اینجا همه هر لحظه می‌پرسند:
« حالت چطور است؟ »
اما کسی یک بار
از من نپرسید
« بالت . . . »

چهار دانشجو كه به خودشان اعتماد كامل داشتند یك هفته قبل از امتحان پایان ترم به مسافرت رفتند و با دوستان خود در شهر دیگر حسابی به خوشگذرانی پرداختند. اما وقتی به شهر خود برگشتند متوجه شدند كه در مورد تاریخ امتحان اشتباه كرده اند و به جای سه شنبه، امتحان دوشنبه صبح بوده است. بنابراین تصمیم گرفتند استاد خود را پیدا كنند و علت جا ماندن از امتحان را برای او توضیح دهند. آنها به استاد گفتند: « ما به شهر دیگری رفته بودیم كه در راه برگشت لاستیك خودرومان پنچر شد و از آنجایی كه زاپاس نداشتیم تا مدت زمان طولانی نتوانستیم كسی را گیر بیاوریم و از او كمك بگیریم، به همین دلیل دوشنبه دیر وقت به خانه رسیدیم.».....استاد فكری كرد و پذیرفت كه آنها روز بعد بیایند و امتحان بدهند. چهار دانشجو روز بعد به دانشگاه رفتند و استاد آنها را به چهار اتاق جداگانه فرستاد و به هر یك ورقه امتحانی را داد و از آنها خواست كه شروع كنند....آنها به اولین مسأله نگاه كردند كه 5 نمره داشت. سوال خیلی آسان بود و به راحتی به آن پاسخ دادند.....سپس ورقه را برگرداندند تا به سوال 95 امتیازی پشت ورقه پاسخ بدهند كه سوال این بود: « كدام لاستیك پنچر شده بود؟»....!!!!

برای تو می نویسم
 
برای تو که معنای باران را ازناودانها نمی پرسی و هیچگاه با کوهها قهر نمی کنی.
 
برای تو که پنجره را به خاطر دیدن خورشید دوست داری و به یاسها به خاطراینکه
 
بوی یاررا دارند احترام می گذاری .
 
من دررسیدن به تو ازپروانه ها بی پرواترم،پس چرا ازمن می گریزی؟؟؟
 
چرا برای چشمانم نامه نمی نویسی؟؟؟
 
چرا دلم را به خانه ات دعوت نمی کنی؟؟؟
 
می دانم که رودهای ملتهب جهان در پیراهن تو گم می شوند
 
و رؤیاهای من هرچقدر بروند به تو نخواهند رسید.
 
من صبح ها قبل ازاینکه آقتاب به کوچه ی ما بیاید،
 
 آن را به پای گنجشکی مهربان می بندم تا به تو برساند.
 
آیا نامه هایم را می خوانی؟؟؟آیا باورت می شود که من روزی
 
روی موج های اقیانوسی ناآرام خانه داشتم؟؟؟

با همین دل و چشمهایم ، همیشه 

  با همین چشم ، همین دل
  دلم دید و چشمم می گوید
  آن قدر که زیبایی رنگارنگ است ،‌هیچ چیز نیست 
  زیرا همه چیز زیباست ،‌زیباست ،‌زیباست
  و هیچ چیز همه چیز نیست
  و با همین دل ، همین چشم
  چشمم دید ، دلم می گوید
  آن قد که زشتی گوناگون است ،‌هیچ چیز نیست
  زیرا همه چیز زشت است ،‌ زشت است ،‌ زشت است 
  و هیچ چیز همه چیز نیست 
  زیبا و زشت ، همه چیز و هیچ چیز 
  وهیچ ، هیچ ، هیچ ، اما
  با همین چشم ها و دلم
  همیشه من یک آرزو دارم
  که آن شاید از همه آرزوهایم کوچکتر است
  از همه کوچکتر
  و با همین دل و چشمم
  همیشه من یک آرزو دارم
  که آن شاید از همه آرزوهایم بزرگتر است
  از همه بزرگتر
  شاید همه آرزوها بزرگند ، شاید همه کوچک
  و من همیشه یک آرزو دارم
  با همین دل
  و چشمهایم
  همیشه 

