تبیان، دستیار زندگی

قبل از رفتن گمان می کردیم

امکانات چنین جایی بسیار زیاد است

و در هر صورت رضایت نسبی سالمندان ن آنجا را پیش بینی می کردیم.

 ساختمانی قدیمی و نه چندان تمیز

و این غیر از چیزی بود 

که همیشه در تلویزیون دیده بودیم 

و فکر می کردیم 

مشکل آن ها فقط دل تنگی شان است 

این جا بود که فهمیدیم 

جز دل تنگی 

مشکلات دیگری هم هست 

گشنگی

بیماری

کثیفی 

.....

اتاق اول شامل چهار پیرزن و یک معلول بود

هر کدام از بچه ها سوی یکی از تخت ها رفتند

و من به سمت پیرزنی رفتم که با دست اشاره کرد بیا

سلام دادم و برق نگاه خوش حالی را در صورتش دیدم

جواب داد و خوش آمد گفت ، در حالی که گوشه تختش را نشان می داد گفت بشین

نشستم و پرسیدم چند وقت این جاست گفت یک سال و خورده ای

پرسیدم چه کسی دلش اومده که او را به این جا بیاورد گفت عروسم ،

یک روز گفت میریم اصفهان خانه برادرم، مرا گذاشت و رفت

پسرم حتی یک بار هم به دیدنم نیامد

چرا از خودش نمی پرسد، زنم ، مادرم کجا برد؟! ؟! ؟!

و من ماندم چه جوابی دهم به محبت مادری که خیال می کند، پسرش بی خبر است

حرف زد و حرف،

از خوش حالی در پوست خودش نمی گنجید انگار درد و دل های چندین سال در دلش مانده است

به هر سختی بود

از او جدا شدیم

و اتاق بعدی

آن ها اتاقشان خیلی کوچک تر از قبلی  بود

دو تخت در این اتاق بود

و دو مادر

این ها کمی ناتوان تر بودند

یکی شون می گفت: من هیچ وقت بچه ای نداشتم

شوهرم من را این جا آورد، مریض بودم و او نمی توانست از من نگه داری بکند...

و اتاق چهارم

تک تخته بود

من تنها رفتم

پیرزنی زانوانش را در آغوش گرفته بود وسرش را روی زانوانش گذاشته بود

و پایین تختش نشسته بود

یاد دختر بچه ای افتادم

که غمی دارد...

ارام تکانش دادم

مدتی طول کشید، سرش را بلند کرد، نگاهی انداخت و دوباره ...

اتاق پنجم

دو زن دو مادر

یکی سرحال

و دیگری یک جسد

اولی داشت از اتاق بیرون میرفت

وقتی دید می خواهم داخل اتاق شوم

منصرف شد و خوش آمد گفت

از اسمش پرسیدم و مدتی که در این جاست

گفت : اون جا نوشته

متوجه کاغذی شدم که روی دیوار نصب بود

از این کاغذهای مربعی سفید رنگ در تمام اتاق ها بود

یکی مال چندین سال قبل و دیگری شاید برای همین روز قبل

روی این شناسنامه تک برگ مشخصاتی چون

نام ، نام پدر، سال تولد، زمان پذیرش

زمانی هم که متولد می شویم برایمان یه هم چنین شناسنامه ای می گیرند

ان شناسنامه را پدر و مادرمان می گیرند

این یکی را ما برای پدر و مادرمان می گیریم

اتاق ششم

مادری بود که فقط می گفت: می خوام برم خونه

هم اتاقی اش

حال خوبی داشت، حرف زد و اسمش را گفت و از تنها پسرش

كه باید الان پیش او باشد

اما نیست 

اگر تنها فرزند آدم، مادرش را نخواهد 

پس كی باید مادرش را نگه دارد 

كی ؟!‌‌ ؟!‌ ؟!