تبیان، دستیار زندگی

دیوید ویلی (David Willey) از اساتید دانشگاه پیتسبورگ (Pittsburgh) در مقاله ای كه برای كلاس فیزیك خود نوشته به شرح فیزیك بكار رفته در نمایشهای جالبی همچون : راه رفتن روی یك تخت پر از خرده شیشه ،‌ شكستن بلوك سیمانی ، فرو كردن انگشتان در سرب داغ مذاب و برداشتن یك تكه سرامیك گداخته (از نوع بكار رفته در شاتلهای فضایی) با دست ، پرداخته است .

 

 

 فرو کردن انگشت داخل سرب مذاب

 قسمتهایی از مقاله وی :


"قبل از فرو كردن انگشتان در سرب مذاب ، شخص باید انگشتان خود را درون ظرف آب فرو كرده ، سپس قطرات آب را از روی دست خود را تكانده و انگشتان را به سرعت درون ظرف سرب مذاب فرو کرده و بیرون بیاورد . نكته ماجرا اینجاست كه حرارت سرب داغ ، صرف خشك كردن رطوبت انگشتان مرطوب شده و لایه ای از بخار ایجاد میشود كه مانع انتقال حرارت به انگشتان دست شد و از آن محافظت میكند . "


راه رفتن بر روی زغال های گداخته یا راه رفتن بر روی آتش با پای برهنه نیز از چنین مكانیسمی تبعیت میكند . شخص قبل از قدم گذاشتن بر روی زغالها پاهای خود را خیس كرده و سپس شروع به راه رفتن میكند . البته این مراسم معمولاً در مكانهایی كه چمن وجود دارد برگزار میشود ، بنابراین بعلت وجود چمن و طبیعتاً مقداری رطوبت ، شخص دیگر لازم نیست پاهای خود را خیس كند و همان رطوبت جذب شده از چمن ها بعلاوه عرق پای فرد ، رطوبت كافی را برای این عملیات مهیا میسازد .

 

 راه رفتن روی آتش

علاوه براین عواملی دیگری هم در جلوگیری از سوختن پای فرد موثر است از جمله :
آب ظرفیت گرمایی ویژه بسیار زیادی (4.18 kJ/K kg) دارد و در مقابل زغال بسیار كم . بنابراین حرارت پا تمایل كمتری به تغییر نسبت به زغال دارد .
آب همچنین رسانایی گرمایی بسیار زیادی دارد و در كنار آن خونی كه در پاها جریان دارد ، گرما را در سطح بدن پخش میكند .
زغال معمولاً با خاكستر پوشیده میشود و خاكستر هم رسانای گرمایی خوبی نیست .
زغال معمولاً سطح ناصافی داشته ، بنابراین سطح كمی از پاها با زغال تماس پیدا میكند .

 


منبع :.csicop 

 

صبورتر از تو برخود ندیدم ای پروردگار من

تو مرا دعوت می کنی و من از تو روی میگردانم

تو محبت افزون می سازی و من با تو به خشم می آیم

تو با من دوستی و شفقت می فرمایی و من از جهل نمی پذیرم

که گویا مرا بر تو حق نعمت و منت است و این ناسپاسی من مانع از

افاضه ی رحمت و احسانت بر من نشد و از فضل و جود و کرمت نکاست

پس به حال این بنده ی نادانت ترحم کن و به فضل و احسانت بر او ببخش که تو

بسیار با بخشش و کرمی...!
 

تیتانیوم، این فلز چند قابلیتی كه در همه جا و همه چیز، از موتور جت گرفته تا قاب عینك استفاده می ‌شود، به تازگی قرار است نقش جدیدتری را هم ایفا كند و آن نقشی حیاتی در 2 نوع مسواك است كه می‌ خواهند دنیای بهداشت دهان و دندان را تكان دهند.
مسواک جدید تیتانیومی

مسواك‌های نسل آینده، شما را از استفاده از خمیر دندان بی نیاز می ‌كند و در عوض، در داخل آن، هسته‌ای از جنس دی اكسید تیتانیوم وجود دارد كه باعث ایجاد نوعی واكنش الكتروشیمیایی می‌ شود كه در نتیجه آن جرم دندان‌ها از بین می ‌رود.

 

موهای برس مسواك دوم، رشته‌های ظریفی از جنس تیتانیوم هستند كه تا سال‌ها سالم می‌ مانند. هر دوی این مسواك‌ها در مراحل مقدماتی بررسی، نظر مطلوب دانشمندان، دندانپزشكان و مصرف ‌كنندگان آزمایشی را به خود جلب كرده‌اند.

مسواك‌های ما، كه امتحان خود را پس داده و مورد قبول دندانپزشكان قرار گرفته اند، سال هاست كه تغییر چندانی نكرده‌اند. در دنیای دندانپزشكی، كه متخصصان به ندرت بر سر چیزی توافق دارند، این 2 مسواك جدید توانسته‌اند تا حدودی جای خود را باز كنند.

مسواك بدون خمیر دندان را ژاپنی‌ها اختراع كرده‌اند. قیمت این نوع مسواك در آمریكا 29 دلار و 95 سنت است. اریك پاورز، از شركت بین‌المللی پاورز، كه اخیراً واردات این نوع مسواك را شروع كرده، می ‌گوید: "مردم فكر می‌ كنند این یك جور حقه است. اگر ما این مسواك را در قفسه فروشگاه‌ها كنار یك مسواك 99 سنتی بگذاریم، شما كدامشان را می ‌خرید؟"

اما نیك راوتی، مدیر یك فروشگاه در منهتن، معتقد است كه اگر یك بار از این مسواك استفاده كرده باشید، دیگر برای خریدنش مردد نمی ‌مانید. او می‌ گوید هر بار كه سس سالسای مورد علاقه‌ام را می‌ خورم، تا مدتی بعد مزه ترش آن از دهانم بیرون نمی ‌رود. با استفاده از این مسواك، این مزه به راحتی از بین می ‌رود. راوتی می‌ گوید: "این عجیب‌ترین احساسی است كه تا حالا داشته ام! من بعد از استفاده از این مسواك، احساس بهتری نسبت به زمانی دارم كه از یك مسواك معمولی استفاده می ‌كنم."