               (مهدی اخوان ثالث)

سایبان آرامش ما ، ماییم
در هوای دو گانگی ، تازگی چهره ها پژمرد.
بیایید از سایه - روشن برویم.
بر لب شبنم بایستیم، در برگ فرود آییم.
و اگر جا پایی دیدیم ، مسافر كهن را از پی برویم.
برگردیم، و نهراسیم، در ایوان آن روزگاران ، نوشابه جادو سر كشیم.
شب بوی ترانه ببوییم، چهره خود گم كنیم.
از روزن آن سوها بنگریم، در به نوازش خطر بگشاییم.
خود روی دلهره پرپر كنیم.
نیاویزیم، نه به بند گریز، نه به دامان پناه.
نشتابیم ، نه به سوی روشن نزدیك ، نه به سمت مبهم دور.
عطش را بنشانیم ، پس به چشمه رویم.
دم صبح ، دشمن را بشناسیم ، و به خورشید اشاره كنیم.
ماندیم در برابر هیچ ، خم شدیم در برابر هیچ ، پس نماز ما در را نشكنیم.
برخیزیم ، و دعا كنیم:
لب ما شیار عطر خاموشی باد!
نزدیك ما شب بی دردی است ، دوری كنیم.
كنار ما ریشه بی شوری است، بر كنیم.
و نلرزیم ، پا در لجن نهیم ، مرداب را به تپش در آییم.
آتش را بشویم، نی زار همهمه را خاكستر كنیم.
قطره را بشویم، دریا را در نوسان آییم.
و این نسیم ، بوزیم ، و جاودان بوزیم.
و این خزنده ، خم شویم ، و بینا خم شویم.
و این گودال ، فرود آییم ، و بی پروا فرود آییم.
برخورد خیمه زنیم ، سایبان آرامش ما ، ماییم.
ما وزش صخره ایم ، ما صخره وزنده ایم.
ما شب گامیم، ما گام شبانه ایم.
پروازیم ، و چشم براه پرنده ایم.
تراوش آبیم، و در انتظار سبوییم.
در میوه چینی بی گاه، رویا را نارس چیدند، و تردید از رسیدگی پوسید.
بیایید از شوره زار خوب و بد برویم.
چون جویبار، آیینه روان باشیم : به درخت ، درخت را پاسخ دهیم.
و دو كران خود را هر لحظه بیافرینیم، هر لحظه رها سازیم.
برویم ، برویم، و بیكرانی را زمزمه كنیم.

تاثیر استفاده از تلفن همراه بر روی زندگی گیاهان

شاید تا کنون تصور می کردیم که استفاده از تلفن همراه تنها برای سلامتیمان مضر است و مکالمات مکرر و طولانی مدت تنها باعث رشد توده های سرطانی در بدنمان می شود. اما در حال حاضر چنین به نظر میرسد که این رنج فرکانسی گیگابایتی نه تنها برای انسان بلکه برای حشرات و گیاهان و نباتات نیز مضر بوده و حیات آنها را مختل می سازد. زیست شناسان بر این باورند که در اروپا و آمریکا که استفاده از تلفن همراه در اوج است زندگی حشراتی نظیر زنبور ها و پروانه ها و مورچه ها را با مشکل مواجه ساخته است و دلیل آن تداخل فرکانسهای قابل درک برای این مو جودات و دامنه کاری گیرنده های مو بایل است. انجمن Colony Collapse Disorder چنین هشدار داد که برای داشتن ذخیره مناسبی از غذا و برداشت مناسبی از محصولات کشاورزی و متعادل نگه داشتن چرخه زیست محیطی گوشی های مو بایل خود را به کناری گذاشته و به فکر زیست آینده مو جودات کره زمین باشید.