تبیان، دستیار زندگی

تفاوت های گروه خونی دارای دامنه وسیعی است، اما تفاوتی که بیشترین تاثیر را بر جنین و بارداری می گذارد، تفاوت های RH در پدر و مادر یا به زبان ساده تر گروه خون منفی و مثبت پدر و مادر است.

این تفاوت گروه خونی شدیدترین اثرات را بر جنین و بویژه فرزندان دوم به بعد می گذارد بنابراین مهم است بدانیم برای چنین افرادی چه باید کرد؟ مهم ترین نکته دانستن دقیق و بدون اشتباه گروه خونی پدر و مادر از نظر RHاست؛ یعنی بدانیم پدر و مادر مثبت یا منفی (جدا از نوع گروه خونی A، B،AB یا O) است.

در صورتی که مادر دارای گروه خونی منفی و پدر مثبت باشد، این زوج نیاز به کمک و توجه دارند. در این زوج، جنین می تواند دارای گروه خونی منفی یا مثبت باشد.

اگر جنین گروه خون منفی (مثل مادرش) داشته باشد، هیچ مشکلی برای مادر و جنین ایجاد نمی شود، اما اگر جنین دارای RH مثبت باشد، ممکن است با مشکلاتی چون سقط یا فوت جنین در اواخر بارداری یا مشکلات مادرزادی در جنین چون نارسایی قلبی و در شایع ترین شکل خود با زردی نوزادی روبه رو شویم.

البته باید گفت که هر نوع زردی نوزادی مربوط به تفاوت های گروه خونی نیست، اما اگر از این نوع باشد جزو دسته زردی های خطرناک دوران نوزادی است.

برای پیشگیری از این نوع مشکلات در مادرانی که گروه خون منفی دارند، قبل از هر چیز گروه خونی پدر را چک کرده و در صورت مثبت بودن RH پدر، شروع به اقدامات لازم می کنیم.

درباره این مادران پرسش مهم این است که آیا تاکنون خون دریافت کرده اند یا سقط جنین داشته اند؟ در صورتی که پاسخ آری است باید دانست که ممکن است خون دریافتی دارای گروه خونی مثبت بوده باشد یا جنینی که سقط شده، این گروه خونی را داشته باشد.

در این شرایط ممکن است خون مادر علیه موادی که از خون انتقالی یا از خون جنین سقط شده وارد خونش شده باشد، حساس شده و ضد آن تحریک شده باشد و در نتیجه در حاملگی بعدی این خون تحریک شده، جنین دارای گروه خونی مثبت را دفع می کند یا دست کم جنین را دچار مشکل لیز خونی و زردی پس از زایمان کند.

در این افراد با انجام یک تست خاص مطمئن می شویم که خون مادر علیه گروه مثبت خونی تحریک شده یا نه و در صورتی که این اتفاق نیفتاده باشد (یا در اولین بارداری) باید مادر در بیست و هشت تا سی ودو هفتگی آمپول «روگام» دریافت کند.

این آمپول از تحریک شدن خون مادر علیه جنین جلوگیری می کند و اثر آن تا چهار هفته بعد باقی می ماند.

دکتر ثریا عالمی - جراح و متخصص بیماری های زنان و زایمان

برای همین هم از شیوه های مختلفی کمک می گیرند تا از شر این موها خلاص شوند. در صورتی که به گفته دکتر رحمانیان، ابتدا باید عامل ایجادکننده این مشکل، تشخیص داده و درمان شود. بنابراین مهم است بدانیم این موها به چه دلیلی ایجاد شده است تا بتوانیم روش درمانی مناسبی را نیز انتخاب کنیم.

رویش موهای زائد؛ نشانه است نه بیماری

زمانی که موهای زائد از پوست بیرون می زند، اولین و بهترین کار این است که به فکر پیدا کردن علت باشید، چراکه علل متعددی می تواند موجب رویش این موها شود.

