محققان دانشگاه شیکاگو در پژوهش جدیدی نشان داده‌اند که حافظه اجتماعی دلفین‌ها می‌تواند تا پایان عمر باقیمانده و اینکه این حیوانات از طولانی‌ترین حافظه در میان موجودات غیر انسان برخوردارند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، دلفین‌ها می‌توانند سوت همراهان قدیمی خود را پس از 20 سال جدایی به یاد بیاورند که یک شاهکار حافظه قالب توجه است.

این امر نشان‌دهنده برخورداری دلفین‌ها از سطحی از پیچیدگی شناختی بوده که تنها با چند گونه محدود دیگر از جمله انسان، شامپانزه و فیل‌ها قابل مقایسه است.

به گفته محققان، حافظه اجتماعی این موجودات ممکن است حتی از قابلیت شناسایی چهره در انسانها نیز طولانی‌تر باشد چراکه چهره انسان با گذر زمان تغییر کرده اما سوت نشانگر یک دلفین خاص برای دهه‌های بسیار ثابت باقی می‌ماند.

محققان داده‌ها را از 53 دلفین پوزه بطری در شش تاسیسات جمع‌آوری کردندو این تاسیسات بخشی از یک کنسرسیوم اصلاح‌نژاد هستند که دلفین‌ها را بطور چرخشی نگهداری کرده و سوابق حیواناتی که با هم زیسته را تا چند دهه قبل ثبت کرده‌اند.

به گفته آنها، این پژوهش تنها بر روی دلفین‌ها اسیر قابل اجرا بوده چراکه تنها از این طریق می‌توان سوابق آشنایی نمونه‌های آزمایش با یکدیگر را بدست آورد.

در این آزمایشات، دلفین‌ها پس از شنیدن سوت آشنا از بلندگو به سمت آن کشیده شده و با سوت زدن قصد داشتند دوباره آنرا به صدا دربیاورند.

مهندسان آمریکایی با استفاده از یک دوربین پر سرعت که بطور مستقیم در بالای مهره‌های مایع واقعی قرار گرفته بود، تصاویر جالبی از قطرات آب را برای بررسی نحوه رفتار آنها ثبت کرده‌اند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، محققان دانشگاه کورنل دریافتند که یک ذره متحرک یا در حال نوسان آب می‌تواند تا بیش از 30 شکل متفاوت از جمله یک الگوی موج ایستاده و یک الگوی موج آزیموت به خود بگیرد.

کارشناسان این تصاویر را با تابش نور در میان سوراخهای توری و ثبت تصویر نور منعکس شده از سطح قطره در حال حرکت گرفته‌اند.

محققان بر این باورند که نتایج آنها می‌تواند یک بینش بنیادی در مورد چگونگی رفتار قطرات ارائه داده و همچنین پژوهش آنها می‌تواند کاربردهایی در طیفهای مختلف از چاپ جوهری تا علم مربوط به ویژگی‌ها و رفتار مایعات در مقیاس میکرو و نانو(Microfluidics) داشته باشد.

بستر تصویربرداری که محققان آن را به دلیل برخورداری از زوایای مختلف برای مشاهده قطره، «Omniview» نامیده‌اند از یک اسلاید شیشه‌ای، قطره‌ای که در بالای آن قرار گرفته و یک تور فلزی 50 میکرون مربع مانند یک پنجره در زیر آنها تشکیل شده است.

نور از میان سوراخهای تور تابیده شده و خمش سطحی قطره، نور را منکسر می‌کند که به شکل دگردیسی تور دیده شده و توسط دوربین فوق سریع ثبت می‌شود.

محققان بطور مکانیکی قطرات را در فرکانسهای مختلف برای مشاهده و ثبت حرکات آنها نوسان دادند.

این نوسان را می‌توان به زمانی که سیم ویولن می‌لرزد، تشبیه کرد. فرکانسهای خاص طبیعی با یک طول معین سیم مطابقت داشته، به همان شکل نیز فرکانسهای خاص با شکل قطره در یک اندازه خاص مطابقت دارد.

