به نام حضرت دوست که هر چه داریم از اوست
با سلام به همه دوستان گرامی .
به نظر من هر دوش .
اینجا دو طرف قرار دارند . مردم مثل بیمارانی هستند که نیاز به مراجعه به متخصصان دینی برای حل بیماری های دینی را دارند . پس اگر مردم به سراغ آنها نروند اولین ضرر متوجه آنها است .
مثل کسی که می خواهد به سفر برود . راه را نپرسد . پس به بیراه برود و در چاه بیافتد . این در چاه افتادن خودش عین ضرر است . چه ضرری بدتر از تباهی زندگی و از دست دادن فرصت عمر .
اما روحانی نیز به اعتقاد من ضرر می کند . آن هم به این دلیل که باید امر به معروف و نهی از منکر کند . مثل قضیه قوم سبا که کسانی که امر به معروف و نهی از منکر نکردند ، خودشان نیز دچار عذاب شدند .
اما وقتی روحانی تا جایی که توانست این کار را انجام داد و تکلیف را از گردن خود برداشت ، ضرر کمتری می کند .
می گویم کمتر ، چون مسلما اگر جامعه به انحراف کشیده شود ، زندگی همه افراد در آن به سختی می افتد . زندگی معادی روحانی آمر و ناهی سالم و حفظ می ماند . اما زندگی این دنیایی او هم فکر نکنم مثل سایر انسانها از این سختی ها مستثنی شود .
هر چند لطف خدا شامل حال شود . اما باز هم این سختی زندگی خودش را نشان می دهد . چون انسان طبعا اجتماعی است و بسیاری از جنبه های زندگی او اجتماعی است . بنابراین اگر اجتماع فاسد شود ، قطعا یکسری سختی هایی هم به صالحان آن زمان می رسد که آنها با صبر و تحمل باید این دنیا را سپری کنند .