دکتر مسعود رحمانیان، فوق تخصص غدد درون ریز و متابولیسم در گفت وگو با «جام جم» رویش موهای زائد یا هیرسوتیسم را چنین تعریف می کند: رشد موهایی زبر و خشن در قسمت هایی از بدن که رشد مو وابسته به هورمون های جنسی مردانه است، هیرسوتیسم نامیده می شود.

البته ممکن است در نواحی مختلف بدن، موهایی وجود داشته باشد یا ایجاد شود ولی هیرسوتیسم فقط به مواردی اطلاق می شود که موهای زبر و خشن در قسمت های خاصی از بدن مانند چانه، گونه ها، قفسه سینه، بازو و قسمت بالایی دست ها و کشاله ران نمایان شود. این پزشک متخصص می گوید: موهایی که در این قسمت ها رشد می کند، وابسته به هورمون های جنسی مردانه است. بنابراین زمانی که خانمی با این مشکل روبه رو می شود، می توان گفت دچار رشد موهای زائد یا هیرسوتیسم شده است که می تواند نشانه ای از یک بیماری باشد. وی با اشاره به این که رویش موهای زائد مشکل شایعی است، یادآور می شود: تقریبا 5 تا 15 درصد خانم ها، در جوامع مختلف درگیر این مساله هستند و به نوعی رویش موهای زائد را تجربه می کنند.

پرمویی یا رشد موهای زائد؟

خیلی وقت ها پرمویی با موهای زائد اشتباه گرفته می شود و در نتیجه، درمان ها هم نتیجه دلخواه را در بر نخواهد داشت. دکتر رحمانیان در این باره خاطرنشان می سازد: هیرسوتیسم یا رویش موهای زائد به مواردی اطلاق می شود که موهایی زبر و خشن در نواحی خاصی از بدن که به هورمون های جنسی مردانه وابسته است، رشد کند. در حالی که پرمویی یا هایپرتریکوزیس به رویش مو در قسمت هایی از بدن گفته می شود که به هورمون های جنسی مردانه وابسته نیست. به عنوان نمونه فردی که در ناحیه پیشانی دچار پرمویی است، نباید این مشکل را با رشد موهای زائد اشتباه بگیرد. البته معمولا این موها نرم بوده و مانند موهای زائد، ضخیم و خشن نیستند.

بیماری های مختلف، عامل رویش موهای زائد

همان طور که گفته شد، رویش موهای زائد علل متفاوتی دارد که شایع ترین آنها بیماری سندرم تخمدان پلی کیستیک است. دکتر رحمانیان با اشاره به این موضوع، می گوید: سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCO) بیماری شایعی است که می تواند موجب رویش موهای زائد شود و تقریبا 18 درصد خانم ها نیز در سنین باروری، به این بیماری مبتلا هستند.

وی می افزاید: بیماری های دیگری مانند کم کاری غده تیروئید یا پرکاری غده آدرنال نیز می تواند با رشد موهای زائد همراه باشد. البته بیماری پرکاری غده آدرنال که کوشینگ نامیده می شود، مورد نادری است و کمتر شاهد آن هستیم. پرکاری غده هیپوفیز نیز منجر به ترشح هورمونی به نام پرولاکتین شده و می تواند با افزایش رشد موهای زائد همراه باشد. این فوق تخصص بیماری های غدد ادامه می دهد: مصرف برخی از داروها مانند داروهای ضدتشنج یا بعضی از داروهای قلبی هم می تواند به عنوان عارضه دارویی، باعث رویش موهای زائد شود. برخی از سرطان ها نیز ممکن است عامل ایجاد موهای زائد باشد. علاوه بر اینها، زمینه های ارثی و ژنتیکی هم یکی از عوامل موثر در رویش موهای زائد به حساب می آید.

