اگر شما هم از کاربران اسمارت فون ها با سیستم عامل آندروید باشید، بی شک با مشکل مصرف بالای شارژ این گوشی ها آشنا هستید. اما با دانستن و رعایت چند نکته کوچک، می توانید با باطری تلفن همراه تان هم کنار بیایید و از انتخاب این سیستم عامل پشیمان نشوید. پس در ادامه مطلب با ما باشید.

معمولا موارد و تنظیمات زیادی هستند که به عنوان قاتل باتری گوشی تان شناخته می شوند، اما اغلب اوقات به جز برخی موارد خاص، هیچ کاربردی برایتان ندارند و تنها شارژ گوشی تان را به آخر می رسانند. البته نگران نباشید. اغلب این مشکلات تنها با چند تنظیم و سروکله زدن با منوها، قابل حل هستند.

صفحه نمایشگر:

بیشترین مصرف باتری اسمارت فون ها به صفحه نمایشگر آنها مربوط می شود، به خصوص اگر از انواع AMOLED و یا LCD باشند. به منظور بهینه سازی مصرف باتری در این زمینه بایستی نور صفحه نمایشگر را در بخش تنظیمات کم کرد.

به صورت پیش فرض تنظیم نور صفحه نمایش بر روی Auto گذاشته شده است. اما به نظر می رسد که این هم گزینه پر مصرفی است. بهتر آن است که Brightness صفحه نمایشگر را۱۰ درصد انتخاب کنید. برای این کار به Settings > Display > Brightness بروید و ابتدا تیک کنار عبارت "Automatic Brightness" را بردارید. آنگاه با منوی کشویی میزان نور را تا حدی که برای شما مناسب است کم کنید. برای اینکه تنظیم نور در موقعیت های مختلف را به سرعت انجام دهید، بهتر است ویجت کنترل نیرو را بر روی صفحه اصلی گوشی تان قرار دهید. برای این کار، یک منطقه خالی از صفحه گوشی را لمس کرده و نگه دارید. از منوی باز شده عبارت Widgets را انتخاب کرده و سپس گزینه Power را کلیک کنید. البته این تنظیمات ممکن است در تلفن های اندرویدی مختلف کمی متفاوت باشند. با کمی جستجوی همه را پیدا می کنید.

همچنین بهتر است مدت زمان خاموش شدن خودکار صفحه نمایشگر را از میزان پیش فرض یک یا پنج دقیقه به ۱۵ و یا ۳۰ ثانیه کاهش دهید.

Wi-Fi:

تنها زمانیکه می خواهید از شبکه وای فای استفاده کنید این امکان را برای گوشی خود فعال نگه دارید. اگر به صورت دائم WiFi روشن باشد، همیشه در حال جستجوی شبکه برای اتصال به آن است و این جستجو فرایندی پر مصرف محسوب می شود. برای خاموش و روشن کردن آسان وای فای، همان ویجت کنترل نیرو که در بخش قبلی فعال کردید، کاملا مفید و کارآمد است.

بلوتوث:
روشن بودن گزینه بلوتوث نیز مانند وای فای، باتری زیادی صرف جستجو و کار می کند. با استفاده از ویجت کنترل نیرو، امکان خاموش و روشن کردن بلوتوث را هم دارید. حتی اگر از هندزفری بلوتوث هم استفاده می کنید، برای بهینه شدن مصرف باتری، پیشنهاد می شود تنها هنگام لزوم با استفاده از ویجت روی صفحه گوشی بلوتوث را روشن کرده و پس از اتمام مکالمه آن را خاموش کنید.

GPS:
برخلاف تصور همه جی پی اس گزینه چندان پر مصرفی نیست. مصرف باتری گوشی در زمان روشن بودن جی پی اس تنها زمانی بالا می رود که در حال استفاده از انواع برنامه های مکان یاب نظیر نقشه گوگل یا سرویس های مکان یابی توییتر، فیس بوک و یا سایر شبکه های اجتماعی باشید. باز هم همان ویجت کنترل نیرو به دادتان می رسد تا فقط هنگام نیاز جی پی اس را روشن کنید و باتری تان را نجات دهید.

