تبیان، دستیار زندگی

دوشنبه 12/12/1392 - 9:53 -0 تشکر 686721

تدریس مصور

« به نام خداوند بخشنده و مهربان »

سلام؛

ایام نو جوانی یادش بخیر فیلم های تلویزیونی که عوض می شد، الگوهای ما هم عوض می شد.
قهرمان های وارداتی در غیاب اسطوره های خودی حسابی عرض اندام می کردندو قلب بچه ها را می دزدیدند.گاهی بچه ها ی تشنه هیجان مثل مریدانی شیفته، چنان مجذوب آن شخصیت های ساختگی می شدندکه نام قهرمان محبوبشان را بر خود می نهادند.

یکی از این قهرمان های افسانه ای « زورو » بود، مردی بانقاب و شنل سیاه که اسبش موقع شیهه کشیدن روی دو پا بلند می شد.

زورو در اول فیلم ، حرف اول اسم خودش یعنی «Z» را با نوک شمشیر روی شکم گنده یک گروهبان پاق به نام « گارسیا » حک می کرد.

همین که فیلم تمام می شد. بچه های محله دچار زورو گرفتگی می شدند و شور شمشیر بازی در سرها می افتاد. هر کس که تکه چوبی دم دستش می رسید خودش را زورو تصور می کرد و بی خود و بی جهت روی دوست و رفیق شمشیر می کشید!

چنانچه خود انسان تربیت نشود ، نمی تواند دیگران را تربیت کند .

1 از 1

کل آیتم ها 3
برو به صفحه

دوشنبه 12/12/1392 - 9:58 - 0 تشکر 686722

بی شک اغلب ما تجربه های فراوانی از این دست داریم و شاهد محسور شدن افراد به ویژه بچه ها در برابر جعبه جادویی بوده ایم.

با این وصف آیا هرگز درباره علت و سازو کار این نوع هم ذات پنداری ها و تاثیرات آتی شان فکر کرده ایم ؟

چنانچه خود انسان تربیت نشود ، نمی تواند دیگران را تربیت کند .

دوشنبه 12/12/1392 - 10:4 - 0 تشکر 686723

با فکر کردن به این سوال، منظو مه ای از علت ها در ذهن ما شروع به دوران می کند، منظومه ای که « تصویر » در مرکز آن قرار دارد.
ما در تمام عمر خویش مشغول تصویر سازی و تحلیل تصاویرهستیم. حتی نابینایان نیز تصاویری از پیرامون خویش در ذهن مجسم میکنند و میکوشند دنیا را با چشم دل ببینند.

چنانکه زنده یادقیصر امین پور گفته بود:
حتی اگر نباش می آفرینمت / چونان که التهاب بیابان سراب را

چنانچه خود انسان تربیت نشود ، نمی تواند دیگران را تربیت کند .

دوشنبه 12/12/1392 - 10:9 - 0 تشکر 686724

بنابراین شاید بتوان گفت یکی از بهترین روش های تاثیر بر مخاطبان این است که به سمت تصویری شدن میل کنیم.

یعنی کارکردها و اهمیت این ابزار قدرتمند را بشناسیم و تا حد ممکن خود را به آن مجهز کنیم.

این تجهیز ممکن است صورت های متفاوتی داشته باشد : تسلط بر زبان بدن، تسلط به کاربرد تشبیهات و تمثیل های گویا، تسلط بر نشانه های تصویری و بهره گیری از ابزارهای نوین چند رسانه ای، که همگی از واجبات معلمی است.

منبع: حبیب یوسف زاده/رشد معلم/آبان 1392