها و ایمن سازی هایی مانند تزریق واکسن تیفوئید یا سرخک و اوریون یا خوردن قرص های مالاریا. در این حالت بهتر است خانم های باردار از سفر به این نقاط صرف نظر کنند چون تزریق واکسن های حاوی ویروس های زنده مانند آنچه نام برده شد به خانم های حامله توصیه نمی شود و ابتلا به بیماری مالاریا هم ممکن است باعث سقط یا به دنیا آوردن نوزاد مرده شود. در عین حال مصرف بعضی از داروهای ضد مالاریا هم برای جنین عوارضی را به دنبال خواهد داشت. در بین داروهای ضد مالاریا هم تنها می توان داروی کلروکین را با احتیاط به فرد باردار داد و داروهای دیگر در زمان بارداری ممنوعیت مصرف دارد.

● حاملگی و پرواز

▪ در بارداری قبل از مسافرت با هواپیما حتما باید با پزشک تان مشورت کنید. از او بپرسید که پرواز با هواپیما خطری را متوجه شما یا جنین تان می کند یا خیر و آیا شما شرایط سفر را دارید؟ به عنوان مثال به خانم دارای دیابت حاملگی یا جنین های چند قلو توصیه نمی شود با هواپیما سفر کنند. خانم هایی هم که سابقه آمبولی های وریدی یا مشکلات عروقی در پا دارند نباید با هواپیما سفر کنند.

▪ سفرهای هوایی می تواند باعث زایمان زودرس شودT این اتفاق به خصوص در ۶ هفته آخر حامگی احتمال بیشتری دارد.

▪ ممکن است پرواز با هواپیما در مادران باردار تنگی نفس و استرس ایجاد کند که این استرس کاملا به جنین منتقل می شود و می تواند باعث کمبود اکسیژن برای جنین هم بشود.

▪ بعضی از خطوط هوایی به هیچ وجه اجازه سفر به خانم های باردار را نمی دهند. بعضی از خطوط هوایی هم برای سفر از شما درخواست تایید پزشک تان را دارند. قبل از تهیه بلیت در این مورد تحقیق کنید.

▪ اگر تصمیم به مسافرت خارج از کشور را دارید، در نظر داشته باشید که بعضی از بیمه های خارجی که معمولا مسافران را تحت پوشش قرار می دهند، در مورد خانم های باردار محدودیت دارند.

▪ اگر بلیت درجه یک تهیه نمی کنید و قرار است مدت زیادی در پرواز باشید موقع تهیه بلیت یا دریافت کارت پرواز به خدمه پروازدر مورد وضعیت تان اطلاع دهید تا به شما صندلی ردیف اول یا صندلی کنار درهای خروج اضطراری را بدهند تا فضای دراز کردن پا را داشته باشید و به شکم تان کمتر فشار بیاید.

▪ صندلی کنار راهرو هم به شما اجاز می دهد برای رفتن به توالت (که ممکن است به طور مکرر پیش بیاید) مشکل کمتری داشته باشید.

● چه کارهایی را نباید در سفر انجام داد

خانم ها اغلب هنگام بارداری در انجام همه کار ها جانب احتیاط را دارند اما شاید نسبت به خطرات بعضی کار ها به خصوص در سفر آگاه نباشند.

شنا کردن در دریا به خصوص ایستادن در کنار ساحل و در برابر امواج ممکن است به خاطر ضربه ها و فشار آب باعث آسیب جنین شود. غواصی هم علاوه بر خطرات فوق مشکل تغییر فشار هوا و گازهای خونی را هم دارد که جنین را تحت فشار قرار می دهد.

سونای بخار و وان های حمام آب گرم از امکاناتی است که بسیاری از هتل ها در اختیار مسافران قرار می دهند اما متاسفانه خانم های باردار باید از این خدمات رایگان چشم پوشی کنند. استخرهای آب گرم مثل آنچه در شهرهایی مانند سرعین و اردبیل وجود دارد هم می تواند برای مادران باردار خطرناک باشد.

در ارتفاعات بالا تر از ۳ هزار متر به علت تغییر فشار هوا و کاهش اکسیژن هوا ممکن است هم مشکل تنگی نفس مادر تشدید شود و هم جنین در خون کم اکسیژن تحت فشار قرار بگیرد. خانم های باردار هم بیشتر در معرض بیماری ارتفاع هستند و به همین دلیل بهتر است از سفر به این مناطق خودداری کنند.

● در هنگام پرواز چه نکاتی را باید به خاطر داشت

▪ کمربند ایمنی را زیر شکم تان و روی ران تان ببندید

▪ به طور طبیعی تهویه ریوی خانم های باردار کمی با مشکل مواجه است چه برسد به تنفس در هوای کم فشار کابین هواپیما؛ به همین دلیل احتمال غلیظ شدن خون و ایجاد لخته در عروق پا ها وجود دارد. برای جلوگیری از این مشکل سعی کنید هنگام پرواز جوراب واریس بپوشید و حین پرواز هم هرازگاهی پاهای خود را صاف کنید و کمی ورزش دهید.

▪ در هواپیما به اندازه کافی آب بنوشید و پاهای خود را حرکت دهید. در مادران باردار غلظت خون کمی بالا تر است و این به همراه اضافه وزن بارداری و عدم تحرک در زمان پرواز می تواند باعث ترومبو آمبولی شود. به همین دلیل تا آنجا که می توانید مایعات مصرف کنید و نگران دستشویی رفتن نباشید؛ دهیدراسیون (از دست دادن مایع بدن) از خطراتی است که مادران باردار را به خصوص در زمان پرواز تهدید می کند. مصرف مایع از ایجاد لخته های خون در عروق عمقی پا هم جلوگیری می کند.

▪ سعی کنید زیاد در راهروهای هواپیما راه نروید؛ تکان های ناگهانی و اتفاقات غیرمنتظره می تواند باعث زمین افتادن شما شود. راه رفتن را با احتیاط و فقط در موارد ضروری انجام دهید.

▪ خیلی از خانم ها هنگام بارداری دچار کم خونی خفیفی هستند. اگر حین پرواز دچار تنگی نفس شدید یا چشمان تان سیاهی رفت از خدمه پرواز بخواهید برای تان ماسک اکسیژن تهیه کنند.

● جعبه دارو و کمک های اولیه

حتما با پزشک تان مشورت کنید که چه داروهایی و چه وسایل پزشکی را باید همراه داشته باشید. حواس تان باشد که این وسایل همیشه در دسترس تان باشد و آن را در انتهای چمدان لباس ها بسته بندی نکنید. حداقل داروها و وسایل لازم می توانند موارد زیر باشند:

▪ داروهایی برای مقابله با مشکلات رایج حاملگی مثل سوزش سردل، ریفلاکس، برفک دهان، یبوست و همورویید. به همین دلیل داروهایی مثل رانیتیدین و اومپرازول، پماد آنتی همورویید و داروهای ضد قارچ مانند نیستاتین را همراه داشته باشید.

▪ داروهای ضد اسهال و پودرهای خوراکی ضد اسهال را همراه داشته باشید.

