تبیان، دستیار زندگی

سلام.

توی این تاپیک قصد دارم در مورد تعریف هراس،انواع هراس و روش درمان ترس ها صحبت کنم.

مطلب کاربردی و جالبیه.پیشنهاد میکنم حتما بخونید.

                                                     **********

هنگامی که ترس از یک چیز آنقدر جدّی شود که زندگی روزمره را دچار اختلال کند، هراس یا فوبیا خوانده می‌شود. بنابراین، هراس عبارت است از ترس فزاینده و غیرمنطقی از یک چیز یا یک شرایط خاص.

«فوبیا»، ترس نامعقول و شدید از یک موضوع یا یک موقعیت است. در واقع به رغم آنکه فرد می داند ترسش نامعقول است ولی توانایی کنترل آن را ندارد و اگر در معرض آنچه که از آن «هراس» دارد، قرار بگیرد موجی از اضطراب، ترس شدید و حتی وحشتزدگی بر او مستولی می شود و این تجربه چنان برایش ناخوشایند است که سعی می کند همیشه از آن مورد «هراس آور» دوری کند. در میان این اختلال اضطراب، «فوبیاها» از همه شایع ترند.

آیا از خزندگان چندش‌آور می‌ترسید؟

آیا از صدای رعد وحشت می‌کنید؟

 نگران نباشید. شما تنها نیستید. طبق آمار منتشره از سوی مرکز ملی سلامت ذهنی آمریکا، در حدود 10٪ از مردم درگیر نوعی هراس هستند. توضیحات متعددی از جمله نظریه‌های تکاملی و رفتاری، برای چگونگی پدیدآمدن و رشد هراس در انسان وجود دارد. امّا علت آن‌ها هر چه که باشد، هراس‌ها قابل درمانند و می‌توان با روش‌های شناخت درمانی و رفتار درمانی برآن‌ها فائق آمد.

هراس‌های زیر، شایعترین هراس‌هایی هستند که به عوارضی از قبیل سرگیجه، تهوّع و نفس‌تنگی می‌انجامند. در برخی موارد، این عوارض تشدید شده و به حمله‌های ناشی از وحشت منجر می‌شوند. شایعترین هراس‌ها عبارتند از:

1- هراس از عنکبوت ( Arachnophobia )
این هراس در زنان بیشتر از مردان وجود دارد.

2- هراس از مار ( Ophidiophobia )
معمولاً به علل تکاملی، تجربیات شخصی یا تأثیرات فرهنگی به وجود می‌آید.

3- هراس از ارتفاع ( Acrophobia )
این هراس ممکن است به حمله‌های اضطراب و خودداری از قرار گرفتن در مکان‌های مرتفع بیانجامد.

4- هراس از وضعیت‌های غیرقابل گریز ( Agoraphobia )
این هراس شامل مکان‌های شلوغ، فضاهای باز و وضعیت‌هایی که احتمال حمله‌های ناشی از وحشت باشد. می‌گردد. گاهی این هراس آنقدر زیاد می‌شود که شخص حتی از خروج از خانه هم می‌ترسد.
تقریباً در یک سوم افرادی که دارای اختلال وحشت هستند، این نوع هراس رشد می‌یابد.

5- هراس از سگ ( Cynophobia )
این هراس معمولاً به تجربیات خاص شخصی، مانند گاز گرفته شدن توسط سگ در دوران کودکی، ارتباط دارد.

6- هراس از رعد و برق ( Astraphobia )
اسامی دیگر این هراس Brontophobia ، Tonitrophobia یا Ceraunophobia است.

7- هراس از تزریق ( Trypanophobia )
مثل برخی دیگر از هراس‌ها، این هراس هم گاهی درمان نشده باقی می‌ماند زیرا افراد از قرار گرفتن در موقعیت و امتحان کردن می‌ترسند.

8- هراس از موقعیت‌های اجتماعی ( Social Phobias )
در بسیاری از موارد، این هراس می‌تواند آنقدر جدّی شود که به دوری جستن فرد از رویدادهای اجتماعی و مکان‌های عمومی بیانجامد.

9- هراس از پرواز ( Pteromerhanophobia )
معمولاً با استفاده از «در معرض قراردادن» درمان می‌گردد. یعنی فرد به تدریج و کم‌کم پرواز را تجربه می‌کند.

10- هراس از آلودگی ( Mysophobia )
این هراس احتمالاً با اختلال وسواس فکری-عملی ارتباط دارد.

                                                   فوبیا؛ انواع و اقسام

خوندین؟

با سلام خدمت حضرتعالی و تشکر از مطالب و مواردی که بیان می فرمائید

من فقط یه نکته کوتاه رو بصورت پیشنهاد شخصی خدمتتون مطرح می کنم ان شائ الله که مفید واقع بشه

مطالب شما برگرفته از کتبی هست که مطالعه می کنید و احتمال زیاد درسی هم هستند پیشنهادی که بنده خدمتتون دارم این هست که از اون قالب کتابی در بیایید و مواردی رو که در زندگی روزمره افراد اتفاق میفته رو مطرح بفرمایید و سعی کنید واکنش های مخاطبین رو نسبت بخ اون مسائل بگیرید و بعد در مورد حلش بحث کنید اینکه شما مواردی رو مطرح می کنید و ریشه ها و درمانش رو می زارید خیلی خوب هست اما به نظر من بهتر اینه که یک گام به عقب برگردید و حوادث رو از چشم کسانی که این اتفاق براشون افتاده بیان کنید

