كودك
نوزادان را چگونه بغل کنیم ؟نوزادتان را با دست چپ بغل كنید
نتایج بررسی دانشمندان انگلیسی نشان می دهد مادرانی كه به دلیل راحتی یا عادت، فرزند خود را با دست راست در آغوش می گیرند بیش از سایر مادران در معرض آسیب های روحی و استرس قراردارند.
نتایج شگفت انگیز تحقیقات دانشمندان دورهام انگلیس حاكی از آن است كه سلامت روحی مادران حتی به فعالیت هایی چون چگونگی در آغوش كشیدن فرزندان نیز وابسته است.
نتایج بررسی های گذشته نشان می دهد كه تازه مادران چه چپ دست و چه راست دست، نوزاد خود را با دست چپ بغل می كنند.
هنوز علت اصلی این مسئله روشن نیست، با وجود این به اعتقاد برخی محققان این مسئله می تواند مربوط به یك نیروی غیرارادی برای نزدیكی بیشتر كودك به قلب مادر باشد. این اقدام می تواند باعث ایجاد احساس امنیت در كودك شود. همچنین بغل كردن كودك با دست چپ می تواند وابسته به منطقه ای در مغز باشد كه بخش چپ بدن را كنترل می كند. در حقیقت منطقه راست مغز كه مسئول كنترل نیمه چپ بدن است، وظیفه كنترل احساسات و عواطف را هم به عهده دارد.
این دانشمندان در این تحقیق جدید با بررسی شرایط روحی روانی 79تازه مادر نشان دادند كه 32درصد از 44مادری كه كودك خود را با دست راست بغلم می كردند دچار افسردگی یا استرس شدید بودند در حالی كه تنها 14درصد از مادرانی كه این عادت را داشتند از هیچ مشكل روحی روانی رنج نمی بردند.
به گفته این دانشمندان، اگرچه این تحقیق در سطح بسیار محدودی انجام شده است، با وجود این می توان برای شناسایی تازه مادرانی كه در خطر آسیب های روحی قرار دارند بسیار مفید باشد .
پنج شنبه 10/10/1388 - 20:38
كودك
نوجوان‌ها به شدت آسیب‌پذیرند
نوجوانی دوران گذر از مرحله كودكی به بزرگسالی است و مانند همه دوران‌های گذار، با مشكلات و بحران‌هایی همراه است. اگرچه نوجوان به شدت تحت تاثیر روابط و الگوهای اجتماعی است، اما خانواده در این دوران نقش مهمی ایفا می‌كند. چرا كه نه تنها درحقیقت پایه و اساس شخصیت فرد درخانواده پی‌ریزی می‌شود بلكه اساسا اهمیت این مرحله از زندگی كودك و گذران سالم دوران نوجوانی بسیارزیاد و تعیین‌كننده است.خانواده تاثیرمهمی دررشد عاطفی نوجوان دارد. زمانی كه روابط خانوادگی مناسبی دراین هسته اولیه جامعه، جاری و ساری باشد، می‌توان مطمئن بود كه زمینه‌ای برای ایجاد انحرافات گوناگون وجود ندارد.روابط پدرو مادر با یكدیگر و با فرزندان و حتی نوع ارتباط و مناسبات آنها با سایر هسته‌های اجتماعی، محیط كار، فامیل، دوستان و سایرموارد نقش مهمی درچگونگی رشد عاطفی- اجتماعی نوجوان دارد.روانشناسان معتقدند كه جامعه نیز جایگاه ویژه‌ای درایجاد سلامت روان درنوجوان دارد.آموزش خانواده‌ها و پركردن اوقات فراغت آنها با امكانات مناسب و سالم می‌تواند نقش مهمی دراین رابطه ایفا كند.