▪ قرص ها و داروهای مولتی ویتامین

▪ گلوکومتر برای آزمایش قند خون در صورت احتمال ابتلا به دیابت حاملگی

دلایل و درمان عطسه و آبریزش بینی در بهار



عطسه و آبریزش بینی

آلرژی‌ها یا حساسیت‌ها همراه با آمدن فصل بهار در بین مردم شایع شده و افزایش پیدا می‌کنند. بیشترین داروهایی که در این مورد استفاده می‌شوند آنتی‌هیستامین‌ها هستند که در واقع علایم ظاهری آلرژی را کاهش می‌دهند، نه این که آن را درمان کنند. از عوارض مهم این داروها ایجاد خواب‌آلودگی است.

آلرژی بهاری معمولا با آب ریزش بینی و سوزش چشم همراه است و در برخی موارد همانند سرماخوردگی حالت کرختی در بدن ایجاد می‌کند و فرد بهعطسه‌های مکرر مبتلا می‌شود.

آلرژی، به واکنش‌های شدید و غیرعادی سیستم ایمنی بدن نسبت به ورود عوامل خارجی گفته می‌شود که عوارض گوناگونی را برای فرد ایجاد می‌کند.این عوارض اگرچه در بیشتر موارد مقطعی و زودگذر هستند، ولی در مواردی نیز واکنش‌های شدید بدن را سبب می‌شوند و تا مدت طولانی ادامه می‌یابند.به گفته پزشکان، حساسیت بهاری می‌تواند به طور ناگهانی یا تدریجی ایجاد شود و چند دقیقه تا چند ماه به طول بینجامد.

به گزارش پایگاه اینترنتی مای هلث دیلی نیوز، آلرژی در بیشتر موارد زمینه ژنتیکی دارد، ولی عوامل محیطی نیز بر آن موثر هستند.درمان آلرژی به شناخت دقیق عوامل حساسیت‌زا (آلرژن) نیاز دارد و به این منظور باید آزمایش‌های متعددی انجام شود.پس از شناسایی این عوامل به بیمار توصیه می‌شود که حتی‌الامکان از این عوامل دوری کند.البته در برخی موارد داروهای ضدحساسیت تجویز می‌شود و در صورتی که آلرژی خیلی شدید باشد، تزریق آمپول هم انجام می‌شود.

بنابراین گزارش، درمان قطعی آلرژی جز در موارد معدودی امکان‌پذیر نیست که البته مدت درمان این تعداد محدود نیز طولانی خواهد بود.بروز آلرژی در زمان‌های مختلف متفاوت است، یعنی ممکن است در طول یک دوره زمانی به اوج خود برسد، ولی در مقابل ممکن است چند سال به صورت خفته بماند و بروز نکند. در کل ریشه‌کن کردن آلرژی بسیار مشکل است.

طبق بررسی‌های انجام شده، اولین و مهم‌ترین قدم در جلوگیری از بروز آلرژی، پیشگیری است.

برای این کار مناسب‌ترین عمل، دور کردن فرد از عامل حساسیت‌زاست، مثلا اگر فرد به گیاهی خاص حساسیت دارد، بهترین کار دور کردن فرد از آن گیاه است، ولی اگر این کار مقدور نبود، می‌توان از ورود عامل حساسیت‌زا به منزل جلوگیری کرد، مثلا با بستن پنجره‌های خانه و بالا کشیدن شیشه اتومبیل در هنگام خروج از منزل تا حد زیادی از بروز آلرژی جلوگیری کرد.

معمول‌ترین داروهایی که برای آلرژی استفاده می‌شوند آنتی‌هیستامین‌ها هستند که در واقع علایم بالینی آلرژی را کاهش می‌دهند، نه این که آن را درمان کنند. از عوارض مهم این داروها ایجاد خواب‌آلودگی است.

حساسیت در کودکان

بسیاری از کودکان در اثر دچار شدن به آلرژی فصل بهار دچار مشکلات بعدی می شوند که گاه این مشکلات تا سال ها با آنها همراه است.

بهترین درمان برای کودکان، پیشگیری لازم قبل از بروز حساسیت است.

در کودکان از تماس با عوامل حساسیت زا باید اجتناب کرد. ذرات غبارمانندی که اصطلاحاً «مایت» گفته می شود در هوا پراکنده اند.

در اطراف هر کودکی حتی در منزل پر از عوامل حساسیت زا است. از پتویی که کودک برای خواب استفاده می کند گرفته تا عروسک های پرزدار، فرش و گردوغبار خانگی، همگی حساسیت زا هستند.

این مواد حساسیت زا با دهان و چشم و بینی کودک در تماس هستند و بیشتر این نواحی را درگیر آلرژی می کنند.

شکلات های رنگی و نوشابه ها نیز به تشدید علائم این بیماری کمک می کنند که باید در مواقع بروز آلرژی از مصرف این گونه مواد و خوراکی ها توسط کودکان جلوگیری نمود.

باید حتی المقدور از نگه داشتن پرندگان در منزل خودداری کرد.

البته ناگفته نماند مواد استنشاقی مانند انواع سفیدکننده و یا شوینده ها کودکان را مستعد آلرژی می کنند.

تمرین هایی برای ورزش دادن زانو

اگر دونده هستید و هنگامی که وزنتان را در حال خم کردن زانو روی یک پایتان می اندازید، مثلا هنگام پیاده شدن از اتومبیل، درد مبهمی در زانویتان احساس می کنید، ممکن است دچار نشانگان درد کشککی – رانی یا نشانگان زانوی دوندگان باشید…




توصیف ساده این نشانگان این است که کلاهک زانو (کشکک زانو) به راحتی نمی تواند در مسیرش – در شیاری به نام تراکلئا روی استخوان ران بالا و پایین رود.هر کسی ممکن است به نشانگان کشککی – رانی مبتلا شود، اما به دلایلی این عارضه در زنان شایع تر از مردان است، به خصوص در زنان میانسالی که سال ها دویده اند. مشکل این است که بسیاری از زنان «بالغ» دچار مشکلات همراستایی در زانوهایشان هستند. هنگامی که همراستایی استخوان ها در محل مفصل زانو وجود نداشته باشد، کلاهک زانو یا کشکک نمی تواند به راحتی مسیر عمودی اش به بالا و پایین را هنگام خم شدن و باز شدن مفصل زانو طی کند. فیزیوتراپیست ها برای درمان این عارضه، توصیه می کنند تقویت عضلات چهار سر جلوی ران و کشش دادن به نوار ایلیوتیبیال، تاندون بلندی از بافت همبند که از زانو تا لگن کشیده شده است، انجام شود. اگر این تاندون بیش از حد سفت باشد، کشکک زانو را به یک طرف می کشد. لازم نیست فرد دویدن را متوقف کند، اما باید دویدن را به سه روز در هفته کاهش دهد. همچنین می تواند به جای دویدن، ورزش های دیگر مانند تمرین با وزنه، دوچرخه سواری و یوگا انجام دهد تا ضربه های مکرر وارد شده بر زانو هنگام دویدن کاهش یابد.

