تبیان، دستیار زندگی

امشب در سر شوری دارم
امشب در دل نــوری دارم

باز امشب در اوج آسـمانم
رازی بـاشـــد بـا ستارگانم

امشب یک سر شوق وشورم
از ایـن عــالــم گــویــی دورم

از شـادی پـر گـیرم کـه رسـم بـه فلک
سرود هستی خوانم در بر حور و ملک

در آسمان ها غوغا فکنم
سبو بریزم ساغر شکنم

امشب یک سر شوق وشورم
از ایـن عــالــم گــویــی دورم

با ماه و پـرویـن سخنی گویم
وز روی مه خـود اثـری جویـم
جان یابم زین شبها
جان یابم زین شبها

مـاه و زهـره را بــه طـرب آرم
از خود بی خبرم ز شعف دارم
نغمه ای بر لب ها
نغمه ای بر لب ها

امشب یک سر شوق وشورم
از ایـن عــالــم گــویــی دورم

امشب در سر شوری دارم
امشب در دل نــوری دارم

باز امشب در اوج آسـمانم
رازی بـاشـــد بـا ستارگانم

امشب یک سر شوق وشورم
از ایـن عــالــم گــویــی دورم

امشب یک سر شوق وشورم
از ایـن عــالــم گــویــی دورم

بردی از یادم . دادی بر بادم . با یادت شادم
دل به تو دادم . در دام افتادم . از غم آزادم
دل به تو دادم . فتادم به بند
ای گل بر اشک خونینم نخند
سوزم از سوز نگاهت هنوز
چشم من باشد به راهت هنوز

چه شد آنهمه پیمان . که از آن لب خندان
بشنیدم و هرگز خبری نشد از آن

کی آیی به برم . ای شمع سحرم
در بزمم نفسی . بنشین تاج سرم . تا از جان گذرم

پا به سرم نه . جان به تنم ده
چون به سر آمد . عمر بی ثمرم

نشسته بر دل غبار غم . زآنکه من در دیار غم
گشته ام غمگسار غم

امید اهل وفا تویی
آفت جان ما تویی
رفته راه خطا تویی

بردی از یادم . دادی بر بادم . با یادت شادم
دل به تو دادم . در دام افتادم . از غم آزادم
دل به تو دادم . فتادم به بند
ای گل بر اشک خونینم نخند
سوزم از سوز نگاهت هنوز
چشم من باشد به راهت هنوز