البته استفاده از این مسواك، به نوعی ناخوشایند هم هست، چرا كه این مسواك برای فعال شدن به نور درخشان نیاز دارد. (آقای راوتی، با استفاده از یك چراغ مطالعه در دهانش نور می‌ اندازد.)

عملكرد این مسواك، به یك خاصیت دی اكسید تیتانیوم به نام خاصیت فوتوكاتالیتیك وابسته است. این بدان معناست كه دی اكسید تیتانیوم در حضور نور، یك سری واكنش‌های شیمیایی تولید می كند.

در دسته مسواك، استوانه باریكی از جنس دی اكسید تیتانیوم وجود دارد. تابش نور به این استوانه موجب آزاد شدن الكترون‌ها با بار منفی می ‌شود كه ذرات باردار با بار مثبت را از جرم دندانی می ‌ربایند و سبب واكنش اكسیداسیون می ‌شوند. عمل مسواك زدن سبب می‌ شود تا بزاق دهان دارای بار الكتریكی منفی شده و جرم دندان‌ها را جذب و تجزیه كند.

دكتر دونالد سلمارتن، یك پژوهشگر برجسته از آزمایشگاه انرژی‌های قابل تجدید، در ایالت كلرادو می ‌گوید: "مفهوم این كار، صحیح است. سازندگان این مسواك معتقدند شما می ‌توانید در دهانتان، واكنش‌های الكتروشیمیایی اكسیداسیون را انجام دهید. اساس قضیه منطقی به ‌نظر می ‌رسد و چیز دور از ذهنی نیست."

اما دكتر سلمارتن، سؤالاتی هم راجع به جزئیات ماجرا دارد. وی می‌ خواهد بداند آیا طول موج نور مرئی، برای پیشبرد واكنش در دهان تاریك انسان كافی است؟ آیا بار مثبتی كه ایجاد می ‌شود واقعاً جرم دندانی را از بین می ‌برد؟ وی می ‌گوید: "فرض بر این است كه بزاق، كه یك محلول آبدار و پر از مولكول‌های حیاتی است، الكترولیت كافی برای شكسته شدن جرم‌هاست."

دكتر كنیو كومی یاما، یك دندانپزشك و استاد دانشگاه در كانادا هم اكنون مشغول انجام پژوهش روی نسل جدید مسواك بدون خمیر دندان است كه وجود یك پانل خورشیدی در دسته شان، واكنش را تسریع می ‌كند. شركت شیكن اوزاكای ژاپن، تولید‌كننده مسواك بدون خمیر دندان، پشتیبانی تحقیقات دكتر كومی یاما را بر عهده دارد. دكتر كومی یاما معتقد است كه این مسواك، تعداد باكتری‌های دهان را كم می‌ كند. وی می ‌گوید: "ما می‌ توانیم اثبات كنیم كه این محصول خاصیت باكتری‌كشی دارد."

شركت تولید‌كننده این مسواك می‌ گوید هسته دی اكسید تیتانیومی مسواك، هرگز خاصیت خود را از دست نمی ‌دهد، اما سر مسواك باید پس از مدتی تعویض شود، چرا كه موهای نایلونی برس مسواك از شكل می ‌افتند. این شركت، برای مسواك خود سرهای یدكی هم تولید كرده است.

نوع دوم مسواك‌های تیتانیوم دار

اما نوع دوم مسواك‌های تیتانیوم دار، برای حل همین مشكل طراحی شده است. موهای برس این مسواك عمری طولانی دارند.

دكتر دین رابینسون، یك دندانپزشك در آریزونا، این مسواك را اختراع كرده و می ‌گوید:

"مسواك‌هایی كه برس نایلونی دارند، در عرض 3 ماه اول استفاده، 30 درصد كارایی خود را كه همان قابلیت تمیز كردن جرم هاست، از دست می ‌دهند." مسواك‌های جدید قرار است 4 - 3 سال عمر كنند.

دكتر رابینسون، نوعی روش اتوماتیك برای تمیز كردن بین دندان‌ها با آب، به جای نخ دندان، اختراع كرده است. او در اصل این كار را با یك رشته نازك از آلیاژ تیتانیوم آزمایش كرده و دریافته بود این رشته تا حد شگفت انگیزی انعطاف پذیر است. او كشف كرد كه اگر بتوان این رشته‌ها را تا حد امكان ظریف ساخت، می ‌توان از آنها، موهایی بسیار عالی برای برس مسواك تولید كرد.

دكتر رابینسون می ‌گوید: رشته‌های نایلونی به خوبی خم می ‌شوند، ولی به ‌طور كامل سر جای اولشان بر نمی‌ گردند و خاصیت فنری اندكی دارند. بنابر این شخص مجبور است برای فرو بردن رشته‌ها به داخل فضای میان لثه و دندان و نیز فضای بین دندان‌ها، دستش را كلی كش و قوس بدهد! در مقابل، رشته‌های تیتانیومی مسواك جدید، شكل و كارایی خود را از دست نمی‌ دهند.

شخص به آرامی نوك رشته‌های مسواك را، كه از موی گربه هم نرم تر و در عین حال استوار هستند، حركت می ‌دهد و رشته‌ها به زیر خط میان لثه و دندان و در میان عمیق‌ترین شكاف‌های دندان‌ها رسوخ می ‌كنند.

دكتر رابینسون می ‌گوید: رشته‌های تیتانیوم شكلشان را از دست نمی ‌دهند، اما ممكن است بشكنند، یا بیفتند كه در این صورت مسواك دیگر قابل استفاده نخواهد بود. وی می ‌افزاید به محض آن كه تكنیك وصل كردن رشته‌های تیتانیوم به سر مسواك، تكامل یابد، این مسواك در دسترس مردم قرار خواهد گرفت. قرار است قیمت این مسواك 46 دلار و 95 سنت باشد.

اما آیا تمیز كردن دندان‌ها با فلز، به همان اندازه كه به ‌نظر می ‌رسد ترسناك است؟ دكتر رابینسون می ‌گوید: این رشته‌ها اصلاً خشن نیستند. یكی از كارشناسانی كه محصولات دندانپزشكی را مورد آزمایش قرار می‌ دهد نیز می ‌گوید: "در یك ارزیابی مستقل، مشخص شد كه سایندگی برس این مسواك از رشته‌های نایلونی مسواك‌های معمولی بیشتر نیست."