در مورد مطلب شما

لحظه ای که قلبت داره کنده میشه

هیچوقت فراموش نمی کنم یکشب بعد از یکسری جریانات که برام اتفاق افتاده بود و من حسابی ترسیده بودم سایه شبهی رو دیدم که داره به من نزدیک میشه پشت سر برگشتم یک آن قلبم می خواست از تو سینم بیاد بیروند دیدم پشت سرمه به پاهاش نگاه کردم وقتی دیدم پوتین پاشه فهمیدم چقدرمضحکه شدم ولی اون لحظه قدرت این رو نداشتم که حتی از جام تکون بخورم گذشت بعد از اون شب بود که متوجه شدم حد اقل 20 نفر با یک نقشه حساب شده نقشه کشیه بودند منو بترسونن و انصافا مو لا درز کارشون نمی رفت

کاش می تونستم تو اون لحظه به ترسم غلبه کنم به قدری وحشت کرده بودم که نزدیک بود غش کنم 

به نظر شما ما ها چکار باید بکنیم که به ترسمون غلبه کنیم و در زمان ترس منطقی کارها رو انجام بدیم تا شتابزده ترین کارها رو ؟

به نام خدای مهربون
سلام بر اهل صلح دوستی انسانیت
نگین خانم ممنونم به خاطر بحث جالبتون
به نظر من وقتی ترس به وجود میاد که ما از اون چیز اطلاع نداریم
مثلا همین مردن!!! چون ما نمیدونیم بعدش چی میشه، البته میدونیما ولی چون بهش ایمان نیاوردیم ازش میترسیم.
البته بعضی چیزا هم هست که با ترس اشتباه گرفته میشه مثلا همین سوسک خودمون
سوسک شهری چون چندش‌اوره ما ازش فرار میکنیم که بهش نخوریم
ولی من خودم سوسک صحرایی دیدم و حتی دستم هم گرفتمش و اصلا ترس نداره
کلا ما باید برای غلبه به ترسمون بدونیم که اون عاملش چیه همین
بحثای علمیتون واقعا قشنگ بود
من خودم از یه سری چیزا میترسیدم مثل روح ولی یه شب با خودم نشستم و خوب تحلیلش کردم و تا حدودی اوضام بهتر شد
البته راهنمایی‌های دوست خوبم رسول جان رو هم نباید فراموش کرد
مراقب خودتون باشید

سلام

خسته نباشین نگین خانومی! ممنون از مطلب خوبتون.

من فکر میکنم آدم تو هر مقطع سنی از یه چیزای خاصی میترسه.. یعنی نوع ترسش فرق میکنه.

من بچه که بودم خیلی از تنهایی و تاریکی می ترسیدم.. این ترس اونقدر شدید بود که گاهی تا مرز سکته کردن هم پیش میرفت.. دقیقاً همون چیزایی که نوشتی برام وجود داشت.. یعنی اونقدر ترسم شدید بود که زندگی عادیمو دچار اختلال کرده بود.. وقتی تنها می موندم اونقدر وحشت می کردم که قابل تصور نیست.. مخصوصاً اگه موقع تنها بودنم برق هم میرفت که دیگه آمبولانس لازم می شدم.. ولی حالا خیلی به ندرت پیش میاد که بترسم.. البته از بچگی از سوسک می ترسیدم .. حالام می ترسم. از ماشینای بزرگ می ترسیدم.. حالام از کامیون و تریلی می ترسم! خب چیه مگه؟ می ترسم دیگه.. همش فکر میکنم آخرش میرم زیر کامیون یا تریلی.

به نام خدای مهربون

سلام

چه بحث جالبی نگین جان... ممنون

در مورد ترس... هوم...به قول شاعر... چی بگم از كجا بگم!!

من از همون دوران بچگیم .. این هوش تصویریم خیلی قوی بود... یادمه یه بار... یه نفری تو محلمون فوت كرده بود... من دوییدم و رفتم تشییع جنازه رو دیدم... بعد برا خودم روح ایشون رو تصور كردم كه از بدنشون داره میاد بیرون و میره توآسمون! (یا للعجب)

بعد از اون به بعد.. محال بود من شب به آسمون نگاه كنم  و این روح قشنگ رو نبینم كه داره میره بالاتو آسمون... این خودش باعث شدكه من از تاریكی و شب بترسم... اونم در حد خیلی خیلی زیااااااااااااد

بعدش تو همون عالم بچگی نشستم با خودم كلنجار رفتم كه همچین چیزی نیست... حتی به بقیه هم میگفتم كه آسمونو نگاه كنن و اونا میگفتن چیزی تو آسمون نیست... این باعث شد كه به خیالی بودن این قضیه ایمان بیارم!‌

خلاصه خودمو محكوم كردم به تو تاریكی بودن... تا به تاریكی عادت كنم و ازش نترسم... و الان خدا رو شكر دیگه نمیترسم

اما بعضی وقتا... آدم احساس نا امنی میكنه... یه حس یه جوری.. نمیدونم چه جوری معرفیش كنم! وقتی اون حس بهم دست میده.. بازم میترسم... منتها نه مثه یه آدمی كه این سن و سال رو داره... حس میكنم باز بچه شدم و دارم میترسم

باقیشم كه دوستان اشاره كردن... به نظرم چون خبر نداریم  چیه و چه خبره... بیشتر میترسیم...

همین دیگه

مواظب خودتون و دلای پاكتون باشید

یا علی 

الهی به امید تو

***

تاپیک برجسته ای بود،متشکر.

خیلی خوب می شه که در کنار بیان انواع ترس،راهکارهایی هم برای غلبه به اونها ارائه بدید.

یاعلی... 

قبل از اینکه جواب دوستان خوبمو بدم یه چند تا نکته رو لازمه که یاداوری کنم.