برای پیشگیری و درمان نشانگان زانوی دوندگان باید عضلاتی را که روی زانو عمل می کنند، تقویت کنید. مهم ترین این عضلات، عضله چهار سر جلوی ران و عضله سه سر پشت ران (همسترینگ) است که معمولا بیشتر از سایر عضلات دچار ضعف است. در اینجا ۶ تمرین برای تقویت این عضلات می آوریم. شما می توانید این تمرین ها را با چند دقیقه تمرین آغاز کنید و به تدریج زمان تمرین ها را افزایش دهید تا هنگامی که به ۲۰ دقیقه ورزش در روز برسید:

 ● بالا بردن مستقیم پا

روی تشک بخوابید و پاهایتان را کشیده جلویتان دراز کنید. زانوی چپتان را خم کنید و کف پای چپتان را روی زمین بگذارید. آهسته پای راستتان را کشیده و بدون خم کردن زانو بلند کنید به طوری که ۱۵ سانتی متر از زمین فاصله بگیرد. نکته مهم این که در این حالت زانوی راستتان را قفل شده نگه دارید. ۵ ثانیه در این حالت بمانید و بعد پایتان را پایین بیاورید. این حرکت را ۱۰ تا ۱۵ بار تکرار کنید. بعد حرکت را به همین صورت با پای چپ انجام دهید.

 ● منقبض کردن عضله چهار سر

در وضعیتی مانند تمرین ۱ قرار بگیرید. ۵ ثانیه عضله جلوی ران یا عضله چهار سر یک پا را منقبض و بعد از ۵ ثانیه عضله را شل کنید. ۱۰ بار این حرکت را تکرار کنید. بعد به همین صورت حرکت را با پای دیگر تکرار کنید.

 ● باز کردن مفصل ران از پهلو

به پهلو روی زمین دراز بکشید و پاهایتان را روی هم بگذارید. پای پایین را از زانو خم کنید. پای بالایتان را بلند کنید و هنگام بلند کردن پا، زانو را مستقیم نگه دارید. هنگام حرکت باید لگنتان را ثابت روی زمین نگه دارید و نگذارید به عقب یا جلو منحرف شود. پا را بیش از ۴۵ درجه بلند نکنید. ۵ ثانیه در این حالت بمانید و بعد پا را به آرامی به حالت شروع بازگردانید. ۱۰ تا ۱۵ بار این حرکت را تکرار کنید و بعد همین حرکت را با پای دیگر انجام دهید.

 ● خم کردن مفصل لگن

روی یک میز با ارتفاع بلند مثلا میز آشپزخانه بنشینید، طوری که ساق پاهایتان در لبه میز قرار بگیرد و زانوهایتان ۹۰ درجه خم شده باشند. پشتتان را مستقیم نگه دارید. در حالی که زانوی یک پایتان را به صورت خم شده نگه داشته اید، آهسته آن را تا ۲۰ سانتی متر بالا بیاورید، به طوری که پاشنه پایتان مستقیم زیر زانو قرارگیرد. ۱۵ ثانیه در این حالت بمانید، بعد آهسته به حالت شروع بازگردید. این حرکت را ۱۰ تا ۱۵ بار تکرار کنید، بعد با پای دیگر نیز انجام دهید.

 ● جمع کردن پا به عقب (برای تقویت عضله همسترینگ)

نزدیک یک دیوار یا یک صندلی بایستید و در صورت نیاز برای حفظ تعادل یک دستتان را به آن تکیه دهید. پای راستتان را از زانو خم کنید و به عقب ببرید. ۵ ثانیه آن را در حالت منقبض نگه دارید. بعد همین حرکت را با پای چپ تکرار کنید.

 ● کشش همسترینگ

روی یک سطح بلند بنشینید. پای چپتان را روی سطح به طور کشیده قرار دهید و پای راست را برای حمایت از بدنتان روی کف زمین بگذارید. تا حدی که می توانید، پشتتان را صاف کنید. برای تشدید کشش می توانید دست چپتان را کشیده در جلو نگه دارید و آن را به ران، پشت ساق پا یا پنجه پایتان برسانید. ۱۵ تا ۳۰ ثانیه در این حالت بمانید و بعد به حالت شروع بازگردید. ۳ تا ۵ بار این حرکت را تکرار کنید. همین حرکت را با پای راستتان هم انجام دهید.

۱۶ واقعیت غیر معمول در مورد بدن انسان


شما چقدر در مورد بدن خود می دانید ؟ در این مطلب با ۱۶ واقعیت غیرمعمول در مورد بدنتان روبرو خواهید شد . مواردی که به نظرم کمتر به آنها اشاره شده است .

۱ – اثر زبان
اثر خطوط و اشکال روی زبان درست همانند اثر انگشت عمل میکند . یعنی هر انسانی خطوطی کاملا منحصر به فرد روی زبانش دارد . از این رو اثر زبان میتواند به عنوان یکی از فاکتورهای تشخیص هویت مورد استفاده قرار بگیرد.

۲ – پوست انداختن
انسان نیز مانند دیگر پستانداران در هر هر لحظه در حال پوست انداختن است . طبق تحقیقات انسان در هر ساعت ۶۰۰ هزار ذره از پوست خود را در فضا پراکنده میکند . این مقدار برابر هفتصد گرم پوست در هر سال می باشد . به صورت میانگین انسان در سن هفتاد سالگی تقریبا به میزان پنجاه کیلوگرم پوست اندازی کرده است .

۳ – تعداد استخوان ها
جالب است بدانید که کودک انسان تعداد بیشتری استخوان نسبت به یک فرد بزرگسال دارد .ما زندگی مان را با ۳۵۰ استخوان شروع میکنیم ،اما در طول دوره رشد تا سن بلوغ به علت پیوستن استخوان ها به یکدیگر این مقدار به ۲۰۶ عدد استخوان کاهش پیدا میکند .

۴ – تغییرات معده
هر سه یا چهار روز یکبار تغییراتی در معده شما بوجود می آید. اسیدهای قوی که معده برای هضم غذا به کار میگیرد ، باعث تاثیراتی روی خود آن نیز می شود . البته معده مکانیزمی برای جلوگیری از هضم کامل خود دارد .

۵ – حافظه بویایی
حس بویایی ما به قدرت حس بویایی سگ سانان نمی باشد اما با این حال میتوانیم ۵۰ هزار رایحه مختلف را به خاطر بسپاریم.

۶ – طول روده باریک
طول روده های باریک تقریبا ۴ برابر بلندتر از قد متوسط انسان است . اگر روده های باریک به شکل کنونی خود نبودند ، طول آن ها به ۵ تا ۷ متر می رسید .

۷ – باکتری ها
در هر اینچ مربع از پوست بدن انسان نزدیک به ۳۲ میلیون باکتری زندگی میکنند . خوش بختانه اکثریت این باکتری ها بی ضرر می باشند.

۸ – بوی پا
منشا بوی پا ، مثل بوی زیربغل غدد عرقی می باشند . در یک جفت پا ۵۰۰ هزار غده تولید غرق در حال فعالیت می باشند که میتوانند روزانه نیم لیتر عرق تولید کنند.

۹ – سرعت عطسه
هوایی که موقع عطسه کردن از دهان خارج میشود بالغ بر ۱۶۰ کیلومتر در ساعت سرعت دارد.عطسه کردن فشار بسیار زیادی به بدن تحمیل میکند. محال است که بتوانید چشمان خود را هنگام عطسه باز نگه دارید.