چه زمانی، به چه پزشکی مراجعه کنیم؟

رشد یکی دو تا موی زائد، ممکن است بعضی از خانم ها را حسابی نگران کند و باعث شود آنها به پزشکان متعددی مراجعه کنند. در حالی که عده ای دیگر اصلا توجهی به این موها ندارند و مراجعه به پزشک را ضروری نمی دانند.

دکتر رحمانیان ضمن بیان علائمی که مراجعه به پزشک را ضروری می سازد، یادآور می شود: بسیاری از خانم ها از نظر زیبایی، برای درمان موهای زائد به پزشک مراجعه می کنند و حتی در موارد خفیف رشد موهای زائد نیز درصدد درمان و برطرف کردن این موها هستند. با این حال، نباید فراموش کنیم در صورت بروز علائم خاصی، لازم است بلافاصله به پزشک مراجعه شود. پیشرفت و رشد سریع موهای زائد، ایجاد این موها در سنین بالاتر از سی سالگی، بروز علائمی همراه با رشد موی زائد مانند خشن شدن صدا که می تواند ناشی از وجود هورمون های جنسی مردانه باشد و رویش شدید این موها همگی ازجمله عواملی است که باید آنها را جدی گرفت و به پزشک مراجعه کرد. وی می افزاید: رویش موهای زائد به سه دسته شدید، خفیف و متوسط تقسیم می شود و در صورتی که فردی با نوع شدید این مشکل روبه روست، حتما باید برای پیگیری و بررسی های بیشتر، در اولین فرصت به پزشک مراجعه کند. موهای زائد خفیف و متوسط در اغلب موارد ممکن است ناشی از بیماری های خوش خیم مانند سندرم تخمدان پلی کیستیک باشد که البته در این موارد هم بهتر است به پزشک مراجعه و مشکل را درمان کنید. متخصص پوست، موهایی را که وجود دارد، از بین برده و متخصص غدد مانع رویش موهای جدید می شود.

از تشخیص تا درمان

دکتر رحمانیان درباره روش های تشخیصی و درمان، توضیح می دهد: با توجه به این که موهای زائد به علل متفاوتی ایجاد می شود، لازم است در بررسی های آزمایشگاهی، هورمون های مختلف بدن را بررسی و کنترل کنیم و بعضی از اختلالات آنزیمی نیز باید بررسی شود. گرفتن شرح حال دقیق و کامل از بیمار نیز در تشخیص عامل اصلی ایجاد این موها موثر خواهد بود. به گفته وی، در بیش از 90 درصد موارد، رویش موهای زائد به علل خوش خیم مربوط می شود و با برطرف کردن علت اصلی، این مشکل هم درمان خواهد شد.

بنابراین تنها کاری که باید برای برطرف کردن موهای زائد انجام شود، مراجعه به پزشک و تشخیص علت اصلی ایجادکننده مشکل است تا با درمان آن، رشد موهای زائد هم برطرف شود.

نیلوفر اسعدی بیگی / جام جم

جناب سارتر برای اثبات فرمایش و تئوری خودشان هزار و یک دلیل دارند که چون ما اصولا حرف کس دیگری را غیر از خودمان قبول نداریم، از ذکر دلایل ایشان صرفنظر می کنیم.

عجالتا برویم سر اصل موضوع

راستش را بخواهید مانده ایم عرایضمان را چطوری شروع کنیم که خدای نکرده به کسی برنخورد و فردای چاپ مطلب یقه ما را نگیرند که آقای محترم در جامعه ما این حرف ها خریدار ندارد و ما اصولا آدم های فرهیخته و... هستیم، اما بعد کمی که بیشتر فکر کردیم دیدیم... اصلا از خودمان شروع کنیم بهتر است.

