تبیان، دستیار زندگی

باسمعه تعالی

1- عنوان بحث؛پور توس(م.رها)،یکی از کوچکترین بندگان مشهدی خدا،در این  جستار می خواهد به یکی از بزرگترین و فراگیرترین معضلات  و بحران های فرهنگی امروز شهر مقدس مشهد ؛یعنی تیران زدگی و به طبع آن غربزدگی بپردازد(چون خود تهران غرب زده است.)

 2- تاریچخه بحث؛ الف- از همان هنگامی که نادرشاه افشار مرد و مشهد دیگر پایتخت ایران نشد تا حالا ب-شاید هم از 1179خورشیدی که آقامحمدخان در روستای طهران تاجگذاری کرد(بابام مگه این مورد درست نیست،چون در نواری که از ناصرالدین شاه شنیده،جناب شاه شهید سعی می کرده که زبان ادبی را به لهجه ی خراسانی بگوید،مثلا مَگَته؛ ما شاه ممالک محروسه ایران نیرو فِرستادِم تا هرات رِ باز پس بیگیرَن)ج-شاید هم از آن روزی که مرحوم جلال آل احمد کتاب غربزدگی را نوشت. د- از روزی که رادیون و تلویزیون آرزون رفت. و ....

3- آسیب های این معضل؛الف-نابودی گویش ها و لهجه های ناب خراسان ب -گسست پیوند فرهنگی با نسل های گذشته(خودمم نِفهمیدم چی نوشتَم)ج- سوتی دادن وقتی که سعی می کنی ادای طهرانی ها را در بیاوری و طرف مقابل با این خودش ممکن است،طهرانی هم نباشد، بگه دادش مشدی ای؛ راحت باش و...

4- راهکارها درمان و پیشگیری از این  بحران؛ الف- فرهنگی سازی بشود(معمولا وقت راه حل یک مشکل را می پرسند، کارشناسا مِگَن باید فرهنگ سازی بشه)ب-کلاس های لهجه خراسانی در کودکستان ها و آمادگی ها و پیش دبستانی ها با همکاری آموزش و پرورش خراسان هرچه سریعتر ایجاد گردد).ج-از یزدی ها و اصفهانی ها یاد بگیریم، راه مبارزه و ایستادگی را.د- هر روز صبح وقتی که جلوی آینه موهایمان را درست می کنیم،10بار بگوییم؛    مُ مِتِنُم.. ه- این کلمات را هی تکرار کنیم، یره، کلپسه،سوسه لنگ،اخکوک،موسی کوتقی،غُجمه و ....

دوستان خراسانی و مشهدی برای تکمیل بحث، بویژه مورد راهکارها لطفا راهنمایی کنند. 

آره واقعا هم همینطوره. گاهی افراد رو دیدم که دارن خودشون و میکشن و ادایه طهرانی و غربی رو در میارن که وسطش آقاهه میگه داش راحت باش.

بیایید و این فرهنگ های ناباب رو تو شهره خودمون باب نکنیم........ هر چند فرهنگسازی در این زمینه نمیشهههه!!!!

ّه نام خدا

دوستان سلام

آقا رها خوشم آمد. خوب امدی.

تو بحث دو كلوم مشدی هم ابتدای بحث رو با همین موضوع شروع كردم . مخفی كردن لهجه و مسخره كردن لهجه ها توسط سایرین كه اصلا وجهه خوبی نداره.

موقع صحبت كردنمون دو حالت وجود داره. یا مشدی حرف میزنیم كه در اینصورت شاید خیلیها از این نوع صحبت كردن خوششون بیاد و یا اینكه سعی میكنیم مشدی حرف نزنیم و لهجه مون رو مخفی كنیم كه در اینصورت خیلی كم پیش میاد كه بتونیم سوتی ندیم. كه با تابلو شدن سوتی هامون تمسخر و خنده طرف مقابل رو(تیرونی ) رو باید به جون بخریم.

در این موضوع كه اصلی ادبیات فارسی رو باید در خراسان جست شكی نیست اما برعكس الان تیرونی حرف زدن رو اصل فارسی میدونن.حیف.

این تیرون زدگی بدجوری بین مردم رواج پیدا كرده. دیگه كم پیدا میكنه ادمایی مثل پیرهایی كه تو نوغون و سرشور و بالا خیابون و پایین خیابون و ... چنان مشدی حرف میزنن كه یك لحظه هم دلت نمیاد ازشون دور بشی و همش میخوای پیششون باشی و اونا حرف بزنن و تو لذت ببری.

اما راهكارها. تاوقتی كه از لهجه و اداب و رسوممون حتی تو كانالای استانی فقط تو برنامه ها و شخصیتهای طنز استفاده میشه همین اش و همین كاسه هست.

تا وقتی كه مدیرامون میرن دنبال یادگیری لهجه های غیر مشدی باز هم همین اش و همین كاسه.

تا وقتی جوونامون تو پارك و خیابونا قرطی رفتار میكنن و قرطی حرف میزنن باز .....

راستیتش مو خودوم هم دیگه خیلی كلمات مشدی رو معنیشون رو نمدونم دیگه .. 

راستی این وبلاگی كه گفتی درباره فرهنگ و ادب خراسان هست رو میشه معرفی كنی؟ اگه توی امضات بذاری خیلی باحال میشه.

سلام (م.رها) جان

قبل از هر چیزی میتونی این چیزی که برام نوشتی معنی کنی چون اصلا متوجه نشدم