تبیان، دستیار زندگی

ورود به ماه محرم

ای هلال ماه خون خون جگر آورده ای

سوز دل فریاد جان اشك بصر آورده ای

با قد خم گشته خود بر فراز آسمان

از هلال دختر زهرا خبر آورده ای

بهر عاشورائیان هر سال شوری داشتی

ای عجب امسال شور بیشتر آورده ای

آتش و خاكستر و كعب نی و زخم زبان

از برای عترت خیر البشر آورده ای

بر دل فرزند زهرا تیر داری در كمان

یا برای اصغرش تیر دگر آورده ای

آب می بندی برای عترت خیرالبشر

یا برای دامن طفلان شرر آورده ای

داغ ها بگذاشتی بر قلب مجروح حسین

باز می بینم بر او داغ پسر آورده ای

ورود به ماه محرم

تمام حاجت ما را خدا به ما داده

که از صفای حسینش به ما صفا داده

تمام آرزویم دیدن محرّم بود

که فیض درک عزا را خدا به ما داده

بهار اشک رسید و خدا به دیده ی ما

ز چشم حضرت زهرا کمی بُکا داده

به قیمت همه عالم نمی دهم هرگز

دل شکسته ی خود را که حق عطا داده

برای درک محرّم به خود رجوعی کن

که اصل طینت ما را ز کربلا داده

از آنکه هستی خود را تمام، داده حسین

خدا خداییِ خود را به خونبها داده

هر آنکه خدمت دائم در این حرم دارد

گرفته آنچه خدایش به انبیا داده

ورود به ماه محرم-کربلا

بنویس روی صفحه قلم ... آه کربلا

آتش گرفت باز دلم ... آه کربلا

دوری، شکستگی، دل پر خسته از همه

خیره به قاب عکس حرم ... آه کربلا

بعد از نماز سجده به تربت، به یاد تو

هم آه از خجالت و هم آه ... کربلا

پیراهن سیاه تو و شال نوکری

ماه عزا و خیمۀ غم ... آه کربلا

بغضو سکوت و گریۀ جانسوز بی کسی

در کوچه ها قدم به قدم ... آه کربلا

پرچم، کُتل، حسینیه، روضه، نوای عشق

سینه زنی و نوحه و دم ... آه کربلا

دلواپسی روز عطش کودک رباب

آب فرات و دست ستم ... آه کربلا

سقّا و مشک پاره و دو دست جدا شده

افتادن امیر و علم ... آه کربلا

زینب وداع، حسین اشاره به قلب خون

بر پهلوی شکسته قسم ... آه کربلا

بانگ نبیّ روضه گودال قتلگاه

مادر رسید با قد خم ... آه کربلا

ورود به ماه محرم

عمریست خاک مقدم ماه محرمم

دائم نشسته بر سر راه محرمم

جز درگهش به هیچ دری رو نکرده ام

تنها، گدای سفره ی شاه محرمم

با هیئت و حسینیه اش خو گرفته ام

دلبسته ی لباسِ سیاه محرمم

زیر لوای اشکم و با روضه زنده ام

محتاج سوز و گریه و آه محرمم

ره توشه ام بجز غم و مهر حسین نیست

روز جزا فقط به پناه محرمم

شب های قدر و ماتم مولایمان گذشت

در حسرت رسیدن گاه محرمم

"یک کربلا ببر، نبری گریه می کنم"