عرضم به حضورتان از خدا که پنهان نیست از شما چه پنهان، ما کلا اهل دروغ گفتن نیستیم! یعنی این جوری تربیت شده ایم، آن هم نه تنها در محیط خانواده، بلکه در جامعه ای که پر از... بگذریم. اما بین خودمان باشد گاهی از دستمان در می رود و دروغی آن هم نه خیلی بزرگ از دهانمان می پرد بیرون! البته ناگفته نماند دروغ های ما همگی مصلحتی هستند و شما بهتر از ما می دانید: «دروغ مصلحت آمیز، به از راست فتنه انگیز است» و چقدر خوشحالیم همه ما از بین تمام آموزه های بزرگان محکم چسبیده ایم به این فرمایش شیخ اجل و آن را آویزه گوشمان کرده ایم!

به هرحال نمی دانیم شما هم مثل ما از فرط بیکاری یک گوشه نشسته اید و به این مساله مهم دقت کرده اید که بخشی از حرف های متداول روزانه ما دروغ است ـ بلانسبت شما ـ آن هم دروغ هایی که هیچ ضرورت و مصلحتی برای گفتن آنها نیست! از همان احوالپرسی های الکی و تعارف های بی اساسی که برای هم تکه پاره می کنیم تا... ـ تا هرجا که دلتان بخواهد ـ و به جایی رسیده ایم که اگر حواسمان نباشد و جسارتا حرف راستی بزنیم باید با کلی قسم و آیه اطرافیانمان را مجاب کنیم حرف ما را قبول کنند.

اصلا عنایت بفرمایید تا ما بخشی از تحقیقات مفصل خودمان را در خصوص دروغ های مصلحتی که این روزها ورد زبان همه ما شده خدمتتان عرض کنیم.

مثلا در زمان خرید سراغ هرمغازه ای که می رویم اصرار دارند جنسشان اصل است. راست هم می گویند ماخودمان تی شرتی خریدیم که کلی جلو و عقب آن آرم دارد، اما پشت یقه اش نوشته تولید برادران...!

یا در مراجعه به ادارات وقتی کارمندان زحمتکش حوصله انجام کار ما را ندارند، می گویند: «فقط امضای رئیس مانده» یعنی حالا حالاها باید برویم و بیاییم.

یا مدام به همدیگر یادآور می شویم پول شخصیت نمی آورد، اما هر آدم پولداری را که می بینیم بی اختیار ارادتمان نسبت به ایشان قلمبه می شود.

یا... همه بچه ها خوشگلن، از فکر تو تا خود صبح بیدار بودم، منو تو جوونی هام ندیدی، این بهترین کادوییه که تو زندگیم گرفتم، از این همین یه دونه مونده، همشو فروختم، مادر نزاییده کسی رو که چپ نگام کنه، خونه رو تخلیه کنین پسرم ازدواج کرده، شما فرم رو پر کنین ما باهاتون تماس می گیریم، کار که عار نیست، همه آدم ها زیبایی خاص خودشون رو دارن، تلاش کنی به هرچی بخوای می رسی، پول، چرک کف دسته، بچه دختر و پسرش فرقی نمی کنه و علم بهتر از ثروته. اینهایی که عرض کردیم به اضافه خیلی چیزهای دیگری که نمی توانیم عرض کنیم، بخش عمده ای از مکالمات امروزه ماست.

راستی شما اهل دروغ گفتن مصلحتی هستید؟

نزدیک بود یادمان برود که بگوییم جمله ابتدای مطلب ما متعلق به جناب سارتر نبود. دروغ گفتیم ـ البته مصلحتی! ـ بین خودمان باشد آن جمله متعلق به خودمان است. اما برای هر کسی که تعریف می کنیم، می گوییم سارتر گفته تا اثر گذاری آن بیشتر شود. شما هم همین کار را بکنید. جواب می دهد.

مهیار عربی / جام جم

این گزارش 156 کشور جهان را مورد بررسی قرار داد و کشورهایی که سطح شادی آنها در بالاترین سطح قرار داشت را به این ترتیب اعلام کرده است: دانمارک، نروژ، سوئیس، هلند، سوئد، کانادا، فنلاند، اتریش ، ایسلند و استرالیا.

