ارتباط حضرت امام(ره) در دوران جنگ با رزمندگان ارتباطی دوسویه و فراتر از یک رهبر و مردم بود. هم حضرت روح الله(ره) علاقه ی زایدالوصفی به مردم و مخصوصا رزمندگان داشت و هم رزمنده ها تو جبهه منتظر بودن تا کلامی از لبان مبارک امامشون بیرون بیاد تا براش جون خودشون رو فدا کنن. نمونه های فراوونی از این علقه ی دوسویه وجود داره که اینجا به اختصار چند تاش رو اشاره میکنیم: شما در کجای تاریخ - جز یک برهه درصدر اسلام آن هم نه به طور وسیع بلکه به طور محدود - سراغ دارید که جوانان یک کشور این طور عاشق جنگ باشند؟ این طور عاشق دفاع از کشور خودشان باشند؟ و این طور ملت ، همه با هم یکصدا دنبال پیروزی ارتش و سپاه پاسداران و سایر قوای مسلحه باشند؟ و کجا دیدید که عاشقانه دنبال شهادت باشند؟ من به این چهره های نورانی وبشاش شما، و به این گریه های شوق شما حسرت می برم . من احساس حقارت می کنم . من وقتی با این چهره ها مواجه می شوم . و این قلبهائی که به واسطه توجه به خدای تبارک وتعالی این طور در چهره ها اثر گذاشته است ، احساس حقارت می کنم . من غیر از دعا که بدرقه شما کنم چیزی ندارم که به شما بکنم . من چطور به این احساسات خداگونه و به این توجهاتی که شما به خدای تبارک و تعالی دارید، و به این عزم راسخ شما و این شجاعت بینظیر شما، چطور من می توانم از شما ستایش کنم ؟ (سخنان امام در جمع پاسداران وبسیجیان - صحیفه امام/ ج13/ ص391) *** فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در دوران دفاع مقدس جایی نقل می کردند که در ایام عملیات کربلای پنج به یکی از دوستان گفتم: «بروید به آقای انصاری بگویید، از قول من به امام بگویند که امشب، شب سرنوشتساز است و دعا کنید ما با تمام قوا و دشمن با تمام قوا درگیر شدهایم». ساعاتی بعد متعاقب دریافت پیام حضرت امام(ره) مبنی بر اینکه «به بچهها بگویید من آنها را دعا میکنم.» برادر رضایی طی تماس با فرماندهان کلیه یگانها، پیام امام را ابلاغ کرد و تحرک جدیدی را همراه با شور و نشاط زایدالوصف در آنها به وجود آورد... *** سردار کوثری، یکی از فرماندهان نظامی دوران دفاع مقدس، از تأثیر پیامهای حضرت امام خمینی(ره) در اثنای عملیات خطاب به رزمندگان میگوید: «بر کنار از پیامهای کتبی و جامعی که حضرت امام(ره) در هنگام یا پس از خاتمه هر حمله خطاب به عموم ملت از جمله رزمندگان اسلام صادر میفرمود و از رسانههای گروهی کشور هم منعکس میشد، پیامهای شفاهی و بعضاً کتبی کوتاهی هم ایشان در آستانه عملیات یا در دشوارترین شرایط، خطاب به رزمندگان داشتند که این پیامها معمولاً از رسانهها پخش نمیشد و دریافت کننده اصلیشان، مشخصاً نیروهای عملکننده در خط مقدم جبهه بودند.
حجم این نوع پیامها در عملیات مختلف معمولاً از یک یا یک خط و نیم بیشتر نبود. پیام از جماران توسط حاج سید احمد آقا (خمینی) و یا حاج آقا توسلی به قرارگاه خاتمالانبیا(ص) ارسال میشد و از آنجا توسط سردار سرلشکر رضایی از پشت بیسیم برای ما خوانده میشد. خوب به یاد دارم هر بار که ما یکی از این پیامهای اختصاصی امام(ره) را برای بچه بسیجیهای حاضر در خط مقدم میخواندیم، چنان انقلاب روحی عجیبی در آنها روی میداد که میدیدیم برادرها بعد از شنیدن این پیامهای کوتاه، ذوقزده شده اشک شوق میریختند به خستگی ناشی از عملیات غلبه میکردند و برای ادامه نبرد، استقامت حیرتآوری از خودشان نشان میدادند. فیالواقع پیامهای حضرت امام(ره) در برهههای بحرانی جنگ، برای یکایک ما مسئولین واحدهای رزمی و رزمندگان اسلام، خیلی با برکت و راهگشا بود.