تبیان، دستیار زندگی

سلام دوستان

این بار از آقایون دعوت میکنم که نظراتشون رو اعلام کنند.

خانم ها میتونن دفاع کنند!

خب سوالم رو در قالب چند کامنت که توی یک وب سایت دیدم مطرح میکنم:

• هر روز که می گذره بیشتر مصمم می شم که اصلا ازدواج نکنم، تازه این همه هم خرج کنی آخرش 80 درصد آمار طلاق کشوره!

• اتفاقا این جور خرج کردن خیلی بهتر است! من بدون مراسم عروسی و بدون خرید و خرج اضافه به خانه بخت رفتم چون شوهرم یک دانشجوی ساده بود. نتیجه اش این است که اولا هنوز هم که هنوز است با این که وضع مالیش خیلی خوب شده تا می خواهم از حقوق خودم یک دست لباس گران قیمت بخرم اعتراض می کند چون عادت کرده برایم خرج نکند در ثانی هیچ ارزشی برایش ندارم چون خیلی راحت مرا به دست آورده ثالثا هر از گاهی سر و گوشش می جنبد چون فکر می کند زن گرفتن خیلی راحت است. پس باید چنین هزینه هایی وجود داشته باشد تا در جامعه مردسالار ما حساب کار دست مردها بیاید. اگر واقعا بی طرفید نظر مرا هم درج کنید!

• من و همسرم سال 79 با 3 میلیون پول رهن خانه و جشن ازدواج در منزل پدر و خرید بسیار ساده ،بدون سرویس چوب و مبل و........و بدون گرفتن وام و قرض ازدواج کردیم .از همان سال اول حداقل 3 تا مسافرت در سال می رویم و حالا بعد از 10 سال همه چیز داریم و هر دو عاشق هم و بسیار خوشبخت .فقط کمی اراده می خواهد که از روز اول خودت باشی و بخاطر این و اون و چشم و هم چشمی به هر چیز تن ندهی

• "با نظر خانمی كه گفته مردها پررو میشوند كاملا موافقم. سر من هم این بلا اومده"
  واقعا متاسفم. شما خانم هایی که ادعای برابری زن و مردتون جهان رو برداشته چطور هنوز دهنتون به دست آقایونه و انتظار خرج میلیونی از اونها رو دارید. یا رومی روم باشید و یا زنگی زنگ!
  یا مطیع مردان باشید و متوقع که برایتان خرج کنند. یا مانند مردان و در کنار آنها باشید!

• از قدیم گفتن در دروازه را می شودبست ولی دهن مردم را نه اگر عروسی را توی برج تنیس دبی یا هتل 7 ستاره هم بگیریم خارج از مصیبت های بعدش آخرش همه می خواهند عیب واشکال بگیرند.من ازدواج نکردم ولی هر چند وقت که عروسی میروم بیشتر پشیمان میشوم چرا باید بخاطر هزینه یک شب عروسی آرامش شب های زندگیم را خراب کنم؟

• اینقدر نگید خانمها خانمها.عروسی منم تو یكی از همین تالارهایی بود كه شما گفتید. منتها من همش به شوهرم می گفتم یه عروسی كوچیك شیك بگیر اون خودش قبول نكرد می گفت بده زشته

• متاسفانه من هم با کسی ازدواج کردم که همه چیز را پول می بیند و به محض اینکه وضع مالی متلاطم می شود و نان شب نداریم عشق و عاطفه را فراموش می کند و مرا مانند دلار می بیند. آخر چرا؟

• منم موافقم، مردا اونقدر بی جنبه هستن که باید هر چیزی رو سخت بدست بیارن که قدرشو بدونن.

• بهتره منتقی باشیم نه رویایی، بیخود هم ادا در نیاریم، مشکل از جایی شروع میشه که یه آدم بی پول میخواد ادای آدم پول دار و دربیاره یا برعکس اگه خودت باشی مشکلی پیش نمیاد...

• خیلی دوست دارم بدونم اگر همسرم که یک ماه پیش با هم عقد کردیم میدونست فشار آوردن به من برای جشن لوکس محبت من بهش رو حداقل نصف کرده، آیا باز هم رو این مساله پا فشاری می کرد یا خیر ؟
  حالا جشن رد شده، گیر داده بریم رستوران های لوکس !
  الآن بعد از 1 ماه ، اگر یه جوون ازم بپررسه آیا ازدواج کنم یا نه، عمراً بهش بگم ازدواج کن !
  هر روز یه رسم، یه خرج، یه ".. خوردم...."
  حالا من وضع مالیم خوبه، فقط از نظر فکری با این فرهنگ مشکل دارم، بیچاره اونایی که ندارن ...

• خانمهایی که دلیل این که واسه شوهرشون ارزش ندارن رو در شروع زندگی ساده میدونن بهتره راجع به دلیل این اتفاق بیشتر فکر کنند.