براساس این گزارش، ارمنستان در رده 128، روسیه در رده 68 ، ترکیه در رده 77 ، آذربایجان در رده 116، آمریکا در رده 17، گرجستان در رده 134 و ایران در رده 115 قرار گرفت.

برخی تحقیقات نشان می دهد که سلامت روانی مهمترین عامل تعیین کننده شاد بودن و یا نبودن فرد است، اما حتی در کشورهای غنی، کمتر از یک سوم از افراد تحت درمان برای یافتن سلامت روانی خود هستند.

درحال حاضر درمان های خوب و مقرون به صرفه برای افسردگی، اضطراب و روان پریشی وجود دارد و اگر این درمان ها به طور گسترده در دسترس مردم قرار می گرفتند، شادی در جهان نیز افزایش می یافت.

این گزارش همچنین نشان دهنده مهمترین مزایای شادی است. افراد شاد طولانی تر و موثرتر زندگی می کنند، درآمد بهتری دارند و شهروندان بهتری برای جامعه مدنی خود هستند.

براساس این گزارش، مردم رواندا، بروندی، جمهوری آفریقای مرکزی، بنین و توگو درمیان کشورهایی هستند که دارای کمترین میزان رضایت در زندگی خود هستند.

گزارش منتشر شده از شادترین کشورهای جهان افزوده است که نسبت به پنج سال گذشته دنیا جای شادتر و سخاوتمندتری شده است، تغییرات فاحش اقتصادی و سیاسی از عوامل کاهش سطح رفاه در برخی کشورها بوده است.

رتبه کشورهایی چون یونان، ایتالیا، پرتغال و اسپانیا به علت تأثیر بحران منطقه یورو کاهش چشمگیری داشته است و مصر، میانمار و عربستان نیز در پرتو آشفتگی های اخیر سیاسی و مدنی خود دچار کاهش شدید در سطح رضایت و شادی مردم خود شده اند.

مصر بزرگترین سقوط را در سطح شادی داشته است و با در نظرگیری رتبه یک تا 10 و درنظر گیری 10 به عنوان شادترین سطح رتبه مصر در سال 2012 به 4.3 رسید درحالی که این رتبه در سال 2007 ، 5.4 اعلام شده بود.

آنگولا، زیمبابوه و آلبانی بیشترین افزایش شادی را درمیان کشورهای مختلف داشته اند.

این گزارش تصریح می کند: مردم می توانند به علل بسیاری ناخوشنود باشند این علل از فقر تا بیکاری و از هم پاشیدگی خانوادگی و بیماری جسمی گسترده است اما در هر جامعه ای بیماری روانی مزمن علت بسیار موثری برای داشتن احساس بدبختی تلقی می شود، اگر می خواهیم دنیای شادتری داشته باشیم باید رویکرد جدیدی به سلامت روانی در پیش بگیریم.(مهر)

پدرو ونیا سفیر اسپانیا همراه خانواده اش حالا دو سال است که در تهران زندگی می کند و ایران را (برخلاف خیلی از ایرانی ها) خیلی خوب گشته است.

از همدان و کرمانشاه و کرمان گرفته تا کاشان و اصفهان و البته جنوب. با او درباره ایران و جاذبه های دیدنی اش، رفتار و سبک زندگی مردمان و البته غذاهای خوشمزه اش گپ زدیم که خواندنش خالی از لطف نیست.

