تبیان، دستیار زندگی

صدای شیعه:
سید محمود خسروشاهی ـ مرکز بررسی‌های اسلامی قمحد حجاب کدام است؟ کسی که  به حجاب بی اعتنا است چه حکمی دارد؟ وظیفه نظام اسلامی در این زمینه چیست؟ گشت ارشاد خوب است یا بد؟ باید کار فرهنگی کرد یا اجبار و برخورد هم لازم است؟ آیا با تعهد گرفتن از خانم‌ها!! آنان با حجاب می‌شوند؟ آیا امر به معروف ونهی از منکر کافی است؟ این سؤالات در کنار سؤالات بسیار دیگری از این قبیل در موضوع حجاب مطرح است اما در این جا قصد ورود به این مباحث را ندارم و در ابتدا فقط حجاب حداقلی را مطابق با نظر همه مراجع تقلید بیان می‌کنم و پاسخ بقیه سؤالات برای دیگران باشد!

«حدّاقل حجاب برای زن، پوشیده بودن همه‌‌ی پیکر زن است جز قرص صورت و دست‌ها از مچ به بعد، آن هم به شرط اینکه زینت نشده باشد. بقیّه‌‌ی بدن باید طوری پوشیده شود که نه پوست دیده شود و نه حجم بدن. لباس به گونه‌ای نباشد که برجستگی‌ها و فرورفتگی‌های بدن آشکار باشد».

آنچه باعث شد این مطلب را بنویسم ماجرای حذف تیم کاتای بانوان ایران بود که حرف و حدیث فراوانی نیز در پی داشت. جالب آن است که اکثریت چشم خود را بر روی حقیقت بسته‌اند  و تنها به از دست رفتن مدال طلا پرداخته و  غصه می‌خورند!!

خبر این است: ماجرای تلخ حذف بانوان ورزشکار ایرانی به دلیل حجاب!

البته وقتی به تصاویر مربوط  این خبر نگاه می‌کنید چیزی که مشاهده نمی شود حجاب اسلامی است، و عکس ها خود گواه همه چیز است.

ماجرا از آنجا آغاز می‌شود که ظاهراً ورزشکار زن ایرانی با گردنی پیدا و با پاهای نسبتا عریان در روز اول مسابقات کشورهای اسلامی!! به مدال طلا می‌رسد و با افتخار در وسط هیأت متشکل از بانوان و آقایان ایستاده و خوشحالی می‌کند. یکی از مسئولین ورزشی در تماسی با سرپرست تیم به حجاب ورزشکار مدال گرفته، اعتراض کرده و خواستار اصلاح حجاب و رعایت پوشش مصوب در وزارت ارشاد شده است و بعد از آن هم داور مرد!! ایرانی در مسابقه فینال، تیم را به دلیل رعایت حجاب! بازنده اعلام کرده است. اما جالب این جا است که دبیر کمیته المپیک و دبیر فدراسون کاراته نسبت به مسئولی که تذکر داده شاکی هستند و او را از عوامل بازنده شدن می‌دانند!

در تصاویر دیگری که از مسابقات کشورهای اسلامی! توسط خبرگزاری‌های داخلی مخابره شده هم موارد تاسف بار دیگری به چشم می‌خورد، از جمله:

دونده زن ایرانی با وجود رعایت کامل حجاب در هنگام پیروزی برای جشن گرفتن پرچم ایران را همراه با دونده مرد! ایرانی ـ که لباس مسابقه به تن دارد! ـ در دست گرفته و عکس یادگاری می‌اندازد.

در تصاویر دیگر ورزشکاران مرد ایرانی با حضور در هنگام مسابقات بانوان! به تشویق آنها می پردازند و ظاهرا چون در خارج از کشور است جایز شده است!! و ظاهرا این کار بالعکس نیز صورت گرفته است.

