تشویق كودكان به ورزش و پایه ریزی یك بدن سالم
تشویق کودکان به تحصیل و مطالعه
از وظایف والدین، آشناسازی کودک با مفاهیم دینی، یاددهی انجام عبادات، به همراه تشویق بیان محبت و الطاف خدا به شیوه ای ساده و ایجاد احساس خوشایند در او نسبت به خدا و پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و ائمه اطهار علیهم السلام است
در جریان تربیت جنسی، باید خردسالان را با مسائل بهداشتی ویژه آشنا ساخت و به صورت غیرمستقیم از پی آمدهای منفی عادت های غلط جنسی و بیماری هایی که به دنبال دارد، آگاه کرد تا در روند رشد خود، افزون بر پذیرش نقش جنسیتی خاص خود، دچار مشکل نشوند
تأثیر عمیق بازی کودک، در رشد و تعالی شخصیت او
بسیاری از پدر و مادرها زمانی كه فرزندان شان با خواسته های آنها مخالفت می كنند و دست به خشونت و پرخاشگری می زنند بی نهایت می رنجند و دچار احساس ناامیدی و یاس می شوند. پرسش این است كه چگونه می توان روش های مشاركت، همكاری و حل اختلاف را به كودكان و نوجوانان آموخت؟ اگر هدف والدین آن است كه فرزندان شان دست از دعوا و كشمكش بردارند، باید به آنها شیوه ها و مهارت های جدید حل اختلاف را بیاموزند تا بتوانند در صورت لزوم با به كار بستن این روش ها، مسائل و اختلاف هایشان را حل كنند. كودكان و نوجوانان برای ورود به اجتماع و آغاز زندگی جمعی خود به دانستن روش های متعارف و پذیرفته شده یی برای گفت وگو و حل مسائل شان نیاز دارند تا بتوانند بدون خشونت و پرخاشگری، افكار و عقاید خود را بیان كنند و از آن نتیجه یی درست و منطقی بگیرند. آنها همچنین باید بتوانند در غیاب والدین و بزرگ ترهایشان، رفتاری مسوولانه، مستقلانه و اجتماع پسند داشته باشند. یافته های مختلف نشان می دهد میزان توانایی كودكان در پذیرش اصول قراردادی اجتماع، ارتباط مستقیمی با تجربه های اولیه كودك و شیوه نگرش او به شرایط مختلف زندگی دارد. كودكی كه بتواند به چند راه حل برای رفع مشكلش فكر كند، به طور حتم نسبت به كودكی كه تنها به یك راه حل فكر می كند، رفتارهای اجتماعی قابل قبول تری از خود نشان خواهد داد. در اینجا به مراحل كلی آموزش مهارت های حل اختلاف به كودكان اشاره می كنیم. درك احساس ها و هیجان ها خوب است پدر و مادر درباره تمامی احساس ها و هیجان های مختلف با فرزندشان صحبت كنند و علائم و نشانگان آنها را به او یاد بدهند. برای مثال «خنده و نشاط او ناشی از احساس شادی است یا گریه او نشانه ناراحتی و درد اوست یا خشم او نشانه ناكامی او در رسیدن به خواسته اش است.» سپس به او بیاموزند زمانی كه از مساله یی احساس افسردگی یا ناراحتی می كند، ابتدا بكوشد علت اصلی آن را پیدا كند. برای مثال از خودش بپرسد: «چه اتفاقی موجب ناراحتی من شده است؟» او باید سعی كند بدون هیچ گونه قضاوت و پیشداوری و در كمال آرامش پاسخ این پرسش را پیدا كند. تمركز بر نوع احساس خود كودكان همیشه همه چیز را از دید خودشان می نگرند. آنها ممكن است كاملاً نسبت به رفتارهایشان و تاثیری كه بر دیگران می گذارند، بی تفاوت باشند. ولی زمانی كه خواسته ها و نیازهای آنها با خواسته ها و نیازهای كودكان دیگر تداخل پیدا می كند، برای اینكه بتوانند احساس های آنها را هم در نظر بگیرند، باید رفتارهای منصفانه و همدلانه را به آنها آموخت تا بتوانند در شرایط مختلف خودشان را جای دیگران قرار دهند. هدف یابی هنگامی كه كودك بتواند مشكلش را درست تشخیص دهد، بهتر می تواند راه حل آن را پیدا كند. زمانی كه پدر و مادر شاهد دعوا و كشمكش دو فرزندشان با یكدیگر هستند، خوب است به آن دو كمك كنند تا با شناخت علت اصلی اختلاف شان، با استفاده از روش های مسالمت آمیز گفت وگو و صحبت، درصدد حل و رفع آن برآیند. برای مثال از آن دو بخواهند درباره احساس خود و احساس دیگری صحبت كنند. زمانی كه توانستند یكدیگر را درك كنند، آنگاه فكر كنند چه راه حلی برگزینند كه هر دو راضی و خرسند باشند. بررسی راه حل های جایگزین برای اینكه به كودكان كمك كنید تا مشكل شان را خود حل كنند، ابتدا باید یاد بگیرند خوب به آن فكر كنند. پدر یا مادر می تواند در این شرایط نقش تخته سیاه را بازی كند یعنی می تواند زمانی كه بچه ها راه حلی پیشنهاد می كنند، گفته و نظر آنها را بلند برایشان تكرار كند و بپرسد كه آیا راه حل دیگری می توانند پیدا كنند یا خیر؟ كنترل احساس و هیجان از آنجایی كه بیشتر كودكان ممكن است فكر كنند ایده و راه حل خوبی ندارند، بزرگ ترها می توانند به آنها كمك كنند. اگر كودكی به یافتن راه حل جدیدی نیاز دارد، پیشنهاد كنید در فرصت بهتری درباره اش فكر كند. بررسی و ارزیابی پیامدها پس از آنكه بچه ها تمام نظرها و ایده هایشان را مطرح كردند، خوب است نتایج و پیامدهای تصمیم هایشان را یكی یكی بررسی كنیم. از آنها بپرسید: «اگر تو این كار را انجام دهی، چه اتفاقی می افتد؟» یا «اگر تو این كار را انجام دهی، دوستت چه احساسی خواهد داشت؟» قضاوت بدون رفتارهای هیجانی بدیهی است بزرگ ترها همیشه در كنار كودكان نیستند تا به آنها بگویند چه رفتاری داشته باشند و چه كار كنند یا حتی راه حل دیگری به آنها پیشنهاد كنند. به همین دلیل بهتر است والدین و مراقبان، كودكان را تشویق كنند تا خودشان راه حل ها و نظرهای خودشان را بررسی و ارزیابی كنند و دریابند كه كدام قابل قبول و كدام غیرقابل قبول است. تصمیم گیری هنگامی كه كودكان خوب درباره ایده ها و راه حل های پیشنهادی شان فكر كردند، باید بهترین راه حل را برگزینند و با احترام گذاشتن به رای یكدیگر آن را بپذیرند. فرآیند آموزش حل مساله و اختلاف بین كودكان ممكن است خسته كننده به نظر بیاید و والدین ترجیح دهند خودشان به جای كودكان شان تصمیم بگیرند اما باید بدانند روش آنها كودكان را تشویق به فكر كردن و یافتن راه حل نمی كند. كودكان باید خود یاد بگیرند كه در شرایط مختلف چگونه اختلاف هایشان را با استفاده از روش های مسالمت آمیز حل كنند.