شما قبل از این که به ایران سفر کنید، چه تصور و تصویری از ایران در ذهن داشتید؟

من درباره ایران هیچ نظری نداشتم؛ بلکه نظراتم به روزنامه های معمول خارج از ایران نزدیک بود و به نوعی ذهنیت من به واسطه تبلیغات علیه ایران نسبت به این کشور منفی بود، اما اکنون فاصله زیادی بین آن نظرها و نظر امروز من وجود دارد؛ آنچه که در روزنامه ها و رسانه های اروپایی درباره ایران گفته می شود، با واقعیتی که من آن را درک کردم، کاملا متفاوت است.راستش وقتی حکم ماموریتم را به ایران دیدم، زیاد خوشحال نبودم و اگر فرصتی داشتم سعی به تغییر آن می کردم. اطلاعات کاملا ضعیفی از ایران در اختیارم بود و تصور نادرستی از موقعیت این کشور داشتم، اما حالا پس از گذشت حدود دو سال از ماموریتم در این کشور، نظرم کاملا با روز اول متفاوت است و ذهنم با واقعیت ایران آشنا شده است.

قبل از ایران در کدام کشورها اقامت داشتید؟

من مستقیم از مادرید وارد خاک ایران شدم، اما در فرانکفورت، برلین، الجزایر، دوسلدورف و  پاکستان سمت های دیپلماتیک داشته ام، البته در بولیوی هم اقامت داشته ام.

نظرتان درباره مردم ایران چیست؟

به طور کلی وقتی مردم ایران متوجه می شوند که شخصی از خارج از مرزهای این کشور آمده، به او نزدیک می شوند و علاقه مند هستند نظرش را درباره ایران بدانند و در نهایت با تمام توان به او کمک می کنند تا مبادا کمبودی داشته باشد. این بهترین امتیاز ایرانی ها برای گردشگران است. این دقیقا همان تصور اشتباهی است که بسیاری درباره مردم ایران دارند. آنها فکر می کنند طی سفرهایشان با مردمی خشن یا بی تفاوت روبه رو خواهند شد که واقعیت کاملا برعکس است و خونگرمی و مهمان نوازی ایرانی ها باعث تعجب گردشگران می شود. مردم ایران به شکل غیرقابل تصوری مهمان نواز و خونگرم هستند.

به کدام شهرهای ایران سفر کرده اید؟

قم، کاشان، اصفهان، یزد، شیراز، قزوین، زنجان، تبریز، کرمانشاه، همدان، کرمان و بم.

نظر شما درباره جاده های ایران چیست؟

بسیار عالی هستند. جاده های ایران برای رانندگی مناسب و در برخی موارد کاملا مدرن هستند.

درباره علائم و تابلوهای راهنما چه نظری دارید؟

این تابلوها قابل اعتماد هستند و برای خارجی ها قابل درک، چون معمولا دوزبانه نوشته شده اند که قابل تحسین است، اما مشکل اصلی این است که امکان استفاده از سیستم هدایت ماهواره ای خودرو در ایران امکان پذیر نیست و اگر هم باشد، اطلاعات به روز نیست. این موضوع کمی کار را سخت کرده، ولی در کل امتیازات زیادی نسبت به برخی کشورهای همسایه در اختیار ایران است.
درباره ترافیک صادقانه بگویم؛ قصد این که بگویم اسپانیا بهتر است یا ایران را ندارم، اما همان طور که می دانید چند سال پیش اسپانیا هم از تصادفات جاده ای و آمار مجروحان و مصدومان این تصادفات رنج می برد؛ دقیقا همین حالتی که در ایران است، اما با تغییر فرهنگ رانندگی توانستیم بسیاری از مشکلات را برطرف کنیم. درباره ایران من مشکل را به دو بخش درون شهری و برون شهری تقسیم می کنم. درباره علائم و راه های درون شهری هیچ مشکلی نیست، چون همه چیز طبق استاندارد است، فقط اصلی ترین مشکل عابران پیاده هستند که به عقیده من به میزان زیادی در ترافیک شهری نقش دارند. به عنوان مثال در تقاطع ها، کل مسیر در اختیار پیاده هاست، بدون این که توجه به حق تقدم داشته باشند. به هر حال هم عابران پیاده و هم رانندگان باید کمی خودشان و نظراتشان را تغییر دهند تا مشکلات کمتر شود، اما در جاده ها اوضاع فرق می کند. نمی دانم چرا همه رانندگان ایرانی علاقه مند هستند از سمت چپ رانندگی کنند. فرض کنیم در اتوبان مشغول رانندگی هستیم و با توجه به محدودیت سرعت باند اول و دوم، اتوبان خالی است و همه با همین سرعت در حرکت هستیم، اما باز هم رانندگان پشت سر بوق می زنند و قصد سبقت گرفتن دارند، حال آن که با حداکثر مجاز سرعت همگی در حال رانندگی هستیم. همین امر باعث ازدیاد تصادفات و در نهایت ترافیک جاده ای می شود؛ در حالی که به طور کلی شرایط جاده کاملا مناسب است.

