«وَ أَمَّا السُّنَّةُ» مستحبات آنها.
1. «فَالْجُلُوسُ عَلَى الرِّجْلِ الْیُسْرَى» وقتی که مینشیند مانند علما که روی پای چپ مینشینند و پای راستشان را بلند میکنند.
2. «وَ الْأَکْلُ بِثَلَاثِ أَصَابِعَ» با سه انگشت غذا بخورید، قدیمها قاشق نبود.
3. «وَ أَنْ یَأْکُلَ مِمَّا یَلِیهِ» از جلوی خودت بخور.
4. «وَ مَصُّ الْأَصَابِعِ» مستحب است که اگر آدم با دست غذا خورد، دستهایش را بلیسد. یک ماده ای در آن است که با غذا هضم می شود.
«وَ أَمَّا الْأَدَبُ» و ادب آنها.
1. «فَتَصْغِیرُ اللُّقْمَةِ» لقمه را کوچک بردارید نه مثل ساندویچ. ساندویچ خوردن بی ادبی است.
2. «وَ الْمَضْغُ الشَّدِیدُ» یعنی جویدن خوب، خوب بجوید غذا ها را. آسیاب کنید، نه اینکه غذای نجویده را به معده ببرید و به دل درد مبتلا شوید.
3. «وَ قِلَّةُ النَّظَرِ فِی وُجُوهِ النَّاسِ» غذای خودت را بخور و به دیگران نگاه نکن. چه کار داری؟ مخصوصا صاحب خانه نگاه میکند مهمانها چه می خورند این هم ادب است که آدم کم نگاه کند.
4. «وَ غَسْلُ الْیَدَیْنِ» ادب این است که وقتی غذا میخورد هم اول و هم آخر دستش را بشوید.
منبع: دانشجو