تبیان، دستیار زندگی

سلام و عرض ادب و احترام خدمت همه دوستان و دوستداران مولای منتظران

می خواهیم در این بخش هرچه مطلب ادبی و شعر در خصوص آقا امام زمان (عج) هست بنویسیم

به امید اون روزی که آقا خودش این تاپیک رو بخونه .

بیا جانا که جانان خواهد آمد/امیر شاه خوبان خواهد آمد
در این دنیای ظلمانی سرانجام/شهی چون ماه تابان خواهد آمد

ندارم از سر كویت نشانه
كه تا گردم به سوی تو روانه
ولی باز از تو ممنونم كه دارم
به لب از نغمه عشقت ترانه
كجا آیم نمی دانم كجایی
مگر لطفی كنی پیش من آیی
هزاران بار من لی غیرك از من
شنیدی باز هم بی اعتنایی
فتاده در بر تو بی نوایی
گدایی، دردمندی ،بی نوایی
مریضی،نا امید از هر طبیبی
طبیبا از تو میخواهد دوایی

گفتم شبی به مهدی بردی دلم ز دستم
من منتظر به راهت شب تا سحر نشستم
گفتم شبی به مهدی از تو نگاه خواهم
گفتا كه من هم از تو ترك گناه خواهم

سوالی ساده دارم از حضورت/
من آیا زنده ام وقت ظهورت؟/
اگر تو آمدی من رفته بودم/
اسیر سال و ماه و هفته بودم/
دعایم کن دوباره جان بگیرم/
بیایم در حضور تو بمیرم. /

جمعه یعنی شوق، یعنی انتظار/
جمعه یعنی طاق ابروی نگار/
جمعه یعنی یک غروب غصه دار/
جمعه یعنی مهدی (عج) چشم انتظار./

نمی دانم به دیدارت كدامین دیده را دیدار خواهم كرد
به شوق دیدار تو من به كجا پرواز خواهم كرد
نمی دانم چهل عهد با تو بستم تو چرا ز ما نهانی
كه شاید خود حجابیم و تو اندر ما عیانی
نمی دانم فراغت تا كی كشد این جان خسته
گهی آرام و گه این دل شكسته
نمی دانم نشانت از كه پرسم ای نشان بی نشانی
كدامین سمت نشینیم كه از آن سمت برایی
نمی دانم شاید این جمعه بیایی و كه ما توبه نكردیم
كی به خود آییم و رخت از دنیا ببندیم

عمریست که از حضور او جاماندیم
در غربت سرد خویش تنها ماندیم
او منتظر است تا که ما برگردیم
ماییم که در غیبت کبرا ماندیم

بارالها! چگونه باور کنم نبودنش را وقتی که محبت دستی

نوازشگر در تار و پود وجودم ریشه می دواند چگونه باور کنم

سکوت دریای چشمهایم را وقتی که قایق مهربانیش

بی ناخدا در اوج آسمانها به پیش می رود.

آدینه که می شود قاصدکهای دلم را روانه آستان

دوست می کنم تا پیام آور حضور صدفی باشد

که یازده مرواید سبز را با خود به همراه دارد.

وقتی کسی نیست که درد آشنایم باشد

فرشته ای پیدا می شود

تا در خلوت شبهای تار تسلی بخش خاطرم باشد.

هنوز ستاره ای بی نورم که در انتظار شعاعی

از خورشید لحظه شماری می کنم.

کویری در انتظار آبم و حتی دریای اشکهایم کویرتف زده

وجودم را سیراب نمی کند.

از ستارگان آسمان سراغ می گیرم

و چون پرنده ای عاشق گمگشته ام

را درمیان فرشتگان آسمان می جویم.

با من بگو چگونه از رویش یاس ها بگویم ،

وقتی که نرگسی های چشمم در انتظار آمدنت سوسو می زنند.

هر شب با یاد تو به خواب می روم و صبح در انتظار ...

می دانم که می آیی و غبار غم و اندوه

هزاران ساله را از قلبهای خسته مان می زدایی

و اشکهای زلالمان را از گونه هایمان برمی چینی.

می آیی و ضریح گمشده یاسی کبود را نشانمان میدهی

و مسیح مریم را با خویش همراه می سازی .

می آیی و صندوقچه موسی را برایمان می گشایی

و آنگاه در کنار کعبه عشاق

سر بر آستان بندگی خدایی می سایی

که آمدنت را به منتظران و مستضعفان جهان وعده داده بود.

می آیی و در فراسوی نگاه منتظرمان، قلبهای کوچک

و امیدوارمان را به هم پیوند میدهی و آن روز،

روز شادی چشمهای منتظری است که عاشقانه می گریند

و به سویت بال و پر می گشایند

 بسم الله الرحمین الرحیم

ساعات عمر من همگی غرق غم گذشت

 دست مرا بگیر که آب از سرم گذشت

مانند مرده ای متحرک شدم, بیا

بی تو تمام زندگی ام در عدم گذشت

میخواستم وقف تو باشم تمام عمر

 دنیا خلاف آنچه که میخواستم, گذشت

تا کی غروب جمعه ببینم که مادرم

 یک گوشه بغض کرده, که این جمعه هم گذشت

مولا, شمار درد دلم بی نهایت است

تعداد درد من به خدا از رقم گذشت...

 بسم الله الرحمن الرحیم

عصر یک جمعهء دلگیر، دلم گفت بگویم بنویسم که چرا عشق به انسان نرسیده است؟

چرا آب به گلدان نرسیده است؟چرا لحظهء باران نرسیده است؟

وهر کس که در این خشکی دوران به لبش جان نرسیده است، به ایمان نرسیده است و غم عشق به پایان نرسیده است.

بگو حافظ دلخسته زشیراز بیاید بنویسد که هنوزم که هنوز است چرا یوسف گمگشته به کنعان نرسیده است ؟چرا کلبه احزان به گلستان نرسیده است؟

دل عشق ترک خورد، گل زخم نمک خورد، زمین مرد، زمان بر سر دوشش غم و اندوه به انبوه فقط برد،فقط برد، زمین مرد، زمین مرد ،خداوند گواه است،دلم چشم به راه است، و در حسرت یک پلک نگاه است،

ولی حیف نصیبم فقط آه است و همین آه خدایا برسد کاش به جایی، برسد کاش صدایم به صدایی...