چه کنیم که این تنظیمات به صورت اتوماتیک انجام شوند؟

فعال و غیر فعال کردن این امکانات و جستجو و حرکت بین منو ها به صورت مداوم خود در مصرف شارژ گوشی تاثیر گذار است. این مشکل را نیز می توانید با برنامه های ساده ای که برای سیستم عامل آندورید در نظر گرفته شده حل کرد.

فکر کنید اگر گوشی تان بداند در چه مکان و زمانی لازم است جی پی اس یا وای فای را خاموش و روشن کند، چقدر خوش به حال خودتان و باتری گوشی می شود. با استفاده از برخی برنامه ها مانند Tasker‏، ‏Locale و ‏Settings Profiles می توانید کارهای اینچنیی را به راحتی انجام دهید. با این اپلیکیشن ها می توانید حتی مشخص کنید که مثلا هنگام استفاده از برنامه های خاصی مثل نقشه گوگل یا فیس بوک، جی پی اس به صورت خودکار روشن شود.

استفاده از اپلیکیشن JuiceDefender:

جویس دیفنر یکی از برنامه های بسیار هوشمند و مفید برای بهینه سازی مصرف باتری اسمارت فون های اندرویدی محسوب می شود. با نصب این برنامه می توانید اتوماتیک سازی را با انعطاف پذیری بیشتری انجام دهید.

با کمک این برنامه می توانید تنظیمات را به گونه ای انجام دهید که برای مثال هر یک ساعت یک بار به شبکه وای فای متصل شود و شما را از ایمیل ها و سایر اخبار آنلاین با خبر کند. در ضمن تلاش برای اتصال به شبکه بیشتر از یک دقیقه طول نکشد و در صورت معطلی بیشتر فرایند را ادامه ندهد. یا اینکه می تواند شبکه های وای فای که بیشتر به آنها متصل می شوید را شناسایی کرده و تنها هنگامی که در محدوده انها قرار دارید، وای فای را روشن می کند. همچنین این برنامه می تواند کلیه برنامه ها و ارتباطات پر مصرف را هنگام شب غیر فعال کند.

ویژگی های این اپلیکیشن به گونه ای است که می تواند امکانات گوشی را با بهترین بهینه سازی مصرف باتری برای سخت گیر ترین کاربر اسمارت فون به لذیذ ترین شکل ممکن فراهم کند.

اپلیکیشن های پر مصرف:

برخی از برنامه های نصب شده روی اندروید، حتی زمانی که کاربر از آنها استفاده نمی کند در حال جستجو جهت پیدا کردن شبکه و اتصال هستند. این جستجو از چشم کاربر هم مخفی می ماند و به نظر او تنها یک برنامه بی آزار است که بر روی گوشی خود نصب کرده. بهتر است در انتخاب برنامه های نصبی خود بیشتر دقت کنید.

برنامه ها و بازی هایی را که از آنها استفاده چندانی ندارید از روی گوشی خود پاک کنید و از درگیر کردن بیهوده باتری گوشی جلو گیری کنید.

تصایر متحرک پر مصرف:

انیمیشن ها و تصاویر پس زمینه متحرک در اسمارت فون ها شرایط کاری را برای cpu سخت و سنگین می کنند و کار مداوم سی پی یو مصرف باتری گوشی را به طور چشم گیری بالا می برد.

بهتر است که برای سلامت باتری گوشی هم که شده از این تصاویر و پس زمینه ها کمتر استفاده شود.

گوشی را خنک نگه دارید
هیچ چیز مثل گرمای زیاد نمی تواند سلامت کاری باتری اسمارت فون ها را به خطر بیندازد. آنها را در تابش مستقیم خورشید در ماشین و یا روی میز کار خود رها نکنید.

نیازی نیست که گوشی خود را در یخچال بگذارید. اما گرمای زیاد محیط علاوه بر بالا بردن مصرف باتری از طول عمر مفید آن نیز می کاهد.

