تبیان، دستیار زندگی

وقتي برگ هاي پاييزي را زير پا خورد مي کني يادت باشد روزي به تو نفس هديه کردند

حال و روز خَراب                     یعنی من

پرسش بی جواب                              یعنی من

روزگاریست عاشقت شده ام

توف بر این عشق ناب                                        یعنی من

این بار من یک بارگی در عاشقی پیچیده​اماین بار من یک بارگی از عافیت ببریده​ام

 دل را ز خود برکنده​ام با چیز دیگر زنده​امعقل و دل و اندیشه را از بیخ و بن سوزیده​ام

 ای مردمان ای مردمان از من نیاید مردمیدیوانه هم نندیشد آن کاندر دل اندیشیده​ام

 دیوانه کوکب ریخته از شور من بگریختهمن با اجل آمیخته در نیستی پریده​ام

 امروز عقل من ز من یک بارگی بیزار شدخواهد که ترساند مرا پنداشت من نادیده​ام

 من خود کجا ترسم از او شکلی بکردم بهر اومن گیج کی باشم ولی قاصد چنین گیجیده​ام

 از کاسه استارگان وز خون گردون فارغمبهر گدارویان بسی من کاسه​ها لیسیده​ام

ساده بودم ساده.......................................................ساده مثل کف دست

من چه می دانستم................... ساده بودن سخت است

مثل آینۀ آب صاف و صادق بودم

دل و دستم یک رنگ......................................... مثل باران بودم

که به خاک افتادم................... دل بریدم......................... رفتم به سفر تن دادم

به تو روی آوردن ...............................در گریزم هستی

به تو دلخوش کردم..................................................... به تو عاشق بودم

تو به من می گفتی : ساده بودن زیباست..........................عشق مثل خود توست

عشق ساده نبود ...............عاشقی ساده نبود .............همسفر اهل سفر راهی جاده نبود

مثل خوابی کوتاه عشق آمد و رفت

تنهایمو ببین ...................یه سوسوی چراغ یه تکیه گاه می خوام........در بر بگیر منو  

آنکس که مي گفت دوستم دارد، عاشقي نبود که به شوق من آمده باشد، رهگذري بود که روي برگهاي خشک پاييزي راه مي رفت صداي خش خش برگها همان آوازي بود که من گمان مي کردم ميگويد: "دوستت دارم"

گنه از جانب تو نيست گلم

                                   بين ما فاصله ای هست اگر

                                                                       من گنه کار ترينم به خدا

                                                                                        دل تنهای تو بشکست اگر

نظر یادتون نره mostafa2_gh

فرصتي نيست دگر!

مرگ من نزديک است؛ من به ديدار خدا نزديکم؛ من به گورستاني؛ که در آن عاطفه

اي نيست دگر نزديکم!

پس مرا ياد کنيد؛ لحظه اي باز مرا شاد کنيد!

اين نفسها خبر از لحظه ي آخر دهدم!

اين تنم چندي بعد مي شود مشتي خاک؛ که به باراني باز مي شود مشتي گل!

مشتي از گل که از آن آدمکي مي رويد؛ آدمي باز که يا صاعقه اي است يا همان

رهرو پيشين!

مادرم را نگذاريد که از دست رود به سراغش برويد و از او ياد کنيد و مبادا که مرا

بسپاريد به خاک و برويد؛ هر شب جمعه به ديدار من آييد و مرا شاد کنيد!

فرصتي نيست دگر آه بايد بروم!

و شما هم برويد تا برايم کفن و قبر خريد