تبیان، دستیار زندگی

معــبود

ای خدای ای خــــالــق کون مکان

ای تـویی دانـای پیــــــدا و نهــــان

 ای منــــزه صـــاحب بخشـش تویی

پـاسخ هـر حـاجت و پـرسـش تویی 

غیـر تـو هـرگـز خدایی ای کـــریم

نیست معـــبودی به جز تو ای رحیم 

ایمـــنی بخش دل حیـــــــــران مـا

صــــاحب ایـن روح سـرگـردان ما 

خــــالــق نـور و ز آن بـرتــر تـویی

بـر تمــــام کائنــات ســـرور تـوبی

 آنچه بـاشــــد در زمین و آســــمان

می­کنــــد تســــبیح تـو بـا هـر زبان 

دافع رنج و غمــــــی نـامت دواست   

      ای­فرح­بخش ای­جمیل­ذکرت­شفاست

 ایکـه اکنــون حجتت در پـرده است

خوان لطفت هـر طرف گسـترده است 

آتش ســوزان گلســـتان از تـو شــد

عالم امکان نمــــایـان از تـو شـــــد 

آب دریـا بهـــر موســـایت شـکافت

کس بـه کنـــه لایـزالت ره نیـــافت

 ای خـدای کعــبه ای پـروردگـــــار

ای مهیــــــمن ای نعیــــــم پـایـدار ای

پنــــاه بی پنـــــاهـان ای شکیب

کس نبـــــاشـد از عطایت بی نصیب

 ای خجســـته ای امیــــد بی کســان

از حـریم فضـــل خـود مـا را مــران

 مقتــــــدر ای خـالـق هفت آســمان

مـا را از نـار جهنــــــــــم وارهـــان
بهروز -رها

((قبله ی آمال))

ای قبـله یِ آمالم، ای مونس و دلدارم

هنگام نیاز ای جان،جزتوبه که روی آرم

ای یار پریچهـره ، ای دردم و درمانم

در بستر تنـهایی ، از عشـق تو بیمارم

آنی اگر از رویم ، گیـری نظر پاکت

پربسته به دام غم، چون مرغ گرفتارم

از شوق وصالت من، شب تا سحرم بیدار

از درد فراقت هم ، در دل غم تو دارم

در کوی تو حیرانم، ناز از تو نیاز از من

من ناز ترا ای جان ، همـواره خریدارم

از جام وصال تو، نوشم همه شب شهدی

زهرم دهی ار یک شب، دانم که سزاوارم

تاگوشه ی چشمت را،برمن فکنی یک دم

از غصه «رها» گردم، ای محرم اسرارم

بهروز _ رها

خدایا شكرت به خاطر تمام داده هات

خدایاآنچه من می خواهم شاید خوب باشد ولی آنچه تو می دهی بهترین است.

خدایا!

      ما اگر بد کنیم، تو را بنده های خوب بسیار است،

             تو اگر مدارا نکنی ما را خدای دیگر کجاست ؟

یا ذالجلا ل والاکرام

پروردگارا به من تو فیق عشق بی هوس،تنهایی در انبوه جمعیت و دوست داشتن بی آنکه دوست بداند عنایت فرما

یا رب ز كرم حال دعا بخش مرا
از حال دعا جرم و خطا بخش مرا
تا امشب اگر مرا نیامرزیدى
امشب به على مرتضى بخش مرا