۱۰ – مسیر خون
خون مسیر زیادی را در هر لحظه در بدنتان طی میکند . تقریبا نزدیک به ۱۰۰ هزار کیلومتر مسیر خونی در بدن وجود دارد . قلب این عضو حیاتی و پرکار بدن روزانه دو هزار گالن خون (برابر با ۷۵۰۰ لیتر) را در این مسیرها پمپاژ میکند.

۱۱ – مقدار بزاق
شما مایل به شنا در آب بزاق دهانتان نیستید ،اما جالب است بدانید که هر شخص به طور میانگین در طول زندگی اش نزدیک به ۲۴ هزار لیتر بزاق تولید میکند . این مقدار برای پرکردن دو استخر شنا کافیست.

۱۲ – صدای خر و پف
بعد از سن ۶۰ سالگی ، شصت درصد مردان و چهل درصد از خانوم ها شروع به خر و پف خواهند کرد.صدای خر و پف میتواند تا حد کرکردن پیش برود. عموما ً صدای خر و پف ۶۰ دسیبل می باشد که یعنی به بلندی صدای صحبت کردن معمولی  اما این صدا میتواند تا ۸۰ دسیبل نیز پیش برود. ۸۰ دسیبل  یعنی صدای یک دریل بادی که در حال نفوذ به بتن است . صدای بالای ۸۵ دسیبل برای گوش انسان بسیار مضر میباشد و ممکن است باعث کری شود.

۱۳ – رنگ و تراکم مو
هیچ میدانستید تراکم موی سر را از روی رنگ آن میشود تخمین زد؟ به طور میانگین هر انسان ۱۰۰ هزار پیاز مو روی سرش دارد . هرکدام از این پیازهای مو در طول زندگی انسان قادر به تولید ۲۰ تار مو میباشند. افرادی که موهای بلوند دارند از بیشترین میزان پیاز مو در مقایسه با دیگر رنگ ها سود میبرند، در نتیجه ایشان موهای پرپشت تری خواهند داشت. تعداد میانگین پیاز مو برای موهای بلوند ۱۴۶ هزار ، برای موهای مشکی ۱۱۰ هزار ، برای موهای قهوه ای ۱۰۰ هزار و در آخرین رده برای موهای قرمز ۸۶ هزار عدد میباشد .

۱۴ – رشد ناخن ها
اگر ناخن های دست تان نسبت به ناخن پای شما خیلی زودتر رشد میکند این کاملا طبیعی است . ناخن هایی که بیشتر در معرض استفاده قرار میگیرند زودتر رشد میکنند. ناخن انگشت های بلندتر و دستی که با آن مینویسید بیشترین رشد را دارند. به طور میانگین ناخن ها در هر ماه به اندازه یک دهم اینچ رشد میکنند.

۱۵ – وزن سر
جای تعجب ندارد که سر نوزادان کمی برای بدن آنها سنگینی میکند.سر هنگام تولد یک چهارم طول بدن را تشکیل میدهد . زمان بزرگسالی این طول به یک هشتم از درازای کلی بدن تقلیل می یابد.

۱۶ – نیاز به خواب
شاید بعضی اوقات بگویید که دارم از شدت خواب میمیرم ، اما به معنای کلمه منطوری نداشته اید . شما بدون خوردن غذا تا هفته ها زنده میمانید ، اما بعد از ۱۱ روز نخوابیدن ، برای همیشه به خواب خواهید رفت.

با مشکل بی خوابی چه کنیم؟؟؟

کاملا” واضح است که وقتی ما شب خوبی را پشت سر گذاشته ایم و در طول شب کامللا” استراحت کرده ایم ، در طول روز احساس بهتری داریم ، بهتر کار می کنیم و برای مسائل مالی تصمیمات هوشمندانه تری می گیریم و اخبار و گزارشات نا امید کننده اخیر حاکی از آن است که ۶۵ درصد از ما هر شب با مشکل خواب روبرو هستیم و به همین دلیل در طول روز خسته ایم.


فاکتورها و علتهای بسیار زیادی برای بی خواب شدن و خوب نخوابین وجود دارد مثل استرس و نگرانی ناشی از کار، نگرانی های مالی ، مشکلات خانوادگی . اما اصلا” اهمیت ندارد که مشکل خواب شما از چه چیزی ناشی می شود زیرا به هرحال ما به شما پیشنهاد می کنیم که موادر زیر را رعایت کنید تا خواب شبانه بهتری داشته باشید.

 هر شب در یک ساعت مشخص بخوابید و هر روز صبح در یک ساعت مشخص بیدار شوید. این برنامه منظم برای خواب باید در روزهای تعطیل نیز رعایت شود.

 بطور پیوسته وبدون وقفه بخوابید و از خوابهای منقطع بپر هیزید. خوابهای تکه تکه و منقطع باعث می شود که در طول روز خواب آلوده باشید ، در یادگیری ، حافظه و خلاقیت و بهره وری شما اختلال ایجاد شود . در واقع ۶ ساعت خواب پیوسته بهتر و مفیدتر از ۸ ساعت خواب تکه تکه است.

 اگر مجبور شید بی خوابی بکشید به محض اینکه توانستید خواب از دست رفته خود را جبران کنید.بجای اینکه با خواب بیشتر در هنگام صبح کم خوابیتان را جبران کنید ب زودتر به رختخواب رفتن در هنگام شب کسری خوابتان را جبران کنید.اگر دیرتر بخوابید و دیرتر بیدار شوید در شب بعد هم سخت تر بخواب می روید.شما می توانید کسری خوابتان را با چرت زدن هم جبران کنید اما دقت کنید چرت زدنهای شما زیاد طولانی نباشد و در ساعات پایانی روز چرت نزنید زیرا اینکار باعث می شود چرخه و برنامه خواب شما بهم بریزد . سعی نکنید با خوابیدن در روزهای تعطیل کسری خواب کل هفته را جبران کنید اینکار درست مثل این است که شما برای کاهش وزن فقط در روزهای تعطیل رژیم بگیرید.

 بعد از ساعت ۲ بعد از ظهر ، از خوردن کافئین خودداری کنید. کافئین تا ۶ ساعت نیمه زنده است و این به معنای آن است که تا شش ساعت بعد از خوردن کافئین اثر آن در بدن شما باقی می ماند. این مایع می تواند باعث یک چرخه باطل و نادرست در برنامه خواب شما شود ، اگر شب بدی را پشت سر گذاشته باشید و خوب نخوابیده باشید ، چاره ندارید جز اینکه با نوشیدن کنوشیدنیهای کافئین دار بیشتر در طول روز سر حال تر باشیم و مصرف کردن مقدار زیادی کافئین در طول روز باعث می شود که هنگامیکه شب فرا می رسد و شما به رختخواب می روید ، ضربان قلبتان بالا برود و نتوانید بخوابید در نتیجه دوباره در روز بعد خسته و خواب آود هستید و مجبورید مقدار زیادی کافئین مصرف کنید و این چرخه نادرست همینطور تکرار می شود.

 بین ساعت ۵ تا ۷ شب ورزش کنید. سه ساعت قبل از خواب از انجام تمرینات ورزشی شدید و سخت بپرهیزید. ورزش کردن دمای بدن را تا ۵ الی ۶ ساعت بالا می برد . برای اینکه انسان احساس کسالت و خواب آلودگی کند باید دمای بدنش کاهش یابد.