دكتر مایكل برون، یك دندانپزشك متخصص پروتز در منهتن، این مسواك را امتحان كرده و تحت ‌تأثیرات مطلوب آن قرار گرفته است. او می ‌گوید: هر چند آزمایش درازمدت این مسواك ضرورت دارد، اما به ‌نظر می ‌رسد كه این مسواك می ‌تواند جرم‌های موجود در مرز ظریف بین بافت سخت و نرم دهان را به آسانی از بین برده و به عمیق‌ترین شیارها نفوذ كند. او معتقد است مسواك جدید می ‌تواند یك تحول نمونه در حرفه دندانپزشكی به شمار بیاید.

افرادی كه به استفاده از مسواك‌های نرم عادت كرده اند، ممكن است تمایلی به خرید این مسواك با برسی عجیب و قیمتی هنگفت، نداشته باشند، ولی دكتر برون قیمت بالای این مسواك را مانع از خرید آن نمی ‌داند. او می ‌گوید: "مردم می ‌خواهند دهان و دندان سالم داشته باشند."

 

 

صحبت از یک نوع ماهی به نام دکتر فیش ویا همان fish spa است که نام علمی آن گارا روفا است
روش جدیدی برای از بین بردن کک ومک - درمان خشکی پوست- شفاف کردن پوست و بردن لکه ها در مجتمع بهداشتی دکتر ماهی در مالزی مورد استفاده قرار گرفته که ظرف یک سال به موفقیت بینظیری دست یافته است که با توجه به موفقیت او مشابه این مجتمع به مجتمع های مشابه به صورت قارچی در سراسر ژاپن و کره افتتاح شدند. روش درمان این گونه است که فرد داخل استخری با آب گرم می رود که داخل آن ماهی هایی بدون دندان بین ۳ تا ۴ سانتی متر به پوست فرد حمله می کنند و شروع به مکیدن پوست او می کنند و لایه رویی پوست او را می خورند. آب استخربعد از هر استفادهای تصفیه می ود تا میکروبها به نفر بعدی انتقال پیدا نکند. این روش در اصل در ترکیه استفاده می شده است
یکی از موسسه های درمان بیماریهای پوستی در مالزی بیماران خود را با روشی کاملا طبیعی و با کمک نوعی ماهی زنده رودخانه ای درمان می کند.
استفاده از ماهی جونده موسوم به دکتر ماهی،روشی جدید برای درمان امراض پوستی است و مردم کشورهای آسیایی مانند مالزی، سنگاپور ، ژاپن،کره جنوبی و ترکیه از این روش استقبال کرده اند.
ماهی جونده یا دکتر ماهی با نام علمی "گارا روفا" با جویدن نقاطی از پوست بدن که دچار عارضه هایی مانند التهابات مزمن پوستی یا اگزما هستند به درمان بیماری کمک می کند.
ماهی جونده می تواند پوست های زبر و خشن را با دندانهای خود به پوست نرم و لطیف تبدیل کند.
زیستگاه اصلی این ماهی رودخانه ای ترکیه ، ایران ، سوریه و عراق است ، خانم لئونگ از مسئولان موسسه دکتر ماهی کوالالامپور میگوید بیمارانی که برای درمان به موسسه دکتر ماهی مراجعه می کنند ، قبل از وارد شدن به حوضچه هایی که ماهی ها در آن قرار دارند ،‌ بدن خود را ضد عفونی می کنند.
افرادی که دارای امراض پوستی هستند زیر نظر متخصصان این مرکز تحت مداوا قرار می گیرند و چگونگی و طول دوره درمان افراد متفاوت است.
در موسسه دکتر ماهی ، با توجه به نوع امراض پوستی و اینکه درکدام قسمت بدن باشد حوضچه های اب عمومی و خصوصی در نظرگرفته شده است.
بیشتر افراد نخستین بار است که به این مرکز مراجعه می کنند که مشکلات برخی از انان جدی تر است.
یکی از بیمارانی که به موسسه دکترماهی امده بود در مصاحبه گفت ابتدا خیلی برای من عجیب بود اما خیلی سریع متوجه شدم که ماهیها به طرزی عجیب شروع به جویدن پوست های زاید بدن من کردند.
هر شخص بیمار با پرداخت 38 رینگیت معادل یازده هزارتومان برای نیم ساعت از این حوضچه ها استفاده و با روشی کاملا طبیعی بیماری پوستی خود را درمان می کند.
باز هم باید عرض کنم که نمی دانم چرا با اینکه زیستگاه این ماهی در ایران هم هست ولی از آن بهره برداری نمی شود چونکه هم درآمدزایی دارد و هم جذب توریست؟! 

 

 

بخش اوّل: مواردی که باید هنگام خوردن غذا رعایت شوند و آنها عبارتند از:

الف. تدبّر در این که انواع خوراکی های مورد نیاز انسان، چگونه در نظام آفرینش پدید آمده اند؟ و چه عواملی دست به دست هم داده اند تا آنچه در سفره نهاده شده، آماده گردد که اکنون می توان با میل و اشتها از آن استفاده نمود.
ب. آغاز کردن خوردن غذا با نام و یاد آفریدگار مهربان که انواع غذاهای مفید را برای تامین نیازهای انسان، در نظام آفرینش قرار داد. نیز تکرار نام خدا به هنگام خوردن هر نوع غذا و تکرار آن هرگاه که در میان غذا خوردن، سخن گفته شود و همچنین شکرگزاری فراوان در هنگام خوردن.

ج. آغاز کردن غذا با نمک، البته در صورتی که خوردن نمک برای انسان ضرر نداشته باشد.

د. آغاز کردن از سبک ترین غذاها.

ه. نخوردن غذای داغ و خوردن غذای نیم گرم، پیش از آن که سرد شود.

و. خوردن با دست راست.

ز. کوچک گرفتن لقمه.

ح. خوب جویدن غذا.

ط. طولانی کردن نشستن بر سر سفره.

ی. گرامی داشتن نان و نگذاشتن آن زیر ظرف غذا.

ک. استفاده کردن از آنچه از سفره می ریزد. این برای وقتی است که غذا در منزل میل می شود، آن هم در صورتی که آلوده نشده باشد؛ ولی اگر کسی دربیرون از منزل غذا میل نمود، بهتر است که آنچه را از سفره می ریزد، برای حیوانات بگذارد.