نوایی نوایی نوایی نوایی

همه باوفایند تو گل بی وفایی

غمت در نهانخانه دل نشیند

بنازی که لیلی به محمل نشیند

به دنبال محمل سبکتر قدم زن

مبادا غباری به محمل نشیند

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی

زبامی که برخاست مشکل نشیند

بنازم به بزم محبت که آنجا

گدایی به شاهی مقابل نشیند

به پاگر خلد خار آسان بر آرم

چه سازم به خاری که بر دل نشیند

به دنبال محمل چنان زار گریم

که از گریه ام ناقه در گل نشیند

خوشا کاروانی که شب را ه طی کرد

دم صبح اول به منزل نشیند

نوایی نوایی نوایی نوایی

آی نوایی نوایی همه باوفایند تو گل بی وفایی

الهی برافتد نشان جدایی

جوانی بگذرد تو قدرش ندانی

ای غصه مرا دار زدی خسته نباشی

آتش به شب تار زدی خسته نباشی

ای غصه دمت گرم که در لحظه شادی

با رگ رگ من تار زدی خسته نباشی

ای عشق، شکسته ایم، مشکن ما را

اینگونه به خاک ره میفکن ما را

ما در تو به چشم دوستی می بینیم

ای دوست مبین به چشم دشمن ما را

در دیده بجای خواب آبست مرا

زیرا که به دیدنت شتابست مرا

گویند بخواب تا که به خوابش بینی

ای بیخبران چه وقت خواب است مرا

ای لاله تو همرنگ رخ یار منی

ای غنچه تو چون دهان یار منی

ای ماه اگر مثل شکر خنده کنی

گویند که نگار شکر گفتار منی

بلبل به سر چشمه به چکار آمده‌ای

یا تشنه شده‌ای یا به شکار آمده‌ای

نی تشنه شدی نی به شکار آمده‌ای

دیوانه شده‌ای دیدن یار آمده‌‌ای

یا مولا دلم تنگ اومده

شیشهء دلم آی خدا زیر سنگ اومده

درود بر شما

و سپاس از فعالیت بی شائبه تان 

بگو که گل نفرستد کسی به خانه ی من

که عطر یاد تو پر کرده آشیانه ی من

تو چلچراغ سعادت فروز بخت منی

به جای ماه تو پرتو فشان به خانه ی من

عزیزم عزیزم

به شوق روی تو من زنده ام خدا داند

برای زیستن اینک تویی بهانه ی من

صدام کن ای صداقت پیشه بی بی گل عتیقه

تمام دل خوشیم اینه که دل با تو رفیقه

صدام کن ای هوای تازه ای عطر رمنده

هوا پر شه پر از پرهای رنگی پرنده

بزن بارون بزن خیسم کن آبم کن ترم کن

کمک کن تازه بارون من غریبم پر پرم کن

بزن آتیش به جونم شعله کن خاکسترم کن

بذار سر روی دوشم سایه ات رو تاج سرم کن

تو عاشق پیشه ای همیشه ی محشر بپا کن

منو عاشق ترین آواره ی عالم صدا کن

من از مکتب سراغ قبله ی عشقو گرفتم

تو اینجا تا ابد از عشق مردن رو بنا کن

بزن بارون بزن خیسم کن آبم کن ترم کن

کمک کن تازه بارون من غریبم پر پرم کن

بزن آتیش به جونم شعله کن خاکسترم کن

بذار سر روی دوشم سایه ات رو تاج سرم کن

صدا کن مرا، صدا کن مرا،
صدای تو قول تنهایی من
به یاد کودکی لالایی من

دل غمگین تو در دست من بود
به دست دیگری افتاد و گم شد
سیه زنجیر گیسوی بلندت
پریشان شد به دست باد و گم شد

نه من با توام نه تو با منی
حریق جنگلم، خاکسترم کن
نمیخواهم بمانم پرپرم کن
نمیخواهم بدانی من که بودم
برایت قصه بودم باورم کن

مرا جانم صدا کن،
مرا عمرم صدا کن
مرا با یک کلام عاشقانه
مرا با مهربانی آشنا کن

صدا کن مرا، صدا کن مرا،
صدای تو قول تنهایی من
به یاد کودکی لالایی من

دل غمگین تو در دست من بود
به دست دیگری افتاد و گم شد
سیه زنجیر گیسوی بلندت
پریشان شد به دست باد و گم شد

دیدی ای غمگین تر از من

بعد از آن دیر آشنایی

آمدی خواندی برایم

قصه تلخ جدایی؟

ماندهام سر در گریبان

بی تو در شب های غمگین

بی تو باشد همدم من

یاد پیمان های دیرین

آن گل سرخی که دادی

در سکوت خانه پژمرد

آتش عشق و مجبت

در خزان سینه افسرد

اکنون نشسته در نگاه هم

تصویر پر غرور چشمت

یکدم نمی رود از یادم

چشمه های پر نور چشمت

آن گل سرخی که دادی

در سکوت خانه پژمرد....

گل پونه های وحشی دشت امیدم وقت سحر شد
خاموشی شب رفت و فردای دگر شد
من مانده¬ام تنهای تنها
من مانده¬ام تنها میان سیل غم¬ها حبیبم سیل غم¬ها
گل پونه¬ها نامهربانی آتشم زد
گل پونه¬ها نامهربانی آتشم زد
گل پونه¬ها بی همزبانی آتشم زد
می¬خواهم از شوم تا سحرگاهان بخوانم
افسرده¬ام بیگانه¬ام آزرده جانم
گل پونه¬های وحشی دشت امیدم وقت سحر شد
خاموشی شب رفت و فردای دگر شد
من مانده¬ام تنهای تنها
من مانده¬ام تنها میان سیل غمها حبیبم سیل غمها

زمستان

سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت
سرها در گریبان است
كسی سر بر نیارد كرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را
نگه جز پیش پا را دید ، نتواند
كه ره تاریك و لغزان است
وگر دست محبت سوی كسی یازی
به اكراه آورد دست از بغل بیرون
كه سرما سخت سوزان است
نفس ، كز گرمگاه سینه می آید برون ، ابری شود تاریك
چو دیدار ایستد در پیش چشمانت
نفس كاین است ، پس دیگر چه داری چشم
ز چشم دوستان دور یا نزدیك ؟
مسیحای جوانمرد من ! ای ترسای پیر پیرهن چركین
هوا بس ناجوانمردانه سرد است ... آی
دمت گرم و سرت خوش باد
سلامم را تو پاسخ گوی ، در بگشای
منم من ، میهمان هر شبت ، لولی وش مغموم
منم من ، سنگ تیپاخورده ی رنجور
منم ، دشنام پس آفرینش ، نغمه ی ناجور
نه از رومم ، نه از زنگم ، همان بیرنگ بیرنگم
بیا بگشای در ، بگشای ، دلتنگم
حریفا ! میزبانا ! میهمان سال و ماهت پشت در چون موج می لرزد
تگرگی نیست ، مرگی نیست
صدایی گر شنیدی ، صحبت سرما و دندان است
من امشب آمدستم وام بگزارم
حسابت را كنار جام بگذارم
چه می گویی كه بیگه شد ، سحر شد ، بامداد آمد ؟
فریبت می دهد ، بر آسمان این سرخی بعد از سحرگه نیست
حریفا ! گوش سرما برده است این ، یادگار سیلی سرد زمستان است
و قندیل سپهر تنگ میدان ، مرده یا زنده
به تابوت ستبر ظلمت نه توی مرگ اندود ، پنهان است
حریفا ! رو چراغ باده را بفروز ، شب با روز یكسان است
سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت
هوا دلگیر ، درها بسته ، سرها در گریبان ، دستها پنهان
نفسها ابر ، دلها خسته و غمگین
درختان اسكلتهای بلور آجین
زمین دلمرده ، سقف آسمان كوتاه
غبار آلوده مهر و ماه