نوجوان از یكسو با رشد سریع و تغییرات جسمی روبروست كه او را دچار اضطراب ، ناآرامی و زودرنجی می‌كند و از دیگرسو، از نظر ذهنی و عقلی، رفتارش بیشتر تابع عواطف و احساسات است تا منطق و تفكر. به همین دلیل دنیای واقعی او بسیاری اوقات به دنیایی تخیلی تبدیل می‌شود كه امكان دستیابی به راه‌حل‌های واقع‌بینانه نیست.به همین دلیل، این دو ویژگی، نوجوان را به شدت آسیب‌پذیر می‌سازد. فعالیتهای ورزشی، هنری و علمی به او كمك می‌كند كه جایگاه واقعی خود را دریابد و بتواند توانایی و قدرت تصمیم‌گیری خود را هرچه بیشتر رشد دهد. بنابراین والدین باید متوجه باشند اختلافات خانوادگی آنها و نوع ارتباط‌شان با دیگران چه فضای نامناسبی برای رشد اضطراب‌ها و احساس ناامنی نوجوان‌شان فراهم می‌كند. آنان باید تلاش كنند فضای امن و مطمئن برای فرزندشان به وجود آورند تا آنها بتوانند این دوران را با تكیه برخانواده، با موفقیت و تاثیرپذیری مناسب پشت‌سربگذارند. پنج شنبه 10/10/1388 - 20:37
كودك
دوره اول تربیت: از تولد تا هفت سالگی؛ دوران سیادتاین دوره که سن خوشی و بازی کودک است، از زمان تولد شروع می شود. فرزند در اوان کودکی هنوز دنیای خود را نمی شناسد و به طور کامل با آن در ارتباط نیست. او نمی تواند کارهای شخصی خود را انجام دهد و از این جهت به سن رفع نیازها هم تعبیر می شود. روان شناسان به دوره (تولد تا 2 سالگی)، سن حسی ـ حرکتی می گویند. از دو سالگی جست وخیز کودک اوج می گیرد و تمایل او به بازی ها بیشتر می شود. او در این سن، از تمرکز طولانی در مسائل گریزان است و فوق العاده به
دنبال تنوع طلبی و آزادی خواهی است. از دو تا سه سالگی، ارتباط کامل تری
با محیط پیرامون خود پیدا می کند و کم کم قدرت تشخیص در او نمایان می شود،
ولی همچنان از تصمیم گیری عاجز و به والدین متکی است.اهمیت تربیت در سن سیادت، به این علت است که شخصیت فرد در 5 سال اول زندگی شکل می گیرد. گزل روان شناس مشهور می گوید: «کودک در 5 و 6 سالگی، نسخه کوچکی از جوانی است که بعدها خواهد شد». به عقیده آلپورت روان شناسان معروف: در حدود چهار ماهگی رشد و تقویت یادگیری کودک به
حدی رسیده است که می تواند عادت سازشی و صفات اکتسابی داشته باشد. ارتباطش
با محیط بیشتر می شود، تفاوت های کم و بیش تدریجی در الگوی شخصیت او پدید
می آید و صفات تازه ای کسب می کند. هر چه سن کمتر باشد، اثر عوامل محیطی
در ذهن پا برجاتر و استوارتر است.ناگفته نماند، آزادی کودک در هفت سال اول زندگی به معنی رها کردن او، دادن اجازه انجام اعمال مخاطره آمیز یا خلاف ادب و بی تفاوتی نسبت به رفتارهای نادرست نسیت، بلکه یعنی نباید او را تحت فشار قرار داد یا کاری را که از توانش خارج است، به او سپرد. باید با ساماندهی اموری که می تواند انجام دهد، آزادی او را با کنترل منطقی همراه ساخت.پیام متن:هفت سال اول زندگی، دوران شکل گیری شخصیت کودک است..