ل.دست کشیدن از خوردن غذا، پیش از سیر شدنِ کامل و در حالی که مقداری از اشتها باقی است.

بخش دوم: اموری که هنگام غذا خوردن، ترک آنها شایسته است، و آنها عبارتند از:

الف. زیاده روی در کیفیت و کمیت خوراک.

ب. نکوهش غذایی که نسبت به آن بی میل است.

ج. دمیدن در غذا.

د. خوردن با دست چپ.

ه. خوردن با یک انگشت یا دو انگشت.

و. بلند آروغ زدن.

ز. پاک کردن کامل استخوان های موجود در غذا.

ح. آب خوردن در بین غذا.

ط. آب خوردن پس از خوردن گوشت.

ی. خوردن در حال سیری.

بخش سوم: حالاتی که غذا خوردن در آنها نکوهش شده است:

در اسلام، به طور کلی، میل کردن غذا در حالات غیر بهداشتی، یا به شیوه غیر اخلاقی، مانند غذا خوردن به شیوه متکبران و یا به گونه ای که عرف جامعه برنمی تابد، نکوهیده است.

بخش چهارم: توصیه به هم غذا شدن با دیگران.

در روایات اسلامی، غذا خوردن به تنهایی، مذموم شناخته شده و توصیه شده که انسان هر قدر می تواند، دیگران را در غذای خود سهیم نماید. نیز غذا خوردن با خانواده، خدمتگزاران و یتیمان، مورد تاکید قرار گرفته است.

آدابی که رعایت آنها به هنگام غذا خوردن با دیگران ضروری است، عبارتند از:

الف. خوردن از قسمت جلوی خود.

ب. خوردن از اطراف ظرف و نه از وسط آن، در جایی که غذا برای همگان آماده شده است.

ج. نگاه نکردن به لقمه دیگران.

د. رعایت حقوق دیگران در آنچه بر سر سفره است.

ه. آغاز شدن غذا خوردن به وسیله صاحب سفره یا بهترین شخص حاضر بر سر سفره.

و. ادامه دادن صاحب سفره به خوردن تا سیرشدن همه کسانی که بر سر سفره نشسته اند.

ز. بلند شدن از سر سفره، قبل از برچیدن آن.

آداب پایان غذا و برچیدن سفره

پایان غذا خوردن همانند آغاز آن، آدابی دارد که رعایت آنها برای سلامت جسم و جان، سودمند است. این آداب رابه آداب عرفانی، اجتماعی و بهداشتی می توان تقسیم کرد:

الف. آداب عرفانی عبارتند از: سپاسگزاری از ولی نعمت حقیقی که خداوند متعال است و دعا کردن برای برکت یافتن روزی.

ب. آداب اجتماعی عبارتند از: یادآوری گرسنگان و مسئولیتی که افراد سیر در برابر آنان دارند و اقدام جهت کاستن فقر و گرسنگی از جامعه در حد توان.

ج. آداب بهداشتی عبارتند از: شستن دست ها، خلال کردن و مسواک زدن دندان ها، جارو کردن آنچه زیر سفره ریخته است، مقداری استراحت بر پشت و نخوابیدن بلافاصله پس از خوردن غذا
 

تصویر گریه طبیعت به واسطه سفری اکتشافی و علمی سالانه برای بررسی وضعیت یخهای قطبی و حیات وحش اطراف آن در 16 جولای 2009 به ثبت رسیده است. مایکل نولان یکی از محققان این سفر نام این تصویر را گریه مادر طبیعت انتخاب کرده است.

آبشار طبیعی ناشی از ذوب یخها اشکهای این مجسمه یخی طبیعی را تشکیل داده است که از یکی از چشمهای مجسمه جاری شده و صحنه ای هشدار دهنده را درباره تاثیرات گرمای جهانی بر روی محیط زیست به وجود آورده است.

این روبات وظیفه دارد در بیمارستانها از دست بیماران نمونه خون بردارد به همین دلیل مهمترین مشکل این روبات یافتن رگ مناسب برای گرفتن خون است زیرا الگوهای عروقی در افراد مختلف از یکدیگر متفاوت است. به منظور جلوگیری از خونریزی روبات حسگری را بر روی دست فشار داده و میزان فشار وارد شده بر روی آن را اندازه گیری می کند زیرا فشار وارد شده در جایی که رگ قرار داشته باشد متفاوت از دیگر قسمتها است. پس از یافتن رگ روبات به سرعت سوزن را وارد کرده و نمونه برداری را انجام می دهد.

 

 

 

همان طور كه می‌دانید، مارمولك تنها موجود زنده‌ای است كه حتی پس از قطع عضو نیز می‌تواند جایگزین مناسبی برای اندام از دست رفته بسازد. این در حالی است كه دیگر موجودات زنده و حتی انسان‌ها نیز كه یكی از تكامل یافته‌ترین موجودات ساكن این كره خاكی هستند، از چنین ویژگی‌ای برخوردار نبوده و در صورت قطع عضو باید از روش‌های درمانی متداول یا استفاده از اندام‌های مصنوعی برای از میان برداشتن موانع و مشكلاتی كه با آن مواجه شده‌اند، بهره گیرند.

اما بدون تردید حتی پیشرفته‌ترین روش‌هایی كه امروزه برای این كار مورد استفاده قرار می‌گیرند نیز از بسیاری جهات با روش طبیعی تولید اندام‌ها در دوره جنینی انسان متفاوت خواهند بود. محققان امیدوارند بتوانند در آینده‌ای نزدیك براساس نتایج به دست آمده از بررسی چگونگی رشد اندام‌های پس از قطع عضو در مارمولك‌ها بتوانند به پیشرفت در زمینه بازسازی اندام‌های اصلی بدن انسان دست یافته و به این ترتیب تغییرات قابل توجهی را در روش درمان قطع عضو و جراحات و زخم‌های عمیقی كه به بدن آسیب می‌رسانند، به وجود آورند.

