از هشت فرسخ نباشد، بايد نماز را شکسته بخواند.
به جايي برود که با مقدار راه آمده، هشت فرسخ مي شود و خود به تنهايي هشت فرسخ نيست، چون از اول قصد هشت فرسخ را نداشته، نمازش تمام است.
1 2 ـ کسي که در سفر به اختيار ديگري است، مانند فرزند که همراه پدر و مادر به سفر مي رود يا سربازي که با فرمانده است، چنانچه بداند سفر او هشت فرسخ است، بايد نماز را شکسته بخواند.
2 شرط سوم
1 ـ کسي که به مسافرت مي رود، وقتي که به حد ترخص رسيد بايد نماز را شکسته بخواند، يعني حداقل به مقداري دور شود که ديوارهاي آنجا را نبيند و اذان آنجا را هم نشنود و چنانچه کمتر از اين مقدار دور شود بايد تمام بخواند.
3 2 ـ هر گاه شهر يا روستا در بلند باشد که از دور ديده شود، يا به قدي گود باشد که اگر انسان کمي دور شود ديوار آن را نبيند، کسي که از آن شهر يا روستا مسافرت مي کند، وقتي به اندازه اي دور شود که اگر آن شهر و زمين هموار بود، ديوارش از آنجا ديده نمي شد، بايد نماز را شکسته بخواند و نيز اگر پستي و بلندي خانه ها بيشتر از معمول باشد، بايد ملاحظه معمول را بنمايد.
4 3 ـ اگر از محلي که خانه و ديوار ندارد، وقتي به جايي برسد که اگر آن محل ديوانر داشت، از آنجا ديده نمي شود، و اذان آنجا را نيز نمي شنود، بايد نماز را شکسته بخواند.
5 4 ـ کسي که به سفر مي رود، اگر به جايي برسد که اذان را نشنود ولي ديوار شهر را ببيند، يا ديوارها را نبيند و صداي اذان را بشنود، چنانچه بخواهد در آنجا نماز بخواند، بنابر احتياط واجب بايد هم شکسته و هم تمام بخواند.
6 