تبیان، دستیار زندگی

پیداست در آئینه ی چشمهایت
تصویر نگاه من
در خاکستر خیال
جستجو کردم آرمانشهر رویاها را
زود آمدی
پر کشیدی غریبانه
ای کاش
تنها در خیالم بودی
ای کاش
غرق نمی شدم در ازدحام  کلامت
اینک سلام می کنم
به حلقه های خاموش اضطراب
تنها در آسمان خیالت
ادامه خواهم داد به پروازم
فراموش نمی کنم دیگر
غمت را
در انتظار صداقت دستهای مهربانت
هستم هنوز
تو که تمام شعرم بودی
به سراغم خواهی آمد روزی
ای ارمغان خوشبختی
این است
گواهی دل شکسته و منتظرم
بهروز قاسمی (رها)

حرفهایت شیرین و نگاهت دلنواز
بوی گلابی دارد نفس هایت
تاب گیسویت وسوسه انگیز
جادو می کند موج ابروانت
جان می بخشد ناوک مژگانت
با اندام ظریف و دلربایت
قدم بزن در کوچه ی قلبم خرامان
آرامش می دهد دوستت دارم هایت
تبسم را هدیه کن با لبهایت
بهروز قاسمی (رها)

((سایه))
در پس کوچه ی تنهایی
سایه ی توست آویخته بر دیوار
راندی سایه ات را از خود حتی
به سویت می آیم دوباره
شادم وقتی هستی در کنارم
مگریز از من
با دیدن دوباره ات
 پنهان می شود ترس
در پستوی دلم
بهروز قاسمی (رها)

((پرواز))
پرواز می کنم به پشت ابرها
خواهم دید خورشید را
گرم خواهم شد
یادم هست پرواز را
نه بالم شکسته بود
نه پایم در بند
بهروز قاسمی (رها)

(تبسم نجیب)
یادت چه زیبا،
رژه  می رود در خیابان اندیشه ام
جدا کردم از قابی بر دیوار
یک شاخه رازقی با نواری طلایی
همرنگ گیسوانت پیچیده بر ساقه
تبسمی نجیب
 نقش بسته بر مروارید لبهایت
نشان می داد رضایت شیرین تو را
 از هدیه ام
بهروز قاسمی _ رها

نقاشی دل انگیزخورشیدی
بر پهنه ی آسمان عشق
سوسو می زنی در هوای دلم
ای ستاره درخشان شیدایی
آرامش می بخشی چون مهتاب
می سپاری ام در آغوش چون شب
گذر زمان
بیشتر می کند شوق دیدارت را
بهروز قاسمی (رها)

بسیــار زیبـا