تبیان، دستیار زندگی

نکته دوم

قبلا گفتیم، حضرت، یک دین جدیدی که از نظر ماهیت و واقعیت، با دین فعلی مختلف باشد، نخواهد آورد و همین دین که ما را به مساله ظهور و آماده شدن برای ظهور ترغیب می‏کند، در آن زمان هم اساس اعتقادی مردم و دین آنان است، اما ممکن ست‏برخی از احکامی که تاکنون بیان نشده، در آن زمان بیان شود. از برخی از تعابیر; مانند: «ان الله سکت عن اشیاء لم یسکت عنها نسیانا» (16) شاید بتوان همین معنا را استفاده کرد. البته، این احتمال وجود دارد که مدلول این روایت، سکوت دائمی و همیشگی باشد; یعنی، خداوند ممکن است در هیچ زمانی آن‏ها را بیان نفرماید.
از تتبع در مجموع روایات استفاده می‏کنیم که در زمان ظهور حضرت اولا، نحوه اجرای برخی از احکام تغییر خواهد کرد. در برخی از روایات وارد شده است که هر کسی که گنجی دارد، از سوی آن حضرت، گنج او حرام می‏شود. امام صادق علیه السلام فرموده است: «بر شیعیان ما انفاق به معروف و به مقداری که مناسب است، مشروع شده است، اما هنگامی که قائم آل محمد صلی الله علیه و آله ظهور فرماید، هر گنجی را بر صاحب آن حرام می‏کند تا اینکه صاحب آن، گنج را بیاورد و حضرت به وسیله آن، بر دشمنان خودش پیروز گردد. (17)
نکته حایز اهمیت، آن است که در دنباله روایت، حضرت فرموده‏اند، این مطلب، معنای این آیه شریف است که خداوند فرموده: «الذین یکنزون الذهب والفضة و لا ینفقونها فی سبیل الله فبشرهم بعذاب الیم; (18) کسانی که طلا و نقره را گنجینه قرار می‏دهند و آن را در راه خدا خرج نمی‏کنند پس آنان را به عذاب دردناک مژده بخش‏» .
باید توجه داشت‏بر طبق چنین احادیثی می‏توان گفت، اساسا، بطون و تاویل اصلی برخی از آیات شریف در زمان ظهور حضرت روشن می‏شود و نمی‏توان گفت در زمان قبل از ظهور، کسانی که گنج دارند، مشمول این آیه شریف هستند، یعنی، نمی‏توان گفت، کسانی که در این زمان، زکات و انفاق خود را به طور صحیح انجام می‏دهند و دارای گنج نیز هستند، این گنج، بر آنان حرام است. بنابراین، تا زمان ظهور، انفاق به معروف لازم است و در زمان ظهور، به نحو دیگری خواهد بود.
نمونه دیگر اینکه: در زمان ظهور، مانع الزکاة بر او حد جاری می‏گردد; (19) یعنی، این عقوبت، اختصاص به آن زمان دارد و در زمان غیبت وجود ندارد.
ثانیا، برخی از احکام، در آن زمان، منسوخ می‏شوند. مثلا تقیه که در زمان ائمه معصوم علیهم السلام بوده است و در زمان غیبت نیز دوام دارد، بر طبق برخی از روایات، در زمان ظهور حضرت، مشروعیت‏خود را از دست می‏دهد و نه امام علیه السلام به تقیه عمل خواهند کرد و نه مردم. (20)
ظاهر روایات، اطلاق دارد; یعنی، هیچ کدام از اقسام تقیه از قبیل مداراتی، خوفی و کتمانی در آن زمان مشروعیت ندارد علت این امر، آن است که در آن زمان، احکام، به صورت واقعی ظهور خواهد داشت و لازم است احکام واقعی اجرا گردد و از طرفی مشروعیت تقیه، جهت‏حفظ عقائد صحیح و پیروان آن است.
از مجموع تعابیری که در روایات در مورد کیفیت دین درعصر ظهور وارد شده، استفاده می‏کنیم که درآن زمان، دین، با همه ابعاد، به مرحله اجرا در خواهد آمد و سعادت بشری در پرتو آن، تحقق خواهد یافت و هیچ گونه محدودیتی در بیان و اجرای احکام وجود ندارد و هر آن چه به عنوان مانع تصور شود، از بین خواهد رفت.

پی نوشتها :

1) سوره آل عمران، آیه 19.
2) سنن ابی داود، ج 2، ص 312.
3) بحارالانوار، ج‏52، ص 366; الغیبة‏نعمانی، 172.
4) الغیبة نعمانی، ص 231، باب 13، ح 13; بحارالانوار، ج 52، ص 352.
5) یعنی «جدیدا» صفت‏برای مفعول مطلق محذوف است; یعنی: یستانف الاسلام استینافا جدیدا.
6) تهذیب ج 6، ص 154، باب 70، ح 1; بحارالانوار ج 52، ص 381; اثبات الهداة ج 6، ص 377.
7) بحارالانوار، ج 52، ص 339 از ارشاد مفید ج 2، ص 386، با کمی اختلاف.
8) کافی ج 8، ص 396، بحار ج 52، ص 378.
9) کافی ج 1، ص 25; بحار ج 52، ص 328 و با کمی اختلاف کمال الدین ج 2، ص 685.
10) کمال الدین: 379; بحارالانوار، ج 51، ص 146.
11) ارشاد مفید، ص 705، باب 40، فصل 5، ح 7.
12) سوره توبه، آیه 33.
13) بحارالانوار، ج 53، ص 46; تاویل‏الآیات، ص 663.
14) بحارالانوار، ج 36، ص 342 و 344 و 325 از کفایة الاثر، ص 62.
15) بحارالانوار، ج‏51، ص‏60; ج‏52، ص‏375، 376.
16) من لایحضره الفقیه، ج 4، ص 75.
17) تفسیر عیاشی، ج 2، ص 87; بحارالانوار، ج 73، ص 143.
18) سوره توبه، آیه 34.
19) کافی ج 3، ص 503.
20) بحار ج 52، ص 345; ج 53، ص 46.

نویسنده: محمدجواد فاضل‏لنکرانی
منبع : سایت حوزه