آیا شما هم کاربر اندروید هستید؟ تجارب شما در زمینه بهینه سازی مصرف باتری اسمارت فون ها چیست؟

پردازنده ها امروزه یکی از مهم ترین قطعات در گجت هایمان هستند. افرادی که مرتبا اخبار سخت افزاری را دنبال می کنند و با اصطلاحات این عرصه آشنایی دارند، می دانند که فاکتور های بسیار زیادی در یک مقایسه خوب بین دو قطعه سخت افزاری دخیل هستند. اما اگر شما از افرادی هستید که دقیقا این فاکتور ها را نمی شناسید و نمی دانید که شامل چه چیز هایی هستند، این مقاله برای شماست. چرا که آشنا شدن با این فاکتور ها، شما را در یک قضاوت مناسب بین دو پردازنده یاری داده و در نهایت منجر می شوند که به یک خرید مناسب دست بزنید. البته توضیحات را دستکم نگیرید، چرا که با فرا گرفتن آن ها و کمی پی گیری، می توانید به یک کارشناس در زمینه پردازنده ها تبدیل شوید!

اگر به دانش بیشتر در زمینه پردازنده ها علاقه مندید، در ادامه مطلب همراه ما باشید.

- سرعت کلاک:

این چیزی است که بدون شک هر کسی با آن آشنایی دارد. از هر کسی درباره پردازنده کامپیوتر یا موبایل یا تبلت اش بپرسید، بلافاصله به شما سرعت کلاک را تحویل می دهد. اما مشکل این جاست که خیلی از افراد فکر می کنند سرعت کلاک همه چیز است. یعنی فاکتور های دیگر را در نظر نمی گیرند. این در حالی است که همین سرعت کلاک ساده هم بازیگران مهمی دارد.

مهمترینِ این بازیگران، خانواده و معماری پردازنده است. واقعیت این است که وقتی سرعت کلاک را در دو پردازنده با معماری یکسان مقایسه می کنید، به رقمی واقعی و دقیق می رسید. اما اگر سرعت کلاک را بین دو خانواده متفاوت مقایسه کنید، دیگر نمی توانید به همان شفافی قضاوت کنید. در اینجاست که فاکتوری به نام Instruction Per Second به میدان می آید. این مقدار برای هر خانواده متفاوت است و از تعداد دستور العمل هایی که پردازنده در هر سیکل کلاک می تواند انجام دهد منشاء میگیرد. پردازنده های خانواده A8، از پردازنده های پر کاربرد در موبایل ها هستند. البته اکنون بهتر است بگوییم : بودند! این پردازنده ها ۲۰۰۰ MIPS را به ازای یک گیگاهرتز ارائه می دادند. یعنی در هر سیکل کلاک می توانستند ۲ دستور العمل را پردازش کنند. اما پردازنده های A9 که امروزه در چیپ تگرا 2 به کار می روند، می توانند در هر سیکل کلاک ۲.۵ دستورالعمل را پردازش کنند. پس IPS آن ها برابر ۲۵۰۰ میلیون به ازای یک گیگاهرتز است.

حالا اگر در دو پردازنده A8 و A9 با فرکانس یک گیگاهرتز، فقط سرعت کلاک ها را با هم مقایسه کنید، احتمالا می گویید: خب هر دو که یک گیگاهرتزی هستند! در حالی که تفاوت بین آن ها ۵۰۰ میلیون دستور العمل در ثانیه است!

- تعداد هسته ها و ترید ها:

این یک امر واضح و بدیهی است که پردازنده ۱ گیگاهرتزی ۴ هسته ای، بهتر از مدل ۲ هسته ای است. گرچه به نظر ساده می آید اما این همه چیز نیست. اگر یک پردازنده ۴ هسته ای با کلاک ۲.۵ گیگاهرتز داشته باشیم، با جمع زدن کلاک هسته ها به عدد ۱۰ گیگاهرتز دست پیدا می کنیم. حال اگر این پردازنده، بازدهی معادل خانواده A9 داشته باشد (فرضا)، یعنی می تواند در هر ثانیه ۲۵ میلیارد دستور العمل را پردازش نماید. اما می بینیم که همیشه این گونه نیست! چرا؟ زیرا به نرم افزار بستگی دارد.

