تبیان، دستیار زندگی

« کتاب : حدیث ابرار » 

مادر شهید سبیعی می گوید : معمولاً هر شب عید ماه ‏مبارک رمضان (عید فطر) نصرالله  به  خوابم  می آید .  می بینم  که غذا های مفصلی از برنج ؛ مرغ و میوه ‏های مختلف برایم تدارک دیده ‏است و می گوید : « مادر عزیزم ، بفرمایید بخورید ؛ نوش جان شما باشد » . گاهی هم می بینم که غذای خام آورده  است و از من می خواهد که غذا را خودم طبخ کرده ‏و بخورم . بعضی وقت ها نیز خربزه ‏و گلابی برایم تکه تکه می کند و آن ها را به من تعارف می کند .

« شهید نصرالله سبیعی / چغادک »

« کتاب : شقایق های خونین » 

مادر شهید حیدری می گوید :  روزی که بر سر مزار شهید رفته بودم ؛ بیهوش شدم و از حال رفتم و در آن لحظه شهید به خوابم آمد ، در حالی که که لباس سبز رنگی به تن داشت و چند تن از همرزمان شهیدش نیز با او بودند و نوری عجیب اطرافش  را  فرا گرفته  بود . از او پرسیدم  این  نور چیست ؟ گفت : « مولایم امام حسین (ع) است » . آن نور به من گفت : « مادر نگران نباش فرزندت درکنار ماست زیرا فرزندت در راه خدا و امر واجب جان خویش را نثار کرده است ؛ من تولد فرزندت را که به شهادت رسیده است به تو تبریک می گویم ؛ زیرا این تولدی دیگر است » .

« شهید غلامرضا حیدری / شهرستان تنگستان »

« کتاب : پردیس نشینان » 

مادر شهید رضایی می گوید : روزی  که  برای  آخرین  بار  داشت عازم جبهه می شد ، ما همگی او را تا کنار جاده بدرقه کردیم همه ی رزمندگان شاد و خوشحال بودند ، صدای صلوات در فضا پیچیده بود ، من از علیرضا خواستم که چند روزی  بیشتر نزد ما  بماند ، آخر تازه  از  جنگ  آمده  بود  و ما هم جنگ زده بودیم و جا و مکانی نداشتیم ؛ می خواستیم بماند و کمک حالمان باشد  و از بچه های  مرحوم  برادرش ‏نگهداری کند.  ‏ولی او می خندید و می گفت : « ‏مادر ؛  یکی  آن  طرف ها توی  جبهه مدام من ‏را صدا می زند که به آنجا بروم . مادر جان ؛ بگذار بروم و مرا حلال کن » ‏لحظه ای که می خواست از من جدا شود ، گفت : « ‏مادر ؛ من غسل شهادت کرده ‏ام ؛ شاید بروم و شهید بشوم و به آرزویم برسم ، شما را به خدا می سپارم ، خدا نگهدار شماست » .

 « شهید علیرضا رضایی / شهرستان گناوه »

« کتاب : تبسم سرخ » 

مادر شهید محمدی می گوید : « من دیشب خواب دیدم که درکنار رودخانه ای ایستاده ام . جمع زیادی از مردم نیز در آن جا حضور داشتند . از میان آن جمعیت نیرویی مرا وا می داشت که قایق را بگیرم ؛ اما هر چه تلاش کردم قایق را نگرفتم و رها شد » . موقعی مادر شهید محمدی آن خواب را تعریف می کرد که شب گذشته عملیات والفجر هشت صورت گرفته بود و علی محمدی نیز در آن حضور داشته و صبح همان روز متوجه می شود که این خواب در واقع خبر شهادت پسرش است .