 اتاق خوابتان را خنک نگه دارید. بهترین دما برای خوابیدن ، ۶۵ درجه فارنهایت است. اتاق خوابی که خیی گرم باشد ممکن است باعث کابوسهای شبانه شود. البته اگر اتاق خواب شما بیش از حد سرد باشد نیز باعث می شود بدن شما نتواند کاملا” راحت باشد زیرا بدن تلاش می کند دمای خود را حفظ کند و به مین دلیل عضلات منقبض می شود.

 نورها را کم کنید. نور درخشان و شدید باعث می شود شما از خواب بیدار شوید. بنابراین قبل از خواب چراغها را خاموش کنید و از نگاه کردن به نور شدید بپرهیزید . در طول شب هم مطمئن باشید که همه چراغها خاموش است.

 کتابهای جال و سرگرم کننده(کتابهایی که به کار شما هیچ ارتباطی ندارد ) بخوانید.اگر هر شب حئود ۳۰ دقیق مطالعه کنید ، مدت زمان لازم برای بخواب رفتن شما تقریبا” نصف می شود.

 حریم خصوصی خود را حفظ کنید. اجازه ندهید فرزندان و یا حیوانات خانگی تمام شب در رختخواب شما باشند.

چطور گردن‌درد ایجاد می‌شود؟

درد گردنی که به علت “ضربه شلاقی” (حرکت ناگهانی گردن به جلو هنگام تصادف اتومبیل) یا سایر ضربات ایجاد نشده باشد، معمولا به قرارگیری گردن در وضعیت نامناسب مربوط می‌شود.

سلامت گردن که در بالای ستون فقرات قرار دارد، به قوس‌های ستون فقرات در پایین آن و وضعیت قرارگیری سر بستگی دارد.
درد عضلات گردن ممکن است ناشی از سفتی و گرفتگی این عضلات باشد:
عضلات اسکالن : سه جفت عضله در پهلوی گردن که آن را می‌چرخانند.
عضلات ساب‌اکسی‌پیتال:چهار جفت عضله در پشت گردن که سر را می‌چرخانند.
عضلات پکتورالیس کوچک: یک جفت عضله مثلثی‌شکل باریک که در بخش بالایی قفسه سینه.
عضلات لواتور اسکاپولا: یک جفت عضله که در پشت و پهلوی گردن قرار دارند و به استخوان ترقوه متصل می‌شوند.

اگر گردن و ستون فقرات به طور مناسب در راستای هم قرار نگرفته باشند، گردن ممکن است در معرض آسیب قرار گیرد یا دیسک‌های بین مهره‌های گردنی در نتیجه فشار مداوم دچار تحلیل‌رفتگی شوند.

شایع‌ترین وضعیتی که باعث گردن‌درد می‌شود، جلوافتادگی شانه و گردن است؛ در این وضعیت خمیدگی گردن به جلو، سر را در جلوی شانه‌ها قرار می‌دهد. این وضعیت سر به مشکلات متعددی منجر می‌شود:
 کشش به جلویی که وزن سر ایجاد می‌کند، بر مهره‌های بخش پایینی گردن فشار می‌آورد، و باعث تحلیل‌رفتن دیسک‌های بین‌مهره‌ای و سایر مشکلات تحلیل‌برنده (دژنراتیو) گردنی می‌شود.
 این وضعیت همچنین باعث می‌شود عضلات بخش بالایی گردن به طور مداوم در حالت فعالیت بیش از حد باشند تا کشش سنگینی سری را که به جلو خم شده است، خنثی کنند.
این وضعیت اغلب با جلوافتادگی شانه‌ها و گرد بودن بخش بالایی پشت همراه است که نه تنها مشکلات گردن را تشدید می‌کند، بلکه باعث درد شانه هم می‌شود.

هر چه زمان بیشتری را در وضعیت سر جلوافتاده قرارداشته باشید، احتمال بیشتری وجود دارد که دچار مشکلات گردن و شانه شوید.

بخشی از گردن که به خصوص به وضعیت جلوافتادگی سر حساس است، بخش پایینی گردن است که درست بالای شانه قرار دارد.مهره‌های بخش پایینی گردن (مهرهای پنجم و ششم گردنی) ممکن است در نتیجه کشش مداوم سنگینی ناشی از جلوافتادگی سر، بر روی هم به سمت جلو یا پهلو لغزش پیدا کنند.

وارد آمدن این فشار به مهره‌های پایینی گردن به خصوص برای افرادی که کارشان طوری است که در طول روز باید به طور مداوم به جلو یا پایین نگاه کنند، مانند داروسازان که باید قرص‌ها را بشمارند یا اوپراتورهای کامپیوتر که باید مداوما به صفحه کامپیوتر نگاه کنند، مشکل‌آفرین است.

فشار طولانی‌مدتی واردشده بر مهرها در نتیجه جلوافتادگی سر نهایتا باعث تحریک‌شدن رویه‌های مفصل‌های کوچک و نیز رباط‌ها و بافت‌های نرم در گردن می‌شود. این تحریک ممکن است به گردن‌دردی منجر شود که به سمت تیغه‌های شانه و بخش بالایی پشت تیر می‌کشد و بالقوه می‌تواند مجموعه‌ای از عوارض را ایجاد کند، از جمله:
 ایجاد “نقاط ماشه‌ای” در عضلات: نقاط به شدت حساس بر روی عضله که در لمس دردناک هستند و دامنه حرکت عضله را محدود می‌کنند.
 مشکلات ناشی از تحلیل‌رفتگی دیسک بین‌مهره‌ای که بالقوه ممکن است به بیماری تحلیل‌رفتگی دیسک‌های گردنی، آرتروز (استئوآرتریت) گردن یا بیرون‌زدگی دیسک بین‌مهره‌ای گردن بینجامند.

توصیه هایی برای سلامت قلب شما

فشار خون بالا، دیابت، چاقی و مصرف سیگار از جمله مواردی هستند که بیماری های قلبی را تشدید می کنند اما در بعضی موارد ناهنجاری های قلبی به صورت مادرزادی است. پرولاپس یا ناهنجاری دریچه میترال یکی از ناراحتی های قلبی است که در میان خانم ها به طور شایع دیده می شود و در واقع بسیاری از خانم ها و دختران جوان از پزشکان شنیده اند که این بیماری را دارند اما در مورد آن اطلاعات زیادی ندارند. دکتر مجیدرضا پورمند، متخصص قلب و عروق اطلاعات کاملی در مورد این بیماری قلبی را در اختیار شما قرار می دهند.


● نقشه قلب شما

قلب انسان ماهیچه ای است که به صورت یک پمپ کار می کند و ۴ دریچه دارد، باید بدانید که اختلال در هر کدام از این دریچه ها ناراحتی ها و بیماری هایی جداگانه به همراه علائم گوناگون ایجاد می کند. اختلال در دریچه های قلب می تواند به صورت تنگی، گشادی یا نارسایی خود را نشان دهد که هر کدام از آن ها علائم مخصوص به خود را دارند. قلب به ۲ قسمت چپ و راست تقسیم می شود، حرکت و پمپاژ ناحیه چپ قلب باعث گردش خون در کل بدن می شود و حرکت قسمت راست موجب گردش خون از قلب به داخل ریه ها می شود. سمت چپ بدن که کار پمپ قلب به تمام اعضای بدن را انجام می دهد ۲ دریچه به نام های میترال و آئورت دارد.