پنج شنبه 10/10/1388 - 20:36
كودك
نقش والدین در ورزش کودکان
تشویق دانش‌آموزان به ورزش در دوران تحصیل می‌تواند عادت‌های مناسبی در آنها ایجاد و سلامتی آنان را در طول دوران زندگی تضمین کند والدین نقش بسیار مهمی در آمادگی بدنی و تشویق بچه‌ها به فعالیت بدنی ایفا می‌کنند. معمولاً آنها بزرگ‌ترین الگو و سرمشق فرزندان‌شان هستند و از آنجا که بچه‌ها از طریق نمونه و مثال مسائل را بهتر درک می‌کنند، والدین باید الگوهای مناسبی برای فرزندان‌شان باشند. تحقیقات نشان می‌دهد شرکت کردن والدین در فعالیتهای بدنی می‌تواند سبب افزایش حضور فرزندان‌شان در این فعالیت‌ها شود. والدین می‌توانند از طریق دستورالعمل‌های زیر الگوهای مطلوبی برای فرزندان‌شان باشند:
نقش والدین در ورزش کودکان
فعالیت بدنی منظم می‌تواند سبب حفظ سلامتی شود، اعتماد به نفس را افزایش دهد و تصور مثبت و مناسبی نسبت به خویشتن در فرد ایجاد کند. با توجه به روند رو به رشد چاقی در دانش‌آموزان و عواقب و مشکلات ناشی از آن از جمله بیماری‌های قلبی – عروقی، مشکلات اسکلتی – عضلانی، دیابت و … لازم است مربیان و والدین توجه ویژه‌ای به فعالیت کودکان و نوجوانان داشته باشند تا نسل آینده ما در این زمینه با بحران مواجه نشود.
تشویق دانش‌آموزان به ورزش در دوران تحصیل می‌تواند عادت‌های مناسبی در آنها ایجاد و سلامتی آنان را در طول دوران زندگی تضمین کند.
.راهکارهای مؤثر
والدین نقش بسیار مهمی در آمادگی بدنی و تشویق بچه‌ها به فعالیت بدنی ایفا می‌کنند. معمولاً آنها بزرگ‌ترین الگو و سرمشق فرزندان‌شان هستند و از آنجا که بچه‌ها از طریق نمونه و مثال مسائل را بهتر درک می‌کنند، والدین باید الگوهای مناسبی برای فرزندان‌شان باشند. تحقیقات نشان می‌دهد شرکت کردن والدین در فعالیتهای بدنی می‌تواند سبب افزایش حضور فرزندان‌شان در این فعالیت‌ها شود. والدین می‌توانند از طریق دستورالعمل‌های زیر الگوهای مطلوبی برای فرزندان‌شان باشند:
-شرکت منظم و مستمر در فعالیتهای بدنی.
-اختیار دادن به فرزندان‌شان برای انتخاب ورزشی که به آن علاقه‌مندند.
-کمک به درک تفاوت‌های فرم بدن و میزان توانایی.
-تقویت فاکتورهای اجتماعی در کنار فاکتورهای جسمانی.
-کمک به فرزندان‌شان جهت توسعه مهارت‌ها و استراتژی‌ها در تطبیق با محیط‌های گوناگون برای انجام فعالیت بدنی.
-درگیر کردن فرزندان‌شان در فعالیتهای درون منزل از قبیل کار در باغچه، شستن ماشین یا تمیز کردن خانه.
-پیاده‌روی در مسافت‌های کوتاه به جای استفاده از ماشین.
-تشویق فرزندان به پیاده‌روی‌های منظم در اطراف خانه.
-محدود کردن زمان تماشای تلویزیون و سایر کارهای بی‌تحرک از قبیل بازیهای کامپیوتری به کمتر از ۲ ساعت در روز. زمان تماشای تلویزیون را به برنامه‌هایی که همه اعضای خانواده تمایل به تماشای آن دارند، محدود و با پایان برنامه، تلویزیون را خاموش کنید.
از همین حالا شروع کنید
عادات مناسب بهتر است که زودتر شروع شوند. بچه‌های کوچک به صورت طبیعی فعال‌اند. بنابراین بر روی استعداد و علاقه آنها برای فعالیت بیشتر کار کنید. این پیشنهادات نیز می‌توانند شما را یاری دهند:
هر زمان که ممکن است خواسته فرزندتان در ارتباط با فعالیت جسمانی را برآورده کنید. برای مثال، هر زمان که خواستند برای بازی، به خصوص بازیهای توپی همراهی‌شان کنید. به بچه‌های خود چگونگی انجام دادن مهارت‌های پایه ورزشی از قبیل پرتاب توپ، لی‌لی و پرش را آموزش دهید. تحقیقات نشان داده‌اند بچه‌هایی که از نظر مهارت‌های پایه ضعیف هستند، از انجام فعالیتهای ورزشی سرباز می‌زنند.