این محققان به ساخت یک جدول دقیق از اشکال قطرات بر اساس فرکانس پرداخته و این نتایج را با پیش‌بینی‌های نظری قبلی مانند پویایی قطرات نوسانی مقایسه کردند.

نظریات کلاسیک کاملا مبحث پویایی‌شناسی را دربر نگرفته اما پیش‌بینی‌های جدید، تاثیر فیزیکی زیرلایه جامد در ارتباط با مایع را در نظر گرفته و تصاویر را در آلبوم تصاویر با هم تطبیق داده‌اند.

محققان همچنین دریافتند که برخی از قطرات در زمان لرزش با یک فرکانس هدایتگر می‌توانند چندین شکل بگیرند؛ به همان شکل که فیزیکدانان دو حالت انرژی مختلف را که بطور همزمان در یک مولکول برانگیخته مشاهده می‌کنند.

به گفته مهندسان، جدول دقیق و واضح حالتهای قطره در حال نوسان باید بتواند بینش جدیدی نسبت به پژوهشهای بنیادی بیشتر و همچنین کاربردهای دیگر ارائه کند.

برای مثال ناسا به درک چگونگی حرکت قطرات روی سطح در گرانش پایین علاقه‌مند است.

این پژوهش همچنین ممکن است در تولید چاپگرهای بهتر مفید باشد، چرا که در چاپ با وضوح بالا، انتشار یک قطره در زمان تماس با سطح نشانگر وضوح تصویر است.

خواص شیمیایی سطح غلتک، چاپگر و جوهر از عوارض عمیقی بر این فناوری برخوردار خواهد بود.

این پژوهش در مجله Physical Review E منتشر شده است.

محققان آمریکایی دستگاه رباتیکی را ابداع کرده‌اند که امکان مکش لخته‌های خونی در مغز را در یک روش نسبتا کم تهاجمی فراهم می‌کند.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، خونریزی مغزی زمانی روی می‌دهد که یک رگ خونی در داخل مغز پاره و دچار خونریزی شدید شود؛‌ تجمع خون باعث ایجاد لخته می‌شود که فشار زیادی بر بافت مغز و مناطق اطراف وارد می‌کند.

درمان لخته خون در مغز تقریبا دشوار است و در 40 درصد موارد می‌تواند منجر به مرگ بیمار شود.

عمل جراحی برای حذف لخته خون، رویکرد مخاطره آمیزی محسوب می‌شود و جراح مجبور است برای دسترسی به لخته، اقدام به سوراخ کردن جمجمه کند که این اقدام باعث آسیب دیدن بافت‌های سالم مغز نیز می‌شود.

با توجه به خطرات موجود، پزشکان در اغلب موارد به جای انجام عمل جراحی اقدام به تجویز داروهای ضد التهابی می‌کنند.

تیم تحقیقاتی پزشکی و مهندسی دانشگاه واندربیلت به سرپرستی پروفسور «رابرت وبستر» و «کایل ویور» دستگاه رباتیکی را ابداع کرده‌اند که شامل لوله‌ای درون لوله دیگر است.

قطر لوله بیرونی این کانول جراحی کمتر از یک بیستم اینچ است که از طریق یک سوراخ کوچک مشابه ایجاد حفره در جمجمه، در مجاورت لخته خونی قرار می‌گیرد.

با استفاده از سی تی اسکن، قسمت کنترل رباتیک کانول جراحی با دقت لوله بسیار نازک را به داخل مغز هل می‌دهد تا نوک سوزن مانند لوله وارد لخته خونی شود و انتهای دیگر لوله داخلی نیز به یک پمپ مکش خارجی متصل است.

آزمایش‌های صورت گرفته در محیط آزمایشگاهی حاکی از موفقیت 92 درصدی این دستگاه رباتیک در مکش لخته خونی است.

محققان قصد دارند با افزودن روش تصویربرداری فراصوت (اولتراسوند) به دستگاه رباتیک با کمک مدل رایانه‌ای، اقدام به تغییر شکل بافت اطراف لخته کنند تا از صحت عملکرد دستگاه در حذف لخته بدون آسیب زدن به بافت‌های سالم اطمینان پیدا کنند.