8-تاولهايى كه مثلاً بر اثر سوختگى بر پوست ظاهر شده , تا زمانى كه باقى است , شستن ظاهر (روى ) آن كافى است , هر چند پوستهء آن سوراخ شده باشد و چنانچه قسمتى از آن كنده شده , شستن همان مقدارى از پوست كه ظاهر شده كافى است وكندن مابقى , يا رساندن آب به زير آن لازم نيست , ولى اگر به گونه اى است كه پوست گاهى بر بدن مى چسبد و گاه جدا مى شود بايد زير آن هم شسته شود.
19-پوسته اى كه در حال بهبودى زخم روى آن بسته شده و مانند پوست بدن مى باشد, كندن آن لازم نيست و شستن ظاهر آن كافى است . هر چند كندن آن راحت باشد, امّا دوايى كه بر زخم خشكيده است اگر برداشتن آن راحت است بايد بردارد و اگر برداشتن آن ممكن نيست حكم جبيره را دارد كه به تفصيل در احكام وضوى جبيره اى خواهد آمد.
210-شستن اعضاى وضو:بار اوّل : واجب بار دوّم : جايزبار سوّم : بدعت و حرام
11-مقصود از شستن , آب ريختن نيست , بلكه شستن كامل است ; يعنى اگر يكبار بطور كامل به نيّت وضو تمام صورت يا دست را بشويد و بار ديگر هم بطور كامل بشويد, بار سوّم آن حرام مى باشد. بنابراين اگر چندين مرتبه هم آب بريزد ولى به تمام جاهاى عضو نرسد, يكبارمحسوب نمى شود. و اگر با يكبار ريختن , يا يكبار فرو بردن در آب , تمام عضو را فراگيرد. يك بار شستن به حساب مى آيد.
412-سه بار شستن اعضاى وضو (به نيت وضو) علاوه بر آنكه بدعت و حرام است , گاهى اوقات موجب بطلان وضو هم مى شود و آن در صورتى است كه آب مسح , از آب