بچه‌های خود را به زمین بازی محل خود ببرید. خودتان را نیز درگیر کنید. تاب و سرسره گزینه‌های مفرحی هستند و احتمالاً سبب می‌شوند شما زمان طولانی‌تری را با فرزندتان به بازی بپردازید، چون خودتان نیز از آن لذت می‌برید.
رشته‌های ورزشی مختلفی را متناسب با سن بچه‌ها انتخاب کنید. بسیاری از فعالیت‌ها برای کودکان نوپا و تازه راه‌افتاده مناسب‌ترند. از قبیل ژیمناستیک و فوتبال.
اطمینان حاصل کنید برخی از فعالیت‌ها باعث فعالیت جسمانی نیز می‌شوند. برای مثال شما می‌توانید با فرزندان‌تان به منظور خرید، پیاده‌روی کنید.
تجربه فعالیتهای متنوع
بچه‌های خود را در معرض انواع گوناگون فعالیت‌ها و رشته‌های ورزشی قرار دهید. ممکن است علاقه یا استعداد آنها را برای حداقل یک رشته ورزشی (یا حتی بیشتر از یک رشته) کشف کنید.
رشته‌های گوناگون شامل فعالیتهایی است که توازن و نرمی و روانی حرکت را از قبیل ایروبیک و ژیمناستیک درگیر می‌کنند یا رشته‌هایی که نیاز به هماهنگی دست و چشم دارند (مانند کریکت و فوتبال) یا آنهایی که به توان عضلانی نیاز دارند (مانند دوومیدانی). با مربی ورزش فرزندتان مشورت کنید. آنها ممکن است علاقه یا استعداد خاصی در بچه شما پیدا کرده باشند که می‌تواند به شما در توسعه آن استعداد کمک کند.
فرزندتان را حمایت کنید
برخی بچه‌ها از رشته‌های ورزشی سازمان‌یافته مانند بسکتبال و فوتبال لذت می‌برند. داشتن حس و روحیه ورزشی یکی از آسان‌ترین راه‌های ادامه فعالیت تا بزرگسالی است.
راه‌هایی که از طریق آن می‌توانید علایق ورزشی فرزندتان را تقویت کنید، عبارتند از:
-کمک به آنان برای تمرین مهارت‌های ورزشی
-شرکت در مسابقات به اندازه توان شما
-قدردانی از تلاش آنها، چه برنده شوند، چه بازنده
-در صورت امکان فرزندان‌تان را به تماشای مسابقات حرفه‌ای ببرید. با این کار، آنها می‌توانند از قهرمانان رشته مورد علاقه‌شان الگوی مناسبی بگیرند.
فعالیتهای بدنی در زمستان
فعال بودن در روزهای آفتابی ساده است، اما اکثر افراد تمایل دارند در طول زمستان در خانه‌های‌شان بمانند. موارد زیر برای فعال ماندن در ماه‌های سرد نیز پیشنهاد می‌شوند:
با پیاده‌روی در فصل سرما به فرزندتان فرصت دهید تا مشاهده کنند وقتی هوا آفتابی نیست، طبیعت به چه شکلی درمی‌آید. برای مثال، ساحل دریا در زمستان قطعاً ارزش دیدن دارد.
برف‌بازی در فصل‌‌های سرد بسیار مفرح است. چکمه، بارانی و دستکش خود را بپوشید و با بچه‌های خود برای بازی بیرون بروید.
بسیاری از فعالیتهای جسمانی از قبیل شنا، ترامپولین، تنیس روی میز و کریکت می‌توانند در فضاهای سرپوشیده نیز انجام شوند. گزینه‌های مناسب در اطراف منزل‌تان را بیابید.
