درس32:نماز مسافر
درس 32
نماز مسافر
«وَ إِذَا ضَرَبْتُمْ فِي الأَرْضِ فَلَيْسَ عَلَيْکُمْ جُنَاحُ أنَ تَقْصُرُوا مِنَ الصَّلَوةِ...»
«هر گاه در زمين راه مي پيماييد (به سفر مي رويد) بر شما باکي نيست که نماز را کوتاه کنيد...»
(سوره نساء، آيه 102) انسان بايد در سفر، با شرايطي که خواهد آمد، نمازهاي چهاررکعتي را دو رکعت (يعني شکسته) به جا آورد:
1 ـ سفر او کمتر از هشت فرسخِ شرعي * نباشد.
2 ـ از اول مسافرت قصد پيمودن هشت فرسخ را داشته باشد.
3 ـ به حد ترخص برسد.
4 ـ در بين راه، پيش از رسيدن به چهار فرسخ از قصد خود برنگردد.
5 ـ نخواهد پيش از رسيدن به هشت فرسخ از وطن خود بگذرد، يا ده روز يا بيشتر در جايي بماند.
6 ـ براي کار حرام سفر نکند و خود سفرِ هم حرام نباشد.
7 ـ بيابانگرد نباشد.
