تبیان، دستیار زندگی

باز شکست تیم قرمز شده

 موی همه قرمزی ها وز شده 

 باز سوراخ شد تور دروازه شان

 قلب همه شان ولز و جز شده

 تیری که آرش رها کرد کنون

 باعث اشک همه قرمز شده

 باز گنه کار شد این داوری

 برد قرمز هم دیگه هرگز شده

 شعرشکستش را(رها)چون سرود

 غصه قرمز چنان دز شده  

زدرس و مشق و تمرین رنج ‌داری
معدل زیر چار و پنج داری

ریاضی هفت شیمی دو زبان صفر
تو با این نمره‌هایت گنج‌ داری

به مجنون زد شبی لیلی ایمیلی
که دیگر نیستت با بنده میلی

جوابش داد مجنون من چه سازم
که مجنون اندک و لیلی‌ست خیلی

نه هرکس نام او الله دارد
به اوصاف الهی راه دارد

گهی خوانند کس را هیبت الله
که در دل وحشت از روباه دارد

به سهراب سپهری گفت مردی
زمن پرسی که کفشم را چه کردی

بکن کاری که از بی‌انضباطی
دگر دنبال کفش خود نگردی

رفیق است آنکه دل را تازه دارد
چه سودی دارد ابری که نبارد

برو قی‌قی به قاقای کسی نه
که او لی‌لی به لالایت گذارد

سری که شد کویر لوت کرمان
نگردد سبز با دارو و درمان

زمین شوره سنبل بر نیارد
درو تخم عمل ضایع مگردان

3 تا شعر از شعرای عزیزمون گذاشتیم میزان دخلو تصرف در حد صفر است ببینیم

در بساط بی دلان، اختر شمردن مشکل است

آبروی خود میان خلق بردن مشکل است

صحنه آیینه را دیدار بلبل شرط نیست

جلوه طاووس را در گل فشردن مشکل است

آبدزدک در خفا آبی به خجلت می خورد

مال مردم را میان جمع خوردن مشکل است

هر که بامش بیش، برفش بیش، یعنی فصل برف

زندگانی بالاخص اطراف جردن مشکل است

پیر, ما را وقت رفتن نکته ای در کار کرد:

کارها را دست نامحرم سپردن مشکل است

نیست «ملا» بردن بار امانت هیچ سخت

زیر بار منّت اغیار مردن مشکل است

ابوالفضل زرویی نصرآباد

حالا که شده نوبت وام من ، از این رو

اینقدر مشو جان رضا ضامن آهو

زُوّار تو هستند ز هر قوم و ز هر رنگ

سر گرم طواف تو به هر شکل و به هر بو

پرسید کسی ، میرسد آیا به جلو دست؟

گفتم که: من اینجا ، چه خبر دارم از آن تو !

چون قوّت چشمان مرا حدّ و حدودی ست

حتی اگر اقدام کنم با خم ابرو !

در صحن هم آقا ! به خدا بود نصیبم

گه دسته ی جارو و زمانی خود جارو

پهلوی ضریح توام اما به چه وضعی!

خدّام تو نگذاشت برایم پک و پهلو

با فلسفه و منطق و طب کار ندارم

بیمار تو را نیست نیازی به ارسطو

صد بار برانی اگرم از درت ، آقا !

این زائر آواره مگر میرود از رو ؟!

ناصر فیض

فکرم همه‌جا هست، ولی پیش خدا نیست

سجاده زردوز که محراب دعا نیست

گفتند سر سجده کجا رفته حواست؟

اندیشه سیال من ـ ای دوست ـ کجا نیست؟!

از شدت اخلاص من عالم شده حیران

تعریف نباشد، ابداً قصد ریا نیست!

از کمیتِ کار که هر روز سه وعده

از کیفیتش نیز همین بس که قضا نیست

یک‌ذره فقط کُندتر از سرعت نور است

هر رکعتِ من حائز عنوان جهانی‌ست!

این سجده سهو است؟ و یا رکعت آخر؟

چندی‌ست که این حافظه در خدمت ما نیست

ای دلبر من! تا غم وام است و تورم

محراب به یاد خم ابروی شما نیست

بی‌دغدغه یک سجده راحت نتوان کرد

تا فکر من از قسط عقب‌مانده جدا نیست

هر سکه که دادند دوتا سکه گرفتند

گفتند که این بهره بانکی‌ست، ربا نیست!

از بس‌که پی نیم‌وجب نان حلالیم

در سجده ما رونق اگر هست، صفا نیست

به به، چه نمازی‌ست! همین است که گویند

راه شعرا دور ز راه عرفا نیست!

سعید طلایی

سلام
خیلی خوندنی بود زهرا خانوم، ممنون
یا علی

خیلی عالی بود

دستت طلا

سلام
شعر بسیار زیبا و پرمحتوایی بود، خودِ طنز بود.
ممنون
یا علی

سلام
اولا ممنون اقا شاهین قابلی نداشت
دوما شعرتون خیلی زیبا بود اقا پیمان
ممنونم

سلام

مدیر ما روزی جانشین بود
مدیر قبلمان را هم نشین بود
به ناگه آن مدیره غیب گردید
واین بر جانشینش عیب گردید
برای انجمن امری یقین شد
سبب بر غیبت او جانشین شد
صدا بر خاست از هر کوی وسوئی
که باید جاده گردد بازجوئی
ولی ناگه خبر آمد که جاده
به کانون مدیری پا نهاده
صباحی چند باشد او مدیر است
ندارد جانشین ومثل شیر است
خدا لطفی به افراد زمین کن
مدیر طنز،صاحب جانشین کن