برخی رشته‌های ورزشی از قبیل اسکی نیز برای این فصول طراحی شده‌اند.
مواردی که والدین باید به خاطر بسپارند:
از نظر انجام فعالیت بدنی الگوی مناسبی برای فرزندتان باشید.
فعالیتهای بدنی تفریحی را در قالب برنامه‌های خانوادگی بگنجانید. به عنوان مثال بادبادک هوا کردن و …
فرزندتان را با رشته‌های ورزشی متنوعی که امکان انجام آنها برای‌تان وجود دارد، آشنا کنید.
نسلی آماده
نگرش و برخورد مثبت به فعالیت و آمادگی بدنی باید در سال‌های اولیه زندگی کودکان وجود داشته باشد و ضروری است از نظریات و دیدگاه‌های جدید و ارزشمند در این زمینه استفاده شود. با ارتقای سطح آمادگی بدنی فرزندان‌مان می‌توانیم کمک به ایجاد نسلی از کودکان کنیم که می‌توانند از فواید فعالیت و تمرین‌های بدنی منظم سود ببرند.
پنج شنبه 10/10/1388 - 20:35
كودك
موسیقی به تسکین درد نوزادان زوردس کمک می‌کند پژوهشگران می‌گویند نواختن موسیقی درد نوزادان زودرس را کاهش می دهد و باعث ترغیب تغذیه در آنها می‌شود به گزارش هلث‌دی نیوز موسیقی به طور گسترده‌ای در واحدهای نوزادان در آمریکای شمالی مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما اینکه موسیقی اثرات مثبت‌‌اش در نوزادان را چگونه ایجاد می‌کند، مشخص نیست. سرپرست این پژوهش دکتر مانوج کومار، استادیار بالینی در واحد نوزادان بخش کودکان در دانشگاه آلبرتا در کانادا در این باره گفت: "ما شواهدی دال بر این یافتیم که موسیقی ممکن است اثرات مفیدی از لحاظ شاخص‌های فیزیولوژیکی، حالات رفتاری و کاهش درد در حین انجام عملیات پزشکی دردناک درنوزادان داشته باشد." او گفت: "موسیقی همچنین به بهبود تغذیه دهانی در نوزادن پیش‌رس که در این مورد ناتوان هستند، کمک می‌کند."او یادآور شد اگر منافع موسیقی در این زمینه اثبات شود، با توجه به مصرف کمتر داروهای بیحسی و مرخص‌شدن زودتر نوزاد به علت توانایی یافتن برای شیر خوردن در هزینه‌های بیمارستانی صرفه جویی خواهد شد . پنج شنبه 10/10/1388 - 20:34
كودك
مقدمه خواب برای کودک همانند تغذیه لازم و ضروری است. بسیاری از کودکان برای به خواب رفتن مشکل دارند و به موقع نمی‌خوابند، در کودکان معمولا بی‌خوابی اوایل شب اتفاق می‌افتد و به اصطلاح به آن بی‌خوابی شبانه گفته می‌شود. احتیاج به خواب در انسانها در سنین مختلف متفاوت است. به عنوان مثال بطور متوسط یک کودک دوازده ساله ، به نه ساعت خواب و یک کودک چهار ساله ، به یازده و نیم ساعت خواب احتیاج دارد.