● هیجان زده نشوید

اختلال در عملکرد دریچه میترال در خانم ها به خصوص در جوانان شایع تر است. همان طور که گفتیم دریچه میترال یا دریچه دولتی یکی از ۴ دریچه قلب است که بین دهلیز و بطن چپ واقع شده است. خون از ریه وارد دهلیز چپ می شود و بعد از طریق دریچه میترال وارد بطن چپ می شود، در مرحله بعد با پمپ شدن قلب از بطن چپ به تمام بدن گردش پیدا می کند، این کار در تمام طول عمر انسان به طور متوسط ۶۰ تا ۸۰ بار در دقیقه تکرار می شود. گاهی شدت پمپاژ بسته به وضعیت بدن تغییر پیدا می کند یعنی در حالت خواب کم می شود و در حال بیداری، ورزش، هیجان و اضطراب تعداد ضربان های قلب افزایش می یابد و حتی ممکن است به ۱۵۰ بار در دقیقه هم برسد.

● قلب ۴ صدایی

به طور کلی وقتی دریچه های قلب باز و بسته می شوند صدایی تولید می کنند که مجموع ۴ صدایی که از این دریچه ها ایجاد می شود صدای ضربان قلب را دربرمی گیرند. حال هر کدام یک از دریچه ها اختلالی مانند تنگی، گشادی یا پرولاپس صداهای اضافه و غیرعادی را ایجاد می کند، بنابراین پزشک متخصص هنگام معاینه با گوش دادن به صدای قلب از طریق گوشی می تواند این صداهای غیرطبیعی را بشوند و به این که دریچه قلب فرد دچار اختلال شده مشکوک شود.

● تپش قلب را جدی بگیرید

بیماری پرولاپس قلب ناراحتی است که از بدو تولد با فرد همراه است اما ممکن است تا سال های نوجوانی و جوانی هیچ علامتی از خود بروز ندهد و به تدریج که سن بالا می رود علائمی مانند درد قفسه سینه، احساس فشار در ناحیه قفسه سینه، تپش قلب یا تنگی نفس که در حال فعالیت شدت پیدا می کند، در فرد بیمار دیده شوند، این نشانه ها ممکن است در سنین جوانی هم بروز پیدا کند.

● دختران بیشتر در خطرند

همان طور که ابتدای بحث اشاره کردیم بیماری پرولاپس به طور مادرزادی در افراد دیده می شود بنابراین عوامل ژنتیک تاثیر گذارند؛ اگر فردی به این بیماری مبتلا شود به احتمال زیاد یکی از اعضای خانواده اش مانند دایی، عمه یا عمو به این بیماری دچار هستند. بیماری پرولاپس قلب بیشتر در خانم ها به طریق ژنتیک منتقل می شود و به ارث می رسد. برای مثال اگر مادری به بیماری پرولاپس مبتلا شود احتمال این که این بیماری به دخترانش منتقل شود خیلی بیشتر از انتقال آن به پسرانش است.

● افسردگی را با پرولاپس اشتباه نگیرید

علائم این ناراحتی در سنین نوجوانی و جوانی در خانم ها به طور شایع تری دیده می شود البته در بعضی مواقع پیش می آید که شخصی به این بیماری مبتلا شود اما باز هم هیچ علامت مشخصی از آن را نداشته باشد و وقتی فرد آزمایش اکوکاردیوگرافی را انجام می دهد پزشک متخصص متوجه می شود، دریچه میترال دچار پرولاپس شده است. بنابراین خانم ها باید به علائم این بیماری توجه کنند در مواقعی که عصبی هستند بیشتر خود را نشان می دهد. معمولا پرولاپس دریچه میترال را سندرمی می گویند که با علائم عصبی همراه است، البته وقتی افراد اضطراب، استرس یا سابقه افسردگی دارند ممکن است در کنار آن به ناهنجاری پرولاپس دریچه میترال هم دچار باشند که در این شرایط این ۲ ناراحتی به هم ربطی ندارند. پرولاپس دریچه میترال باعث بروز افسردگی و اضطراب نمی شود تنها موضوع مهم این است چون این افراد سابقه استرس دارند، دچار تپش قلب بالا می شوند و این برای شان ناخوشایند و دردناک خواهد بود و با کوچک ترین اضطرابی ضربان قلب افزایش می یابد.

● هر سال باید چک شوید

تشخیص نارسایی و ناهنجاری پرولاپس دریچه قلب از طریق سونوگرافی این عضو تشخیص داده می شود و فرد بیمار باید هر سال آزمایش اکوکاردیوگرافی را برای بررسی شرایط قلبی خود انجام دهد تا پزشک متخصص بفهمد که بیماری در چه مرحله ای قرار دارد و آیا روند آن پیشرفتی کرده است یا خیر. در موارد بسیار نادری ممکن است بیماری پرولاپس پیشرفت کند و فرد مبتلا نیاز به عمل جراحی دریچه قلب داشته باشد با این حال احتمال شدت این بیماری در صورت تشخیص و درمان به موقع بسیار کم است.

● قلب میکروبی

برعکس این که شیوع بیماری پرولاپس دریچه میترال در خانم ها بیشتر است، میزان پیشرفت این بیماری در مردان بیش از زنان مشاهده می شود. بیماری پرولاپس ناراحتی خطرناکی نیست بنابراین عوارض چندانی به همراه ندارد و مشکل جدی برای بیمار ایجاد نمی کند فقط باید علائم این بیماری را از بین برد که همان تپش قلب ناشی از تند شدن ضربان قلب، احساس درد در قفسه سینه است.

 داروهایی که معمولا برای درمان این علائم تجویز می شوند ضربان قلب را کنترل می کنند و باعث می شوند تا درد و تپش قلب بیمار از بین برود. نکته بسیار مهم در پرولاپس دریچه میترال به خصوص در بیمارانی که با نارسایی همراه است، دریچه ها مستعد این هستند که دچار عفونت شوند. در یک جراحی کوچک به خصوص در جراحی های دهان و دندان به دلیل این که میکروب ها هنگام عمل در دهان پخش می شوند، با خون همراه می شوند و ممکن است این میکروب ها در جریان خون حرکت کنند و روی این دریچه بنشینند و در این ناحیه عفونت ایجاد کنند. افرادی که به پرولاپس و نارسایی قلب دچار هستند قبل از اعمال دندان پزشک یا عمل هایی در دستگاه گوارش و مجرای ادراری شان حتما باید آنتی بیوتیک مناسب را طبق نظر پزشک مصرف کنند.