چشم انتظار لطف و نگاه محرمم

کاروان در مسیر کربلا-ورود به ماه محرم

باز این چه نواست، وز کجا می‌آید؟

کاین نغمه به گوش آشنا می‌آید

یا رب چه غبار دلنشینی است که باز

بر لوح دل از خاطره ها می‌آید ؟

این کیست، که از قِصۀ پر غُصۀ او

غم های دگر، به انتها می‌آید؟

این کیست، که بر پردۀ دل چنگ زند

کز شور غمش، دل به نوا می‌آید؟

این کیست، که از شتاب چرخ عمرش

گرد غم و طوفان عزا می‌آید؟

این کیست، که از شعار آزادی او

بر گوش مجاهدان، ندا می‌آید؟

این کیست، که هر کس شنود نامش را

با چشم تر و، نوحه سرا می‌آید؟

این کیست، که هر جا گذرد، همچو بهار

بوی گل سرخ، از فضا می‌آید؟

ورود به ماه محرم

ای هلال خون دوباره سر زدی

ای محرم بار دیگر آمدی

زخم دل با دیدنت کاری شده

خون به دامان افق جاری شده

در تو باغ لاله ی پرپر بُود

عکس لبخند علی اصغر بود

ای هلال خون چرا باز آمدی

گر چه خونینی سرافراز آمدی

در تو بینم اشک خیر الناس را

زخم فرق حضرت عباس را

در تو بس داغ مکرر دیده ام

پیکر صد چاک اکبر دیده ام

در تو بینم خیمه های سوخته

کام خشک و دامن افروخته

در تو بینم صورت و خاک تنور

در تو بینم سینه و سُم ستور

امام حسین(ع)-مناجات محرمی

وقتش شده كه هستی خود را فدا كنیم

تا این كه نذر روضۀ خون خدا كنیم

وقتش شده كه مثل حسینیه های اشك

دل را به رنگ پرچم ماه عزا كنیم

وقتش شده كه در دلمان با محرمت

آقا دوباره هیئت گریه بنا كنیم

چشمی بده كه هر شب روضه به پایتان

در آن هزار خیمۀ ماتم به پا كنیم

اشكی بده كه دیدۀ خود را برایتان

تا روز حشر چشمۀ آب بقا كنیم

قسمت شده دوباره شب جمعه یا حسین

با نامتان حسینیه را كربلا كنیم

یك لحظه هم نمی شود آقا دخیل دل

از پرچم سیاه عزای تو وا كنیم

با یك سلام، می شود از راه دور هم

دل را دوباره زائر قبر شما كنیم

امام حسین(ع)-مناجات محرمی

می آئی و دوباره غمی ناب می شوم

از چشمه های اشک تو سیراب می شوم

ماه محرّم است و خدا اشک می خرد

آری دوباره گوهر نایاب می شوم

بعد از نماز، وقت ادای عزای تو

مِن بعد، اهل هیئت و محراب می شوم

یک پرچمی به سر در این خانه می زنم

این گونه در بهشت غمت باب می شوم

من در طواف اشک بگردم به دور تو

از حاجیان مهریه ی آب می شوم

فرقی نمی کند که کجا خدمتی کنم

هر جا که هست خادم ارباب می شوم

این روزها هوای تو را جستجو کنم

این ماه را برای تو بیتاب می شوم

حتّی غبار پرچم تو می دهد شفا

این جا دخیل تک تک اسباب می شوم

ورود به ماه محرم

شادی برای تو غم عالم برای من

از ماه های سال، محرم برای من

آوای آسمانی داوود مال تو

خاموشی مقدس مریم برای من

از عشق خود جدایم و جای گلایه نیست

این بود ارث حضرت آدم برای من

بی مهری است رسم محبت برای تو

تنهایی است مونس و همدم برای من

این زخم ها معلم خندیدن من اند

حیرانم از ترحم مرهم برای من

یوسف که نیستم ولی آن بنده ام که هیچ

نگذاشته ست صاحب من کم برای من

بگذار عمر در گذر عشق طی شود

حتی اگر نشد که تو یک دم برای من...

امام حسین(ع)-مناجات-ورود به ماه محرم

این روزها غم تو مرا می‌کشد حسین

شب های ماتم تو مرا می‌کشد حسین

تا آن دمی که منتقم تو نیامده ست

سرخی پرچم تو مرا می‌کشد حسین

از لحظه‌ی ورودیه تا آخرین وداع

هر شب، محرّم تو مرا می‌کشد حسین

هنگام پر کشیدن یاران یکی یکی

اشک دمادم تو مرا می‌کشد حسین

داغ علی اصغر و عباس و اکبرت

غم‌های اعظم تو مرا می‌کشد حسین

از قتلگاه تو چه بگویم؟ حکایتِ

انگشت و خاتم تو مرا می‌کشد حسین

بر نیزه در مقابل چشمان خواهری

گیسوی درهم تو مرا می‌کشد حسین

سالار سر بریده‌ی زینب سرم فدات

هستی فاطمه! پدر و مادرم فدات