البته این مسئله بین کودکان با هم در یک سن فرق می‌کند. کودکی که شبها با آرامش و به حد کافی خوابیده، روز بعد به موقع از خواب بیدار می‌شود و ا گر به حد کافی نخوابد، صبح روز بعد به علت کافی نبودن مقدار خواب بهانه گیر و کج رفتار می‌شود و کمتر شاد به نظر می‌رسد و انرژی کمتری دارد. در بچه‌های بزرگتر ، به اندازه نبودن خواب شب آنها را خسته حساس می‌کند و نمی‌توانند بر روی درس تمرکز کنند. عواملی که سبب دیر به خواب رفتن در کودکان می‌شود والدین در خواباندن کودک نقش مهمی را ایفا می‌کنند، حتی عده‌ای از کودکان تا زمانی که یکی از والدین خصوصا مادر در کنارشان نباشد، به خواب فرو نمی‌روند. عواملی که سبب دیر به خواب رفتن در کودکان می‌شود، ممکن است دلایل متعددی داشته باشد. وقتی می‌بینید کودک شما در به خواب رفتن مشکل دارد، بهتر است به موارد زیر توجه کنید:
- آیا ساعت مشخص و منظمی برای رفتن کودک به تخت وجود دارد؟
- آیا کودک در تخت خود احساس خوبی دارد (به عنوان مثال محیط اتاق خواب برایش مطبوع است؟ خیلی روشن یا تاریک نیست؟ زیاد گرم یا سرد نیست؟ آیا تخت مرتب شده و یا تشک خوبی دارد؟ )
- آیا بچه‌های متعدد در یک اتاق می‌خوابند و همدیگر را بیدار نگه می‌دارند؟
- آیا کودک شما در طول روز مسائلی داشته که فکرش را به طور مداوم مشغول می‌دارد و وی را هیجان زده می‌کند و باعث اختلال در خواب می‌شود؟ (مثال: هیجانات ، دعوا و درگیری ، فیلمهای مهیج و یا تولد بچه دیگر )
- آیا ممکن است سر و صدا زیاد باشد و مانع خواب کودک شود؟
- آیا مهمان آمده و کودک تمایل دارد ترجیحا بیدار بماند؟
- آیا کودک در اتاق وقتی تنها است احساس ترس می‌کند؟
در کل دلایل متفاوتی می‌تواند باعث نرفتن به موقع کودک به طرف تخت خود شود. پنج شنبه 10/10/1388 - 20:34
كودك
دیر خوابیدن کودکان زیر 1 سال که تقریبا زیاد مشاهده می‌شود چه علتی دارد؟ خواب یک نوزاد به طور کل با خواب بزرگسالان تفاوت دارد و ما نمی‌توانیم توقع داشته باشیم که بتوانیم نوزاد را به خواب منظمی عادت دهیم ، خواب نوزاد قبل از 3 ماهگی خیلی سبک است و نوزاد می‌تواند بر اثر گرسنگی و سر و صدا از خواب بپرد. در واقع این به این دلیل است که خواب نوزاد در این مرحله به این صورت است که او در جریان خواب ، در مرحله خواب سبک و سپس خواب سنگین در تناوب است و تدریجا با رشد سنی او این خواب به مراحل عمیقتری تبدیل می گردد.
معمولا از 3 ماهگی خواب کودک ریتم پیدا می‌کند و در 6 ماهگی کودک می‌تواند تمام شب را یکسره به خواب رود و در صبح و بعد ظهر خواب کوتاهی داشته باشد. در مورد کودکان بین 9 تا 12 ماه می‌توان گفت که این کودکان در این سن به این دلیل که می‌خواهند محیط اطراف را شناسائی کنند و میل به شناخت محیط اطراف آنها را فعال می‌کند، معمولا دیر به خواب فرو می‌روند
پنج شنبه 10/10/1388 - 20:33
كودك
مقدار لازم خواب برای کودکان در سنین مختلف چقدر است؟ معمولا کودکان و نوجوانان 8 ساعت در شبانه روز می‌خوابند و مقدار نیاز به خواب در انسانها را نمی‌توان به طور دقیق گفت به این دلیل که مقدار خواب بر اساس نیازهای فرد فرق می‌کند. اما به طور میانگین می‌توان گفت: یک نوزاد در 24 ساعت بین 19 تا 20 ساعت می‌خوابد.
یک کودک 1 ساله معمولا در شبانه روز بین 14 تا 15 ساعت در خواب است، همینطور یک کودک 3 ساله در 24 ساعت به طور میانگین 12 ساعت در خواب است و یک کودک 5 ساله معمولا در شبانه روز 11 ساعت می‌خوابد و همچنین یک کودک 7 ساله در طول 24 ساعت به طور میانگین 9 تا 10 ساعت می‌خوابد .