به عنوان گردشگر خارجی، علاقه مند به ارتباط با مردم مقصد هستید یا به جاذبه های تاریخی توجه می کنید؟

این مساله کاملا شخصی است. هنگام سفرهایم باید تجربیات تازه ای از شهر محل اقامت خودم به دست آورم. به عنوان مثال اصفهان شهری جذاب برای گردشگران است، اما بناهای تاریخی، کاشیکاری و بازارهای سنتی خاصیت همه شهرهای باستانی است و به عقیده من باید جاذبه های نوینی را تجربه کنیم. به هر حال من و همسرم ابتدا به تاریخ و بناهای تاریخی علاقه داریم. این کاری است که هم در اروپا هنگام سفرهایمان انجام می دادیم و هم در ایران و البته ارتباط با مردم هم بخشی از سفر است، اما در ایران چون نمی توانیم فارسی صحبت کنیم، بدون تردید این موضوع کمرنگ می شود. به هر حال تجربه محیط اطراف برای گردشگران لازم و ضروری است، به همین دلیل من همیشه سعی می کنم با خودرو سفر کنم، چون با هواپیما این امکان نیست که واقعیت محیط اطراف را تجربه کنیم.

ایران برای گردشگران خارجی کشوری جذاب است؟

بدون تردید پاسخ شما مثبت است، اما درباره گردشگری ایران در جایی خواندم که حدود یک میلیون گردشگر سالانه از این کشور بازدید می کنند؛ تعجب کردم. ببینید وسعت ایران به اندازه آلمان، فرانسه، اسپانیا و ایتالیاست. ایران کشوری است با حدود 75 میلیون نفر جمعیت و تاریخی چندهزارساله و با جاذبه هایی غیرقابل تصور برای جذب گردشگران، اما کشور من اسپانیا امسال یعنی 2013 میلادی توانسته حدود 16 میلیون گردشگر پذیرایی کند، با وسعتی کمتر از ایران و جمعیتی حدود 40 میلیون نفر، یعنی چیزی حدود یک چهارم جمعیت کشور توانسته ایم گردشگر جذب کنیم. حالا ایران با 75 میلیون نفر جمعیت، تنها یک میلیون نفر. فکر می کنید مشکل کجاست. با توجه به تمدن تاریخی ایران، هیچ عددی برای گردشگران ورودی به ایران نمی توان تصور کرد، چون بی نهایت جاذبه در ایران هست که می تواند میلیون ها نفر را هر سال به این کشور دعوت کند.

به نظر شما مشکل اصلی کجاست؟

به نظر می رسد مشکل اساسی تصویر غیرواقعی ساخته شده از سوی رسانه ها از ایران است، اما می توان به زیرساخت های گردشگری ایران هم اشاره کرد که هنوز برای پذیرایی از حجم بالای گردشگران مهیا نیست. در این زمینه باوجود  این که ایرانی ها مهمان نواز هستند، اما در زمینه گردشگری و خدمات آن باید تغییرات عمده ای به وجود آورد. به عنوان مثال خدمات رستوران ها، خدمات هتل ها و خدمات تفریحی به طور کلی صنعت گردشگری؛ صنعتی بین المللی است که نیازمند روش های جهانی و البته خدمات نوین است. بنابراین اگر نتوانستیم بخوبی خدمات رسانی کنیم، هیچ گردشگری هم وارد منطقه نخواهد شد و درآمدی هم در کار نیست.