مبحث دیگر هم تعداد ترید هاست. ترید ها را به نوعی می توان هسته های مجازی یک پردازنده نام گذاری کرد. پردازنده ای که یک هسته و دو ترید داشته باشد، می تواند تا حدی شبیه به یک پردازنده دو هسته و دو ترید (هر هسته یک ترید) عمل کند! البته باید توجه داشت که بازدهی دو هسته و دو ترید غالب است. به چند دلیل فنی که فعلا وارد آن ها نمی شویم.

در سیستم عامل ها و برنامه ها نیز فاکتوری به نام Thread یا رشته پردازشی مطرح است. هر عملیات به یک رشته پردازشی مشخص سپرده می شود و برنامه ای می تواند از تمام توان یک پردازنده ۴ تریدی استفاده کند، که خود را بر ۴ ترید منطبق ساخته باشد. بنابر این اگر حتی یک پردازنده یک میلیون هسته ای با فرکانس ۲.۵ گیگاهرتز را به یک برنامه تک تریدی اختصاص دهید، خواهید دید که مثل یک پردازنده تک هسته ای با همین فرکانس عمل خواهد کرد. (با فرض این که IPS ها برابر باشند) ضمنا بدانید که بحث ترید خیلی پیچیده تر از این هاست. این یک مثال ساده بود و در سیستم عامل هایی مثل: ویندوز، مک و ... مدیریت ترید ها کاری بسیار پیچیده تر از این هاست و علاوه بر ترید های سخت افزاری، ترید های نرم افزاری هم با آرایشی خاص به میدان می آیند تا عملکرد را بهبود ببخشند. مثلا ممکن است روی یک ترید سخت افزاری (در پردازشگر)، ۱۰ ترید نرم افزاری کوچک اجرا شود!

حالا شاید این سوال به ذهنتان بیاید که چرا به جای پخش ۱۰ گیگاهرتز روی ۴ هسته، آن را به یک هسته نمی سپارند؟ می توان دو دلیل مهم به عنوان پاسخ عنوان کرد. اول این که ساخت هسته ای با کلاک ۱۰ گیگاهرتز، عملا کاری وحشتناک سخت و گران قیمت و پر مصرف است! چون بافر بسیار زیادی را طلب می کند. افزون بر این باید سایر قطعات مثل کش هم بتوانند با این کلاک بالا منطبق شوند که این خود پیچیدگی قضیه را دو چندان می کند.

دلیل دوم عملیات موازی است. واقعیت این است که یک الگوریتم به ندرت تمام توان پردازنده را طلب می کند. اگر هم طلب کند، پردازش موازی خللی در فرایند ایجاد نخواهد کرد. اما در نظر بگیرید که 4 برنامه می خواهند کار های ((نسبتا سنگینی)) را انجام دهند. در حالت تک هسته ای باید ۳ برنامه در صف بمانند تا کار یک برنامه تمام شود. و به این ترتیب زمان زیادی طول خواهد کشید تا کار همه برنامه ها تمام شود. اما در حالت چند هسته ای (یا چند تریدی) برنامه ها می توانند به طور موازی و همزمان پردازش گردند.

جالب است بدانید که نوشتن و توسعه برنامه های مولتی ترید، در ویندوز سخت تر از مک است و با مشکلات بیشتری نیز رو به روست. وارد بحث های فنی نخواهیم شد اما در ویندوز مولتی ترید کردن برنامه ها افزون بر دشواری، در صورت کم توجه می تواند خلل های امنیتی ایجاد کند. در مک، به واسطه تکنولوژی Grand Central Dispatch علاوه بر قابلیت توسعه آسان این گونه برنامه ها، سیستم عامل هم عملکرد بهتری در مواجه شدن با مولتی تریدینگ دارد. به هر حال توسعه دهنده ها همواره می توانند با مولتی ترید کردن برنامه هایشان، عملکرد آن ها را بهبود بخشیده و چند تسک را به طور همزمان انجام دهند.