پنج شنبه 10/10/1388 - 20:33
كودك
دیر به خواب رفتن کودکان خواب برای كودك همانند تغذیه لازم و ضروری است، بسیاری از كودكان برای به خواب رفتن مشكل دارند و به موقع نمی خوابند، در كودكان معمولا بی خوابی اوایل شب اتفاق می افتد و به اصطلاح به آن بی خوابی شبانه گفته می شود. احتیاج به خواب در انسانها در سنین مختلف متفاوت است، به عنوان مثال به طور متوسط یك كودك دوازده ساله به نه ساعت خواب و یك كودك چهار ساله به یازده و نیم ساعت خواب احتیاج دارد، البته این مسئله بین كودكان با هم در یك سن فرق می كند. كودكی كه شبها با آرامش و به حد كافی خوابیده ، روز بعد به موقع از خواب بیدار می شود و ا گر به حد كافی نخوابد ، صبح روز بعد به علت كافی نبودن مقدار خواب بهانه گیر و كج رفتار می شود و كمتر شاد به نظر می رسد و انرژی كمتری دارد در بچه های بزرگتر ، به اندازه نبودن خواب شب آنها را خسته ، كند و حساس می كند و نمی توانند بر روی درس تمركز كنند . والدین در خواباندن كودك نقش مهمی را ایفا می كنند، حتی عده ای از كودكان تا زمانی كه یكی از والدین خصوصا مادر در كنارشان نباشد به خواب فرو نمی روند. عواملی كه سبب دیر به خواب رفتن در كودكان می شود ممكن است دلایل متعددی داشته باشد. وقتی می بینید كودك شما در به خواب رفتن مشكل دارد بهتر است به موارد زیر توجه كنید: 1ـ آیا ساعتی مشخص و منظمی برای رفتن كودك به تخت وجود دارد؟ 2ـ آیا كودك در تخت خود احساس خوبی دارد (به عنوان مثال : محیط اتاق خواب برایش مطبوع است؟ خیلی روشن یا تاریك نیست؟ زیاد گرم یا سرد نیست؟ آیا تخت مرتب شده و یا تشك خوبی دارد؟ ) 3ـ آیا بچه های متعدد در یك اتاق می خوابند و همدیگر را بیدار نگه می دارند؟ 4ـ آیا كودك شما در طول روز مسائلی داشته كه فكرش را به طور مداوم مشغول می دارد و وی را هیجان زده می كند و باعث اخلال در خواب می شود ؟ (مثال: هیجانات ، دعوا و در گیری ، فیلمهای مهیج و یا تولد بچه دیگر ) 5ـ آیا ممكن است سر و صدا زیاد باشد و مانع خواب كودك شود؟ 6ـ آیا مهمان آمده و كودك تمایل دارد ترجیحا بیدار بماند؟ 7ـ آیا كودك در اتاق وقتی تنها است احساس ترس می كند؟ در كل دلایل متفاوتی می تواند باعث نرفتن به موقع كودك به طرف تخت خود شود. واقعیت این است كه برای خوابی راحت داشتن در شب برای كودك تنها یك روش وجود ندارد، راه حلها و توصیه های گوناگونی در این زمینه وجود دارد كه چكیده ای از آنها به شرح زیر است: برای كودكتان زمان خواب با مشورت با خودش تعیین كنید و وقتی به زمان خواب وی نزدیك است به كودك باید حتما فرا رسیدن زمان خواب را یاد آوری كنید ، آنها به برخورد قاطع شما و یك قرار ثابت برای خواب نیاز دارند. سعی كنید برو به اتاق خوابت مثل یك عمل تنبیهی به نظر نرسد و به جای آن می توانید به كودك بگویید كه لازم نیست بخوابی بلكه باید در تخت خودت استراحت كنی ، وقتی جنبه اجبار برای خواب از بین برود احساس آرامش و خواب خود به خود به وجود می آید . تشویق كودك با صحبت و با عمل ، به این صورت كه هر شب به وقت شناسی و در رختخواب رفتن وی جایزه بدهید. جایزه می تواند یك خوراكی ویژه قبل از