گفتوگوی اختصاصی با خانم دکتر زهرا سجادی
کشور ایران در حال حاضر تجربه حدود سه دهه تصویب و اجرای سیاستهای کنترل جمعیت و برنامههای تنظیم خانواده در جهت کاهش رشد جمعیت را پشت سر گذاشته است. این سیاستها بر روند رشد جمعیت تأثیر گذاشته و آن را از رقم 3.9 % برای دوره 65-1355 به 1.3 % در سال 1390 رسانده است.
در برنامه اول توسعه مربوط به اواخر دهه شصت، هدف سیاستهای مذکور جلوگیری از افزایش بیرویه جمعیت و کاهش نرخ باروری کل به 3/2 فرزند برای هر مادر تا سال 1390 ذکر شده بود که بسیاری از جمعیتشناسان براساس تجربه برنامههای کاهش باروری در سایر کشورها حصول به این هدف را در بازه زمانی تعیین شده دشوار بلکه غیر ممکن میدانستند.
در حالیکه این هدف یک دهه زودتر محقق گردید بهطوری که در سال 1379 ایران به نرخ باروری نزدیک به سطح جایگزینی یعنی 2/2 فرزند برای هر مادر رسید.
اما در خلال سالهای اخیر همواره هشدارهایی نسبت به کاهش زاد و ولد در کشور و پیر شدن جمعیت مطرح بوده، . معضلی که بسیاری از کارشناسان آن را حاصل تداوم سیاست کنترل جمعیت در دهه 60 عنوان میکنند. مقام معظم رهبری طی سالهای اخیر بارها هشدار دادند و بر لزوم توقف سیاستهای کنترل موالید تأکید کردند.
کاهش هشدارآمیز نرخ باروری و رشد جمعیت واقعیتی بود که سر شماری به ما گوشزد میکرد، اما با وجود تأکیدات مقام معظم رهبری باز هم با غفلت مسئولان مواجه شد. هم اکنون اما با یک حقیقت جدی در ارتباط با نسل آینده مواجه هستیم و آن حقیقت چیزی نیست جز «بحران جمعیت.»
خدمت خانم دکتر زهرا سجادی معاون «مرکز زنان و خانواده ریاست جمهوری» رسیدیم تا از نگاه ایشان به این مسأله بپردازیم.
خانم دکتر سجادی اعتقاد دارند هر چند سیاست تحدید موالید در زمان خودش سیاست درستی به حساب میآمد، اما در اجرا دچار افراط شد و هر چند بسیار جلوتر از برنامه پیشبینی شده پیش رفت، اما پایش نکردن اوضاع جمعیتی سبب شد تا به موقع متوقف نشود و تغییر جهت ندهد و سیاستهای آموزشی و بهداشتی همچنان برپایه برنامههای سابق کنترل جمعیت در دانشگاهها، مدارس و مراکز بهداشتی درمانی پیش میرود که سریعتر باید اقدامات لازم در خصوص تغییر برنامهها صورت بگیرد. ایشان همچنین حمایت های غرب از کاهش جمعیت در ایران و تبلیغات آنها را دلیلی بر دخالت دشمنان در این مسأله دانستند.