• من یه مرد هستم. دختری رو دوست داشتم .وقتی رفتم خواستگاری اولین شرطی که گذاشتن مراسم با هزینه بالا بود منم چون اون دختر( که حالا زنمه)دوست داشتم رو زیر بار جشن با هزینه بالا رفتم و 30 میلیون تومان معادل درآمد 3 سالم رفتم.زنمو دوستش دارم و خدا رو شکر با هم مشکلی هم نداریم.اما همیشه ته دلم به خاطر این هزینه سنگین که به من تحمیل کرد ازش ناراحتم.شما رو به خدا خانم ها نگین که مردها حقشونه. به خدا خیلی ها رو می شناسم که بیشتر از منم هزینه کردن اما زندگیشون یک سال هم دوام نیاورد.به خدا زندگی به این خرج های از روی چشم و هم چشمی نیست.

همه برید کانون ازدواج آسان 200تا 300 هزار تومان می دید سالن و فیلم برداری و کارت لباس عروس و ... با امکانات عالی بهتون میدن.(من فکر می کنم به خاطر دولتی بودنش ارزونه)
http://www.rahgoshayeasan.ir
http://www.ezdevajasan.ir

منم هنوز ازدواج نکردم و خیلی زشته که مرد به خودش اجازه بده ارزش زنش رو بخاطر مهریه پایین بیاره
زن میتونه مهریه ی خیلی بالایی در نظر بگیره
ولی هیچکدوم نباید تو سر هم بزنن و همدیگه رو سرزنش کنن
مهریه ی کم باید باعث یه زندگیه خوب و بدون دردسر بشه
نه یه زندگیه جنجالی

با سلام
البته اینقدر زندگی ها سخت شده که هر دو زن و مرد از صبح تا شب سر کار میرن.

مسئله که برای من مهم اینه که اگر قرار باشه آدم جشن خیلی مفصل و خوب بگیره و زندگی مجلل ،با خونه و ماشین را آغاز کنه پس باید یا وضع پدرش خیلی خوب باشه و یا اگه و ضع پدرش خوب نباشه باید زیاد کار کنه و سختی های زیادی را تحمل کنه. به نظر من وقتی یک پسر سختی زیادی را تحمل کرده چرا باید در روزگار خوشی که تازه شروع شده یک دیگه را شریک زندگی خودش بکنه؟؟؟؟ و شاید این مسئله نه تنها برای من بلکه برای دیگران هم مهم باشه. انسان لازم داره در دوره سختی کسی کنارش باشه که حداقل آرامش داشته باشه و ارزش آدمی که در این دوران کنارش بوده براش زیاده و نمیشه حساب اشخاصی که گذشته شون را فراموش میکنند به حساب بقیه گذاشت.

چرا توپ رو توی زمین مردها انداختید؟ توقعات بی جای خانمها و خانواده شان مهم نیست؟
هر چقدر سخت بگیری ، سخت میگذره! روز بروز تجملات تشریفات و رسومات خرافه كه از ما مردمان متمدن و بافرهنگ غنی ایران بعیده ودست و پای جوانان رو بسته بیشتر میشه.
ساده زیستی و دوری از تجملات تنها راهه.
امروز توی روزنامه خوندم یك خانم به دلیل اینكه شوهرش میخواسته مجلس باشكوه و پر خرج بگیره دادگاه رفته بود و درخواست طلاق داده بود.عده ای هم از اینور بوم میوفتند!

سلام
من یه پسر 21 ساله مجرد هستم
واقعا اینو قبول می كنید كه اگه جوونامون می دونستن كه واسه چی زاده شدن و واسه چی باید با یكی ازدواج كنن به هیچ وجه این قدر با مال و منال ارزش نمی دادن و دنیا گلستان می شد
ای كاش می شد . .
من دوست دارم حد اكثر تا 2-3 سال آینده ازدواج كنم اونم با كسی كه دوسش دارم و دوسم داره . . .
دانشجو هستم كار ثابتی ندارم با این حساب معلومه 2 -3 سال دیگه وضعم از این رو به اون رو نمی شه
با این حساب و انتظارات دخترامون فكر می كنید من به خواستم برسم. . .
توكل به خدا . . .امیدوارم اما. . . . .. .

بعید میدانم این بحث به جایی ختم بشه

بیشتر به دوئل شبیه

من که نفهمیدم تو این بحث حق با کیه ولی من همینطوری به دخترها اطمینان ندارم چه برسه که مهریه بالا بخوان .در کل هیچ تضمینی وجود نداره وبرتریها ومرتبه های مالی همیشه ثابت نیست پس چه تضمینی برای یک مرد وجود داره که شریکش رهایش نکنه