اگرچه دست و پای مارمورلك در مقایسه با انسان‌ها بسیار كوچك‌تر هستند و سطحی لزج و چسبناك دارند، اما از نظر عملكرد تفاوت قابل توجهی ندارند. دست و پای مارمولك از نوعی پوشش پوستی تشكیل شده كه داخل آن مجموعه‌ای شامل ساختار استخوانی، ماهیچه‌ها، رباط‌ها، تاندون، اعصاب و رگ‌های خونی قرار گرفته است. وجود مجموعه‌ای از سلول‌های پهن و بزرگ كه در ساختمان تارهای پیوندی نقش دارند و فیبروبلاست نامیده می‌شوند، سبب ایجاد ارتباط میان بافت‌های داخلی اندام‌ها و شكل‌دهی آنها می‌شوند. در میان مهره‌داران، مارمولك‌ها تنها موجوداتی هستند كه از این ویژگی منحصر به فرد برخوردارند و با استفاده از آن می‌توانند اندام قطع عضو شده را دوباره بسازند. در یك مارمولك بالغ این كار به دفعات پس از قطع دست یا پا انجام می‌شود. بچه قورباغه‌ها نیز می‌توانند در این مرحله در صورت قطع دست و پا، اندام از دست رفته را بازسازی كنند، اما این توانایی در مرحله بزرگسالی از بین خواهد رفت. حتی جنین پستانداران نیز این توانایی را دارد كه هنگام رشد جوانه دست یا پا را بازسازی كند اما این قابلیت نیز تنها به مرحله جنینی اختصاص دارد و پس از تولد از بین می‌رود. انسان‌ها از گذشته دور همواره در تلاش بوده‌اند به اطلاعاتی درباره چگونگی مقاومت این گروه‌‌از موجودات در برابر تغییراتی كه دیگر موجودات مهره‌دار در حین گذر از دوران جنینی به دیگر مراحل زندگی با آن مواجه بوده‌اند، دست یابند. براستی چگونه اندامی كه در حال رشد مجدد است، پی می‌برد كه چه بخشی از این اندام‌ها از دست رفته و نیازمند بازسازی است؟ چرا پوست بدن در بخش آسیب‌دیده مانند بدن انسان در برابر جراحت ایجاد شده از بدن محافظت نمی‌كند؟ یا این كه چگونه بافت بدن مارمولك‌های بالغ توانسته است ویژگی‌های جنینی خود را حفظ كرده و با كمك آنها در محل قطع عضو، اندام از دست رفته را بازسازی كند؟ اینها نمونه‌ای از سوالاتی است كه ذهن محققان زیست‌شناسی را به خود مشغول كرده است. آنها بر این باورند كه اگر بتوانند به اطلاعاتی درباره چگونگی انجام این فرآیند دست یابند، می‌توانند از این روش برای بازسازی اندام‌های از دست رفته و درمان جراحات ایجاد شده در بدن انسان‌ها نیز استفاده كنند. اگرچه واكنش انسان‌ها و مارمولك‌ها در برابر چنین آسیب‌هایی در مراحل اولیه یكسان است، اما در مراحل بعدی این موجودات روش متفاوتی را برای احیای اندام‌ها در پیش می‌گیرند كه وجه تمایز آنها با موجودات دیگر است. واكنش بدن انسان اغلب به صورت ترمیم جزئی و ایجاد زخم در محل آسیب دیده است كه این می‌تواند نشان‌دهنده توانایی بالقوه انسان‌ها در بازسازی اندام‌هایی نظیر دست یا پا نیز باشد. به نظر می‌رسد برای دستیابی به این هدف، انسان‌ها نیز باید بتوانند به روشی مشابه مارمولك‌ها از توانایی‌های نهفته خود بهره گیرند.

تمایز سلول‌ها در اندام به وجود آمده‌

با توجه به این كه فیبروبلاست‌ها سلول‌هایی هستند كه حتی در محل ایجاد یك زخم كوچك نیز وجود دارند محققان بر این باورند كه وجود این سلول‌ها كه نقش تارهای پیوندی را دارند به خودی خود نقشی در بازسازی اندام‌ها نخواهد داشت و به نظر می‌رسد فیبروبلاست‌هایی كه از محل قطع عضو در محل مورد نظر تجمع پیدا می‌كنند، عامل ضروری برای رشد مجدد اندام از دست رفته هستند. بر این اساس می‌توان گفت موقعیت این سلول‌ها در بدن عامل محركی است كه منجر به بازسازی این اندام خواهد شد. در جنین انسان نیز ترتیب مراحل مختلف ایجاد دست‌ها و پاها روی بدن همواره به گونه‌ای است كه ابتدا قسمت ابتدایی یعنی شانه در دست‌ها و ران در پاها ایجاد شده و در نهایت با رشد و نمو بخش‌های انتهایی یعنی انگشتان به پایان می‌رسد. با توجه به بررسی‌های انجام شده توسط محققان، سلول‌هایی كه در محل قطع عضو وجود دارند تعیین‌كننده مراحله بعدی رشد مجدد این اندام هستند. در حین بازسازی فیبروبلاست‌ها با حركت به طرف محل ایجاد جراحت اطلاعات لازم را منتقل می‌كنند و سبب تشكیل بلاستما یا بافت رویانی می‌شوند.

پس از تشكیل بلاستما اطلاعات در میان سلول‌ها رد و بدل شده و بر این اساس میزان جراحت سنجیده می‌شود. اگرچه مكالمه متقابل میان سلول‌ها هنوز هم همچون معمایی ذهن بسیاری از دانشمندان را به خود مشغول كرده است، اما می‌توان چنین تصور كرد كه نتیجه این مكالمات تعیین محل دقیق اندام از دست رفته برای انجام مراحل بعدی است كه با در اختیار قرار دادن طرح كلی اندام قطع شده و تعیین دستورالعمل‌های لازم براساس اطلاعات دریافتی از محل دقیق بازسازی اندام، سبب ساخت عنصر جدید در محل از دست رفته می‌شود. همان‌طور كه می‌دانیم ماهیچه‌ها و بافت استخوانی از اجزای اصلی تشكیل‌دهنده دست‌ها و پاها هستند، بنابراین باید مواد اولیه لازم برای ساخت این اجزا نیز پس از قطع عنصر، برای ساخت اندام جایگزین به گونه‌ای تامین شده و فرآیندهایی بر تشكیل آن در محل مورد نظر نظارت داشته باشند.

