چند قانون كلّى
1-اگر يكى از شكهاى صحيح پيش آيد نبايد نماز را بشكند, بلكه بايد مطابق وظيفه اى كه گفته شد عمل كند و اگر نماز را بر هم بزند, معصيت كرده است .
1 2-اگر يكى از شكهاى صحيح پيش آيد, بايد مقدارى فكر كند, پس اگر يقين يا گمان به يك طرف پيدا كرد همان طرف را بگيرد و نماز را تمام كند و گرنه به دستورهايى كه گفته شد عمل كند.
3-در شكهاى صحيح بايد بنا را بر بيشتر گذاشت , مگر آنكه يكى از اطراف شك , از چهار گذشته باشد, مثلاً در شك بين 4و 5بنا بر بيشتر گذاشته نمى شود.
4-نماز احتياط, براى رفع كمبود احتمالى نماز است , بنابراين در شك بين 3 و 4-كه احتمال كمبود, يك ركعت است , يك ركعت نماز احتياط لازم است ولى در شك بين 2 و 4-دو ركعت نماز احتياطلازم است .
5-سجدهء سهو, در موارد احتمال زيادى سهوى است , پس در شك بين 4 و 5بعد از سجدهء دوم و شك بين 5 و 6در حالت ايستاده , سجده سهو لازم است .
6-در مواردى كه يك ركعت نماز احتياط واجب است مى توان به جاى آن , دو ركعت نشسته خواند.
7-در مواردى كه دو ركعت نماز احتياط واجب است , نمى توان به جاى آن چهار ركعت نشسته خواند.
8-اگر براى نمازگزار در حالت ايستاده , يكى از شكهاى صحيح پيش آيد, بجز شك 3 و 4 در بقيه موارد, بايد بدون ركوع بنشيند و پس از نشستن , از هر طرف شك يك عدد كم مى شود; مثلاً در شك بين 4 و 5ايستاده , پس از نشستن , به شك 3 و 4بر مى گردد و همان وظيفه را بايد انجام دهد.
2 