- میزان Cache:

کش یا حافظه نهان، فاکتور بسیار مهمی در پردازنده ها به شمار می رود. نحوه کار به این صورت است که اطلاعات نخست از هارد شما به رم منتقل شده و سپس از رم به کش پردازنده منتقل می شوند. ظرفیت بالاتر کش، یعنی کش به دفعات کمتری پر می شود و همین هم یعنی تاخیرات پردازنده کمتر خواهد شد. علاوه بر این، کش های با گنجایش بالاتر، در صف بندی داده ها برای پردازش بهتر عمل می کنند.

- 64bit یا 32bit، مساله این است:

شاید به گوشتان خورده باشد که فلان سیستم عامل ۶۴ یا ۳۲ بیتی است. باید بدانید که این در پردازنده ها هم نقش مهمی بازی می کند. پردازنده ها در دو نوع x64 (شصت و چهار بیتی) و x86 ( سی و دو بیتی) ارائه می شوند. البته سری جدید پردازنده ها اکثرا ۶۴ بیت هستند. اما اپلیکیشن ها هم باید ۶۴ بیتی باشند تا بتوانند از تمام مزیت این گونه پردازنده ها استفاده کنند. اما مزیت اپلیکیشن های ۶۴ بیت چیست؟

هر برنامه ای می تواند مقدار مشخصی از حافظه رم را آدرس دهی کند و به آن دسترسی داشته باشد. برنامه های ۳۲ بیتی فقط قادر به آدرس دهی ۴ گیگابایت رم به طور همزمان هستند. اما پردازش ۶۴ بیتی این محدودیت را می شکند. از نظر تئوری، برنامه های ۶۴ بیتی می توانند ۱۶ میلیارد گیگابایت یا به عبارتی، ۱۶ اگزابایت را آدرس دهی کنند. پس این تکنولوژی حالا حالا ها از میان نخواهد رفت.

- معماری:

فرق بین پردازنده ای با معماری ۴۵ نانومتری با نسخه ۳۲ نانومتری آن چیست؟ مسلما گرمای کمتر و ترانزیستورهای کوچکتر و مصرف انرژی کمتر از فرق های عمده هستند. گرمای کمتر یعنی پایداری بیشتر و عملکرد بهتر. ترانزیستور های کوچکتر، یعنی ترانزیستور های بیشتر! چون در صورت کوچک تر بودن معماری می توان ترانزیستور های بیشتری را روی یک چیپ جاداد و همین هم یعنی IPS بالاتر. زیرا ترانزیستور ها نقش مهمی در پردازش اطلاعات دارند. مصرف انرژی کمتر نیز که در نوع خود، عالی و قابل ستایش است. البته بیشتر شدن تعداد ترانزیستور ها به میزان زیاد، ممکن است موجب شود که مصرف انرژی کاهش قابل توجهی نداشته باشد.

- سخن آخر:

این ها مهم ترین تکنولوژی هایی بود که در همه پردازنده ها مشاهده می شوند و نقش بسزایی در عملکرد نهایی آن ها دارند. موارد دیگری هم هستند که در مقایسه بین دو پردازنده نقش بازی می کنند. اما اشاره به آن ها باعث فنی و پیچیده شدن مطلب می شد.

مثلا FSB که به تازگی با QPI جایگزین شده است و این در حالی است که شرکت AMD از سال ها قبل آن را با Hyper Transport تعویض کرده بود. حال اگر بخواهیم آن را توضیح دهیم باید هم به QPI و هم به HT بپردازیم، هم به معماری این دو رجوع کنیم و تفاوت ها و عیب و نقص هر یک را بگوییم. که این ها در این مطلب نمی گنجد. ولی بدیهی است که ورژن بالاتر HT و میزان بالاتر QPI، بهتر خواهد بود!