نظر شما درباره سطح توان مکالمه به زبان انگلیسی ایرانیان چیست؟

بسیار خوب است و می توان به عنوان یکی از امتیازات کشور از آن یاد کرد. اگر حتی قصد مقایسه با کشور خودم داشته باشم، باز هم باید بگویم ایرانیان در مقام بالاتری هستند. برای شما در این زمینه یک مثال می زنم؛ چندی پیش مهمانی از اسپانیا داشتم و قرار بود برای استقبال وی به فرودگاه بروم. متاسفانه خروجی فرودگاه بین المللی تهران را در اتوبان قم رد کردم و از مقصد خودم فاصله گرفتم. تقریبا نیمه شب بود که کنار جاده ایستادم. جلوی یکی از خودروهای عبوری را گرفتم و با اشاره به وی فهماندم که قصد رفتن به فرودگاه را دارم. این ایرانی و راننده محترم گفت دنبال وی حرکت کنم و از مسیر اصلی خود خارج شد و من را تا خروجی صحیح هدایت کرد. بنابراین به شما می گویم که زیاد هم سطح زبان لازم نیست و می توان به مقصود رسید. به هر حال بدون در نظر گرفتن زبان انگلیسی یا هر زبان دیگر همه مردم آماده همکاری و کمک به دیگران هستند. پس نیازی به دانستن زبان نیست، اما باید به این نکته توجه داشت که اگر همه مثل من خوش شانس نباشند، مشکلاتی خواهند داشت.

نظر شما درباره رستوران های ایران چیست؟

یکی از اصلی ترین زیرساخت های گردشگری، رستوران های کشورهاست. اصلی ترین مشکل رستوران های ایران منوهای محدود آنهاست؛ همه جا برنج و کباب است. شاید خیلی از گردشگران قصد تجربه غذاهای محلی را داشته باشند، مثل فسنجان، قرمه سبزی، میرزاقاسمی و... اما بیشتر رستوران ها فقط کباب و برنج دارند. این نقطه ضعف بزرگی بین گردشگری و رستوران های ایرانی است. این تنوع در رستوران های داخل تهران قابل قبول است، اما خارج از تهران خیر. به عقیده من، صبحانه های ایران بهترین منوی رستوران هاست.

کدام غذاهای ایرانی را دوست دارید؟

قرمه سبزی، میرزاقاسمی و فسنجان. یکی از غذاهای مورد علاقه من ته چین است که در کشور من هم شبیه آن هست.

غذاهای اصلی اسپانیا چیست؟

برنج در کشور من بسیار مصرف می شود و به طور کلی اسپانیا به عنوان دومین کشور مصرف کننده غذاهای دریایی است.

در سفر بعدی به کدام شهر می روید؟

علاقه مندم در فرصتی مناسب به اردبیل سفر کنم، ولی همه به من می گویند هنوز وقت این شهر نیست، چون شهریورماه جاده های ایران شلوغ است.

یک کلمه درباره ایران بگویید؟

بیایید.

یک کلمه درباره اسپانیا بگویید؟

بمانید.

فکر می کنید ایرانی ها کشور شما را به چه چیزی می شناسند؟

فوتبال. تیم های فوتبال کشور من برای شما کاملا جاافتاده است.

و اسپانیایی ها؟

خیلی از مردم کشور من درباره ایران زیاد اطلاع ندارند، اما متاسفانه تبلیغات منفی رسانه ها خیلی روی ذهن آنها تاثیرگذار بوده است.

عماد عزتی - جام جم