● دریچه کمانی شکل

یکی از مشکلاتی که برای افراد مبتلا به پرولاپس قلب به وجود می آید افزایش ناگهانی و سریع ضربان قلب است و در بعضی از افراد هم مشکل تنگی نفس شدید رخ می دهد که باعث ناراحتی آن ها می شود. به طور کلی، پرولاپس دریچه میترال بیماری خطرناکی نیست و عوارض چندانی برای بیمار ندارد. در این بیماری دریچه میترال به جای این که به صورت افقی قرار گیرد به شکل یک کمان قرار می گیرد و حالت بسته شدن دریچه مختل می شود حال اگر عمل بسته شدن دریچه علاوه بر تغییر شکل ناکارآمد هم باشد، پرولاپس با نارسایی قلب همراه می شود. در این شرایط بیمار باید تحت درمان و مراقبت های جدی تری قرار گیرد چون ممکن است این ۲ ناهنجاری به مرور زمان شدت پیدا کند و سلامت بیمار را به خطر بیندازند.

● خود درمانی ممنوع

حتما شما آگاه هستید که مصرف هرگونه دارویی بدون تجویز پزشک کار درستی نیست و می تواند در بعضی مواقع سلامت شما را به خطر بیندازد. برخی از خانم ها بدون توصیه پزشک قرص پروپرانولول را برای کاهش تپش قلب شان استفاده می کنند و شاید از دوستان یا همکاران شان شنیده اند که مصرف آن می تواند تپش قلب شان را آرام کند اما چنین افرادی باید بدانند ممکن است ضربان بالا و تپش قلب و علائم دیگرشان دلیل دیگری داشته باشد یعنی شاید ناراحتی آن ها یک تپش ساده نباشد و دلیل آن مواردی مانند گرفتگی عروق قلبی، گشادی یا تنگی دریچه باشد و مصرف پروپرانولول تنها علائم دیگر را از بین می برد و در نتیجه پزشک متخصص دیگر نمی تواند به درستی بیماری را تشخیص دهد، در واقع با از بین رفتن علائم شناخت بیماری دشوار می شود و در درازمدت ممکن است، بیماری اصلی پیشرفت کند ولی آن ها آن را جزو علائم اضطراب و استرس به حساب بیاورند. اگر افراد در ناحیه قلب دچار ناراحتی هستند حتما باید داروهای قلبی را با دستور پزشک مصرف کنند و در مورد آن ها مطمئن شوند.

● این بار فرصت اشتباه ندارید

شما باید در مورد قلب تان وسواس به خرج دهید چون قلب مانند اعضای دیگر بدن نیست که به آن فرصت دهید تا التیام پیدا کند و اگر اشتباهی در مورد آن مرتکب شوید به سختی قابل بازگشت است. اگر دچار علائم قلبی که به آن اشاره کردیم شدید حتما باید آن ها را جدی بگیرید و تحت معاینه دقیق پزشک قرار بگیرید تا هرچه زودتر درمان مناسب را برای آن انجام دهید. شایع ترین علت مرگ در کل جوامع سکته و حملات قلبی هستند که در ۵۰ درصد موارد این ناراحتی هیچ گونه عارضه و علائم قبلی نیز به همراه ندارد یعنی اولین علامت همان آخرین علامت است. بنابراین در مورد ناراحتی های قلبی باید خیلی دقت کنید و اگر دوست یا خواهرتان علائم مشابهی مانند شما را دارد نباید فکر کنید، شما هم به بیماری او مبتلا هستید و داروهای مشابه او را مصرف کنید. چون هر چند که علائم ظاهری یکی است اما ممکن است عامل آن چیز دیگری باشد و خوددرمانی شما خطر جانی را به همراه داشته باشد.

● چاقی، تپش قلب تان را زیاد می کند

از آنجایی که پرولاپس یک بیماری مادرزادی است و عواملی مانند چاقی، فشار خون، مصرف سیگار و دیابت که می توانند عامل گرفتگی عروق قلبی باشند هیچ کدام دلیل ایجاد بیماری پرولاپس نیستند اما هر کدام از این مواردی که نام بردیم می توانند علائم پرولاپس دریچه میترال را تشدید کنند در نتیجه تپش قلب افزایش پیدا می کند و نشانه های دیگر بیماری نیز پیشرفت می کنند.

● سالم زندگی کنید

یکی از مواردی که در بهبود بیماری پرولاپس دریچه میترال تاثیر مثبت می گذارد این است که فرد بتواند در محیطی آرام زندگی کند و از هر روشی که به آرامش روحی آن ها کمک کند استفاده کنند و تغذیه سالم را در پیش بگیرند. در مواردی که شدت این بیماری بالاست، انجام ورزش های شدید را توصیه نمی کنیم به این علت که تپش قلب بیمار را افزایش می دهد.

۱۶ توصیه به دیابتی‌هایی که قصد سفر دارند

در تعطیلات نوروز گاهی اتفاق می‌افتد که شرایط طبیعی و تثبیت‌شده بیماران مزمنی مانند دیابتی‌ها دچار تغییرات شود. اما اگر یک برنامه‌ریزی مناسب داشته باشید و نکاتی که توصیه می‌شود را رعایت کنید، می‌توانید تعطیلات خوبی داشته باشید.

۱- بیمارانی که انسولین یا قرص مصرف می‌کنند، باید دستگاه سنجش قند را همراه خود به سفر ببرند و چه در مسافرت باشند و چه در تعطیلات خانگی، باید بیشتر از قبل قندخون خود را چک کنند، چون به خاطر بی‌تحرکی یا مختل شدن برنامه غذایی (پرخوری بیشتر یا کمتر غذاخوردن)، امکان نوسان قندخون وجود دارد.

۲- اگر مسافرت می‌روید کارت هویت بیماری‌تان (باید در مورد اینکه دیابت دارید، نوع آن چیست، چه درمان‌هایی می‌گیرید و شماره تماسی که در موقع لزوم بتوان با آن تماس گرفت نوشته شده باشد) را همراه خود داشته باشید.

۳- استرس‌هایی که طی مسافرت‌ها به وجود می‌آید و گاهی شما را وادار می‌کند فعالیت سنگین داشته باشید، مانند عجله به منظور جا نماندن از قطار یا هواپیما یا نشستن‌های طولانی‌مدت در مسافرت با ماشین، قطار یا هواپیما، می‌تواند باعث شود دچار افت قندخون شوید. پس باید قندخون‌تان را بیش از قبل چک کنید.

۴- اگر دیابت دارید و عزم سفر می‌کنید، باید دو نامه از پزشک معالج خود بگیرید. اول نامه‌ای است برای دیابتی‌هایی که قصد سفر به خارج از کشور دارند. این نامه، نامه‌ای برای ماموران امنیتی است مبنی بر اینکه این فرد دیابت دارد و باید سرنگ و قلم مخصوص تزریق انسولین و ویال‌های دارو یا حتی قرص‌های انسولین را حمل کند و همراه خود داشته باشد. ماموران امنیتی بعضی کشورها روی داروهایی‌ که توسط مسافران حمل می‌شود، حساس‌اند و داشتن این نامه الزامی است.
نامه دوم برای پزشک است تا اگر طی مسافرت مشکلی برای بیمار به وجود آمد، این نامه را به پزشک بدهد. نامه حاوی اطلاعاتی است در مورد دیابت فرد، حساسیت‌های دارویی که دارد و نکات مهمی که به پزشک کمک می‌کند. لازم است برای اطمینان از گم نشدن نامه‌ها، چند رونوشت از آن تهیه و اصل آن را نزد خود نگه دارید. طی مسافرت بهتر است همیشه مقداری مواد کربوهیدراتی (نشاسته‌ای) در کیف دستی خود داشته باشید

۵- بیماری که انسولین دریافت می‌کند، باید بیشتر از مقداری که مورد نیازش هست (۵/۱ تا ۲ برابر) انسولین، سرنگ، لانست و نوارهای آزمایش قندخون همراه داشته باشد. در ضمن باید کیف کوچکی حاوی چند عدد قند حبه‌ای، بیسکویت، نبات، یک بطری آب، آبمیوه، چند میان‌وعده کوچک مانند ساندویچ یا میوه برای خود بردارد تا در صورت افت قندخون احتمالی از آنها استفاده کند. داروهای مصرفی دیگر را هم باید بیشتر از مورد نیاز همراه داشته باشد.