خواب مثل یك لیوان شیر یا خوراكی كه كودك دوست دارد باشد و یا به عنوان تشویق یك لباس خواب نو و قشنگ به او هدیه بدهید می توانید قبل از خواب با یك عمل مطبوع مثل : قصه گفتن و یا گوش كردن به نوار قصه و یا لالایی روزش را به پایان برسانید همین طور حمام كردن و ماساژ قبل از خواب و یا تكان دادن كودكان كوچكتر به آرامی ، مفید خواهد بود. سعی كنید هنگام خواب ، كودك لباس خواب راحتی بپوشد و اتاق خواب كودك تهویه خوبی داشته باشد و لحافهای سنگین را برای او نگذارید. توجه كنید كودك شما یك محل خواب مطبوع داشته باشد كه خوب به نظر برسد مثل: یك اتاق شخصی و یا تخت شخصی. فعالیتهای بدنی كودك مانند: بازی كردن در پارك، برنامه های ورزشی و ... را در طول روز افزایش دهید. البته باید این بازیها تا غروب ادامه داشته باشد و بتدریج فعالیت كودك را از زمان غروب به بعد كاهش داده و به جای بازیهای پر تحرك ، فعالیتهایی مثل: مطالعه كردن و شنیدن قصه و یا تماشای تلویزیون را جایگزین كرد، باید سعی كرد قبل از خواب بازیهای هیجان انگیز مثل: بازیهای كامپیوتری انجام ندهند و یا فیلمهای هیجان انگیز نبیند. اگر كودك در شب سخت به خواب می رود به او اجازه خوابیدن در طول روز را ندهید. به خاطر داشته باشید مصرف شبانه برخی از مواد غذایی مانند : چای و یا نوشابه ، خواب كودك را كاهش می دهد. اگر كودك شما در اتاق خواب خودش می ترسد خیلی مهم است كه شما ترس او را جدی بگیرید ، كودك را آرام كنید و سعی كنید با هم پی به علت ترس ببرید . به كودك این فرصت را بدهید كه در مورد مشكل احتمالی و هیجانات یا چیزهای جالبی كه در روز برایش اتفاق افتاده با شما صحبت كند ، حتی كودك می تواند وقتی در تخت خود دراز كشید از زبان خودش داستانی برای شما بگویید و در مورد این داستان با او صحبت كنید و مطمئن شوید كه تخیلات در ذهن او نماند. این مسئله كمك می كند كه كودك با آرامش بیشتری به خواب فرو رود.
پنج شنبه 10/10/1388 - 20:32
كودك
گذری بر مراحل تربیت فرزندنگاهی به مراحل تربیت کودک از منظر دینفرزند از ابتدای تولد تا 21 سالگی، یعنی هنگامی که به لحاظ تربیتی از محیط خانواده دور می شود و از نظر رشد جسمی و اخلاقی ـ تربیتی به بلوغ نسبی می رسد، مراحل به هم پیوسته رشد و تربیت را پشت سر می گذارد. بر اساس تغییرات روحی، جسمی و عقلی که در انسان رخ می دهد، سه دوره تربیتی برای او نیاز است که پرورش وی نیز باید با شناخت ویژگی های هر دوره صورت پذیرد.از دیدگاه دین، کودک تا هفت سال اول زندگی سید و سرور است و تعبیر رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله هم از این مرحله تربیتی «سیادت کودک» است. هفت سال دوم، سن تعلیم پذیری، اطاعت و فرمان برداری است و هفت سال سوم، سن نظرخواهی و مشورت. تقسیم مراحل تربیت از نگاه روان شناسان با نظر پیامبر متفاوت است. معمولا دوره های تربیت را شامل دوره کودکی اول، یعنی از تولد تا شش سالگی، دوره دوم کودکی را از 6 تا 12 سالگی و دوره نوجوانی را از 12 تا 18 سالگی می دانند.پیام متن: توجه به مراحل سه گانه تربیت فرزند، از تولد تا 21 سالگی.
پنج شنبه 10/10/1388 - 20:31
