تبیان، دستیار زندگی

سخن رنج مگو

جز سخن گنج مگو

بر از این بی خبری ، رنج مبر هیچ مگو

دوش دیوانه شدم ، عشق مرا دید و بگفت

آمدم نعره نزن ، جامه مدر هیچ مگو

گفتم ای عشق من از چیز دگر می ترسم

گفت آن چیز دگر نیست ، دگر هیچ مگو

من به گوش تو سخن های نهان خواهم گفت

سر بجنبانکه بریجز که به سر هیچ مگو

گفتم این روی فرشتست عجب یا بشر است

گفت این غیر فرشت است و بشر هیچ مگو

گفتم این چیست ، بگو زیر و زبر خواهم شد

گفت می باش چنین ، زیر و زبر هیچ مگو

ای نشسته تو در این خانه ی پر نقش و خیال

خیز از این خانه و رو ، رخت ببند هیچ مگو

*******

آنان که به سر در طلب کعبه دویدند

چون عاقبت و الامر به مقصود رسیدند

رفتند در آن خانه که بینند خدا را

بسیار بجستند ، خدا را ندیدند

چون معتکف خانه شدند از سر تکلیف

ناگاه صدایی هم از آن خانه شنیدند

که ای خانه پرستان چه پرستید گل سنگ

آن خانه پرستید که پاکان طلبیدند...

 من غلام قمرم غیر قمر هیچ مگو

نظر یادتون نره   mostafa2_gh

طبيبم به سر بستر بيمار بيا

 بهر دلداری دلسوخته زار بيا

تو که دل را به نگاهی بربودی زکفم به پرستاری بيمار دل افکار بيا

 آتش هجر تو سوزانده همه هستی من به تسلای دل و جان شرر بار بيا

اشک هجر است که از ديده من می بارد بهر غمخواری اين چشم گهربار بيا

دل من خون شد و از ديده برون می ريزد به تماشای دل و ديده خونبار بيا.

نظر یادتو نره mostafa2_gh

من امشب تا خدا مشتاق مشتاقم

من امشب در قفس چون ليلي مجنون

من امشب تا شقايق تاب نتوانم

مرا امشب سكوتي وهم انگيز است

مرا امشب ترانه با غزل خفته است

مرا امشب چراغ شهر خاموش است

مرا امشب تني خسته دل و جان است

تو امشب تا سحر در خواب مهتابي

تو امشب تا خدا پروانه ميخواني

تو امشب در تكاپو سنگ ميكوبي

تو امشب تا شقايق خواب بشماري

تو را امشب ترنم بر لبت بنشست

تو را امشب ترانه پر صدا خواندمت

یه شعله شکسته

یه شمع رو به بادم

خسته از این زمونه

فریاد گریه دارم

سیه چو روزگارم

از همه دل بریدم

دل به کسی ندادم

عاشق شدم به چشمات

دادم دل و به رویات

رفتی و پا گذاشتی

به سادگی رو حرفات

با یاد تو همیشه

عمرم تموم نمیشه

تموم زندگیمو به چشمای تو دادم

عمری به پات نشستم دل به کسی ندادم

منتظرم که روزی تو باشی در کنارم

عاشق شدم به چشمات

دادم دل و به رویات

رفتی و پا گذاشتی

به سادگی رو حرفات......

نظر یادتون نره   mostafa2_gh

 گريه کردم تابدوني زندگي بي غم نمي شه 

             اگه دستم روبگيري ازغرورت کم نمي شه

    سفرکردم که ازيادم بري ديدم نمي شه

         اخه عشق يه عاشق با نديدن کم نمي شه

ای رهگذر! ای ناشناس آشنایم!

من، شاعری هستم که دیوانم تو هستی!

سر خورده از ایمان پوچ آسمانها:

روی زمین زنده،ایمانم تو هستی...

محکوم اگر هستم، به زعم شب پرستان:

آزاده زندانبان زندانم، تو هستی...

نظر یادتون نره   mostafa2_gh

من دنيا را با تمام زشتي زيبايي دوست دارم و با تمام وجود دركش خواهم كرد

من آسمان را دوست دارم چون آبي ست رنگ محبت

من خورشيد را دوست دارم چون گرم و صميمي ست

من ابر را دوست دارم چون همچون دلم گرفته ست

من باران را دوست دارم چون پاك است

من خيس شدن زير باران را دوست دارم چون همدل با قطره ها شدن است

من باران را از پشت پنجره دوست دارم چون گرمي اش را روي گونه هاي سردم حس مي كنم

من مه را دوست دارم چون هيچكس و هيچ چيز را جز روبه رويم نمي بينم

من خاك را دوست دارم چون وجودم از اوست

من درخت را دوست دارم چون لطيف و پر بار است

من رود را دوست دارم چون صاف و ساده است

من كوه را دوست دارم چون نماد استقامت تنهايي ست

من گل را دوست دارم چون در حد اق ل عمر كمش زيباييش را نشان مي دهد

من نسيم را دوست دارم چون روح خسته ام را نوازش مي دهد

من باد را دوست دارم چون مرا به سوي تو مي آورد

من همه اينها را دوست دارم چون در آن خدا را مي بينم ...