حال شما می توانید به راحتی بین هر چند پردازنده ای که دوست داشتید مقایسه کنید و بتوانید بهترین آن ها را برای خودتان برگزینید

به احتمال زیاد تاکنون نام موسسه گالوپ را شنیده اید، موسسه ای که به خاطر آمارهای مختلف و نظرسنجی هایش معروف است و یکی از معروفترین کارهایش هم ارائه لیست سالانه ملت های شاد دنیاست. امسال هم این موسسه لیست خود را برای 124 کشور دنیا منتشر کرد و باز هم مردم دانمارک توانستند برای چندمین بار عنوان شادترین مردم دنیا را به دست بیاورند. بعد از دانمارک کشورهای سوئد و کانادا رتبه های دوم و سوم را به دست آورده اند.‏ رتبه های چهارم و پنجم هم متعلق به استرالیا و فنلاند است. ‏
‏
اما میزان شادی و خوشحالی مردم یک جامعه چطور قابل اندازه گیری است و اصلا واحد چنین اندازه گیری چه می تواند باشد؟ می دانیم که احساس خوشبختی یک حس درونی است که هرچند ممکن است تحت تاثیر بعضی واقعیتهای بیرونی (مثلا میزان اشتغال، سطح درآمد، شرایط اجتماعی و ...) قرار بگیرد، اما الزاما وابسته به این متغیرها نیست وماهیت کاملا مستقل و درونی دارد. بعبارتی دیگر تنها خود فرد می تواند حس کند که چقدر خوشحال است (هرچند این خوشحالی به نظر دیگران غیر منطقی باشد!)‏ ‏
‏
بنابراین موسسه گالوپ روشی ساده و در عین حال کارآمد را برای سنجش میزان خوشحالی مردم پیشنهاد کرده است؛ به این صورت که به فرد مورد مصاحبه گفته می شود: " یک نردبان را در نظر بگیرید که پله های از پایین به بالا با شماره های 0 تا 10 مشخص شده اند. پایین ترین پله، بدترین وضع ممکن زندگی برای شما را نشان می دهد و بالاترین پله هم بهترین وضعیت ممکن را، در چنین شرایطی فکر می کنید الان روی کدام پله ایستاده اید (پله کنونی) و فکر می کنید 5 سال بعد روی کدام پله ایستاده باشید (پله آینده)"‏ ‏
‏
براساس پاسخهایی که به این دو سوال داده می شود، پاسخ دهندگان به سه دسته تقسیم می شوند: ‏
موفق/ خوشبخت: نشان دهنده شادی پایدار و رو به رشد. افرادی که در مورد زندگی فعلی خود نظر مثبتی دارند (پله 7 و بالاتر) و فکر می کنند آینده خوبی هم در انتظار آنهاست (پله 8 و بالاتر) بر اساس حقیقات انجام شده، افرادی که در این دسته قرار می گیرند مشکلات سلامتی کمتری دارند، استرس، اندوه و نگرانی کمتری تجربه می کنند و حتی روزهای کمتری را در طول سال در بستر بیماری می گذرانند. این دسته بیشتر از سایرین خوشحال و سلامت هستند و از حس احترام بالاتری برخوردارند.‏ ‏
‏
در حال تلاش: این دسته نمایانگر افرادی است که از زندگی متوسط یا ناپایدار برخوردارند. این افراد احساس خوشبختی متوسطی در حال حاضر دارند، یا نسبت به آینده خود چندان خوش بین نیستند. چنین کسانی یا در حال حاضر در حال تقلا برای زندگی بهتر هستند و یا در آینده دچار چنین کشمکشی خواهند شد. آنها دو برابر افراد دسته خوشبخت روزهای بیماری سالانه دارند و بیشتر از آنها دچار استرس، بیماری و مشکلات دیگر می شوند. این دسته تمایل بیشتری به مصرف سیگار دارند و کمتر تغذیه صحیح و سالم می کنند.‏ ‏
‏
رنجور/بدبخت: افراد این دسته نه تنها در حال حاضر احساس رضایت خوبی از زندگی ندارند (پله 4 و پایین تر) بلکه نسبت به آینده هم اصلا خوش بین نیستند (پله 4 و پایین تر آینده) آنها ممکن است حتی از امکانات اولیه زندگی هم محروم باشند یا درگیر بیماری شدید یا مشکلات روحی باشند. غم، نگرانی، خشم و اضطراب مشخصه زندگی این افراد می باشد.‏ ‏
‏
این دسته بندی نه تنها دید خود فرد نسبت به زندگیش را نشان می دهد بلکه بر اساس تحقیقات متعدد به عمل آمده، همبستگی بالایی با فاکتورهای مختلف زندگی بسامان دارد که طیف وسیعی از احساس و حال فعلی افراد تا قضاوت آنها در باره کلیت زندگی و میزان امیدواریشان به تغییرات مثبت در آینده را در بر می گیرد. ‏
‏
میزان های به دست آمده بر اساس این طبقه بندی همبستگی بالایی با میزان در آمد سرانه، میزان سرانه درمانی، شاخص توسعه انسانی و سایر استانداردهای زندگی دارند.‏ همچنین احساس حمایت از طرف افراد یا دولت نیز تاثیر بالایی در نتایج دارد. بعنوان مثال در کشور کانادا مناطق ساحلی شرق این کشور علیرغم درصد نسبتا بالاتر بیکاری نسبت به مناطق مرکزی، از احساس خوشبختی بالاتری برخوردارند. دلیل این است که در مناطق ساحلی میزان روابط اجتماعی بالاتر است و مردم این ناحیه، حس حمایت بیشتری نسبت به یکدیگر دارند.‏ ‏
‏
شما چطور؟ آیا نگرانیهای شما بیشتر از جنس مسائل اقتصادی و اشتغال است یا مسائل اجتماعی؟ فکر می کنید الان در پله چندم این نردبان خوشبختی ایستاده اید؟ و امیدوارید در 5 سال آینده به کدام پله برسید؟

