تبیان، دستیار زندگی

 با سلام خدمت دوستان نجومی

سالیان درازی است که منجمان درپی کشف راز چگونگی شکل گیری ستارگان هستند. در این بین نحوه تشکیل ستارگان سنگین کمی پیچیده تر است که به نظر می رسد این راز در حال فاش شدن است. 

سالهاست که دانشمندان دریافته اند ستارگان زمانی شکل می گیرند که ماده میان ستاره ای درون ابرهایی بزرگ از مولکول های هیدروژن دستخوش رمبش گرانشی می شود. در این بین ستارگان سنگینی که جرمشان تا 120 برابر خورشید نیز می رسد باعث ایجاد تابش و بادهای ستاره ای بسیار قوی می شوند. اما این ستارگان چگونه می توانند ابرهای گاز و غباری که ضامن رشد آنهاست را بدون پرتاب به بیرون حفظ و نگهداری کنند؟ اکنون به نظر می رسد این مشکل نسبت به قبل تا حد قابل قبولی حل شده باشد.

یک تحقیق جدید منتشر شده در "مجله علم" نشان می دهد که رشد یک ستاره سنگین می تواند با همراهی فشار تابشی رو به بیرون که نیروی گرانشی را مجبور به حرکت دادن مواد به سمت هسته می کند همراه باشد.

«مارک کرومهولز»(Mark Krumholz)، نویسنده اصلی مقاله فوق و استادیار نجوم و اخترفیزیک در دانشگاه کالیفرنیا معتقد است که یافته های جدید همچنین می تواند توضیح دهد که چرا ستارگان سنگین تمایل دارند تا در سیستم های دوتایی یا چندتایی ظاهر شوند. 

فشار تابشی نیرویی است که توسط تابش الکترومغناطیسی به سطوحی که با آنها برخورد می کند وارد می شود. این فشار برای نور معمولی ناچیز و قابل چشم پوشی است اما برای درون ستارگان بدلیل شدت تابش در آن ناحیه بسیار زیاد و قابل توجه است. در ستارگان سنگین فشار تابشی نیروی غالبی است که با گرانش مقابله می کند تا از رمبش اضافی ستاره جلوگیری کند. 

به گفته کرومهولز :"وقتی فشار تابشی را از یک ستاره سنگین به گاز میان ستاره ای اطراف آن -که نسبت به گاز درونی ستاره بسیار تیره تر است- اعمال می کنید، بایستی توده ی گاز را منبسط و یا حتی منفجر کند." بررسی های پیشین پیشنهاد می کردند که فشار تابشی، مواد خام تشکیل دهنده ی ستاره را پیش از آنکه یک ستاره بتواند بیش از 20 برابر خورشید بزرگ شود به بیرون پرتاب می کند.

این تیم پژوهشی پس از چندین سال بررسی و پژوهش بر روی کدهای رایانه ای پیچیده و مختلط موفق به ساخت نرم افزاری شدند که قادر است یک شبیه سازی سه بعدی از رمبش یک ابر عظیم از گاز میان ستاره ای که ستاره ای سنگین را خلق می کند ارائه دهد. اما این شبیه سازی چنان پیچیده است که پردازش کامپیوتری آن چندین ماه طول می کشد.

این شبیه سازی نشان داد زمانیکه گاز و غبار به سمت هسته ی در حال رشد یک ستاره ی سنگین می رمبد، ناپایداری های ناشی از تقابل فشار تابشی رو به بیرون و گرانش جانب به مرکز باعث ایجاد مجراهایی می شوند که تابش از سراسر سحابی به فضای میان ستاره ای منتشر می شود در حالیکه گاز به رمبش رو به مرکز خود از طریق مجراهایی دیگر ادامه می دهد. این نشان می دهد که نیاز به هیچ مکانیزم خارجی نیست و ستارگان سنگین می توانند از طریق فرایند برافزایشی شکل بگیرند، مانند آنچه در ستارگان کم جرم رخ می دهد.

چرخش یک ابر گازی هنگامیکه در حال رمبش است منجر به شکل گیری دیسکی از ماده می شود که پیش ستاره در حال رشد را تغذیه می کند. این دیسک از نظر گرانشی ناپایدار است و باعث تجمع و شکل گیری یک سری از ستاره های ثانویه کوچک می شود که با برخورد با پیش ستاره مرکزی منهدم و نابود می شوند.

پایان 

سلام

به قول بعضی از دوستان وووووووووووواااااااااااااااوووووووو چه دنیای عجیبی داریم ما.

با خوندن این مطالب به قدرت عظیم و بی منتهای خدا پی میبریم، که چه کسیج جز او میتونه توانایی افرینش چنین دنیای عجیبی رو داشته باشه؟

خیلی مطلب جالبی بود، ممنون بهروز جان، بازم از این مطالب بزار.

التماس دعا

مطالب جالبی بود استفاده کردیم موفق باشید

آقا بهروز دس شما درد نکنه

ولی مطلبتون منبع نداره. بی زحمت منبع و مترجم مطلب رو معرفی کنید

ممنون