این مرحله نوعی تمایز سلولی است كه بافت استخوانی و ماهیچه‌ای را در اندام بازسازی شده به وجود می‌آورد. در این مرحله تكثیر سلول‌ها از وضعیت تكامل یافته اختصاصی به مراحل ابتدایی یعنی وضعیتی شبیه به مراحل جنینی تبدیل می‌شود كه توانایی لازم برای تكثیر و تمایز سلول‌ها به انواع بافت‌های مورد نیاز در این اندام را داشته باشد. اطلاعات به دست آمده در سال‌های اخیر نشان داده است كه سلول‌های ماهیچه‌ای ایجاد شده محصول تمایز سلولی نیستند، بلكه این سلول‌ها از سلول‌های بنیادی جنینی موجود در بافت ماهیچه به وجود می‌آیند.
فیبروبلاست ‌هایی كه به بلاستما تبدیل می‌شوند نیز توانایی تمایز به بافت استخوانی و غضروفی را دارند. به طور كلی فرآیند بازسازی شامل چند مرحله اصلی است كه با درمان و بهبودی موقتی محل آسیب‌دیده آغاز شده و با تشكیل بلاستما توسط سلول‌هایی كه به وضعیت جنینی بازمی‌گردند ادامه پیدا كرده و در نهایت منجر به ساخت عضو از دست رفته خواهد شد.

شگفتی‌های نهفته در بافت جنینی‌

پس از قطع دست یا پای كوچك مارمولك‌ها، رگ‌های خونی بسرعت در بخش باقیمانده این اندام روی بدن تجمع پیدا می‌كنند و مانع از افزایش خونریزی می‌شوند. لایه‌ای از سلول‌های پوستی، بلافاصله سطح محل قطع عضو را می‌پوشاند. در نخستین روزهای پس از ایجاد جراحت، پوست خارجی ایجاد شده در محل زخم به لایه‌ای از سلول‌های محرك رشد كه در حقیقت مخاط پوششی خارجی هستند تبدیل می‌شوند كه وجود آنها برای بازسازی موفقیت‌آمیز اندام‌ها ضروری است. در همین زمان، فیبروبلاست‌ها یا تارهای پیوندی از شبكه بافت پیوندی آزاد شده و پس از حركت در سطح بخش قطع عضو شده در مركز جراحت تجمع پیدا می‌كنند. در این محل فیبروبلاست‌ها تكثیر شده و توده‌ای از سلول‌های تمایز یافته جنینی را كه قابلیت تبدیل شدن به اندام‌های گوناگون دارند، به وجود می‌آورند. این توده سلولی‌ همان بافت رویانی است كه به آن بلاستما گفته می‌شود. سال‌ها پیش محققان در مطالعات خود دریافته بودند این سلول‌ها در حقیقت همان سلولهایی هستند كه در مرحله جنینی رشد مارمولك‌ها سبب رشد جوانه دست‌ها و پاها می‌شود. بر این اساس می‌توان گفت وجود بلاستما یكی از ضروریات رشد و نمو مجدد اندام‌هاست، به عبارت دیگر در هر دو مرحله برنامه ژنتیكی مشخصی باید وجود داشته باشد و از آنجا كه رشد و نمو اندام‌هایی نظیر دست‌ها و پاها در انسان تنها در مرحله جنینی امكان‌پذیر است، بنابراین برای رشد مجدد اندام‌ها پس از قطع عضو در مرحله بزرگسالی باید بتوانیم برنامه ژنتیكی لازم برای انجام این فرآیند را شناسایی كرده و مورد استفاده قرار دهیم. با توجه به آنچه گفته شد، لازم است به عنوان مرحله مقدماتی، چگونگی تحریك اندام قطع عضو شده به تشكیل بلاستما یا بافت رویانی مورد بررسی و مطالعه قرار گیرد. همان طور كه می‌دانید، پوست بدن از یكی از سه لایه سلول‌های اولیه در مراحل ابتدایی رشد جنینی ساخته شده است. اكتودرم لایه خارجی پوست است كه نقش مهمی در تامین محرك‌های لازم برای تنظیم رشد اندام‌ها از جوانه‌های اولیه ایجاد شده در جنین دارد. سلول‌های اكتودرم در جوانه دست‌ها یا پاها تجمع پیدا می‌كنند و مرز انتهایی لایه بیرونی پوست را تعیین می‌كنند كه به صورت موقت محرك‌های شیمیایی لازم برای حركت و تكثیر سلول‌های جوانه را تولید می‌كند. یكی از این محرك‌ها عوامل موثر در رشد فیبروبلاستها هستند. اما از آنجایی كه پس از قطع عضو، اندام به وجود آمده از نظر ساختمانی كاملا شبیه به اندام از دست رفته است به نظر می‌رسد كه علاوه بر این سلول‌های اولیه دیگری نیز باید در انجام این فرآیند نقش داشته باشد.

