راههای كنترل خشم و غضب از نگاه امام باقر (ع)
نویسنده: عبدالكریم پاك نیا
خداوند متعال یكی از مهم ترین ویژگی های انسان های الهی و پارسا پیشه را كظم غیظ و عفو از مردم می شمارد و می فرماید:
«الكاظمین الغیظ و العافین عن الناس والله یحب المحسنین؛ ]آل عمران.134[ مومنان در هنگام عصبانیت خشم خود را فرو می برند و ازخطای مردم در می گذرند وخدا نیكوكاران را دوست دارد.» «كظم» در لغت به معنی بستن سر مشكی است كه از آب پر شده باشد و به طور كنایه در مورد كسانی كه از خشم و غضب پر می شوند ولی از اعمال آن خودداری می نمایند، به كار می رود.
«غیظ» به معنی شدت غضب وحالت برافروختگی و هیجان فوق العاده روحی است، كه بعد از مشاهده ناملایمات به انسان دست می دهد.
حالت خشم و غضب از خطرناك ترین حالات انسان است و اگر جلوی آن رها شود، در شكل یك نوع جنون و دیوانگی و ازدست دادن هر نوع كنترل اعصاب خودنمایی می كند و موجب می شود كه بسیاری ازجنایات و تصمیم های خطرناك از انسان صادر شود كه انسان یك عمر باید كفاره و تاوان آن را بپردازد. ]1[
در مقاله ای كه از نظر خوانندگان عزیز می گذرد این آموزه قرآنی با توجه به سخنان امام باقر (ع) مورد بررسی و تحقیق اجمالی قرار می گیرد.
