تبیان، دستیار زندگی

سلام دوستان شاید زمانی هم دل شما شکسته شده باشد من نمی دونستم این تاپیک را باید در کدوم انجمن قرار می دادم ، گفتم در اینجا قرار بدهم شاید شماهم شعری یا نوشته ای دارید که در اینجا قرار بدهید

فقط خواهش می کنم مطالبتون به عنوان تاپیک مربوط باشه

خداحافظ گل پونه .گل تنهای بی خونه
لالایی ها دیگه خوابی . به چشمونم نمی شونه
یکی با چشمای نازش دل کوچیکمو لرزوند
یکی با دست ناپاکش گلای باغچمو سوزوند
تو این شب های تو در تو . خداحافظ گل شب بو
هنوز آوار تنهایی .داره می باره از هر سو
خداحافظ گل مریم .گل مظلوم پر دردم
نشد با این تن زخمی . به آغوش تو برگردم
نشد تا بغض چشماتو به خواب قصه بسپارم
از این فصل سکوت و شب غم بارونو بردارم
نمی دونی چه دلتنگم از این خواب زمستونی
تو که بیدار بیداری بگو از شب چی می دونی
تو این رویای سر دم گم .خداحافظ گل گندم
تو هم بازیچه ای بودی . تو دست سرد این مردم
خداحافظ گل پونه . که بارونی نمی تونی
طلسم بغضو برداره .از این پاییز دیوونه //خداحافظ

سلام

دل خدا هم میشکنه

ولی وقتی میشکنه نمیاد اینجا پست بزنه

خیلی هم زود دلش رو میشه به دست آورد!

فقط این جمله برای خجالت کشیدنم کافیه:

یا سریع الرضاء....

سلام

بکن معامله ای وین دل شکسته بخر

که با شکستگی ارزد به صدهزار درست

یا علی

احسان داشت اینو می خوند ، دیدم واقعا قشنگه هر کی بشنوه و از احساس سرشار نشه اون دیگه واقعا ...

می خواستم بت بگم چقد پریشونم ، دیدم خودخواهیه ، دیدم نمی تونم

تحمل می کنم بی تو به هر سختی ، به شرطیکه بدونم شاد و خوشبختی

به شرطی بشنوم دنیات آرومه ، که دوسش داری از چشمات معلومه

یکی اونجاست شبیه من ، یه دیوونه ، که بیشتر از خودم قدرتو میدونه

چیکار کردی که با قلبم به خاطر تو بی رحمم ، تو می خندی چه شیرینه گذشتــــــــــــــــن ...

تازه می فهمم ، تازه می فهمم

تورو می خوام تموم زندگیم اینه ، دارم میرم ته دیوونگی اینه

نمیرسه به تو حتی صدای من ، تو خوشبختی همین بسه برای من

تو خوشبختی همین بسه برای من

سلام سلام سلام

ممنونم از همراهی شما دل شکستگان عزیز که اشعار به این زیبایی در اینجا قرار می دهید

عمر آن بود که در صحبت دلدار گذشت

حیف و صد حیف که آن دولت بیدار گذشت

آفتابی زد و ویرانۀ دل روشن کرد

لیک افسوس که زود از سر دیوار گذشت

خیره شد چشم دل از جلوۀ مستانۀ او

تا زدم چشم به هم مهلت دیدار گذشت

دلتان شاد و لبتان خندان

سلام

من برای با تو بودن پر عشق و خواهشم

واسه بودن كنارت تو بگو به هر كجا پر میكشم

چشمای مهربون تو منو به آتیش میكشه

نوازش دستای تو عادته تركم نمیشه

سلام یک از دوستان شعری را در این قسمت گذاشته اند که با عرض شرمندگی باید بگویم دو مورد از آن اشکال دارد:

خوبرویان جهان رحم ندارد دلشان/باید از جان گذرد هر که شود عاشقشان
روز اول که سرشتند ز گل پیکرشان/سنگی اندر گلشان بود که آن شد دلشان
تا توانی دلی بدست آور// دل شکستن هنر نمی باشد
هر کس به طریقی دل ما می شکند/ بیگانه جدا دوست جدا می شکند
بیگانه اگر می شکند حرفی نیست/از دوست بپرسید چرا می شکند؟
با آرزوی موفقیت شما...؟

رفتی ولی کجا؟که بدل جا گرفته ای/دل جای تست گر چه دل از ما گرفته ای
ترسم به عهد خویش نپایی وبشکنی/آن دل که از منش به تمنا گرفته ای
ای نخل من که برگ و برت شد ز دیگران/دانی کزآب دیده ی من پا گرفته ای
خارم بدل فرو مکن ای گل به نیشخند/اکنون که روی سینه ی او جا گرفته ای
گفتی صبور باش به هجرانم .../آخر توصبر از این دل شیدا گرفته ای

سلام این شعرو امروز یافتم ، خیلی باش حال کردم ، اصلا هویجوری بی خودی اشکام را گرفت وقتی می خوندمش ...

