تبیان، دستیار زندگی

سلام 
چه شعر زیبایی

یادش بخیر ...

شعرِهم آوای مدرسه

یاد سرود ملی و غوغای مدرسه

یادش بخیرزنگ شروع کلاس درس

صوت بلند بخش الفبای مدرسه

یادش بخیر بچه زرنگی که می نوشت

شاگردهای تنبل و بدهای مدرسه

این روزها بدورم از آن جوامتحان

از گریه های هرشب و املای مدرسه

یادش بخیرزنگ ریاضی و ترس ولرز

عشق هوای ورزش و بلوای مدرسه

تاخیرهای عذرموجه و راه دور

لبخند های خسته ی بابای مدرسه

یادش بخیر فصل خزان و هوای سرد

تهدیدهای ناظم و دعوای مدرسه

دیگر گذشت شیطنت وقت امتحان

آموزگارو نمره و انشای مدرسه

یادش بخیر شور و هوایی که داشتیم

دراضطراب بازی فردای مدرسه

با این که روزها سپری می شود ولی

جا مانده دل؛ درآن دل ِ دنیای مدرسه

دیگر گذشت سن من از قیل و قالها

شیرین گذشت قصه ی غمهای مدرسه

یادش بخیرسر مشق های " آب؛بابا " یادمان رفت

رسم نوشتن با قلم ها یادمان رفت

راه فرار از مشق های توی خانه

" ای وای ننوشتیم آقا " یادمان رفت

آن روزها را آنقدَر شوخی گرفتیم

جدّیت " تصمیم کبری " یادمان رفت

شعر " خدای مهربان " را حفظ کردیم

یادش بخیر اما خــدا را یادمان رفت

" فردا چکاره میشوی " موضوع انشاء

ساده نوشتیم آنقدَر تا یادمان رفت

دیروز تکلیف " آب،بابا " بود و خط خورد

تکلیف فردا نان و بابا یادمان رفت ...

شعر مدرسه موشها :

ک مثل کپل
... صحرا شده پُر ز گل

"گ مثل گردو"
بنگر به هر سو

"ب مثل بهار
هپچه، هپچه"
فکر کن بسیار

"پ مثل پسته
نباش خسته
ایییییش!"

"م مثل موش
قیو، قیو، موش"
برخیز و بکوش
برخیز و بکوش

"یاهاهاهاها، نه ه ه ه ه
خ مثل خونه نگیر بهونه"
آآآآآآآی بابا جان!
یاهاهاهاها!" (دستگاه شور، آوازِ ابوعطا!)

آ مثل آواز
قصه شد آغاز



می رم مدرسه ، می رم مدرسه جیبام پر فندق و پسته

آهای مدرسه ، آهای مدرسه توی کتابات پر از قصه

موش موشک من می خوره غصه که نمی تونه بره مدرسه

سلام 

شعراي قشنگي بود