سلام
با اینکه ازدواج نکردم و تجربه این کار رو نداشتم ولی با خرج زیادی هم رابطه ی خوبی ندارم. بذارید یکم نظرمو شفاف تر کنم. به نظر من اگرچه زدواج خوبه و باید این کار رو صد در صد انجام داد ولی بعضی عوامل مثل این، شاید سنگی جلوی پامون باشه. از طرفی می دانم، پیامبر در بحث ازدواج تاکید فراوان داشتند ولی اگه به ازدواجشون هم نظری می انداختیم و از ایشون الگو می گرفتیم (همانطور که دوست داریم در بیشتر زمینه ها این کار رو بکنیم) چه خوب بود.
به نظرتون چرا یه پسر زیر بار این کار نمی ره و یا اگه بره همیشه تو دلش می مونه؟ یا چرا یه دختر به این جور ازدواج ها علاقه ی زیادی نشون می ده و اگه اینجوری نشه تو دلش باقی می مونه؟چرا؟
خب. می دونیم که تو ایران بیشتر، مردها سر کار می رند و زن ها بیشتر خانه دارند. باور کنید خیلی از ما پسر ها کاری رو که می کنیم دوست نداریم و یا حتی اگه دوستم داریم حسابی براش زحمت می کشیم و در آخر نتیجه ی کارمون رو دوست داریم در یه جای خوب و به صرفه خرج کنیم. می دونم عقد و عروسی خوبه(بر منکرش لعنت) ولی به نظرتون یه دختر ارزشش با پول خرج کردن براش و یا مثلا مهریه ی زیاد معلوم میشه؟ نه. باور کنید یا نکنید ما پسر ها نه به خاطر اینکه خسیس ایم و یا اینکه بعدا «تو رخ مثلا هم بزنیم، آره، درسته ازدواج کردن آسونه، مگه خودت نبودی. خیال کردی زن کم پیدا میشه و ...» و یا بی علاقه گیمون به همسر آینده مون این کار رو انجام می دیم و یا باهاش مخالفیم، نه!!!
باور کنید یه پسر علاوه بر اینکه دوست داره دختر مورد علاقه شو خوشبخت کنه و زندگی مرفه و خوبی برای خودش و همسرش فراهم کنه چیزی دیگه ای نمی خواد. به نظر من و همچنین روانشناسان بیشتر دخترا فکرشون توی حال و بیشتر از اون توی گذشته است، ولی بر عکس پسر ها توی فکر آینده است و همین افکار باعث بروز برخی تضاد ها بین دختر و پسر شده.
از نظر من چرا عقد و عروسی خوانوادگی و پنهون نباشه و به جای مثلا عروسی و یا عقد باشکوه! و مجلل به فکر آینده و یا حتی فکر سفر و ماه عسل و زیارت و غیره نباشیم. چرا عروسی و پولی که داریم (ویا واقعا نداریم و با قرض و قوله جور کردیم) رو اینجوری مصرف کنیم (و بعدا توش بمونیم) و با این کار فرهنگ بد ازدواج و چشمو هم چشمی رو رواج بدیم و یا دل کسی که این جور پول ها رو برای این کار نداره بسوزونیم؟! چرا؟ چرا همش دخترا خودشون را با پول می سنجند؟
البته این به حس حسودی شون بر می گرده که واقعا بعضی اوقات درد سر ساز میشه، که میشه مثلا اشاره کرد به این گفته ها: «وای تو منو دوست نداری، (مهین جون!) رو که می شناسی، از شوهرش یه گردنبند فلان هدیه گرفته یا عروسی دیشبو دیدی چه قدر خرج کرده بودند اون فلان چیزو تو عروسی دیدی چقدر قشنگ بود عروس نمی دونم ... از مادرشوهر و خوانواده ی همسرش گرفت ولی من که این شانس هارو نداشتم و ...»
البته اینم بگم (بر نخوره به دختر خانم ها)، خیلی از دخترا این چیزها براشون اهمیت نداره ها! ولی بدونید تو زندگی باید یک پسر ودختر با نداشته ها و مشکلات هم بسازند تا به آرامش و داشته ها برسند.
به هر جهت شاید نتونستم مطلبو خوب برسونم ولی باید بگم با این مشکل کار و این همه ادعای الکی و دهن پر کن و ناز و ادعای خوانواده ی دختر و چشم و هم چشمی ها، فکر نکنم عده ی زیادی زیر بار (سنگین) ازدواج برند. به نظرتون مگه ازدواج غیر تفاهم و با هم بودن و ... و در کنار هم خوشبخت بودنه؟ مگه غیر به تعالی رسیدن هر دو نفره؟ مگه غیر با کم و کاستی های یکدیگر ساختن و در عین بعضی از مشکللات در کنار و با هم بودن و عشق ورزیدن و در پیش گاه خدا عزیز بودنه؟ پس چرا بعضی از ما اینو درک نمی کنیم.
بابا درسته باید تجربه ی دیگران را درک کرد و بکار برد ولی، همه که مثل هم نمیشن، میشن؟
می دونم سرتون رو درد آوردم، ببخشید.
امیدوارم که نظرم و عقیدمو درک کنید و توی بعضی نقاط بهم حق بدید.
با تشکر از بحث خوبتون
یا علی