« شهید علی محمدی / شهرستان تنگستان »

« کتاب : تبسم سرخ » 

مادر شهید مجیدزاده می گوید : یک شب خواب دیدم پسرم عبدالرضا ؛ در حالی که متبسم و نورانیا‏ست ، به آرامی مانند قاصدک در جای خرم و سرسبزی فرود آمد . قلبم در همان حال به شدت می زد ، اما در یک لحظه متوجه شدم که عبدالرضا به حرف آمد وگفت : « مادر من مطمئنم که شما در فکر تامین نیازهای من هستی ، اما نگاهی به این سرزمین بینداز ؛ ببین که من دیگر به تمام نیازهایم رسیده ام و آرزوهایم به نحو احسن برآورده شده است ؛ این ها همه از برکت شهادت است .

« شهید عبدالرضا مجیدزاده / شهرستان تنگستان »

« کتاب : تبسم سرخ » 

... مادر شهید قاسمی می گوید : پس از شهادت فرزندم ، در یکی از ماه های رمضان ، همین طور که پلک هایم سنگین می شد به خواب رفتم ؛ در خواب به خاطر خرابی ساعت فرزندم دل نگران بودم و می گریستم . پس از لحظاتی در همان عالم ؛ خود را در کنار مزار فرزندم یافتم . مات و مبهوت و با چشمانی پر اشک اطرافم را می پاییدم . یک دفعه گروهی سینه زن را دیدم که از جانب شمال ‏قبرستان ظاهر شدند ؛ همگی لباس هایی به رنگ سبز پوشیده و جوان ‏بودند ؛ سینه می زدند و نوحه می خواندند . همین طور که خوب نگاه می کردم پرویز را در میانشان دیدم . لباس سفیدی نیز بر تن داشت در دایره ی سینه زنان چون نوری به حرکت درآمد بود و نوحه خوانی می کرد . همین که نگاهش به من افتاد ، چونان نسیم و به آرامی خودش را به نزدم رساند . ایشان همان حالت مهربانی و تبسم همیشگی را داشت ، بدنش بوی عطر می داد ؛ به گونه ای که  بنده  هنوز آن  بو  را  از  پرویز  استشمام  می نمایم . بالاخره  نزدیک شد . من  پسرم  را  در آغوش گرفتم ؛ انگار  بهار را به من  ارزانی  کرده  بودند . لحظاتی  بعد  شهید  زبان  گشود  و گفت :  « ‏مادر ، چرا  گریه می کنی ؟ » ، ( آثار اشک بر گونه هایم مانده بود ) بعد ادامه داد : « ‏نمی دانی اگر گریه کنی باعث اذیت من می شود ؛ اگر قرار باشد گریه کنی ، دیگر به سویت نمی آیم » . در همان حال با تعجب به لباس هایم نگاه کردم ؛ لباس هایی که قبل از ملاقات به رنگ سیاه بود اینک به رنگ سفید در آمده بود . بسیار ذوق زده شده بودم . دقایقی بعد پسرم مرا نوازشی کرد ؛ تا درب حیاطمان همراهی ام نمود و خداحافظی کرد و برگشت ‏.

« شهید پرویز قاسمی / شهرستان تنگستان »

« کتاب : لاله های تنگستان » 