لِی لِی

شب بی رحم زمستون

تن من خسته ز بارون

چه شب سرد و بدی بود

لی لی قلبش مث گنجشکا می زد

مثه رگبار بهاری

مثه چیک چیک ، توی ناودون

چشای کوچک لی لی دیگه داشت خواب می شد

دیگه داشت شمع نگاهش رو به خاموشی می رفت

توی دشت شب بی ستاره ی آسمون

مثل یک گوله ی برف ، چیکه چیکه آب می شد

صبح که شد آسمونم صاف شده بود

 لی لی آخرین نفس هارو می زد

برای مسافر کوچولوی قصه ما

آخر راه شده بود

چشای لی لی مثه شبهای مهتابی نبود

 مثل اون نیمه ی پنهون ماه شده بود

دلهامون پر از شکایت

 ولی لب ها خشک و خالی

چشای لی لی برام از غم تنهایی می گفت

از غم آهو تو جنگل

 از غم گل روی قالی

 لی لی جون دنیا چه بی رحمه لی لی !

روی این زمین صد رنگ غریب

کسی حرفام رو نم فهمه لی لی !

لی لی رفت و منو با خودش نبرد

به جز از غصه و غم ، تو اون زمستون پلید

 تا حالا این دل وامونده ی من هیچی نخورد

روزها هفته شدن ، ماهها سال شدن

مرغای عشق غزلخون ، روی کاج باغچه مون

 همه از رفتن بی رحم لی لی لال شدن

ساعت دیواری پدربزرگ

تیک تیک عقربه هاش خسته شدن

 لحظه ها ، از اون به بعد

مثه یک قفس پر از مرغای پر بسته شدن

چی بگم قصه ؟ دیگه قصه جایی نداره

حالا این همسفر تنهاییات

واسه پریدن از زندون شهر قصه ها

دیگه پایی نداره ...

یاد اون غروب آفتابی به خیر که لی لی دلش می خوست پنجره رو ، به روی باغ باز بکنه

یاد اون تپه سرخابی به خیر

 که لی لی دلش می خواست از بالای قله ی اون

یک شبی تنهایی پرواز بکنه

 بره رو پرهای ابرای سفید ، پیش خدا

 صندوق کهنه ی درد دلشو باز بکنه

لی لی خوبو قشنگم ، یه روزی

میام و می برمت به آسمون

جایی که فقط خدا رو ببینیم

جایی که رو ابرای سفید و زیبا بشینیم

جایی که بالهامون رو باز بکنیم

برای زندونیای رو زمین ناز بکنیم

تا که شادیهامونو ساز بکنیم

قصه رفتن غصه هارو آواز بکنیم

گل کوچولوی بی قرار من

 صبر کن ، می خوام باهات راهی بشم

اگه ناله می کنی ناله کنم

 یا اگه آه می کشی ، آهی بکشم

 اگه هم صدا بخوای ، صدا بشم

اگه آسمون بخوای ، هوا بشم

 اگه که فکر می کنی خسته میشی

 بیا و منم باهات خسته بشم

یا اگه فکر می کنی پشت دری

کلید هر چی در بسته بشم

اگه زنجیرم کنی ، برده بشم

 اگه آفتاب گونه های نازتو می سوزونه

میون آفتاب و تو ، پرده بشم

غنچه ی قشنگ مهربون من

 شب های ابری میام کنار تو

نمی خوام بارون خرابت بکنه

نمی خوام که خیس آبت بکنه

اگه تو بیابون و صحرا بری بازم میام کنار تو

 نمی خوام گرما خرابت بکنه

بری و دوری سرابت بکنه

یه بار دیگه بیا

دستاتو بده به من ، بیا که باز پر بزنیم

به تموم آدمای خوب وبد سر بزنیم

خوبی رو یاد بگیریم از خوباشون

بدی رو جدا کنیم از بداشون

شایدم ما بد باشیم ! کی میدونه ؟

شاید اونها آزادن ! آسمون ما زندونه !!

سلام سلام سلام

ممنونم از انیک گرامی و سایر دوستان که شعرهای دل شکسته زیبایی گزاشتم

و تشکر ویژه به انیک گرامی بابت شعرهای متنوع و زیبا

آرامتر از خواب درختان

امشب که سقف بی ستاره اتاقم برسرم سنگینی می کند مانده ام که ازچه بنویسم؟

ازآنهایی که دیروزبا من بودند اما امروزرفته اندیا از توکه همیشه حرفهای  مرا

میخوانی؟

ازچه بنویسم؟ازآسمانی که درحال عبوراست یاازدلی که سوت وکوراست؟ از

زمین بنویسم یااززمان یاازیک نگاه مهربان؟ازخاطراتی که با تو در زیر باران

خیس شد یا از غزلهایی که هیچ وقت سروده نشد؟

ازچه بنویسم؟ازنامه ای که هرگزبه سویت نفرستادم یاازترانه ای که هرگز

برایت نخواندم؟ازچتری که هرگززیرآن نایستادیم یاازبدرودی که هرگزآنرا

به زبان نیاوردیم؟

من عاشق خیابانی هستم که قسمت نشدباهم درآن قدم بزنیم.من دلبسته درختی

هستم که هرگزفرصت  نشداسممان راروی آن حک کنیم.من منتظرپنجره ای

هستم که عطر تو را دوباره به من نشان بدهد.

ای عشق ناگزیر! اگرقرارباشدبنویسم بایددرهمه سطرهای دفترم حضورداشته

 باشی.نفسهای تو میتواند برگ برگ دفترم را از پاییز پاک کند....

دلتان شاد و لبتان خندان