تبیان، دستیار زندگی

به نام خداوند جهان آفرین

سلام

کهکشان فرفره ای!!!

این تصویر ، کهکشان فرفره ای یا M101 را نشان می دهد ، که از ترکیب 3 عکس ایجاد شده و توسط فضاپیمای GALEX ناسا گرفته شده است.

نور فرابنفش که به رنگ آبی در بازوهای کهکشان دیده می شود نشانگر ستارگان جوان است(تنها 10 میلیون سال سن دارند) این درحالی است که نور مریی سبز رنگ پراکنده شده ، ستارگانی با سن بیش از 100 میلیون سال را نشان می دهند.نور مریی قرمز نیز بیانگر ستارگانی با سن بیش از یک میلیارد سال می باشند.

فضاپیمای GALEX به منظور بررسی تاریخچه ی شکل گیری ستارگان در عالم ، مشاهداتی در نور فرابنفش انجام می دهد.

منبع :space.about.com

سلام

ممنون از مطلب خوبتون.

چند مدل کهکشان داریم؟

یک مدلش فرفره ای، بازم کهکشان مدل دیگری داریم؟

سربلند و پیروز باشین...

التماس دعا

به نام خداوند جهان آفرین

سلام

جناب ممل 92 سوال خوبی مطرح کردین.اول یه تعریف کوتاه از کهکشان ارائه میدم،بعد به تقسیم بندی کهکشان ها می پردازم.

کهکشان به مجموعه ستارگان، گاز و غبار گفته می‌شود که با نیروی جاذبه کنار هم نگاه داشته شده‌اند. کوچک‌ترین کهکشانها دارای عرضی برابر با چند صد سال نوری هستند و بزرگ‌ترین کهکشانها تا ۳ میلیون سال نوری عرض دارند و شامل بیش از ۱۰۰۰ میلیارد ستاره هستند. اشکال کهکشانها بر اساس شیوه‌ای طبقه بندی می‌شود که طبق شیوه طبقه بندی ستاره شناس آمریکایی، ادوین هابل، شکل یافته‌است. در مورد تکامل کهکشانها اطلاعات قطعی کمی در دست است. تنها مطلب مورد اطمینان این است که کهکشانها میلیاردها سال پیش به شکل توده‌ای از ابرهای گازی و غباری بوجود آمدند.

ادامه دارد...

به نام خداوند جهان آفرین

سلام

طبقه بندی کهکشان ها

کهکشان‌ها دارای طبقه بندی‌های مختلفی هستند که عوامل موثر در این طبقه بندی‌ها شامل: ساختمان، تراکم، رنگ، نوع، تشعشعات و نورانیت و... است. از جمله طبقه بندی کهکشان‌ها می‌توان به طبقه بندی ادوین هابل اشاره کرد که در این طبقه بندی کهکشان‌ها به سه دسته تقسیم می‌شوند. ۱- مارپیچی ۲- بیضوی ۳- نامنظم

کهکشان های مارپیچی:

«کهکشان های مارپیچی» دارای بازوهایی هستند که شکلی مارپیچی در اطراف برآمدگی مرکزی یا هسته، قرصی ایجاد می کنند که چرخش هسته با چرخش بازوهای آن همراه می شود. جوان ترین ستاره های کهکشان های مارپیچی در بازوهای کم توده یافت می شوند و ستاره های کهن اکثرا در هسته متراکم قرار دارند. کهن ترین ستاره ها در هاله های کروی پراکنده قرار دارند و اطراف قرص کهکشانی را فراگرفته اند. بازوهای مذکور همچنین دارای غبار و گاز فراوانی هستند که منجر به تشکیل ستاره های جدید می شود.از جمله کهکشان های مارپیچی،می توان به کهکشان فرفره ای اشاره کرد.