موانع و چالش‌ها

اگرچه ممكن است فرضیه بازسازی اندام‌ها در انسان‌ها قدری تخیلی و دور از ذهن به نظر ‌رسد، اما باید پذیرفت كه دستیابی به این هدف امكانپذیر است. با توجه به نتایج به دست آمده از مطالعات انجام شده توسط محققان و دانشمندان كه به آنها اشاره شد، می‌توان روش چگونگی انجام مرحله به مرحله این فرآیند را در انسان مورد بررسی قرار داد. قطع یكی از اندام‌های بدن انسان مانند دست یا پا، سطح آسیب‌دیده نسبتا بزرگی را به وجود می‌آورد كه در برش عرضی ایجاد شده در محل آسیب‌دیده مجموعه‌ای از بافت‌های مختلف مانند پوست بیرونی، لایه‌ای از پوست میانی و بافت پیوندی بینابینی و همچنین بافت‌های دیگری مانند چربی، ماهیچه، استخوان، اعصاب و رگ‌های خونی وجود دارد. بررسی جداگانه هریك از بافت‌ها نشان‌دهنده این است كه اغلب این بافت‌ها پس از ایجاد جراحت‌های جزیی، قادر به بازسازی بخشی از بافت آسیب‌دیده هستند. در حقیقت تنها بافت موجود در دست و پا كه فاقد توانایی است پوست میانی است. این بخش از پوست از مجموعه‌ای از سلول‌های ناهمگن تشكیل شده كه بسیاری از آنها از انواع فیبروبلاست‌ها یا همان تارهای پیوندی هستند كه در مارمولك‌ها نقش اساسی را در بازسازی عضو قطع شده برعهده دارند. پس از ایجاد جراحت در بخشی از بدن انسان و دیگر پستانداران، این سلول‌ها فرآیندی را پشت سر می‌‌گذارند كه فیبروز نام دارد و با استقرار شبكه‌ای نامنظم از جنس ماده زمینه‌ای سلولی خارجی كه در نهایت بافت زخم را به وجود می‌آورد سبب بهبود محل جراحت می‌شود. تفاوت قابل توجه بین انسان‌ها و مارمولك‌ها كه سبب بازسازی اندام قطع شده در مارمولك و عدم‌موفقیت انسان در دستیابی به این هدف می‌شود این است كه سلول‌های فیبروبلاست در پستانداران سبب ایجاد زخم در محل جراحت می‌شوند. این واكنش نه تنها مانع از بازسازی اندام قطع شده می‌شود بلكه می‌تواند به خودی خود اختلالاتی را نیز به وجود آورد. یكی از پیامدهای ناشی از تشكیل زخم این است كه بتدریج در عملكرد بسیاری از اندام‌ها مانند كبد و قلب مشكلاتی را ایجاد می‌كند كه از عواقب ثانویه ایجاد جراحت در بدن یا ابتلا به برخی از بیماری‌هاست. بررسی جراحات عمیق ایجاد شده در بدن نشان می‌دهد كه در حین درمان محل آسیب‌دیده دو گروه از سلول‌های فیبروبلاست به محل جراحت حمله می‌كنند. برخی از این سلول‌ها فیبروبلاست‌هایی هستند كه در غشاء میانی وجود دارند، اما گروه دیگر سلول‌هایی هستند كه در نتیجه انتشار سلول‌های بنیادی جنینی شبیه به سلول‌های پیوندی فیبروبلاست به وجود آمده‌اند. این دو گروه سلول‌ها براساس محرك‌های سلول‌های ایمنی بدن كه خود را به محل آسیب‌دیده رسانده‌اند به محل جراحت جذب می‌شوند. با حركت فیبروبلاست‌ها به محل جراحت و تكثیر آنها در نهایت ماده زمینه‌ای خارج سلولی تولید می‌شود. این فرآیند خیلی با واكنش ایجاد شده در بدن مارمولك پس از ایجاد جراحت متفاوت نخواهد بود، اما سلول‌های فیبروبلاست در بدن پستانداران ماده زمینه‌ای معمولی بسیار زیادی را تولید می‌كند كه با تكامل بافت در محل ایجاد زخم شبكه‌ای را در محل جراحت، ایجاد می‌كند.

این در حالی است كه در مارمولك‌ها به محض دریافت اطلاعات مربوط به بازسازی محل جراحت تولید ماده زمینه‌ای سلولی متوقف خواهد شد.

اهداف و برنامه‌ریزی‌های انجام شده‌

برای افزایش آگاهی از چگونگی عملكردی كه سبب بازسازی اندام‌ها در انسان‌ها شود لازم است آزمایشات و تحقیقات بیشتری درباره موش‌ها انجام شود. این گروه از محققان در حال حاضر تولید بافت رویانی طبیعی در موش‌ها را مورد بررسی قرار داده‌اند و قصد دارند تا سال آینده بتوانند به روشی برای تحریك ایجاد بلاستما در محلی كه بافت رویانی به طور طبیعی در آنجا تولید نمی‌شود، دست یابند. دستیابی به این هدف در بردارنده اطلاعاتی درباره نیازمندی‌ها و شرایط تشكیل بافت رویانی است كه قابلیت تبدیل به اعضا و اندام‌های دیگر را دارد. آنها امیدوارند كه این تحقیقات همچنین بتواند چنانچه تصور می‌شود نقش در تامین محرك‌های لازم برای جلوگیری از ایجاد فیبروز در محل زخم را نیز به اثبات برساند. در صورت موفقیت در دستیابی به این هدف در مراحل بعد امكان بازسازی انگشت قطع شده در پستانداران مورد مطالعه قرار خواهد گرفت كه در مقایسه با بازسازی سر انگشتان به مراتب سخت‌تر خواهد بود؛ چرا كه انگشت یكی از پیچیده‌ترین ساختارهای استخوانی است كه در دوران رشد جنینی در بدن ایجاد شده است. علی‌رغم اطلاعات ارزشمند به دست آمده از چگونگی بهبود جراحات و همچنین بازسازی اندام‌ها از آزمایشات انجام شده در مدل‌های حیوانی متعدد، به نظر می‌رسد كه یك یا دو دهه به طول خواهد انجامید تا بتوانیم به روشی برای بازسازی اندام‌های از دست رفته در بدن انسان‌ها دست یابیم. تفاوت قابل توجه بین ویژگی سلول‌های فیبروبلاست در بازسازی اندام قطع‌شده در مارمولك‌ها در مقابل واكنش این سلول‌ها در محل جراحت به صورت ایجاد زخم نشان می‌دهد، این گروه از سلول‌ها نقش مهمی را برعهده دارند. یكی از نتایج شگفت‌انگیز به دست آمده در این زمینه این است كه سلول‌های فیبروبلاست انسان‌های بالغ نیز مانند فیبروبلاست مارمولك‌ها می‌توانندمشخصات سه‌بعدی ساختاری اولیه كه در مراحل جنینی نقش مهمی در تشكیل اعضا و اندام‌ها داشته است در خود حفظ كنند. باتوجه به این موضوع باید گفت بزودی انسان‌ها نیز می‌توانند این قابلیت را تحت كنترل قرار دهند و اندام‌های آسیب‌دیده و بیمار بدن را به طور طبیعی درمان كرده و یا بازسازی كنند.
 

 

یكى از روش ‌هاى بسیار مناسب براى ثبت خاطرات، تصویربردارى است كه نوع ثابت آن یعنى عكاسى از جمله قدیمى ترین و مهمترین روش ‌ها به حساب مى آید. همان طور كه عكاسى هنرى است كه انجام آن به طور حرفه اى نیازمند داشتن دانش كافى پیرامون این تكنیك نه چندان ساده است، مرحله بعدى یعنى نگهدارى از این خاطرات كاغذى نیز از اهمیت بسزایى برخوردار است. البته امروزه با پیشرفت علم و تكنولوژى، تصویربردارى نیز در همه انواع آن دچار تحولاتى عمده گشته و دوربین ‌هاى عكاسى معمولى جاى خود را به دوربین ‌هاى دیجیتالى داده و كارت ‌هاى حافظه، جایگزین حلقه ‌هاى فیلم شده اند ولى این تغییرات هنوز گسترده نبوده و كماكان دوربین ‌هاى سبك قدیم كاربرد بسیارى را در سطح جهان دارا هستند.