مادر شهید دهدار می گوید : وقتی خواستم بروم جسد  مطهر شهیدم را ببینم  مردم زیاد ایستاده بودند . وسط مردم که رسیدیم ، گفتم : مردم من به عنوان مادر می خواهم بروم بالای سر فرزند شهیدم . من دعا می کنم شما آمین بگویید  روی  خود  را به  قبله  کردم و  دست به دعا برداشتم ؛ گفتم : خدایا تو را قسم می دهم به شهدای کربلا که همان صبری که به حضرت زینب (س) خواهر امام حسین (ع) دادی ؛ موقعی که رفت بالای سر برادرانش ؛ امام حسین (ع) و ابوالفضل (ع) ؛ برادرزاده اش علی اکبر (ع) و قاسم ابن الحسن (ع) مقداری هم به من صبر بده تا من بتوانم پسرم را ببینم و برگردم ؛ تمام مردم آمین گفتند . رفتم به طرف فرزندم همین که وارد اتاقی که جسد مطهر او را در آن قرار داده بودند شدم ، عکس او را دیدم به برادرم و همراهانش گفتم : مرا به حال خود بگذارید ؛ کم کم رفتم بالای سر فرزندم ؛ من قبلاً حنا خیسانده  بودم تا دست و پای او را حنا بزنند ؛ ولی آنها این کار را نکرده بودند . گفتم : چرا دست و پای فرزندم را حنا نزدید ؟ چرا روی او شیرینی نمی ریزید ؟ شیرینی ها را دادم خاله اش و گفتم : روی فرزندم بریز . او هم مشغول گریه شد و نریخت . خودم گرفتم و ریختم روی او . گفتند : می خواهیم با تو مصاحبه کنیم ؛ حاضری ؟ گفتم : نه ؛ من الآن می خواهم با فرزندم صحبت کنم ؛ دور او چرخی زدم و او را خطاب کردم ؛ ‏ای کشته دور از وطن السلام علیک ، ای کشته راه نجات  ای پسرم می خواستم دامادت کنم ؛ روی به قبله بنشینم و دلشادت کنم ؛ شب عیش تو پوشم بر تو قبای شادیت ؛ اما حیف ازگل ارغوانی تو ؛ نمی دانم فرزندم موقع جان دادنت آبت دادند یا نه ؛ یا همچون امامت حسین (ع) با لب تشنه جان دادی ؟ گفتم : پسرم حلالت باد شیری که به تو دادم ؛ حلالت باد. گفتم : خدایا همان طور که قربانی امام حسین (ع) را قبول کردی قربانی مرا هم قبول کن .

« شهید مهدی دهدار / شهرستان تنگستان »

« کتاب : لاله های تنگستان » 

مادر شهید جعفری می گوید : یک شب آمد به خوابم ، دست بچه ای در دست داشت ؛ می خواستم او را ببوسم گفت : « بس است مادر»  گفتم : بچه داری ؟ بچه را به من داد و رفت ؛ من هم به دنبالش رفتم . خربزه ای به من داد . رفت بهشت اکبر تا شهید سید اکبر امیرزاده ‏و شهید حسن جمالی ایستاده و پشت سر آنها ما بقی شهدا ایستاده بودند ؛ به من لیوان شربتی داد . گفت : « مادر، برو بچه گریه می کند ما می خواهیم برویم کربلا نزد آقا امام حسین (ع) » .

« شهید محمد جعفری / شهرستان تنگستان »

« کتاب : لاله های تنگستان » 

مادر شهید باصری می گوید : فرزندم منصور در اصفهان زندگی می کرد . ‏همیشه از اصفهان برای دیدن من و برادرانش به اهرم می آمد . تا سال 67 که به دیدنم آمده بود ؛ با خواهرم نشسته بودیم و قلیان می کشیدیم . او گفت : « این آخرین قلیانی است که با شما می کشم و شما نزد من قلیان می کشید » . گفتیم : خدا نکند ؛ این چه حرفی است که می زنی . گفت : « من می خواهم بروم جبهه شاید این آخرین دیدارمان باشد ؛ مرا حلال کنید » .

« شهید منصور باصری / شهرستان تنگستان »

« کتاب : لاله های تنگستان » 

مادر شهید امیرزاده می گوید : ‏یک روز خانم مؤمنه ای آمد به منزل ما ‏؛ در حالی که سید اکبر جبهه بود ؛ گفت دیشب امام خمینی آمده به خوابم چیزی به من داده و گفته این را ببر به مادر سید اکبر بده . این خواب همزمان با ترکش خوردن سید اکبر در جبهه بود ؛ بعد از چند روز اکبر از جبهه به منزل آمد و استراحت کرد تا خوب شد و مجدداً  رفت به جبهه .

 « شهید سید اکبر امیرزاده / شهرستان تنگستان »