کاملترین تصویر از کهکشان های مارپیچی

به نام خداوند جهان آفرین

سلام

کهکشان مارپیچی میله ای:

یک «کهکشان مارپیچی میله ای»، دارای یک هسته برآمدگی مرکزی کشیده شده و میله ای شکل است. همزمان با چرخش هسته اینطور به نظر می رسد که در هر سوی هسته یک بازو نیز می چرخد. برخی ستاره شناسان عقیده دارند کهکشان راه شیری نیز یک کهکشان مارپیچی میله ای است. شکل کهکشان های مارپیچی و کهکشان های مارپیچی میله ای متغیر است. از کهکشان های با برآمدگی های مرکزی بزرگ با بازوهای نه چندان بهم پیوسته تا کهکشان های با برآمدگی های مرکزی کوچک و بازوهای آزاد. گرچه کهکشان های مارپیچی و مارپیچی میله ای پیش از این به عنوان دو نوع کهکشان متفاوت طبقه بندی می شدند، ولی امروزه ستاره شناسان آن ها را مشابه می دانند.

کهکشان های بیضوی:

«کهکشان های بیضوی» از نظر شکل، از شکل بیضی گون(شبیه توپ فوتبال آمریکایی) تا شکل کروی متغیر هستند و اشکالی مابین این دو نیز یافت می شوند. برخلاف کهکشان های دیگر که نوری آبی از ستاره های فروزان و کم عمر منعکس می کنند، کهکشان های بیضوی زردرنگ بنظر می رسند. علت این امر توقف شکل گیری ستارگان در این کهکشان ها می باشد که در نتیجه تقریبا تمام نور آن ها از ستاره های غول سرخ که دارای طول عمر زیادی هستند تامین می شود.

نمایی از کهکشان بیضوی

ادامه دارد...

به نام خداوند جهان آفرین

سلام

کهکشان های نا منظم:

«کهکشان های نامنظم» هیچ شکل یا ساختار منظمی ندارند. آن ها دارای جرم بیشتری از کهکشان های دیگر هستند و بیشتر ستاره های موجود در آن ها دارای طول عمر کم و درخشان می باشند. با وجود اینکه بسیاری از کهکشان های نامنظم دربرگیرنده نواحی تابان گازی هستند که ستاره ها در آن ها شکل می گیرند، بیشتر گاز میان ستاره ای کهکشان ها بایستی متراکم شوند تا ستاره های جدیدی بوجود آورند. حدود ۵درصد از هزار کهکشان درخشان را کهکشان های نامنظم تشکیل می دهند. این در حالیست که یک چهارم کهکشان های شناخته شده نیز کهکشان های نامنظم هستند.

نمایی از کهکشان های نا منظم

ادامه دارد...

به نام خداوند جهان آفرین

سلام

کهکشان های فعال و غیر عادی:

از تمام کهکشان ها میزان معینی تشعشع الکترومغناطیسی ساطع می شود. برخی کهکشان ها به طرز غیرعادی، مقادیر زیادی تشعشع تابش می کنند. این کهکشان ها، «کهکشان های فعال» نامیده می شوند. انرژی آن ها از منبعی با جرم بسیار زیاد اما به هم فشرده که در مرکز کهکشان فعال قرار دارد تامین می شود. انرژی اغلب به صورت اشعه ایکس، موج رادیویی و همچنین نور است و میزان انرژی آزاد شده به قدری زیاد است که نمی توان تصور کرد ستاره ها آن را به وجود آورده باشند. ستاره شناسان بر این عقیده اند که تنها جسمی که قادر است این مقدار انرژی را آزاد کند یک حفره سیاه فوق العاده پرجرم است. بنابراین، علت اینکه برخی کهکشان ها از جمله کهکشان خودمان انرژی نسبتا کمی آزاد می کنند این است که حفره سیاه مرکزی کوچکی را در میان گرفته اند.

 نمایی از کهکشان های فعال

ادامه دارد...

به نام خداوند جهان آفرین

سلام

کوازارها(شبه ستاره ها):