این روز‌ها بازار عكاسى از هر نوع (معمولى و دیجیتالى) بسیار داغ بوده و به هر آتلیه عكاسى كه سرى بزنید شاهد انبوهى از فیلم ‌ها، كارت ‌هاى حافظه یا CD خواهید بود كه براى چاپ سفارش داده شده اند ولى نكته اینجاست كه پس از انجام عكاسى و تحویل عكس ‌هاى چاپ شده براى حفظ این خاطرات كاغذى چه باید كرد؟

پس از گرفتن عكس ‌ها از عكاسى با تطبیق آن‌ها با نگاتیو‌هایشان شماره هر عكس را پیدا كرده و در پشت آن یادداشت كنید. با این كار، هنگامى كه بخواهید هر یك از آن‌ها را دوباره چاپ كنید، به راحتى شماره آن‌ها در دسترس بوده و نگاتیو‌ها بار‌ها و بار‌ها با انگشتان دستان تماس پیدا نمى كند. البته این مسئله در مورد عكاسى معمولى صدق مى كند در عكاسى دیجیتالى تن‌ها كافى است شما در كامپیوتر و یا صفحه نمایش دوربین خود، عكس ‌ها را انتخاب كرده و چاپ نمایید در ضمن به جهت آنكه امكان ذخیره عكس ‌هاى بسیارى با توجه به ظرفیت كارت حافظه دوربین شما وجود دارد، شما مى توانید تعداد زیادى عكس گرفته و تن‌ها عكس ‌هاى دلخواه را براى قرار دادن در آلبوم یا قاب عكس چاپ كرده و بقیه را به عنوان یادگار بر روى لوح فشرده اى (CD) ذخیره كنید. به این ترتیب دسترسى به عكس ‌ها و همچنین چاپ مجدد آن‌ها همواره امكان پذیر خواهد بود. البته به طور كلى انتقال كلیه عكس ‌ها چه چاپ شده و یا چاپ نشده، در یك و یا چند CD ضرورى است زیرا این CD‌ها در واقع نقش همان نگاتیو را براى دسترسى ‌هاى بعدى ایفا خواهند كرد.

- در پشت هر یك از عكس ‌ها برچسبى حاوى مكان، تاریخ (روز، ماه و سال) و مختصر توضیحات لازم در مورد آن مكان و افراد موجود در عكس و همچنین شماره خود عكس با توجه به نگاتیو‌ها بچسبانید. عوامل مهم آسیب رساننده به عكس شامل رطوبت و دماى بالا، نور، حشرات و حتى خاك و آلودگى هوا هستند. البته عكس ‌هاى سیاه و سفید نسبت به عكس ‌هاى رنگى حساسیت كمترى دارند ولى به هر حال تركیب آن‌ها به طور قطع باعث صدمه رسیدن به عكس ‌ها مى شود. لذا آن‌ها را همواره در مكانى خشك، خنك و تاریك نگهدارى كنید. این شرایط در مورد نگهدارى فیلم ‌هاى خام و نگاتیو هم صدق مى كند كه البته در مورد فیلم ‌هاى خام موضوع تعیین كننده، تاریخ انقضاى حك شده روى فیلم است.

- هرگز عكس ‌هایتان را در كمد آشپزخانه، زیرزمین، اتاق زیرشیروانى یا پاركینگ نگهدارى نكنید. این مكان ‌ها معمولاً چندین عامل آسیب رساننده شامل گرما، رطوبت، خاك و حشرات را همزمان دارا هستند.

- بهترین محل براى نگهدارى عكس ‌ها، آلبوم است. این روز‌ها اغلب عكاسى ‌ها به همراه عكس ‌هاى چاپ شده، آلبوم ‌هاى موقتى را دراختیار مشتریان خود قرار مى دهند ولى اگر به هر دلیلى آلبومى در دسترس نداشتید، مى توانید از جعبه ‌هاى لوازم مختلف مانند جعبه كفش یا هر جعبه دیگرى كه به لحاظ ابعاد با عكس ‌ها متناسب باشد، استفاده كنید..

- در مرحله نگهدارى عكس ‌هاى بدون آلبوم، رعایت دو نكته ضرورى است. اول آنكه در لابه لاى هر عكس كاغذى قرار داده تا عكس ‌ها با یكدیگر تماس پیدا نكنند، دوم آنكه هیچ گاه عكس ‌ها را بر روى هم با كش و یا باند پارچه اى به طور محكم نبندید زیرا به مرور زمان به هم چسبیده و آسیب مى بینند.

- علاوه بر عكس ‌ها، نگاتیو‌ها و CD‌ها نیز به عنوان منابع اصلى ذخیره، نیازمند نگهدارى هستند. براى آن‌ها نیز جایگاهى مخصوص در قالب آلبوم و یا كیف و یا جعبه فراهم كرده و برچسبى حاوى اطلاعات كافى پیرامون موضوع، مكان و زمان عكاسى بر روى آن نصب كنید. در مورد CD‌ها هم مى توانید توضیحات لازم را بر روى هر یك نوشته و آن‌ها را در كیف مخصوص و یا جعبه اى متناسب نگهدارى نمایید.

- روش نگهدارى عكس ‌ها در CD تن‌ها خاص عكس ‌هایى كه به طریقه دیجیتالى گرفته مى شود، نیست بلكه شما مى توانید با اسكن كردن از روى عكس ‌هاى قبلى و یا جدید چاپ شده تان، علاوه بر آلبوم معمولى، آلبومى دیگر در قالب CD شامل انبوهى از عكس ‌هاى مورد نظر نیز داشته باشید.
 
- امروزه با استفاده از نرم افزار‌هاى كامپیوترى مى توانید عكس ‌هاى قدیمى و صدمه دیده را ترمیم كرده و یا حتى شرایط عكسبردارى شامل نور، رنگ و حتى موقعیت افراد را تغییر دهید.