۶- اگر به سفر می‌روید، مقداری از داروها و انسولین یا قرص خود را در دو جا داشته باشید. بسیار دیده شده در سفر، کیف فرد به سرقت رفته و علاوه بر استرس آن، به خاطر فقدان دارو، دچار افت قندخون شده است.

۷- اگر به بیماری حرکت مبتلا هستید (داخل ماشین دچار تهوع و استفراغ می‌شوید) از پزشک خود بخواهید داروهایی برای پیشگیری از تهوع به شما بدهد. اگر دچار استفراغ شوید هم آب بدنتان از دست می‌رود و هم به خاطر تهوع نمی‌توانید چیزی بخورید که این منجر به افت قند می‌شود.

۸- طی مسافرت بهتر است همیشه مقداری مواد کربوهیدراتی (نشاسته‌ای) در کیف دستی خود داشته باشید. یادتان باشد همیشه مسافرت طبق برنامه پیش نمی‌رود. هواپیما تاخیر می‌کند، جاده ترافیک می‌شود و… . به خاطر بسپارید با مصرف به موقع میان‌وعده‌های کوچک مشکلی برای شما پیش نمی‌آید و مجبور نمی‌شوید نوشیدنی شیرین بخورید.

۹- داخل قطار یا هواپیما لازم نیست درخواست غذای مخصوص دیابتی بدهید. بهتر است غذای معمولی مانند سایر افراد بخورید.

۱۰- بد نیست در مورد سفر به خارج از کشور راجع به نوع غذاهایشان و متناسب بودن با ذائقه ما ایرانی‌ها اطلاعاتی کسب کنید. گاهی نامناسب بودن غذاهای آن کشور، شما را وادار می‌کند از موادی که مضر هستند به مقدار بیش از حد بخورید و دچار نوسان قند خون شوید.

۱۱- مراقبت از پاها در سفر الزامی است. برای جلوگیری از لخته شدن خون در پاها در سفرهای طولانی توقف کنید و کمی پیاده‌روی کنید. اگر با هواپیما سفر می‌کنید، به مچ پا حرکات چرخشی بدهید یا تمرین کششی ساق پا انجام دهید.

۱۲- لازم است کفش مناسبی برای سفر بخرید. کفش چرمی که با آن راحت باشید با پاشنه سه سانتی‌متری بهتر است. کفش را بعد از ظهر خریداری کنید. یادتان نرود پاهایتان را هر روز با آینه بررسی کنید.
بهتر است انسولین‌هایی که استفاده نمی‌کنید در یخچال بگذارید و انسولینی که استفاده می‌کنید را در فضای اتاق قرار دهید و مطمئن باشید تا یک ماه سالم خواهد ماند

۱۳- اگر به ساحل می‌روید، پابرهنه راه نروید. مراقب آفتاب‌سوختگی هم باشید که دچار زخم پوستی نشوید.

۱۴- درباره سفر به کشورهای خارجی با پزشک خود صحبت کنید. اگر با کشور مقصد اختلاف ساعت کمی دارید مشکلی ایجاد نمی‌شود اما در سفر به کشورهایی چون چین و مالزی که روز کوتاه‌تر می‌شود، نیاز شما به قرص و انسولین کم می‌شود و باید این نکته را بدانید. در مقابل، اگر به اروپا سفر می‌کنید روز طولانی‌تر می‌شود و نیاز شما به انسولین یا قرص و حتی مواد غذایی بیشتر می‌شود. به علاوه یاد بگیرید قبل از سفر چند جمله کلیدی را به زبان انگلیسی که زبان بین‌المللی است و می‌تواند موقع اورژانس یاری‌تان کند به خاطر بسپارید؛ جملاتی مانند «من دیابت دارم» یا «لطفا به من قند بدهید».

۱۵- اصول نگهداری انسولین از نکاتی است که باید بدانید. انسولین چه ویال شکل باشد، چه قلم انسولین، تا یک ماه می‌توان آن را در دمای طبیعی اتاق نگه داشت. در مسافرت به مناطق معتدل لازم نیست شیشه انسولین را در فلاسک یخ نگه داشت. فقط باید از قراردادن آن در معرض نور مستقیم آفتاب (پشت شیشه اتومبیل یا کنار پنجره آفتاب‌گیر) خودداری کرد. بهتر است آن را داخل کیف دستی یا فضای اتاق محل اقامت قرار دهید. انسولین را نباید به قسمت بار اتوبوس یا هواپیما بدهید.

۱۶- لازم است انسولین فاسد را تشخیص دهید. در این حالت، نوع شفاف آن که کریستال رگولار است به صورت کدر درمی‌آید و نوع شیری‌رنگ آن که انسولین MPH است به صورت دانه‌دانه به دیواره‌های شیشه‌ای می‌چسبد. اگر هم ویال در معرض نور خورشید باشد، قهوه‌ای رنگ می‌شود که نشان‌دهنده فساد آن است.
بهتر است انسولین‌هایی که استفاده نمی‌کنید در یخچال بگذارید و انسولینی که استفاده می‌کنید را در فضای اتاق قرار دهید و مطمئن باشید تا یک ماه سالم خواهد ماند.

پیشگیری از آنفلوآنزا در طول سفر

مسافرت با هواپیما یا اتوبوس یکی از ابتدایی‌ترین شرایط در ابتلا به آنفلوآنزا یا شیوع این بیماری است اما می‌توان با چند اقدام موثر از بیمار شدن خود و دیگران پیشگیری کنید.به نقل سایت اینترنتی هلت دی نیوز، مرکز کنترل و پیشگیری امراض آمریکا در این مقاله چند دستورالعمل ساده و مفید را ارائه کرده که به شما کمک می‌کند در طول سفر از آنفلوآنزا درامان بمانید.

این دستورالعمل‌ها عبارتند از:

- تزریق واکسن آنفلوآنزا پیش از سفر

- به همراه داشتن یک کیت بهداشتی حاوی مایع ضدعفونی کننده، صابون، دستمال و داروهای مسکن

- خودداری از سفر یا به تعویق انداختن آن در صورت احساس بیماری

- پوشاندن دهان و بینی در هنگام عطسه و سرفه و استفاده از دستمال به جای دستها برای انجام این کار

- شستن مکرر دست‌ها با آب و صابون

- پرهیز از تماس نزدیک با افراد بیمار و خودداری از لمس کردن دهان و چشم‌ها و بینی با دست‌ها.