((بوی كربلا))
دل من وقتی می گیره واسه كرببلا
یه سفر می رم به مشهد پابوس امام رضا
به سرم وقتی هوای خاك كربلا میاد
دل من فقط حریم حرم رضا می خواد
چشای خسته من وقتی كه بارونی میشه
دل من تو قفسش انگاری زندونی میشه
هی می خواد پر بزنه بره سوی كرببلا
یه حسی می بره دل رو سوی گنبد طلا
حرمش بوی حسین وبوی كربلا داره
نمی دونی گریه اونجا چقده صفا داره
تو حرم یاد حسین آدمو شیدا می كنه
دل آدم انگاری حسینو پیدا می كنه
تو حرم دلا همه یه جورایی غم می گیره
به یاد آقام حسین دلا چه ماتم می گیره
به یاد غربت آقا یاد غربت رضا
به یاد معصومه و زینب و یاد كوچه ها
به یاد دستای عباس و علی اكبرش
به یاد غمهای زینب و علی اصغرش
حرم آقام رضا بوی حسینمو داره
گل عشقو دیدنش تو سینه مون می كاره
حرم آقام رضا بوی گل وفا می ده
بوی عباس و حسین بوی ستاره ها می ده
حرم آقام رضا همش داره بوی گلاب
بوی اون لبهای تشنه بوی مشك و بوی آب
حرم آقام رضا كه بوی كربلا می ده
دلای عاشق مارو همیشه جلا می ده
تو حرم با چشم گریون عقده مو وا می كنم
تو دلم هرچه كه باشه دیگه افشا می كنم
به آقام می گم كه مولا همیشه برام دعا كن
تا نفس دارم آقاجون راهی كرببلا كن
به آقام می گم كه مولا حاجت مارو روا كن
از تموم درد و غمها شیعه خود را «رها» كن
بهروز رها