به نظر می رسد که «کوازارها»(شبه ستاره ها) هسته فعال کهکشان های دور دست باشند. آن ها درخشان ترین، سریع ترین و دورترین اجرام شناخته شده در جهان هستند. کوازارها همانند ستارگان از سطح زمین به مثابه یک نقطه نورانی خیلی ریز دیده می شوند. اگرچه کوازارها فقط به اندازه منظومه شمسی هستند، نور برخی از آن ها مسافتی در حدود ۱۰میلیارد سال نوری را طی می کند تا به ما برسد. ما برای اینکه بتوانیم چنین اجرام دوری را شناسایی کنیم نیاز به تابش زیاد نور آن ها داریم. تشعشع انرژی بعضی از کوازارها حدود ۱۰۰برابر تشعشع کهکشان های عظیم است. با گسترش جهان کوازارها که در لبه خارجی آن قرار دارند به سرعت از زمین فاصله می گیرند. دورترین کوازارهایی قابل رویت حدود ۱۲میلیارد سال نوری در جهت انتهای قابل مشاهده جهان قرار دارند. به خاطر زمان زیادی که طول می کشد تا نور کوازارها به زمین برسد، این کهکشان ها ستاره شناسان را قادر می سازند تا جهان را در اولین مراحل شکل گیری، مورد مطالعه قرار دهند. کوازارها فوق العاده درخشان و در عین حال بسیار مهم فشرده می باشند. در مقایسه با گستره کهکشان راه شیری که یک صدهزار سال نوری می باشد، کوازارها قطری معادل چند روز یا هفته نوری را تشکیل می دهند.

نمایی از کوازارها

ادامه دارد...

به نام خداوند جهان آفرین

سلام

کهکشان های رادیویی:

 تمامی کهکشان ها، موج رادیویی، نور قابل رویت و انواع تشعشع از خودشان تولید می نمایند. انرژی رادیویی یک «کهکشان رادیویی»، خیلی متراکم تر از انرژی کهکشان های معمولی است. این انرژی از دو قطعه خیلی بزرگ، یا ابرهای عظیم الجثه متشکل از ذرات در حال دور روشن از کهکشان ها تشتشع می یابند. این ابرهای عظیم از فوران های گازی که از مرکز کهکشان با سرعتی معادل یک پنجم سرعت نور خارج می شوند، در آسمان شکل می گیرند. به نظر می رسد که فوران این انرژی عظیم توسط یک حلقه پیوستگی صورت می گیرد که یک حفره سیاه خیلی متراکم را دربرمی گیرد و در مرکز کهکشان واقع است. از هر یک میلیون کهکشان فقط یکی از آن ها یک کهکشان رادیویی است.

نمایی از کهکشان های رادیویی

ادامه دارد...

به نام خداوند جهان آفرین

سلام

تصادم کهکشان ها:

بیشتر کهکشان ها از کهکشان های همسایه خود صدهزار سال نوری فاصله دارند. به هرحال، بعضی از کهکشان ها تا اندازه ای به یکدیگر نزدیک می شوند که نیروی جاذبه دو طرفه آن ها اشیا» موجود در کهکشان ها دیگر را به اطراف خود می کشد و این امر باعث بوجود آمدن توده هایی به نام «دنباله های کشندی» می گردد، که این دنباله ها مانند پلی کهکشان ها را به یکدیگر وصل می نمایند. نزدیکی بیش از حد کهکشان ها ممکن است، توام به تصادم آن ها گردیده و به دنبال این عمل یک تغییر شکل بنیادی در شکل ظاهری آن ها صورت پذیرد. 

ادامه دارد...

به نام خداوند جهان آفرین

سلام

خوشه های کهکشانی

کهکشانها به طور نامنظم در فضا توزیع شده اند. بعضی از آنها هیچ همسایه ای ندارند و بعضی به صورت جفت بوده و حول یکدیگر در گردشند. البته بیشتر آنها در گروه هایی به نام خوشه تجمع کرده اند. یک خوشه ممکن است از ده ها تا چندین هزار کهکشان را در بر گیرد. یک خوشه می تواند قطری به بزرگی ۱۰ میلیون سال نوری داشته باشد.
خوشه ها نیز به نوبه خود در گروه هایی قرار گرفته اند که ابر خوشه نامیده می شوند. در مقیاس بزرگ همه کهشکشانها در شبکه ای از رشته های میله ای کهکشانی که با یکدیگر در ارتباطند، قرار گرفته اند. فضای اطراف آنها را فضایی نسبتا خالی پر کرده است. یکی از بزرگترین ساختارهای کهکشانی که تا به حال نقشه برداری شده است، دیوار بزرگ نام دارد. این ساختار بیش از ۵۰۰ میلیون سال نوری طول و ۲۰۰ میلیون سال نوری عرض دارد.

چند نمونه از خوشه های کهکشانی

نمایی از خوشه بر ساوش

نمایی از خوشه گیسو