 در تصویر دیگری که مخابره شده ورزشکار زن و مرد تیم پومسه ایران به طور همزمان در حال هنرنمایی هستند! که نشانه تمرین‌های مشترک ورزشکاران زن و مرد در این رشته هم است! که اگر اینطور است وا اسفا...


چندی قبل هم  خانم ورزشکاری در موقع اهدای مدال با حجاب چادر حاضر شده و مورد تقدیر هم قرار گرفت اما نکته قابل تاسف این بود که همین خانم در یکی از بازی‌ها به هیچ وجه حجاب کامل را رعایت نکرده بود و معلوم نیست این دوگانگی در هنگام مسابقه و اهدای جوایز جای چه تقدیری دارد؟ چرا اینقدر ساده از این مسایل عبور شده است؟ آیا در مملکت شیعی ایران و این گونه رعایت حجاب جای افتخار دارد؟

آنچه در حال حاضر  باعث تاسف است سکوت اکثریت  فرهیختگان و بی توجهی کمیسیون فرهنگی مجلس است که با وجود افراد روحانی و مومن به راحتی از این آسیب بزرگ می گذرند! همین بزرگوارانی که برای نیاوردن چند مدال طلا و یا در شرایطی که  احتمال عدم راهیابی تیم ملی فوتبال به جام جهانی جلسات مختلفی گذاشته اند، در این قضیه هیچ حرکتی نمی کنند.

در این جا از مسوولین محترم چند سوال ساده باید کرد:

الف: آیا مدال قهرمانی از رعایت واجبات دینی مهم‌تر است؟

ب: آیا بر اساس فتوای مراجع معظم تقلید بانوان می توانند در حضور آقایان ورزش کنند؟

ج: آیا عدم پخش مسابقان بانوان و در عین حال اجازه به ورزشکاران زن برای حضور در استادیوم‌هایی که پر از تماشگرمرد است، ریاکاری و بی احترامی به مردم نیست؟ اگر از لحاظ شرعی ایرادی ندارد پس درب ورزشگاه ها ی داخلی  را هم بر روی مردان باز کنید که به دیدن مسابقات خانمها بروند و به تشو یقشان!! بپردازند.

د. آیا برگزاری مسابقات ورزشی مانند کبدی برای بانوان  آنهم در حضور آقایان و با داورهای مرد در کشورهای دیگر از لحاظ شرعی بلا اشکال است؟ می توانید به تصاویر مربوط به این ورزش نگاه کنید و خود قضاوت کنید که برای آن که به مدال های ورزشی برسیم در حال از دست دادن چه چیزهایی هستیم و چشم خود را بر روی چه حقایقی بسته ایم.

و. آیا فریاد و جیغ و پریدن در هم بغل همدیگر دختران ایرانی بعد از گل زدن در مسابقات فوتبال در حضور مردان، مشروع ومطالق با عفاف زن مسلمان شیعه  است؟

و سوال آخر: اگر این موارد اشکال ندارد پس اینهمه دعوا برسر اجرا یا عدم اجرای طرح گشت ارشاد برای چیست؟ آیا همه هیاهوهای فصلی در مورد مساله حجاب برای ساکت کردن اعتراض متدینین هست و لاغیر؟!
در پایان و با وجود آن که ابعاد مشکلات ورزش قهرمانی بانوان بسیار بیشتر از این چند مورد مطرح شده است اما بنا به رعایت مصلحت!! به همین حد بسنده می‌کنم و تنها یادآوری می‌کنم که این مساله بغرنج هنوز هم به سادگی و با تدبیر و اعتدال! قابل حل است اما اگر هر چه سریعتر برای ورزش بانوان و مسائل شرعی پیرامون آن فکری نشود روزهای بدتری در پیش خواهد بود و آن جاست که از افتخار به قهرمانان ملی که یا حسین(ع) و یا ابالفضل‌گو بودند باید به قهرمانان بدحجاب و بی‌حجابمان افتخار کنیم!

والعاقبة للمتقین