ولادت
در روز 5جمادى الاولى سال پنجم یا ششم هجرى قمرى در شهر مدینه منوّره متولّد گردیده ، و جهان را به قدوم خویش مزین فرمودند.
نام ، لقب و کنیه آن حضرت : نام مبارک آن بزرگوار زینب ، و کنیه گرامیشان ام الحسن و ام کلثوم و القاب آن حضرت عبارتند از :
صدّیقة الصغرى ، عصمة الصغرى ، ولیة اللّه العظمى ، ناموس الکبرى ، شریکة الحسین علیهالسّلام و عالمه غیر معلّمه ، فاضله ، کامله و ...
پدر بزرگوار آن حضرت ، اوّلین پیشواى شیعیان حضرت امیرالمؤمنین على بن ابیطالب علیهماالسّلام ، و مادر گرامى آن بزرگوار ، حضرت فاطمه زهرا سلام اللّه علیها میباشد.
"""ستاره ی مدینه وقتی به دنیا آمد ، امام حسین علیه السلام به سرعت خود را به پدر رساند و با اشتیاق خبر تولّد خواهرش را به او داد و منتظر لبخندی بر لب پدر شد ، امّا در کمال شگفتی اشک پدر را دید که بر گونه اش جاری شد. حسین سبب گریه پدر را پرسید.
امام فرمود : فرزندم به زودی خواهی دانست.
هنگام ولادت زینب كبری ، چون رسول خدا در سفر بود ، فاطمه از همسرش علی درخواست كرد كه نامی برای فرزندشان انتخاب كند. علی علیه السلام در جواب فرمود: من بر پدرت سبقت نمی‌گیرم ، صبر می‌كنیم تا پیامبر از سفر برگردد. چون پیامبر بازگشت و خبر ولادت نوزاد زهرا را از زبان علی علیه السلام شنید فرمود: فرزندان فاطمه فرزندان منند ولی خداوند در باره آنان تصمیم می‌گیرد.
بعد از آن جبرئیل نازل شد و پیام آورد كه خداوند سلام می‌رساند و می‌فرماید : نام این دختر را زینب بگذارید كه این نام را در لوح محفوظ نوشته‌ام. آن گاه رسول خدا زینب را گرفت و بوسید و فرمود : توصیه می‌كنم كه همه این دختر را احترام كنند، كه او مانند خدیجه كبری است.
یعنی همان گونه كه فداكاری های خدیجه در پیشبرد اهداف پیامبر و اسلام بسیار ثمربخش بود ، ایثار، صبر و استقامت زینب در راه خدا نیز در بقا و جاودانگی اسلام از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
وقتی زینب را حاضر کردند رسول خدا صلی الله علیه و آله او را گرفت و به سینه ی شریفش چسبانید و صورت مبارک خود را به صورتش نهاد و بلند گریست ، چنان که اشک از محاسن شریف او روان شد ، فاطمه علیهاالسلام پرسید : ای پدر گرامی گریه ات برای چیست؟ خدا نگریاند دو چشم شما را!، رسول خدا فرمود : ای دختر من ، ای فاطمه! بدان که بعد از تو و بعد از من این دختر ، گرفتار بلاها خواهد شد و مصیبت های گوناگون بر وی وارد خواهد شد.،
در این لحظه فاطمه علیهاالسلام به شدت گریست و پرسید : ای پدر! ثواب کسی که بر او و مصیبت هایش گریه کند ، چیست؟
رسول خدا فرمود : ای پاره تن من و روشنی چشمم! هر کس بر او و مصیبت هایش گریه کند ، ثواب گریه اش مانند ثواب کسی است که بر دو برادر او [حسن و حسین] گریه کند."""