دستگاهی را که مشاهده می کنید یک غول جاسوسی الکترونیک است که زندگی دیجیتال شما را کف دستتان می گذارد. دستگاه UFED Physical Pro که تولید شرکت Cellbrite است، می تواند بدون استفاده از کامپیوتر به ۳۰۰۰ مدل گوشی تلفن همراه به صورت مستقیم وصل شود و تمامی اطلاعات داخل گوشی را استخراج کند. از عکس ها و فایل های چند رسانه ای گرفته تا گزارش تماس ها و SMSهای ارسالی و دریافتی. اگر هم از گوشی مجهز به GPS استفاده می کنید، نقاط ثبت شده هم از دست UFED در امان نخواهد بود.

استخراج اطلاعات از وب گردی، جستجوهای گوگل و فعالیت شبکه های اجتماعی جزو مکشوفات این گجت فضول محسوب می شود. این نکته نیز قابل توجه است که این دستگاه اطلاعات پاک شده و مخفی شما را هم بازیابی می کند.

وجود اینچنین دستگاهی نمایانگر این موضوع است که در دنیا دیجیتال اطلاعات قابلیت پاک شدن کمی دارند و به محض اینکه اطلاعات تولید شد، آنها بر روی کتیبه دنیای مجازی حک می شوند. احتمالا طی چند سال آینده دیگر کسی از شما سوالی نمی پرسد و تنها از شما می خواهند که گوشی تلفن همراهتان را تحویل دهید!

‬ ‫اگر بخواهید یک کوسه را اندازه بگیرید چه می کنید؟ متر را بر میدارید و طول اش را اندازه میگیرید؟ قاعدتا متر کردن کوسه کار خطرناکی است! هر چند این سوال بیشتر شبیه آن جوک قدیمی است که می گوید یک فیل چگونه سوار پیکان می شود. اما به هر حال این دستگاه که در تصویر می بینید برای متر کردن کوسه ها ساخته شده.‬ ‏‫
‬ ‏‫
‬ ‫این دوربین با ابزارهای مخصوص اش شما را از آرواره های کوسه دور نگه می دارد تا بتوانید از مکانی دورتر آنها را متر کنید. این تکنیک بسیار دقیق است و شما این اطمینان را خواهید داشت که اندازه کوسه را دقیق محاسبه کرده اید.‬ ‏‫
‬ ‏‫
‬ ‫البته از من نپرسید چرا یک کوسه را متر می کنند. شاید جواب اش با فیل و سوار شدن در پیکان مرتبط باشد.‬